(۱۴۰۲/۷/۶ عصر ۰۶:۲۳)Emiliano نوشته شده:  

و این هم به‌روزرسونی «سیاه، سفید، خاکستری»:

https://uplod.ir/zsug0fxesins/Black__Whi...https://uplod.ir/zsug0fxesins/Black__White___Gray_Books___40_Blacklist_Of_Toons__4

سلام
خیلی ممنون

لینک فایل «سیاه، سفید، خاکستری» درست نیست و میگه فایل یافت نشد.

(۱۴۰۲/۷/۲۲ صبح ۰۷:۲۲)اسلون کلورا نوشته شده:  

(۱۴۰۲/۷/۶ عصر ۰۶:۲۳)Emiliano نوشته شده:  

و این هم به‌روزرسونی «سیاه، سفید، خاکستری»:

https://uplod.ir/zsug0fxesins/Black__Whi...https://uplod.ir/zsug0fxesins/Black__White___Gray_Books___40_Blacklist_Of_Toons__4

سلام
خیلی ممنون

لینک فایل «سیاه، سفید، خاکستری» درست نیست و میگه فایل یافت نشد.

سلام. ممنونم از اطّلاع‌زسونی‌تون. خدمت شما و دوستان:

https://s31.picofile.com/file/8468651650...https://s31.picofile.com/file/8468651650/Black_White_Gray_Books_Blacklist_Of_Toons

(۱۴۰۲/۶/۱۰ عصر ۰۹:۵۰)مورچه سیاه نوشته شده:  

سلام وقت بخیر

همگی خوشحال هستیم از اینکه دوباره دون دیگو تشریف آوردن و چراغ بخش کارتون منور شده.

دوست داشتم این پُست را به دوست گرامی، جناب مورچه سیاه تقدیم کنم، هرچند که پیشتر در پیام خصوصی از معرفت و خیرمقدم-گفتنشان تشکر کرده بودم.

چندروز پیش در یک گروه تلگرامی که مدیریت آن را "امیلیانو"ی خودمان بر عهده دارند، آگهی/پوستر زیر را گذاشته بودم:

"دنیای قشنگ والت دیسنی" بر اکران سینمایی در تهران، پیش از انقلاب!

به دنبال نام اصلی این فیلم کارتونی بودم. اسم "دنیای قشنگ (زیبای) والت دیسنی" را قبلاً در کتاب "هنر والت دیزنی" از "کریستوفر فینچ" (ترجمه محسن غفرانی) دیده بودم. ظاهراً یکی از دنباله‌های مجموعه تلویزیونی دیزنی‌لند بوده است. تصویر زیر:

ولی خُب در اینجا به دنبال یک اکران سینمایی بودیم و نه نمایش تلویزیونی. پیدا کردن عنوان اصلی فیلم کارتونی از این جهت دشوارتر می‌نمود که مجموعه‌ای از چند انیمیشن کوتاه (و به قول آگهی، تهیه‌شده از بهترین کارتون‌های والت دیسنی) بود. آیا این مجموعه و چیدمان را خودِ کمپانی بیرون داده بود و یا سینمادار (صاحب سینما)ی داخل ایران آن‌ها را از روی انتخاب شخصی پشت هم چیده بود و بصورت یک فیلم کارتونی اکران کرده بود؟

موضوع را در گروه تلگرامیِ یادشده با دوستان مطرح کردم و گفتم که در این آگهی یک کُد خیلی خاص وجود دارد: گربه‌ای به نام "میلتون" که تنها و تنها در سه اثر از کارهای کوتاهِ دیزنی مجال حضور یافته بود. تصاویر زیر:

و گفتم که از بین این سه کارتونِ کوتاه که "میلتون" در آن‌ها حضور داشت، چندسال قبل صوت دوبله‌ی کارتون Puss Cafe یا همان "کافه گربه" را از روی نوار ویدئو برداشته بودم و روی ویدئوی باکیفیت‌تری سینک کرده بودم و به همراه چندکار کوتاه دیگر از دیزنی در اینترنت نشر داده بودم:

(۱۴۰۰/۱/۳ عصر ۰۵:۵۵)دون دیه‌گو دلاوگا نوشته شده:  

کارتون سوّم، کافه گربه (1950) [با امتیاز 6.6 در سایت IMDb] از کارهای خوبِ سِریِ پلوتو است. کارگردان این انیمیشن، چارلز نیکولز است که بعداً یکی از کارگردان‌های مجموعه‌ی کارتونیِ "اسکوبی دو" در شرکت هانا-باربرا شد.

