پنج برداشت غلط درباره بیماران روحی

حداقل یک پنجم افراد در طول سال نوعی از مشکل روحی و روانی را تجربه می کنند. با این وجود، بخش بزرگی از مردم سعی می کنند مشکلات روحی شان را بروز ندهند. یک اتهام بزرگ و غیر منطقی بر سر بیماری های روحی است که به آنها اجازه نمی دهد دست یاری به سمت علم پزشکی بلند کنند.
ترس اینکه دیگران بفهمند باعث می شود بسیاری از مشکلات علاج یابنده در زندگی افراد برای سال های متمادی نه تنها ادامه داشته باشد بلکه وخیم هم بشود. بعضی ها می ترسند تشخیص بیماری شان، بر کار و زندگی شان تاثیر زیاد داشته باشد. آیا می توانم همچنان معلم بمانم اگر بفهمند من افسردگی دارم ؟ اگر مردم بفهمند من از تشویش رنج می برم گمان خواهند کرد که شرکتم ورشکسته خوهد شد ؟
ترس اصلی از لقب دیوانه بودن است. اگر دیگران بفهمند نزد روانشناس می روم آیا به من اعتماد خواهند کرد ؟ آیا مرا از جمع خود حذف خواهند کرد. ترس و نگرانی هایی که در واقع، غیرمنطقی هم نیستند چون با وجود برنامه های آموزشی و تبلیغات زیادی که برای جلوگیری از حدس و گمان ها ابراز می شود هنوز برداشت های غلط، با قدرت تمام وجود دارند:

۱- آدم هایی که مشکل روحی دارند از نظر روحی سالم نیستند

با یک درد زانو یا کمی فشار خون نمی توانیم بگوییم یک فرد، سلامت جسمی ندارد. به همان صورت، هر انسانی که احساسات جریحه دار شده دارد یا در دوره کوتاهی افسردگی داشته است قرار نیست از سلامت روحی برخوردار نباشد.
بر اساس آمار سازمان بهزیستی و  خدمات انسانی آمریکا، فقط حدود ۱۷ درصد افراد جامعه از هر نظر دارای سلامتی روحی هستند. بقیه افراد جامعه انواع مختلف بیماری روحی را یا دارند یا تجربه کرده اند.

۲– بیماران روحی، افراد ضعیفی هستند

بیماری جسمی نظیر مرض قند را یک انسان قوی نیز می تواند داشته باشد که هر روز می دود و ورزش می کند و به سر کار برود. افرادی که مشکلات روحی نظیر افسردگی یا دلهره و تشویش یا بیماری دیگر روحی دارند افراد ضعیفی نیستند.
بخشی از بیماری های روحی افراد، ارثی است و یا ناشی از شوک های سختِ زندگی نظیر از دست دادن والدین در تصادف رانندگی است. با این همه، بسیای از بیماری های روحی اگر مورد معالجه قرار بگیرند از شدت و وخامت شان جلوگیری خواهد شد.
ایجاد عادت های سالم نظیر تغذیه خوب، ورزش و خواب عمیق، می تواند مشکلات روحی را کاهش دهد. فاصله گرفتن از عادت های بد نظیر احساس بدبختی خودتحقیری و خودتخریبی نیز تاثیر زیادی در بهبود سلامت روحی دارند.

۴- بیماران روحی افراد خشنی هستند

متاسفانه رسانه ها موقعی از بیماران روحی حرف می زنند که همزمان با خشونت های خانوادگی یا تیراندازی به مردم می باشد. در خیلی از موارد در توضیح انگیزه خلافکاران جنایی نیز به مشکلات روحی و روانی شان اشاره می کنند. اما حقیقت این است که اکثریت افرادی که با مشکلات روحی درگیر هستند خشونت در زندگی و رفتارشان نیست.
موسسه روانشناسی آمریکا در گزارشی که عرضه کرده است بر اساس آمار نشان داده است که فقط 7.5 درصد جرائم خشونت آمیز جامعه مربوط به بیماران روحی است. در صورتی که فقر، اعتیاد، بیکاری، بی خانمانی دلایل اصلی جنایان ثبت شده هستند.

 ۵ – بیماری های روحی علاج ندارند

بخشی از بیماری های روحی نظیر اسکیزوفرنی شاید به صورت کامل معالجه پذیر نیستند ولی اکثریت بیماری های روحی قابل علاج هستند. بر اساس آمار موسسات مربوطه، بین ۷۰ الی ۹۰ درصد بیماری های روحی به کمک دارو و مشاوره، قابل کنترل هستند. بخشی از آنها نیز می توانند به طور کامل رفع شوند.
فرهنگ عمومی و رسانه ها، احساس خوشایندی برای مطرح کردن و کم کردن تابو و ترسِ بیماری های روحی ندارند. با وجود آنکه خودکشی جزو ۱۰ دلیل اصلی مرگ و میر جامعه آمریکا است ولی سرطان و چاقی معمولا در خبرها به عنوان دلیل مرگ افراد درج می شوند و نسبت به بیماری های روحی سکوت می شود.
این سکوت را به زعم خودمان بشکنیم تا مهمتر از همه، خود بیماران روحی به خودشان اجازه دهند از دستاوردهای پزشکی استفاده کنند.

The 5 Most Common Misconceptions About Mental Illness –  Amy Morin

https://www.psychologytoday.com/blog/wha...ign=FBPost