(۱۴۰۴/۴/۱۸ عصر ۰۹:۵۷)سرگرد راینهارت نوشته شده:  

دهه ۶۰ و تلویزیون یک فیلم در هفته و فیلمهای نچسب.البته غیر فیلمهای جنگ جهانی دوم بقیه یخ بود.

دقیقا !

همیشه مردم بلد بودن که چطور محدودیت ها را دور بزنن. در آن زمان ویدئو برای همین حسابی گُل کرده بود و کسانی که وضع مالی خوبی داشتند می خریدند و کسانی که وضع آنچنانی نداشتند کرایه می کردند یا در خانه افرادی آشنا جمع می شدند و فیلم های روز را تماشا می کردند.

من یادم هست که اولین بار وقتی بچه بودم فیلم ترمیناتور 2 را در خانه یکی از اقوام دیدم و تا چند شب از ترس T1000 شبها خوابم نمی برد! 

(۱۴۰۴/۴/۱۸ عصر ۰۹:۵۷)سرگرد راینهارت نوشته شده:  

اما یه مطلب جالب بگم شاید باورتون نشه شبکه استانی ما صبح های جمعه فیلمهایی پخش میکرد که از سیمای مرکز دیده نمیشد.فیلمهایی مثل قانون هندی. مادر هند .هفت دلاور.ارتش ۷ نفره .ارتش ۵ نفره .اولین خون و...

آره !

یادمه شبکه شیراز هم صبح جمعه ها همین کار رو می کرد . یکبار دیگه خیلی جلو رفته بود و یک فیلم  هندی گذاشته بود که زن ها نیم تنه پوشیده بودن و شکم و ناف شون پیدا بود. وسط هاش یهو قطع شد و گفتن مشکل فنی پیش اومده !  بعد از اون جریان دیگه چشمشون ترسید و رفتن سمت فیلم های معمول و تکراری ! 

یه حسرت یه ضد حال که تلخی اون هنوز یادمه .از وسط هفته شبکه یک یه فیلمی رو تبلیغ میکرد برا عصر جمعه .یه پیش پرده اون زمان پیش پرده میگفتن حالا تریلر هر شب پخش میشد اسم فیلم هم دکترهای کوچک بود.ما هم با شوق و شور منتظ بودیم تا ساعت ۴ عصر جمعه شد فیلم شروع شد هنوز ۵ دقیقه نگذشته بود که برق قطع شد .دیونه شدم خودمو به در و دیوار میزدم  داد میزدم .اون وقتا تا برق میرفت میرفتیم سراغ کنتور برق که شاید شاید فیوز پریده باشه اما همیشه فیوز سر جاش بود .عجیبه که با اینکه میدونستیم فیوز مشکلی نداره ولی باز هر بار برق قطع میشد سریع همون کار بیهوده رو تکرار میکردیم های های هی چه نسل دلخوش کنی بودیم همش دلمون رو خوش میکردیم به یه چیز ماورایی .خلاصه که دیگه اون فیلم رو هم ندیدم که ندیدم و همیشه دلم رو خوش میکردم شاید یه روزی تکرار کنن و نشد .مثل خیلی از حسرتهای دیگه زندگی که هنوز منتظرم ........

دوستان شما دیدین فیلم دکترهای كوچک رو

(۱۴۰۴/۴/۲۴ صبح ۰۲:۲۸)سرگرد راینهارت نوشته شده:  

یه حسرت یه ضد حال که تلخی اون هنوز یادمه .از وسط هفته شبکه یک یه فیلمی رو تبلیغ میکرد برا عصر جمعه .یه پیش پرده اون زمان پیش پرده میگفتن حالا تریلر هر شب پخش میشد ...

یک همچین داستانی را ما با فیلم جنگ ستارگان Star Wars داشتیم. یادمه تیکه هایی از اون رو در برنامه های مختلف سینمایی پخش می کردن ( مخصوصا اون سکانس های جنگ با شمشیر لیزری)  و ما از این جلوه هاش کف می کردیم و دائم در برنامه شما و سیما اعلام میکردن که این فیلم خریداری شده و به زودی پخش میشه. خلاصه ما در مناسب های مختلف منتظر بودیم پخش بشه اما نشد که نشد. بعدها هم که خودمون بزرگ شدیم و دیدیم اش دیگه اون مزه دوران کودکی رو برامون نداشت . بعضی چیزها لذت اش برای موقع خاصی به درد می خوره و باید تجربه کرد. بعدا دیگه خاصیت اش از دست میره .