دانلود از پیکوفایل بصورت دوـزبانه (فارسی-انگلیسی)

به دوستان گفتم که اگر بخواهیم عنوان اصلی فیلم کارتونی را بیابیم باید در یک مجموعه کارتونی سینمایی که یکی از سه کار "میلتون" در آن باشد جستجو کنیم.

یکی از دوستانِ آن گروه تلگرامی با نام "امیر سیروس" (Amir Cyrus) جستجویی را با همین کُد آغازید که منجر به یافته شدن عنوان اصلی آن فیلم کارتونی شد. تصویر زیر:

گمشده‌ی ما فیلم کارتونی A Disney Cartoon Jubilee محصول 1973 بود.

مشخصات کامل در لینک زیر:

https://disney.fandom.com/wiki/A_Disney_Cartoon_Jubilee

این فیلم بنابر توضیحات لینک بالا، در اروپا اکران سینمایی داشت. به فهرست کارتون‌هایش که نگاه کردیم همه آشنا بودند، همان‌هایی که روی نوار ویدئو با روایت منوچهر نوذری دیده بودیم و یکسری از آن‌ها را هم چندسال پیش برای اولین‌بار در کافه گذاشته بودم: How to Be a Sailor , Sea Scouts , Crazy Over Daisy , Early to Bed , Hawaiian Holidar

و البته Puss Cafe

ولی بجز اسامی آشنای کارتون‌های مجموعه، آنچه ما را به یقین رساند، پوستر ایتالیایی این فیلم کارتونی بود که عناصر تصویری آن عیناً مانند آگهی اکران سینمایی در تهران بود. تصویر زیر:

...............................

تمام شد، ولی جستجوها برای من و هم‌نَسل‌هایم هیچوقت تمام نخواهد شد.

دوستی، گذر زمان، احساسات و جدایی

حیوانات شباهت های زیادی با انسانها دارند. آنها نیز پس از اینکه به دنیا می آیند به دنبال کسب تجربه می روند. تجربه هایی که برای بقاء الزامی هستند. آنها نیز گاهی به مانند انسانها به حرف والدین خود گوش نمی کنند تا تجربیات مخصوص به خود را کسب کنند. گاهی تجربه های خودسرانه عواقب سنگینی دارد اما در همان حال برای یک نوپای عاشق تجربه غیر قابل اجتناب هستند. درست مانند بچه خرس هایی که به سمت کندوی عسل حرکت می کنند بدون آنکه بدانند تعداد کثیری زنبور در کمینشان نشسته اند!!

گاه نونهالان به حرفهای والدین خود گوش نمی کنند و این بزرگترها را خسته و عصبی می کند اما صبر و حوصله معمولاً کارساز است و بزرگترها کم کم می بینند که فرزندان‌شان دنیا را بهتر درک کرده و راه و روش مقابله با خطرات آنرا نیز بهتر یاد می گیرند.

کارتون ژاپنی بچه های کوه تاراک محصول سال ۱۹۷۷ و اقتباسی از یک رمان آمریکایی، مانند آینه ای است که نوشته های بالا را بازتاب می دهد کارتونی که در کودکی شیفته اش بودم. با آن ماجراجویی کردم، خندیدم، اشک ریختم و مهمتر از همه درس زندگی آموختم و هنوز که هنوزه جزو نوستالژی های ارزشمند من است. داستان دو بچه خرس که برادر و خواهرند. آنها هنوز در حال یادگیری روشهای بقا هستند که مادرشان را‌ (به دلیل طمع انسانی و غریزه مادری) از دست می دهند و چون هنوز تجارب کافی برای زندگی در جنگل را ندارند، توسط یک کودک سرخپوست به نام رن به سرپرستی گرفته می شوند. او آنها را جکی و جیل می نامد. طبیعتاً آنها نمی دانند او کیست و چه نیتی دارد و با توجه به اینکه از مادرشان آموخته بودند که انسانها قابل اعتماد نیستند، به دنبال راه فرار می گردند.

