اولين انيميشن راه‌يافته ايران به اسکار معرفي شد

انیمیشن ایرانی استریپی یا راه راه به نقل از مجله لس آنجلس مگزین جزو 11 انیمیشن برتر کوتاه جهان شناخته شده است که حتما باید آنها را دید.

این انیمیشن ساخته بابک و بهنود نکویی در استوديو گنبد کبود، با تکنيک دو بعدي در 3 دقيقه و 35 ثانيه ساخته شده، تاکنون در بيش از 30 جشنواره معتبر نظیر ايماجيناريا ايتاليا، کليک هلند و انيمست روماني شرکت کرده و موفقيت‌هايي به دست آورده که از آن جمله مي‌توان به کارتون  منتخب CITIA در جشنواره انسي فرانسه به عنوان يک نمونه آموزشي براي کودکان فرانسوي و رقابت در بخش پلي‌آف جشنواره انيموکته لهستان اشاره نمود. استریپی در نهمین جشنواره پویانمایی تهران موفق به کسب دیپلم افتخار شده است و به عنوان منتخب  بخش خاورمیانه در جشنواره «راه سبز» لندن نیز به نمایش درآمده است.

استریپی؛ روایتگر روزمرگیِ کاری کارگر کارخانه ای است که ناگاه خرق عادت کرده و برخلاف معمول عمل می کند و بنا به اظهار سازندگانش از روی موسیقی کلاسیک اثر برامس با نام «رقص‌ مجار شماره ۵» ساخته شده است. به عبارتی در یک کارخانه عظیم به همه کارگران یک دستورالعمل ساده دیکته شده: نوارهایی را با دست روی جعبه‌ها بکشند و این کار به شیوه‌ای معمول و یکنواخت انجام می‌شود... این روند ملال آور ادامه می یابد تا جایی که یکی از کارگران بر آن می شود جعبه خودش را کمی متفاوت نقاشی کند.

به گزارش خبرگزاری مهر  ران دیاموند از مجله مزبور این انتخاب را صورت داده و می‌نویسد: "وقتی فهمیدم «استریپی» در تهران ساخته شده، همه تئوری‌های اجتماعی پبشین من به در شدند. این دو فیلمساز با دیزنی هم جهت شده اند و راهی که برای تحول شخصیت‌هایشان انتخاب کرده اند خیلی با آنچه ما فکر می کنیم در ایران ممکن باشد،تفاوت دارد . موسیقی متن این کارتون هم یکی از موارد مورد علاقه من می باشد. فرد گرایی به عنوان فاکتور اصلی الهام بخش این داستان است."

فیلم فضای تک رنگی دارد و از رنگ قرمز استفاده خلاقانه‌ای شده است.

به گزارش ایلنا استریپی در کنار  10 انیمیشن‌ دیگر از کشورهای استرالیا، فرانسه، ایرلند، آمریکا، روسیه، سوییس در برنامه «نمایش نمایش‌ها» در تعدادی از سینماهای آمریکا اکران شده و جز 60 انیمیشنی است که برای رقابت و ورود به short list اسکار 2016 پذیرفته شده است و بدین ترتیب اولین انیمیشن ایرانی است که به اسکار معرفی شده است.

تا کمتر از يک ماه ديگر اسامي انيميشن‌هاي منتخب اسکار 2016 براي حضور در مرحله نهايي اعلام مي‌شود و امیدوارم این انیمیشن زیبای ایرانی برای سازندگان خلاق و ایران عزیزمان با احراز اسکار 2016 باردیگر افتخار آفرین شود.

*منابع خبرگزاری های مهر - فردا - ایلنا

نامزدهای هشتاد و هشتمین مراسم اسکار (2016)

بهترین فیلم : “The Big Short” / “پل جاسوس‌ها” / “بروکلین” / “مکس دیوانه: جاده خشم” / “مریخی” / “بازگشته” / “اتاق” / “مرکز توجه”

بهترین کارگردانی : آدام مکی، “The Big Short” / جرج میلر، “مکس دیوانه: جاده خشم” / آلخاندرو گونزالس ایناریتو، “بازگشته” / لنی آبراهامسن، “اتاق” / تام مکارتی، “مرکز توجه”

بهترین بازیگر مرد : برایان کرنستن، “ترومبو” / مت دیمن، “مریخی” / لئوناردو دی‌کاپریو، “بازگشته” / میشائل (مایکل) فاسبندر، “استیو جابز” / ادی ردمین، “دختر دانمارکی”

بهترین بازیگر زن : کیت بلانشت، “کارول” / بری لارسن، “اتاق” / جنیفر لارنس، “جوی” / شارلوت رامپلینگ، “۴۵ سال” / سرشا رونین، “بروکلین”

بهترین بازیگر مرد مکمل : کریستین بیل، “The Big Short” / تام هاردی، “بازگشته” / مارک روفالو، “مرکز توجه” / مارک رایلنس، “پل جاسوس‌ها” / سیلوستر استالونه، “کرید”

بهترین بازیگر زن مکمل : جنیفر جیسن لی، “هشت نفرت‌انگیز” / رونی مارا، “کارول” / ریچل مک‌آدامز، “مرکز توجه” / آلیسیا ویکاندر، “دختر دانمارکی” / کیت وینسلت، “استیو جابز”