پی نوشت:  ترجمه صحیح نام فیلم , "جنگ های ستاره ای" است . اما من همون اسم با مسمای "جنگ ستارگان" رو بیشتر می پسندم !

برنامه ای فکر کنم به نام سینما هفت پخش میشد .یه اقای خوشتیپی ریش و سبیل شیش تیغه مجری بود .اسم ایشون یادم نیست .فیلمهای خوبی پخش میکرد ابتدای برنامه یه تحلیلی از فیلم داشتن و بعد فیلم پخش میشد با اینکه همیشه اون برنامه رو تماشا میکردم که دیر وقت شب هم میشد فقط دو تا فیلم یادم مونده یکی که اسم فیلم هم یادم نیست فقط جاسومینا و زامپانو یادم مونده .انتونی کویین بود خانمه هم نمیدونم کی بود نقش جلسومینا.از سینمای ایتالیا بود فیلمش .زامپانو جلسومینا رو خیلی اذیت میکرد.

فیلم بعدی روکو و بردرانش بود که دیدم اون زمان و دوبله این فیلم یا صوت دوبله رو نتونستم پیدا کنم تا دوباره ببینم.

مسابقه هفته با اجرای مرحوم نوذری هم یه قسمت کوتاهی داشت.یک دقیقه شاید تیکه ایی از یه فیلم رو پخش میکرد بعد سوالاتی میپرسید از دیالوگه .همون پخش خیلی کم از فیلم جذاب بود وقتی منوچهر نوذری میگفت بریم قسمتهایی از فیلم فلان ساخته ویلیام وایلر رو ببینیم انگار ما میخوایم فیلم رو‌ کامل ببینیم اینقدر جذاب بود.

(۱۴۰۴/۴/۲۶ صبح ۰۲:۱۶)سرگرد راینهارت نوشته شده:  

برنامه ایی فکر کنم به نام سینما هفت پخش میشد .یه اقای خوشتیپی ریش و سبیل شیش تیغه مجری بود .اسم ایشون یادم نیست .فیلمهای خوبی پخش میکرد..

سرگرد راینهارت مهربان اگه هنرهفتم باشه منظورتون ، زنده یاد اکبر عالمی مجری اش بود . حرف نداشت اون برنامه . فیلم و تحلیل . فقط بعد از اینکه ، فیلم جوانیه شاعر ، نشون داد ، تا چند هفته نگاه نمیکردم برنامشونو . اصلا از اون فیلم خوشم نیومده بود . کوآیدان رو هم اولین بار اون جا دیدم

(۱۴۰۴/۴/۲۶ صبح ۰۶:۱۶)آرلینگتون نوشته شده:  

 سرگرد راینهارت مهربان اگه هنرهفتم باشه منظورتون ، زنده یاد اکبر عالمی مجریش بود . حرف نداشت اون برنامه . ..

من فیلم کوایدان رو یادمه... نصف شبی فیلم ترسناک نشون دادن، بعدش مردم اعتراض کردن ! یادمه تو مدرسه برای یه کاری رفته بودم دفتر. دیدم معلمها شاکی ان. مدیرمون هم می گفت این چه فیلمی بود، دختر من تا صبح از ترس نخوابید ! 

(۱۴۰۴/۴/۲۶ صبح ۰۲:۱۶)سرگرد راینهارت نوشته شده:  

برنامه ای فکر کنم به نام سینما هفت پخش میشد .یه اقای خوشتیپی ریش و سبیل شیش تیغه مجری بود .اسم ایشون یادم نیست .فیلمهای خوبی پخش میکرد ابتدای برنامه یه تحلیلی از فیلم داشتن و بعد فیلم پخش میشد با اینکه همیشه اون برنامه رو تماشا میکردم که دیر وقت شب هم میشد فقط دو تا فیلم یادم مونده یکی که اسم فیلم هم یادم نیست فقط جاسومینا و زامپانو یادم مونده .انتونی کویین بود خانمه هم نمیدونم کی بود نقش جلسومینا.از سینمای ایتالیا بود فیلمش .زامپانو جلسومینا رو خیلی اذیت میکرد.

همان طور که جناب آرلینگتون گفت، مجری آن قسمت‌های برنامه هنر هفتم* استاد خوش‌قریحه، مرحوم اکبر عالمی بود. اما آن فیلم هم جاده (محصول ۱۹۵۴) به کارگردانی فدریکو فلینی و بازی آنتونی کویین و جولیتا ماسینا بوده است.