شاید برای یک کودک هیچ چیز ترسناک تر از این نباشد که ببیند گرفتار افرادی غریبه شده است. فرقی هم نمی کند که حیوان باشد و یا انسان. چالش ها تا حد زیادی مشترک هستند. با این تفاوت که چون ما زبان حیوانات را نمی فهمیم درک کردن احساسات و افکارشان نیز برایمان بی نهایت دشوار و یا حتی غیر ممکن جلوه می کند. یکی از جذابیت های این کارتون این بود که ما به خوبی با احساسات و افکار بچه خرس ها آشنا می شدیم. برخلاف سایر کارتون ها حیوانات در بچه های کوه تاراک مانند انسان صحبت نمی کردند اما طرز روایت داستان این اجازه را به ما می داد که بفهمیم در ذهن کوچکشان چه می گذرد.

جکی و جیل کم کم یاد می گیرند که از رن و پدرش نترسند. آنها نیز به مانند بچه انسان نسبت به آب نبات روی خوش نشان می دهند و شاید این شروع خوبی برای ایجاد اعتماد باشد! آنها یاد می گیرند که برای نوشیدن شیر یک لیوان را با پنجه هایشان بگیرند. تجربه‌ای که مادرشان آنرا بلد نبود. بعضی تفاوت ها اما بیولوژیکی هستند و نمی توان آنرا تغییر داد. به طور مثال جک و جیل فکر می کنند باید مانند پسرک سرخپوست روی دو پایشان راه بروند که البته موفق نمی شوند!

اینکه کارتون نشان می داد چطور می توان بدون کلام یک رابطه صمیمی و عاطفی با دیگران ایجاد کرد، بسیار لذت بخش بود. جکی و جیل هیچگاه قادر نبودند با رن صحبت کنند اما او را بیشتر از هر کسی دوست داشتند. با این وجود نبود ارتباط کلامی سوءتفاهم هایی را نیز به وجود می آورد. جکی و جیل گاهی متوجه نمی شدند چرا رن که اینقدر با آنها مهربان است، با آنها بازی می کند و به آنها غذا می دهد گاهی از دست آنها عصبانی شده و سرشان داد می زند. اگرچه کم کم می آموزند که او تنها نگران آنهاست و قصدش این است که آنها را از خطرات گوناگون در امان نگاه دارد. این نوع ارتباط بین والدین و بچه ها هم شکل می گیرد. احتمالا همه بچه های کوچک با خود می اندیشند چرا والدینی که آنقدر دوستشان دارند گاهی به کادر درمان اجازه می دهند تا آمپول شان بزنند!!!

بچه های کوه تاراک درباره بزرگ شدن دو بچه خرس است. آنهایی که مدت کوتاهی با مادرشان زندگی کردند و آنگاه کودکی سرخپوست نقش مادرشان را بر عهده گرفت. دوستی آنها به عشق انجامید و در نهایت زمان جدایی اجتناب ناپذیر از راه رسید. چرا که آنها حیوانات خانگی نیستند و به همین دلیل مجبورند با کوله باری از تجارب حیوانی و انسانی، رهسپار اعماق جنگل شوند. همان جایی که به آن تعلق دارند. و به امید اینکه در حیات وحش، دوست داشتن ها را از یاد نبرند...

وقتی برای اولین بار رمان دور دنیا در هشتاد روز را خواندم حدود پانزده سال داشتم. راستش اعتقاد من این بوده و هست که این رمان به نسبت بعضی دیگر از آثار ژول ورن اثر متوسطی است. به عبارتی بنده داستان های دیگری از این نویسنده بنام خوانده ام که برایم جذاب تر بودند. اگر چه موضوع این کتاب را دوست داشتم اما احساس می کردم که یک ضد قهرمان درست و حسابی برای آزار دادن شخصیت های اصلی کم دارد!