بهترین فیلمنامه غیراقتباسی : “پل جاسوس‌ها”، مت چارمن و ایتن و جوئل کوئن / “اکس ماکینا”، الکس گارلند / “پشت رو”، جاش کولی، پیت داکتر و مگ لوفو بر مبنای داستانی از پیت داکتر، رانی دل کارمن / “مرکز توجه”، تام مکارتی و جاش سینگر / “یک‌‌راست از کامپتن” (Straight Outta Compton)، جاناتان هرمن و آندرا برلوف بر مبنای داستان از اس. لی سویج، آلن ونکوس و آندرا برلوف

بهترین فیلمنامه اقتباسی : “The Big Short”، چارلز راندولف و آدام مکی بر مبنای کتاب مایکل لوییس / “مریخی”، درو گادارد بر مبنای رمان اندی ویر / “اتاق”، اما داناهی / “بروکلین”، نیک هورنبی / “کارول”، فیلیس ناجی بر مبنای رمان “بهای نمک” نوشته پاتریشیا های‌اسمیت

بهترین فیلم بلند انیمیشن : “آنومالیزا”، دوک جانسن، چارلی کافمن، رزا تران (پارامونت) / “پسر و دنیا”، آله آبرو / “پشت رو”، پیت داکتر، جوناس ریورا (دیزنی-پیکسار) / “فیلم شان گوسفنده”، مارک برتن و ریچارد استارزاک (لاینزگیت) / “وقتی مارنی آنجا بود”، هیروماسا یونه‌بایاشی و یوشیاکی نیشیمورا

بهترین فیلمبرداری : “کارول”، ادوارد لاخمان / “هشت نفرت‌انگیز”، رابرت ریچاردسن / “مکس دیوانه: جاده خشم”، جان سیل / “بازگشته” امانوئل لوبزکی / “قاتل حرفه‌ای” (Sicario)، راجر دیکنز

بهترین طراحی لباس : “کارول”، سندی پوئل / “سیندرلا”، سندی پوئل / “دختر دانمارکی”، پاکو دلگادو / “مکس دیوانه: جاده خشم”، جنی بیون / “بازگشته”، ژاکلین وست

بهترین مستند بلند : “ایمی”، آصف کاپادیا و جیمز گی-ریس (A24) / “سرزمین کارتل”، ماتیو هاینمان و تام یلین (د اورچرد) / “شمایل سکوت”، جاشوا اوپنهایمر و سینیه بیرگه شورنشن (درافت‌هاوس فیلمز) / “چه اتفاقی افتاد، خانم سیمون؟”، لیز گاربوس، ایمی هابی و جاستین ویلکز / “زمستان در آتش: جنگ آزادی در اوکراین”، یوگنی آفینیفسکی و دن تولمور

بهترین مستند کوتاه : “Body Team 12″، دیوید دارگ و براین موسر (ریوت فیلمز و وولکان پروداکشنز) / “چائو، آن سوی خطوط”، کورتنی مارش و جری فرانک (سینستی فیلمز) / “کلود لانزمن: اشباح هولوکاست”، آدام بنزین (جت بلک آیریس امریکا) / “دختری در رودخانه: بهای بخشش”، شرمین عبید چنائی (اس‌او‌سی فیلمز) / “آخرین روز آزادی”، دی هیبرت-جونز و نومی تالیسمان (لیوینگ کاندیشن)

بهترین تدوین : “مکس دیوانه: جاده خشم”، مارگارت سیکسل / “The Big Short”، هنک کوروین / “مرکز توجه”، تام مکاردی / “بازگشته”، استفن میریون / “جنگ‌های ستاره‌ای: نیرو بیدار می‌شود”، ماریان براندون، ماری یو مارکی

بهترین فیلم خارجی‌زبان : “آغوش مار”، سیرو گرا (کلمبیا) / “یک جنگ”، توبیاس لیندهولم (دانمارک) / “موستانگ”، دنیز غمزه ارگوون (فرانسه) / “پسر شائول”، لاشلو لمس (مجارستان) / “ذیب”، ناجی ابو نوار (اردن)

بهترین چهره‌پردازی و مو : “مکس دیوانه: جاده خشم”، لسلی فاندروالت ، دامین مارتین و الکا واردگا / “مرد ۱۰۰ ساله‌ای که از پنجره بیرون پرید و ناپدید شد”، لو لارسون و ایوا فون باهر / “بازگشته”، سیان گریگ، دانکن جارمن و رابرت پاندینی

بهترین موسیقی : “پل جاسوس‌ها”، تامس نیومن / “کارول”، کارتر برول / “هشت نفرت‌انگیز”، انیو موریکونه / “قاتل حرفه‌ای”، یوهان یوهانسون / “جنگ‌های ستاره‌ای: نیرو بیدار می‌شود”، جان ویلیامز

بهترین ترانه : “نوشتن روی دیوار” از فیلم “اسپکتر”، موسیقی و شعر از جیمی نیپس و سام اسمیت / “آهنگ ساده شماره ۳‌” از فیلم “جوانی”، موسقی و شعر از دیوید لانگ / “به دست آوردم” از فیلم “پنجاه طیف خاکستری”، موسیقی و شعر از ابل تسفی، احمد بالشه، جیسن داهیلا کوئنویل و استفان موچو / “تا برایت اتفاق بیفتد” از فیلم “شکارگاه”، موسیقی و شعر از دایان وارن و لیدی گاگا / “Manta Ray” از فیلم “انقضای نسل”، موسیقی از جی. رالف و شعر از آنتونی هگارتی

