(۱۳۸۹/۸/۸ عصر ۱۰:۵۶)بهزاد ستوده نوشته شده:  

صداي راوي الفي اتكينز را يادم نيست

درباره خالق الفی اتكینز

الفی اتكینز هنوز هم معروف‌ترین شخصیت خیالی سوئد به حساب می‌آید. البته این اسم انگلیسی‌اش است و اسم سوئدی آن Alfons Aberg است كه یك خانم به اسم گونیلا بركستروم آن را در 1972 خلق كرده.

ماجراهای الفی كلی كمیك بوك و كارتون دارد كه از این كلی، ما شاید سرجمع بیست‌تایش را هم ندیده باشیم. الفی 6 سالش است و با دختری به اسم مالا و پسری به اسم ویكتور دوست است. كه این دو نفر را هم ما سرجمع نیم‌بار ندیدیم. بقیه آدم‌ها هم اسمشان «یابا الفی» «مادربزرگ الفی» و «یك چیزی الفی» است.

فضای كسالت‌بار و سكوت و سكوت و مكث طولانی تصاویر روی چرخش عقربه‌های ساعت بدون این كه واقعا اتفاقی بیفتد. و وصله پاره شلوار الفی و لبخند تلخ پدرش سر میز صبحانه و همه این‌ها كه دلیل می‌شود همان لحظه‌های نایاب خنده‌‌دار یا ذوق كودكانه باز هم افسرده به نظر بیاید. پدر لم داده روی مبل (كه در كنار یك تابلو یا یك تلویزیون تنها وسیله‌های خانه هستند.) یا پیپ می‌كشد یا روزنامه می‌خواند. گاهی هم تلویزیون نگاه می‌كند. و الفی است و صدای ژاله علو (كه تنها قسمت رنگی و نارنجی و گرم كارتون است) كه با او حرف می‌زند و الفی كه پلیور دون دون تنش است، از صدای او حساب می‌برد و حرفش را گوش می‌كند یا به خاطر گوش نكردن حرف او خجالت می‌كشد. و الفی است و یك دنیای خاكستری و سرد توی كمد دیواری تاریك (اروپاست دیگر پس مثل روز روشن است كه مادری هم در كار نیست.)

فاطمه عبدلی

(۱۳۸۹/۸/۱۰ عصر ۱۰:۲۴)سروان رنو نوشته شده:  

بچه ها یه کارتونی بود به نام بهترین داستان های دنیا که توی تیتراژش یه شیر بود که با دمش نوشته ها رو پاک می کرد و  آخرش نعره می کشید و بعد می پرید توی آب ! فکر می کنم سه تا میمون هم توش بودن که آخر داستان نتیجه گیری اخلاقی می کردن و اکثرا هم با هم درگیر بودن . کسی یادش هست ؟

«بهترین داستان‌های دنیا»

كارتونی كه سیاه بود!

آقا شیره وارد كادر می‌شود، پاچه‌های كلفت و قیافه باهیبت اش آدم را می‌ترساند، اخم كرده است و آرام می‌غرد. یكهو یك آهنگ مسخره شروع به نواختن می‌كند، آقا شیره نمی‌تواند جلوی حركت دمش را بگیرد. اسم كارتون بالا می‌آید، شیر با دمش عین برف پاك‌كن اسم را پاك می‌كند، این كار اختیاری نبوده. برای همین عین گاگول‌ها به دوربین نگاه می‌كند و عین چی متعجب است. شرمنده می‌شود و به این طرف و آن طرف نگاه می‌كند. نكند كسی دیده باشد! اما كارگردان بدجنس، آقا شیره را بیشتر اذیت می‌كند، همراه با آن آهنگ شاد و شنگول، شیر بنده خدا عینهو باربا پاپا تبدیل به n تا حیوان مختلف می‌شود؛ سگ، گنجشك و بز... و در نقطه اوج آهنگ تبدیل به قورباغه می‌شود و قور قور می‌كند و جَلدی می‌پرد توی رودخانه. خودش هم انگار با این تیریپ حال كرده و كلا شاد شاد است! «بهترین داستان‌های دنیا»، یكی از بهترین كارتون‌های كودكی‌ام بود. آن موقع خیلی نخودی بودم! شاید هشت یا نه سال، اما آن‌قدر این كارتون خوب بود و خوب اجرا شده بود، كه هنوز یك وجب هم از توی كله‌ام تكان نخورده است. وای شخصیت‌های شاهكارش را بگو!