با وجود اینکه این اثر را برای اولین بار مطالعه می کردم اما به هیچ عنوان با فضای آن بیگانه نبودم. چرا که قبل از آن دست کم دو اقتباس مختلف از این داستان دیده بودم. اولی همان کارتون ژاپنی اسپانیایی محصول دهه هشتاد میلادی بود که شخصیت ها همه در قالب حیوان نمایش داده شده بودند. در دوران کودکی این کارتون باعث شد که با این داستان آشنا شوم و چند سال بعدش نیز نسخه سریالی آن با بازی پیرس برازنان را مشاهده کردم. سالها پس از خواندن رمان نیز به تماشای نسخه جکی چان دور دنیا در هشتاد روز نشستم.

نسخه کارتونی ساختاری بسیار بچه گانه دارد و بعید به نظر می رسد که بتواند بیننده بزرگتر از کودک را جذب کند. با این وجود من معتقدم که بهترین اقتباس موجود همین است و حتی توانسته در بعضی موارد از کتاب نیز پیشی بگیرد و این را بیشتر مدیون کاراکتری است که در دوبله فارسی دامفر خطاب می شود.

دامفر همان گرگ خاکستری شیطان صفت متخصص در تغییر چهره، که موظف بود، جلوی موفقیت ویلی فاگ و دوستانش را بگیرد. او یک جنایتکار تمام عیار محسوب می شد. چرا که هدف او تنها باز نگه داشتن آنها از سفر نبود. او گاهی نقشه هایی می کشید که آقای فاگ را از صحنه روزگار محو کند! این کاراکتر تنش و تعلیقی به قصه می داد که نه در رمان و نه در اقتباس های دیگر آن وجود نداشت.

عجیب ترین بخش دور دنیا در هشتاد روز برای من همان قسمتی بود که آقای فاگ و همراهانش در هند سوار بر قطار هستند و یکباره به بهانه اینکه ریل راه آهن ادامه ندارد، مجبور به پیاده شدن از قطار می شوند! من در همان کودکی در ذهن کوچکم این طور برداشت کردم که لابد این هم توطئه ای از طرف همان گرگ خاکستری است که البته اینطور نبود. هنوز هم برایم عجیب است که اگر ریل راه آهن کامل نشده چطور اجازه استفاده از آن را می دهند و مسافران بی چاره از همه جا بی خبر، نزدیک جنگل چه باید بکنند!!! بعید به نظر می رسد آنجا هتلی وجود داشته باشد! اصلاً سایر مسافران به یکباره کجا غیبشان زد؟! در چنین شرایطی معمولاً عاقلانه ترین راه این است که مسافران حداقل برای مدتی در کنار هم بمانند تا اگر راه حلی پیدا شد همه از آن باخبر شوند. به هر حال این حادثه باعث شد که چالشی جالب برای شخصیت های داستان به وجود بیاید که البته در کارتون به لطف آن گرگ خاکستری دغل باز این چالش به شکل بسیار جذاب تر و تنش زا تری از رمان و سایر اقتباس ها به تصویر کشیده شد.

ممنون از همه کسانی که به یافتن مشخصات این فیلم/سریال کمک کردند. جالب‌تر از همه آگهی فیلم در روزنامه بود که پخش‌کننده فیلم را هم ذکر کرده بود. شرکتی متعلق به عبدالحسین محمدزاده که اولین بار دو فیلم مصطفی عقاد (‌الرساله و عمر مختار) را هم پخش کرده بود و دست کم  دو فیلم هم تولید کرده بود که یکی اصلاً به نمایش درنیامد- راهی به سوی خدا ساخته جلال مهربان- و یکی هم با سر و صدا از پرده پایین کشیده شد، همان فیلم معروف برزخی‌ها ( فیلم خانه عنکبوت  هم ظاهراً از محصولات این شرکت - بهدا (بنیاد هنر در اسلام)- بوده که اسمش در یکی از پوسترهای فیلم هم آمده،‌ هر چند در عناوین فیلم نامی از محمدزاده به عنوان تهیه کننده نیست)

کنجکاوم بدانم آیا «امیلیانو»ی گرامی باز هم از این آگهی‌های فیلم‌های انیمیشن توزیع شده در سالن‌های سینما در اوایل تا اواسط دهه شصت شمسی دارد یا خیر.