بهترین طراحی صحنه : “پل جاسوس‌ها”، طراح صحنه: آدام استاکهاوزن؛ طراح دکور: رنا دی‌آنجلو، برنهارد هنریش / “دختر دانمارکی”، طراح صحنه: ایو استوارت؛ طراح دکور: مایکل استندیش / “مکس دیوانه: جاده خشم”، طراح صحنه: کالین گیبسن؛ طراح دکور: لیسا تامپسن / “مریخی”، طراح صحنه: آرتور مکس؛ طراح دکور: سلیا بوباک / “بازگشته”، طراح صحنه: جک فیسک؛ طراح دکور: همیش پردی

بهترین فیلم کوتاه انیمیشن : “داستان خرس”، گابریل اوزاریو کارگردان و پاتو اسکالا تهیه‌کننده (پانک‌روبات انیمیشن استودیو) / “مَطلَع”، ریچارد ویلیامز کارگردان و ایموجن ساتن تهیه‌کننده (انیمیشن مسترکلس) / “سوپر تیم سانجی”، سانجی پاتل کارگردان و نیکول گریندل تهیه‌کننده (پیکسار انیمیشن استودیوز) / “بدون کیهان نمی‌توانیم زندگی کنیم”، کنستانتین برونزیت کارگردان (ملنیتسا انیمیشن استودیو) / “دنیای فردا”، دان هرتزفلت کارگردان (بیتر فیلمز)

بهترین فیلم کوتاه زنده : “Ave Maria”، باسیل خلیل کارگردان و اریک دوپونت تهیه‌کننده (اینکاگنیتو فیلمز) / “روز اول”، هنری هیوز کارگردان (موسسه فیلم آمریکا) / “همه چیز درست می‌شود”، پاتریک وولرات کارگردان (فیلم‌آکادمی وین) / “شوک”، جیمی دونوهیو کارگردان (ایگل آی فیلمز) / “دچار لکنت زبان”، بنجامین کلیری کارگردان (بر گالی فیلمز)

بهترین تدوین صدا : “مریخی”، الیور تارنی / “مکس دیوانه: جاده خشم”، مارک مانجینی و دیوید وایت / “بازگشته”، مارتین ارناندس و لان بندر / “قاتل حرفه‌ای”، آلن رابرت موری / “جنگ‌های ستاره‌ای: نیرو بیدار می‌شود”، دیوید آکورد و متیو وود

بهترین صداگذاری : “مکس دیوانه: جاده خشم”، بن اوسمو، کریس جنکینز، گرگ رودولف / “مریخی”، مک روث، پل مسی و مارک تیلور / “بازگشته”، کریس دوستردیک، فرانک ای. مونتانو، جان تیلور و رندی توم / “جنگ‌های ستاره‌ای: نیرو بیدار می‌شود”، اندی نلسن، کریس اسکاربوسو و استوارت ویلسن / “پل جاسوس‌ها”، اندی نلسن، گری ریدستروم و درو کانین

بهترین جلوه‌های تصویری : “اکس ماکینا”، اندرو وایت‌هرست، پل نوریس، مارک آردینگتن و سارا بنت / “مکس دیوانه: جاده خشم”، اندرو جکسن، تام وود، دان الیور و اندی ویلیامز / “بازگشته”، ریچ مکبراید، متیو شاموی، جیسن اسمیت و کامرون والدبائر / “جنگ‌های ستاره‌ای: نیرو بیدار می‌شود”، راجر گویت، پاتریک توباخ، نیل اسکانلان و کریس کوربولد / “مریخی”، ریچارد استامرز، کریس لارنس، آندرس لانگلاندس و استیون وارنر

 برندگان هشتاد و هشتمین مراسم اسکار (2016)

لئوناردو دی کاپریو  برای اولین بار برنده اسکار بهترین بازیگری برای فیلم بازگشته شد

بهترین مستند:

    Amy

بهترین انیمیشن: 

    Inside Out 

بهترین موسیقی:

    Writing’s On The Wall برای فیلم Spectre

بهترین تدوین:

    Mad Max: Fury Road

بهترین طراحی صحنه:

       Mad Max: Fury Road  مد کس -جاده خشم 

 

بهترین فیلم خارجی‌زبان:

    Son of Saul پسر شائول از مجارستان

بهترین فیلم‌برداری:

    The Revenant

بهترین موسیقی متن:

    The Hateful Eight 

بهترین فیلم‌نامه:

    Spotlight

بهترین انیمیشن کوتاه:

    Bear Story

بهترین فیلم‌نامه‌ی اقتباسی:

    The Big Short 

بهترین موسیقی متن:

    The Hateful Eight هشت نفرت انگیز (انیو موریکونه)

بهترین فیلم کوتاه:

    Stutterer

بهترین گریم:

    Mad Max: Fury Road 

بهترین ویرایش صدا:

    Mad Max: Fury Road 

بهترین بازیگر نقش مکمل زن:

آلیسا ویکاندر در فیلم The Danish Girl 

بهترین بازیگر نقش مکمل مرد:

مارک رایلنس در فیلم  پل  جاسوس ها Bridge of Spies

بهترین بازیگر زن:

بری لارسن در فیلم Room 

بهترین کارگردان: 

آلخاندرو گونزالس ایناریتو برای فیلم The Revenant 

بهترین فیلم:

Spotlight  ( افشاگر)

درود. اولش بگم من لئوناردو دی کاپریو رو خیلی دوست دارم هم خودش رو هم بازیش رو، اما نسل ما عادت به «سرعت» در همه جریانات دارن انگار باید زندگی و رسیدن به آرزوها رو دور تند باشه والا جذابیتش رو از دست میده. «صبر و طاقت» کم شده و «امید و انتظار» مفهوم شیرین و قشنگش رو از دست داده