حیوانات و یا آدم‌هایی كه همگی آن‌ها به یك چیز اشتراك داشتند، پاهای بسیار كلفت و دستان زمخت! حتی خرگوش‌های كارتون هم عجیب و غریب بودند و سبیل‌هایشان انگار كه با ماژیك تخته وایت‌برد كشیده شده بود! فضای كار هیچ رنگ خاصی نداشت، فقط در رنگ غالب: «سیاه و قهوه‌ای»، ته دپرس! حیواناتی كه خورده می‌شدند دیگر پس گرفته نمی‌شدند! یعنی عین كارتون‌های بی‌مزه دیگر نمی‌شد شكم گرگه را پاره كرد و خرگوش‌ها را بیرون آورد و آن را دوباره دوخت! این‌جا هر كس خورده می‌شد، می‌مرد! به همین راحتی، به همین خوشمزگی! كارتون كلا از لحاظ روان‌شناسی كودك، چیزی در حد صفر بود! تقریبا در هر قسمت یكی از این قسمت‌های بامزه را شاهد بودیم، یا گرگه خرگوشه را می‌خورد یا روباه، مرغ را، یا شیر توی چاه می‌افتاد! چیزهای هراس‌آوری كه برای من فسقلی خیلی جذاب بود. بعدها وقتی علاقه شدید من به نوآرها (فیلم سیاه) و فیلم‌های گنگستری تیره و تار را دیدم، دلیل جذابیت آن كارتون برایم روشن شد. آقا! «بهترین داستان‌های دنیا» یك فیلم نوآر تمام عیار بود! آن قسمت را یادتان هست؟ قسمتی كه قرار شد همه حیوانات جنگل به شیر باج بدهند.

خرگوش باج نداد. به شیر گفت من دارم به حیوانی قوی‌تر از تو باج می‌دهم، شیر عصبانی شد و از خرگوش خواست او را پیش آن جانور مرموز ببرد، خرگوش شیر را سر چاهی برد. شیر عكس خودش را توی چاه دید و برای خودش نعره كشید و عصبانی شد و پرید توی چاه. می‌خواست دخل آن حیوان عوضی (خودش!) را بیاورد، صدای آب آمد و شیر مرد! یا آن قسمتی كه الاغِ یك نمك فروش برای این‌كه بارش سبك‌تر شود، هیچ‌وقت از روی پل رد نمی‌شد و از توی آب می‌گذشت تا نمك‌ها حل شود و بار او سبك‌تر، ولی یك بار نمك فروش برای تنبیه كردن الاغ به جای نمك، پنبه بارش كرد! الاغ پرید توی آب، بارش از قبل، ده‌ها برابر سنگین‌تر شد، نگاهی ملتمسانه به دوربین كرد و توی آب ماند و غرق شد! داستان‌هایی از این‌ها دپرس‌تر سراغ دارید؟

بهترین داستان‌های دنیا مثل شكلاتی بود كه تلخی‌اش را هم داشت و اصلا همین تلخی به‌جایش بود كه توی كله‌ام ماندگارش كرده. كارتون‌های الان را ببینید، همه امیدبخش و جینگیل مستان هستند. آیا بچه‌های الان این چیزها را درك می‌كنند؟

سعید جعفریان  از ویژه نامه همشهری جوان کارتونهای دوران کودکی ما

ارادتمند شما دلشدگان