(۱۴۰۲/۶/۱۰ صبح ۰۳:۳۷)دون دیه‌گو دلاوگا نوشته شده:  

(۱۳۹۹/۸/۲ عصر ۰۶:۱۲)رامین نوشته شده:  

...
فیلم انیمیشن چند قسمتی دیگری که آن روزها در سینما دیده بودم فیلمی بود با عنوان قصه‌های لافونتن محصول فرانسه که تا به حال نتوانسته‌ام ردی از عنوان اصلی آن پیدا کنم. حتی احتمال این را دادم که این در اصل یک سریال انیمیشن بر اساس داستان‌های ژان دو لافونتن بوده که در کنار هم برای پرکردن یک سئانس سینما نمایش داده شده،‌ اما باز هم نتوانستم که عنوان مرتبطی پیدا کنم.

خُب این گمشده‌ی رامین گرامی هم امشب به همت بچه‌های گروه تلگرامی "کافه سینما" پیدا شد. آگهی روزنامه کمک مؤثری برای یافتن-اش بود که "امیلیانو"ی خودمان آن را در گروه به اشتراک گذاشت، و بعد کاربری به نام "Aqbill" توانست عنوان اصلی را بیابد:

Fablio le Magicien (1970)

https://fr.wikipedia.org/wiki/Fablio_le_Magicien

---

بصورت سریال تلویزیونی

https://en.kinorium.com/2560028/episodes

(۱۴۰۳/۸/۲۵ عصر ۱۰:۴۸)رامین نوشته شده:  

ممنون از همه کسانی که به یافتن مشخصات این فیلم/سریال کمک کردند. جالب‌تر از همه آگهی فیلم در روزنامه بود که پخش‌کننده فیلم را هم ذکر کرده بود. شرکتی متعلق به عبدالحسین محمدزاده که اولین بار دو فیلم مصطفی عقاد (‌الرساله و عمر مختار) را هم پخش کرده بود و دست کم یک فیلم هم تولید کرده بود که توقیف شد: راهی به سوی خدا ساخته جلال مهربان ( فیلم خانه عنکبوت  هم ظاهراً از محصولات این شرکت - بهدا- بوده که اسمش در یکی از پوسترهای فیلم هم آمده،‌ هر چند در عناوین فیلم نامی از محمدزاده به عنوان تهیه کننده نیست)

کنجکاوم بدانم آیا «امیلیانو»ی گرامی باز هم از این آگهی‌های فیلم‌های انیمیشن توزیع شده در سالن‌های سینما در اوایل تا اواسط دهه شصت شمسی دارد یا خیر.

(۱۴۰۲/۶/۱۰ صبح ۰۳:۳۷)دون دیه‌گو دلاوگا نوشته شده:  

(۱۳۹۹/۸/۲ عصر ۰۶:۱۲)رامین نوشته شده:  

...
فیلم انیمیشن چند قسمتی دیگری که آن روزها در سینما دیده بودم فیلمی بود با عنوان قصه‌های لافونتن محصول فرانسه که تا به حال نتوانسته‌ام ردی از عنوان اصلی آن پیدا کنم. حتی احتمال این را دادم که این در اصل یک سریال انیمیشن بر اساس داستان‌های ژان دو لافونتن بوده که در کنار هم برای پرکردن یک سئانس سینما نمایش داده شده،‌ اما باز هم نتوانستم که عنوان مرتبطی پیدا کنم.

خُب این گمشده‌ی رامین گرامی هم...

درود بر «رامین» عزیز، دوست قدیمی و همراه.

خوشحالم که بعد از مدّت‌ها دوباره «می‌بینمت».

حدود سی هزار پوستر و آگهی فیلم خارجی دارم و مدام هم در حال اضافه شدنه؛ چون، این تعداد تا سال ١٣٣٩ هستن و از اون به بعد به کندی؛ امّا، با بگیر و نگیر دارن پیش می‌رم.

شما دقیقاً از چه عناوینی آگهی می‌خوایید؟

بفرمایید بایگانی‌مو نگاه کنم، اگه داشتم تقدیم کنم و اگه نداشتم، یادداشت کنم، در آینده دنبالش بگردم.