لئو دی‌کاپریو 41 ساله از سال 1989 بطور حرفه ای، هالیوودی شد. او بار اول در 1994 در 19 سالگی برای فیلم چه چیزی گیلبرت گریپ را می آزارد نامزد اسکار بهترین بازیگر مکمل شد، بعدش برای سه فیلم هوانورد (2004)، الماس خونین (2005) و گرگ وال استریت (2013) کاندید بهترین بازیگر مرد اسکار شد، ولی تا امسال ناکام مونده بود که بالاخره برای بازی تو فیلم بازگشته جایزه رو تصاحب کرد، در حالیکه در بیست و هفتمین سال بازیگری حرفه ایش به این افتخار رسید و این صحنه شاید برای خودش و طرفدارهاش خاطره انگیزترین عکس باشه و ملاحظه میکنید که حتی داد اسمشو رو اسکارش حک کردن:):

خوب این اسکار بهترین بازیگر مرد، مبارک لئو خان دی کاپریو باشه و حلالشم باشه طرفداراش هم مثل خودش با بیصبری به مراد دلشون رسیدن و  بعضیاشون چه شادیهایی که در شبکه های اجتماعی به نمایش نذاشتن که نمونه شو جناب هانیبال در جعبه پیام لینک دادن. اما امسال هم اگه نمیشد دیر یا زود لئو به اسکار میرسید و حکایت صبر و غوره و حلوا میشد:)

اما برگردیم به سال 1986 وقتی پل نیومن برای فیلم رنگ پول برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول شد. در سن 61 سالگی!، او اسکاری را که سالها در آرزوش بود دریافت کرد. البته پل نیومن غیر از فیلم رنگ پول بعنوان هنرپیشه در فیلمهای گربه روی شیروانی داغ 1958، بیلیاردباز 1961، هاد 1963، لوک خوشدست 1967، رای نهایی 1982 و هیچکس احمق نیست 1994 نامزد اسکار بهترین بازیگر اصلی شده و یکی از چهار بازیگر مردیه ( لارنس اولیویه، مایکل کین و جک نیکلسون) که پنج بار در پنج دهه مختلف نامزد دریافت اسکار (بازیگر اصلی یا مکمل) شدند. حالا فکرشو بکنید ایشون بیش از سی و چندسال انتظار کشید تا اسکار بگیره و همونطور که این «حسرت اُسکاری!» برای دی کاپریو تبدیل به جوک شده بود، برای جناب نیومن عزیز هم ماجرایی داشت مخصوصا که همسر زیبا و هنرمندش خانم جوآن وودوارد در سی امین مراسم جوایز آکادمی در سال 1958 یعنی همون سال ازدواجش، اسکار بهترین بازیگر زن رو برای فیلم سه چهره ایو ازآن خودش کرده بود.

اما این زوج عاشق و دوست داشتنی قبل اینکه دستمایه طنز مطبوعات بشن خودشون برای خودشون جوک درست کردند و عکسی منتشر کردند که این داستان رو بانمک هرچه تمومتر نشون میداد. منم این عکس بانمک رو برای شیرینی! پستم گذاشتم واسه حسن اختتام، بفرمایید:

اسکار و نوسکار

Oscar & Noscar

این روزها جشنواره سینمایی کن در حال برگزاری است .

امسال هم مانند سال های پیش ؛ چشم ما  , به جمال وودی آلن روشن شد !

من تا وقتی این کودکِ پیرمردنمای نحیف  اما جان سخت را در اینجور جاها می بینم انگار سینمای کلاسیک برایم زنده و جاری است.

لینک رسمی فستیوال کن یا به قول فرانسوی ها با آن زبان ملوس شان:   Festival de cannes

http://www.festival-cannes.com/

شصت و نهمین جشنواره بین المللی فیلم کن

شهاب حسینی برنده بهترین بازیگر برای فیلم فروشنده شد

حسینی پس از دریافت جایزه اش گفت: مطمئن هستم روح پدرم نظاره گر من است.از اصغر فرهادی و ترانه علیدوستی بابت انرژی که به من دادند تشکر می کنم.این جایزه رو از مردم دارم.پس با تمام وجود و عشق به مردم سرزمینم تقدیم می کنم.

اصغر فرهادی هم برنده جایزه بهترین سناریو برای فیلم فروشنده شد او از تهیه کننده فیلم و خانواده اش تشکر کرد.

 هشتاد و نهمین مراسم اسکار (2017)

 اصغر فرهادی  دومین جایزه اسکار  را کسب کرد

بهترین بازیگر نقش مکمل مرد

ماهرشالا علی   برای فیلم  مهتاب

 بهترین گریم

جوخه انتحار

 بهترین طراحی لباس

جانوران شگفت انگیز و زیستگاه آنها

بهترین فیلم مستند

ا.جی :ساخته شده در آمریکا

بهترین تدوین و میکس صدا

فیلم  ورود

بهترین بازگر زن نقش مکمل

وایولا دیویس برای فیلم حصارها

بهترین فیلم خارجی زبان

فروشنده  (اصغر فرهادی)