فیلم سینمایی جاده به کارگردانی فدریکو فلینی، محصول ۱۹۵۴ ایتالیا

-------------------------

* عنوان آن مجموعه که پنج‌شنبه شب‌های اواخر دهه ۶۰ از شبکه یک پخش می‌شد، "هنر هفتم" بود. بعدها جناب مسعود اوحدی -که او هم مثل مرحوم عالمی، استاد ما بود- اجرای آن را به عهده گرفت.

(۱۴۰۴/۴/۲۴ صبح ۰۲:۲۸)سرگرد راینهارت نوشته شده:  

یه حسرت یه ضد حال که تلخی اون هنوز یادمه .از وسط هفته شبکه یک یه فیلمی رو تبلیغ میکرد برا عصر جمعه .یه پیش پرده اون زمان پیش پرده میگفتن حالا تریلر هر شب پخش میشد اسم فیلم هم دکترهای کوچک بود.ما هم با شوق و شور منتظ بودیم تا ساعت ۴ عصر جمعه شد فیلم شروع شد هنوز ۵ دقیقه نگذشته بود که برق قطع شد .دیونه شدم خودمو به در و دیوار میزدم  داد میزدم .اون وقتا تا برق میرفت میرفتیم سراغ کنتور برق که شاید شاید فیوز پریده باشه اما همیشه فیوز سر جاش بود .عجیبه که با اینکه میدونستیم فیوز مشکلی نداره ولی باز هر بار برق قطع میشد سریع همون کار بیهوده رو تکرار میکردیم های های هی چه نسل دلخوش کنی بودیم همش دلمون رو خوش میکردیم به یه چیز ماورایی .خلاصه که دیگه اون فیلم رو هم ندیدم که ندیدم و همیشه دلم رو خوش میکردم شاید یه روزی تکرار کنن و نشد .مثل خیلی از حسرتهای دیگه زندگی که هنوز منتظرم ........

دوستان شما دیدین فیلم دکترهای كوچک رو

این خاطره حسرت بار را من با فیلم «قاضی درد»(Judge Dredd) استالونه دارم؛ در تیرماه سال 1378 شبکه دو که در آن زمان سه شنبه شبها ساعت 9 فیلم سینمای پخش می کرد، در تبلیغی اعلام کرد که قرار است ،سه شنبه 24 تیر 78 فیلم سینمای قاضی درد را پخش کند،در آن ایام از اینکه می توانستیم فیلمی از استالونه را از تلویزیون ببینم سر از پا نمی شناختیم ،سوای آن شبکه دو هر روز و هر شب آنونس تبلیغاتی فیلم را با صدای بهمن هاشمی پخش می کرد و شور و ذوق ما را بیشتر؛

القصه روز موعود فرار رسید و مجری آن وقت شبکه چند دقیقه قبل  از شروع فیلم اعلام کرد که فیلم قاضی درد هنوز آماده پخش نیست و به جای آن فیلم تلویزیونی دیگری با نام «فرار از دره گربه وحشی» پخش شد،بیلاخی که در آن لحظه از صداو سیما گرفتم را تا مدتها فراموش نکردم

پانوشت:البته بعدها سال 80 فکر کنم ، فیلم را شبکه دو پخش کرد

توی جعبه پیام صحبت از فیلم ترسناک شد، من یاد یک خاطره از نوجوانی ام افتادم. اوایل دهه 70 ما بخاطر شغل پدرم مجبور شدیم 2 سال در شهرستان گرگان زندگی کنیم. من آن موقع حدود 13 سال داشتم. یک روز همراه دوست صمیمی ام از مدرسه به خانه بر می گشتیم. وقتی از جلوی خرابه های سینما کاپری (در خیابان شالیکوبی) رد می شدیم ناگهان گفتم: کاظمی تو میدانی چرا این سینما را آتش زدند ؟ کاظمی گفت: آخر قبل از انقلاب اینجا فیلمهای ترسناک نشان میدادند. گفتم: خوب مگر فیلم ترسناک چه عیبی دارد ؟ گفت: بابا مردم شب از ترس خوابشان نمی برد دیگر ! گفتم: این را چه کسی گفته ؟ گفت: پدرم ! 