بهترین انیمیشن بلند

 زوتوپیا

بهترین انیمیشن کوتاه

piper

بهترین طراحی صحنه

 لالالند

بهترین جاوه های ویژه

کتاب جنگل

 بهترین  تدوین

جان گیلبرت برای فیلم لبه تیغ

بهترین فیلم کوتاه

 آواز

بهترین فیلمبرداری

لینوس سندگرن برای فیلم لا لا لند

 بهترین موسیقی اورجینال

جاستین هرویتز برای فیلم لا لا لند

بهترین ترانه اورجینال

ترانه شهر ستاره ها برای فیلم لا لا لند

بهترین فیلنامه اورجینال

کنت لونرگان برای فیلم منچستر کنار دریا

بهترین فیلنامه اقتباسی

بری جنکینز و تارل آلوین مک کرینر برای فیلم مهتاب

بهترین کارگردان

دمین شزل برای  فیلم  لا لا لند

بهترین بازیگر نقش اول مرد

کیسی افلک برای منچستر کنار دریا

بهترین بازیگر نقش اول زن

اما استون برای فیلم  لالالند

بهترین فیلم مراسم اسکار 2017

مهتاب

اطلاعاتی مفید درباره  فیروز نادری  ( همشهری پرافتخار ما ) و انوشه انصاری ( بانوی پرافتخار ایرانی )

نمایندگان فرهادی جهت دریافت اسکار را بهتر بشناسید

نودمین مراسم اسکار (2018)

مراسم اهدای جوایز اسکار برای نودمین دور در ساعت 17:00 به وقت لس آنجلس و 4:30 بامداد دوشنبه به وقت

تهران در سالن دالبی تیاتر مرکز هالیوود با اجرای جیمی کیمل آغاز شد

برنده بهترین طراحی لباس

فیلم  ماجرای فانتوم

 برنده بهترین چهره آریی

 فیلم تاریک ترین ساعت

 بهترین بازیگر نقش مکمل مرد

سم راکول (سه بیلیبورد خارج از میزوری)

بهترین مستند بلند

فیلم ایکاروس

بهترین تدوین صدا

فیلم دانکرک

بهترین صداگذاری

دانکرک

بهترین طراحی تولید

فیلم  شکل آب

بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان

یک زن شگفت انگیز از کشور شیلی

بهترین بازیگر نقش مکمل زن

الیسون جنی برای فیلم من تانیا

بهترین انیمیشن کوتاه

بسکتبال دوست داشتنی

بهترین انیمیشن بلند

کوکو

بهترین جلوه های ویژه

بلیدرانر 2049

بهترین تدوین

دانکرک

بهترین مستند کوتاه

بهشت در خیابان 405 ترافیک است

بهترین فیلم کوتاه

کودک صامت

بهترین فیلمنامه اصلی

برو بیرون get out

بهترین فیلنامه اقتباسی

مرا به نامت صدا کن

بهترین فیلم برداری

بلیدرانر 2049

بهترین موسیقی متن

شکل آب

بهترین ترانه

انیمشن  کوکو

بهترین کارگردانی

گیلرمو دل تورو برای فیلم شکل آب

بهترین بازیگر نقش اول مرد

گری اولدمن برای فیلم تاریک ترین ساعت

بهترین بازیگر نقش اول زن

فرانسیس مک دورماند برای فیلم سه بیلیبورد خارج از میزوری

بهترین فیلم

شکل آب

درود.

به نظر من این دوره از مراسم اسکار از نظر کیفیت فیلم ها ضعیف ترین دوره در90 سال مراسم اسکار بوده فیلم هایی که اکثرا ضعیف بودن و خودشون رو با جلوه های دیجیتالی بالا آوردن .

به نظرم آکادمی اسکار از روی ناچار و به قول معروف برای رفع مسئولیت این دوره رو برگزار کرد با فیلم هایی که بیشتر تجاری بودن تا هنری.

بانشی‌ها اغلب به شکل عجوزه‌هایی مجسم شده‌اند که پس از قرار گرفتن در سر راه روستاییان، با صدایی همراه با جیغ یا شیون، به آنان خبر از واقعه‌ای شوم ، مانندِ مرگ خود یا نزدیکانشان می‌دادند.

بنَسید ، بنَسیث یا بانشی به زبان متدوال امروزی ایرلندی ها ، زنان گوژپشت از اساطیر کهن ایرلندی ها و اسکاتلندی ها

2022 سال خوشایندی برای علاقمندان هنر سینما نبود ، سرانجامِ این عملکرد ضعیف ، با انتخاب فیلم  فانتزی ِبی در و پیکر( به قول مسعود فراستی ) همه چیز ، همه جا به یکباره به عنوان بهترین فیلم و کسب شش جایزه ی برتر دیگر برای این شاهکار ! و انتخاب فیلم نسبتا خوب  و البته بازسازی شده ی در جبهه ی غرب خبری نیست به عنوان بهترین فیلم  بین المللی در  نود و پنجمین دوره ی جوایز اسکار به پایان کار خود رسید .

در بین دیگر آثار رسیده به مرحله ی نهایی جشنواره ، فیلمی وجود دارد که قبل از انجام مراسم با نُه نامزدی  اسکار و البته پیشتر با هشت نامزدیِ  پیشرو در مراسم گلدن کلوپ و کسب سه جایزه ی برتر آن از آن جمله عنوان بهترین فیلم  توجهات بسیاری را معطوف به خود کرد ، اما ماحصل آن در پایان بزرگترین جشن سالانه ی سینما در جهان ، چیزی جز سرخوردگی مطلق برای عوامل سازنده ی آن نداشت .

با اینحال نوشتن از اثری که  به موقع اکران در جشنواره ی ونیز ، مخاطبان را وادار به تشویق  ایستاده به مدت زمان 15 دقیقه کند ، قطعا خالی از لطف نخواهد بود :

روایت نزاعی  بی دلیل بر سر آزادی و استقلال بین دو دوست ایرلندی ، استعاره ای بر جنگ برادرکشِ داخلی ایرلند   

در روزهای پایانی جنگ داخلی ایرلند به سال 1923 و در جزیره ای خیالی به نام اینیشرین ، کالم داهرتی نوازنده ی موسیقی فولک به شکل غیر منتظره ای تصمیم به نادیده گرفتن دوست دیرینه و هم پیاله اش پاتریک سویلابهان می کند در حالیکه پاتریک نزد ساکنان محل به عنوان فردی آداب دان و مورد پسند شناخته می شود ...

بانشی های اینیشرین اثری است تحسین شده به نویسندگی و کارگردانی مارتین مک دونا خالق آثار برگزیده ای چون فیلم کوتاه شش لول و فیلمهای بلند در بروژ و سه بیلبوردخارج از ابینگ میزوری ،

یک روایت تلخ اما طنز آلود از زندگی روستایی  که با تصویر سازی عالی از مناظر زیبا ی ایرلند  به موسیقی سنتی منطقه مزین شده است ؛

 و یک کمدی سیاه  و یک خوانش ناب از عهد گذشته که مدام بینده را غافلگیر ، متحیر و البته نگران می سازد ، در طول فیلم اما غم و اندوهی وجود دارد که با عناصر سورئالیستی فیلم در هماهنگی کامل به سر می برد.

دو ضلع دیگر این مثلث طلایی بازیگران مطرحی هستند ایرلندی تبار که هنرِ بازیگریِ خود را در شخصیت پردازی قهرمانان داستان به کار گرفته اند ، کالین فارل در نقش اصلی فیلم غرق در محیط اطراف خود، چنان حس صمیمیتی به  شخصیت پاتریک ، دهاتی ساده دل می بخشد که بیننده را مجاب می سازد او را با تمام کاستی هایش دوست داشته باشد اما آرزوی دوستی با او را نداشته باشد ! کالم  اما با بازی باور پذیر برندن گلیسون درقامت غولی سرسخت ، هنرمندی است که گذر زمان و پیری از وی شخصیتی مستاصل ساخته که از  آینده یِ بعدِ مرگش بیمناک است و پاتریک را نیز با طرد از خود سرگردان ِسرگشتگی خویش ساخته و حالاتی که اورا به جنون میکشاند تا موجب بروز افعالی سادومازوخیستی از او در قبال خویش و دوست سابقش شود ، با اینحال حس همدردی با او یک لحظه رهایتان نمی سازد .

برندن گلیسون و کالین فارل

تو گویی  قهرمانان داستان ما در قالب گوگو و دی دی از نمایشنامه ی ساموئل بکت دگر باره خارج  و از اینیشرین سر درآورده اند تا در گردابی حاصل از پریشانی خویش ، در انتظار گودو و یا چیزی دست نیافتنی تر از آن بمانند .

فیلم سینمایی بانشی های اینیشرین با دوبله ی کوالیما تقدیم به شما دوستان گرامی :

عوامل دوبله :

کالین فارل - پاتریک سویلابهان - شروین قطعه ای

برندن گیلسون - کالم داهرتی - محمود قنبری

کری کندن - شیوان سویلابهان -  شراره حضرتی

بری کیوگن - دومینیک کرنی - امیر عباس پیام

پَت شورت  - جُنجو دِوین - ابوالفضل شاه کرمی

 شیلا فلیتون - خانم مک کورمیک - مینا شجاع

و...

این فیلم پس از  در بروژ دومین همکاری سه ضلعی معروف ایرلندی است .

مارتین مک دونا نفر وسط در کنار برندن و کالین

(۱۴۰۲/۶/۱۱ صبح ۰۸:۵۱)مراد بیگ نوشته شده:  

در روزهای پایانی جنگ داخلی ایرلند به سال 1923 و در جزیره ای خیالی به نام اینیشرین ، کالم داهرتی نوازنده ی موسیقی فولک به شکل غیر منتظره ای تصمیم به نادیده گرفتن دوست دیرینه و هم پیاله اش پاتریک سویلابهان می کند در حالیکه پاتریک نزد ساکنان محل به عنوان فردی آداب دان و مورد پسند شناخته می شود ...

 با تشکر از مراد بیگ بزرگوار. نه از اسکار و نه از این فیلم خبری نداشتم.  خودم که وارد نشدن به این مقالات تخصصی را ترجیح می دهم که، تحصیلات سینمایی ندارم و به همین جهت هم، ملاک و معیار خوب بودن فیلم، خوش آمدنش به مذاقم است وبس! با خود کالین فارل که خصومتی نداشتم، ولی از فیلم هایش خوشم نمی آمد. هر چند مطمینا بهتر هستند، از بسیاری از فیلم های ژاپنی و ایتالیایی که دیده بودم، ولی از کارهایش با این کارگردان خوشم آمد. در مورد اسکار هم خواستم که نظر غیر تخصصی خود که در قیاس با ماتریکس چینی، حتی جنی بیشتر لایق اسکار بود و نقش الاغ را ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ درﺟﺔ ادراك  و شعورش به خوبی در آورده بود را بدهم، ولی با خود گفتم که حد اقل ببینم برنده کیست. و انگیزه ای شد برای دیدن  "همه چیز ، همه جا به یکباره"  و فیلم فریزر، که هیچ رغبتی به تماشایشان نداشتم. یادم آمد که بردمن را هم فقط در بار سوم که دیدم، توانستم از دقایق اولیه اش عبور کنم و تا پایان ببینم و اتفاقا بسیار هم پسندیدم! تکنی کالر چشم نواز از گذشته ها را به یاد می آورد، ولی فیلم مزخرفی بود این ماتریکس چینی. ارزش یک صحنه مهر نیهیلیست زدن لبوفسکی بزرگ به پیشانی مردم، از همه این بیشتر بود. به گمانم ماتریکس هندی شاید که بهتر از این باشد. برای فریزر که تقریبا یک تنه بار فیلم را بر دوش کشیده خوشحالم، ولی این هم فیلمی نبود که دوباره بخواهم ببینم! پیش آگاهانه انتظار همین را هم داشتم، از هر دو فیلم. خوشحالم که مکدونا بعد از مرگ من پیدایش نشده. عدم پایبندی به بایسته های یک فیلم جایزه بگیر مانند سفید برفی سیاه، عادی سازی همجنسبازی و زن سالاری، کاراکتر مثبت چینی و غیره هم قابل احترام است. طعنه و زخم زبانهای آشنایش به کشیش و دین هم به گمانم به تبعیت از این منوال نیست.این فیلمش را هم فعلا، یک بار محض خاطر داستان فیلم ورسیدن سریعتر به انجام کار و بار دیگر برای لذت بردن، دیدم. به اوج دستاورد فیلمسازیش در سیری صعودی که سه بیلبورد بود، نمیرسد. ولی از حتی هفت روانی هم بهتر بود،به نظرم. همه چیز فیلم انتظارارتم را بر آورده کرد. کری کندن ولی، فراتر از حد انتظار زیبا و در یاد ماندنی بود!

«این فیلم با دیدگاه نیهیلیسم نسبت به جهان هستی (طبق فرموده ی شما) که در مرتبه ای پائین تر از لبوفسکی بزرگ قرار دارد»  منظورم یک صحنه، شاید هم یک پلان بود! مردد بودم که نظرم، توهین وتحریک تلقی نشود. ولی به نظرم لبوفسکی بزرگ از اصلش (The Big Sleep 1946) هم بهتر است!

(۱۴۰۲/۶/۱۴ عصر ۱۱:۱۴)میاموتو موساشی نوشته شده:  

 ولی فیلم مزخرفی بود این ماتریکس چینی. ارزش یک صحنه مهر نهیلیست زدن لبوفسکی بزرگ به پیشانی مردم، از همه این بیشتر بود. به گمانم ماتریکس هندی شاید که بهتر از این باشد. برای فریزر که تقریبا یک تنه بار فیلم را کشیده خوشحالم، ولی این هم فیلمی نبود که دوباره بخواهم ببینم! پیش آگاهانه انتظار همین را هم داشتم، از هر دو فیلم. خوشحالم که مکدونا بعد از مرگ من پیدایش نشده. عدم پایبندی به بایسته های یک فیلم جایزه بگیر مانند سفید برفی سیاه، عادی سازی همجنسبازی و زن سالاری، کاراکتر مثبت چینی و غیره هم قابل احترام است. طعنه و زخم زبانهای آشنایش به کشیش و دین هم به گمانم به تبعیت از این منوال نیست.این فیلمش را هم فعلا، یک بار محض خاطر داستان فیلم ورسیدن سریعتر به انجام کار و بار دیگر برای لذت بردن، دیدم. به اوج دستاورد فیلمسازیش در سیری صعودی که سه بیلبورد بود، نمیرسد. ولی از حتی هفت روانی هم بهتر بود،به نظرم. همه چیز فیلم انتظارارتم را بر آورده کرد. کری کندن ولی، فراتر از انتظار زیبا و در یاد ماندنی بود!

ودر ضمن مرادبیگ گرامی دنبال فیلمی بودند که موضوعش انتخابات و گروگان گیری و تلاش یک تنه زنی برای آزاد کردن فرد ربوده شده بود. شباهت هایی به این دارد. Dov'è mio figlio 2000   t1p.de/6q97y   t1p.de/qics9

درود بر میاموتو فیلم بین حرفه ای و دوست گرامی

دیدن فیلم همه چیز ، همه جا به یکباره  برای من یک شکنجه ی روحی بیشتر نبود .

این فیلم با دیدگاه نیهیلیسم نسبت به جهان هستی (طبق فرموده ی شما) که در مرتبه ای پائین تر از لبوفسکی بزرگ قرار دارد ، در ظاهر قصد دارد به مخاطب  نشان بدهد در جهانی که همه چیز بی معنا و بی مفهوم است چگونه میشود دوست داشتن را اعلام کرد در حالی که جهان هستی بر علیه  ایشان است ، در حالی که  بقول فراستی جهان هستی چگونه میتواند جهان پست مدرن باشد در حالی که خود مظهر عشق و دوست داشتن است ؟

واقعیت تلخ این است که اسکار سالهاست  دیگر با فیلمهای ماندگاری که در خدمت صنعت سینما بوده و مدیوم تصویر و داستان را توامان در خود جای داده بیگانه گشته ، به خدمت اقلیت ها در آمده است ، اما نقدی که به منتقدین طرفدار فیلم ماتریکس چینی بقول شما وارد است ، دستاویز قراردادن تنوع نژادی در چیدن ترکیب برندگان اسکار برای این فیلم است ، اما پیامی که در نهایت از این فیلمِ به ظاهر تخیلی صادر میشود چیزی به غیر از برسمیت شناختن اقلیت هم جنس گرا نیست که بدرستی بدان اشاره فرمودید ...

 

با اینکه فیلم بانشی های اینیشرین در میان فیلمهای حاضر ، نقطه ی مقابل فیلمِ برگزیده ی اسکار ، در کنار هنرنمایی بازیگرانش که نفر به نفر از شخصیت پردازی درستی بهره برده اند ، خصوصیتهای بارز از یک فیلم ماندگار از قبیل داستان ، استعاره ، نماد و پیام را تا حدودی که مقبول افتد در خود جای داده است،  اما ظاهرا بنا بود اینبار اعضای آکادمی اسکار که از کارشناسان و منتقدان صاحب نظر هالیوودی - آمریکایی خالی گشته در قامت بیل کاتینگ قصاب سر دسته ی بومیهای آمریکا و دارو دسته اش! این فیلم تمام ایرلندی را همچون کشیش والن و یارانش سلاخی کند تا نتیجه ی مورد نظر به سهولت حاصل شود  ...

تنها نقطه مورد عطف برای ما نوستالژی بازهای متعصب در این آخرین دوره از مراسم جایزه ی اسکار ، شاید احراز جایزه ی بهترین فیلمنامه ی اقتباسی برای فیلم سینمایی حرف های زنانه  و سارا پُلیِ قصه های جزیره باشد و بس .

دوست عزیز آن گمشده ای که شما زحمت یافتنش را کشیده اید بین سالهای نود و دو تا نود هشت میلادی دیده ام پس قاعدتا سال ساختش به پیش از این موعد مربوط میشود با این وجود تشکر صمیمانه ی من را بابت وقتی که صرف یافتنش نموده اید پذیرا باشید .

کمتر از یک ماه مانده تا  بدانیم نام چه کسانی در تاریخ سینما جاودانه خواهد شد. امیدوارم اسکار بهترین کارگردان و هنرپیشه زن را به اسکورسیزی و گلادستون  بدهند. البته نولان هم در مقایسه با برنده شدن احتمالی اما استون با این همه بی عفتی، باز هم گزینه بدی نیست. احتمالا اوپنهایمر که به نظر، پتانسیل جذاب بودنش کم بود ولی فراتر از حد انتظاری که زیاد بالا هم نبود ظاهر شد، برنده خواهد شد. هر چند به قاتلان ماه کامل بدهند هم قابل قبول و درک، هست. اسکورسیزی مطمئنا می توانست داستان غم انگیز اوسیج ها را جالب تر و جذاب تر روایت کند و بمانند نمایش پایانی فیلم از این فاجعه انسانی سود هم ببرد، ولی نخواست که شبیه ضد قهرمانان فیلم خودش باشد، و با تغییرات و تبدیل داستان کارآگاهی به داستانی از عشقی ناسالم، تاریک ترین جنبه های ذات آدمیزاد و طمع، دنائت و حماقت بی حدش را آشکار کرد، بر خلاف مثلا همان اوپنهایمر، قاتلان علی رغم فراوانی داستان‌های فرعی، به شخصیت‌های ثانوی زمان کافی برای نمایش می دهد و فیلم به قطعات نامنسجم تقسیم نمی شود و نیازی هم نیست که مخاطب از قبل با داستان و آدم ها آشنا باشد. و گویا برخی از مردم بومی آمریکا ماه می را 'ماه گل' می نامیده اند ، زمانی که گلهای کوچکی که دشت ها را پوشانده اند در سایه گیاهان بزرگتر و کمبود نور گیتی فروز چشمه هور، می مردند. باربی و بیچارگان هم فیلم های زیبایی بودند ولی از محتوایشان خوشم نیامد. امیدوارم به بهترین بازیگر سال بودن گلادستون که در فیلم می توانست که بیشتر هم باشد و قبلا هم گفته بودم این فیلم سنگین را که پر از از پلیدیهای ذات بشری بود، از جهتی تحمل پذیر کرده بود و از سوی دیگر رنج آور تر، با اعطای اسکار اقرار بکنند. بهترین بازیگر مورفی، مکمل مرد هم داونی جونیور، گاسلینگ هم خوب بود. نقش مکمل زن هم خواهری سیاه پوست خواهد شد، به نظرم. و باید اعتراف کرد نولان و اما استون هم اگر برنده باشند، حقشان است. تیره بختان که در نگاه اول پینوکیوی زن برای بزرگسالان به نظر می رسد، قابل باور است که درباره دیوژن باشد، با توجه به یونانی بودن کارگردان و تکرار خواسته دیوجانس از اسکندر در کشتی توسط بلا، و در قید ملاحظات و هنجارهای اخلاقی نبودنشان، و دیگر اشارات واضح. زمانی مشتاقانه منتظر این فیلم بودم، و با صرف نظر از صحنه هایش، لایق رقابت برای عنوان بهترین فیلم هست. و اما استون هم با اجرای چندین نقش در یک نقش، عالی بود. هر دو فیلم خانم ساندرا هولر آن قدر که در تعریف و تمجیدشان شنیده بودیم، به نظر نیامدند! به نظرم منطقه را باید با زیر نویس دید که می شود اینجا t1p.de/9fg0v پیدا کرد. کری مولیگان هم فیلم های جذابتری داشت! این فیلم بیشتر مربوط به انحرافات جنسی، قسمت سیاه و سفیدش بهتر بود.