بعدها که به این موضوع فکر کردم خودم فهمیدم اصل قضیه از چه قرار بوده و بلافاصله به این فکر کردم که ما دهه شصتی های بدبخت چقدر از طرف نزدیک ترین افراد یعنی والدین و معلمهای مان، دروغ و چرت و پرت شنیدیم. آن هم از نوع مصلحتی ! الان آنقدر دوره و زمانه عوض شده که مردم این فیلمهای به اصطلاح ترسناک را ظرف چند دقیقه از اینترنت دانلود میکنند و نه تنها نمی ترسند بلکه فیلم را می بینند و بعد راحت می گیرند می خوابند !

دوستان عزیز بله برنامه هنر هفتم بود حافظه شما بهتر از من یاری کرد.مجری رو هم که فقط قیافشون تو ذهنم بود اسمی که آرلینگتون عزیز و رابرت بزرگوار گفتن سرچ‌کردم بله خودشون بودن.و فیلم همون بود که جناب رابرت توضیحش رو دادن.من همیشه این برنامه رو میدیدم ولی دیگر فیلمها که این برنامه نمایش داد خاطرم نیست.

(۱۴۰۴/۵/۳۱ صبح ۱۱:۲۴)master of puppet نوشته شده:  

هنوز هم هم وقتی بخشی از فیلم را می بینم یاد آن حس و هوایی تماشای بار اولش می‌افتم ،علیرغم کیفیت پایین فیلم و صدای آزاردهنده هد نیمه‌جان دستگاه ویدئو؛

ویدئویی که با آن ترمیناتور 1 و 2 ، آپولو 13 ،شجاع دل، انواع فیلم های رزمی بروس لی و ژان -کلود وان‌دام و چندین فیلم کم نام و نشان تر را دیدم و سال 1377 با ورود دستگاه  VCD به ته انبار رفت.

مطلبی را master of puppet در تاپیک سینمای مدرن نوشته بود که بد ندیدم اینجا بیشتر بازش کنیم.

شاید یک بخشی از لذتی که آن زمان از تماشای فیلم ها می بردیم مربوط به تلاش و کوشش و سختی ای بود که برای به دست آوردن و تماشای فیلم ها می کشیدیم. انسان هر گاه برای به چنگ آوردن چیزی سختی بکشد برایش با ارزش تر می شود و لذت به آن رسیدن هم بیشتر حس می شود. انگار مغز می خواهد با دوپامین بیشتر , پاداش آن تلاش را برایمان جبران کند !

این روزها ما هر گاه اراده کنیم نسخه با کیفیت هر فیلمی را در چند دقیقه با اینترنت پرسرعت در اختیار داریم. حتی چندین فیلم را دانلود می کنیم و روی هارد نگه می داریم اما مدت ها حوصله تماشای آن را پیدا نمی کنیم مگر با وسوسه فلان دوست یا فلان نوشته .

قدیم ترها داستان متفاوت بود. بیشتر فیلم های خوب , ممنوعه بودند و از کانال قاچاق و با دردسر به چنگ می آمدند. باید فیلم را در ویدئو می گذاشتی و دکمه برگشت را می زدی . صدای قیژقیژ موتور ویدئو با بوی خاص دستگاه به مشام می رسید و چراغ های زیبای دستگاه - که آن زمان اکثرا ژاپنی بودند - چشم تو را قلقلک می داد. این مراحل پیش از تماشای فیلم , شبیه مراسم آماده کردن چای مخصوص ژاپنی ها , جالب و لذت بخش بود.

بعد هم که فیلم شروع می شد باید مثل بچه آدم می نشستی و فیلم را تمام و کمال نوش جان می کردی. خبری از دکمه ماوس نبود تا فیلم را انگلک کنی و تند تند از سکانس ها رد شوی . ناشکری هم در کار نبود. فیلم موهبتی بود که همگان دوست اش داشتند. به سختی به دست می آمد و فراوان نبود و هر چیزی که کمیاب و سخت باشد خودبخود جذاب تر می شود. بعدها با رواج ویدئو کلوپ ها و آزاد شدن ویدئو , آن ابهت از بین رفت.

 کسانی که آن دوره را تجربه کرده اند یک حس و تجربه نایاب دارند که خاص همان نسل است و دیگر تکرار نخواهد شد.

(۱۴۰۴/۴/۲۴ صبح ۰۲:۲۸)سرگرد راینهارت نوشته شده:  

یه حسرت یه ضد حال که تلخی اون هنوز یادمه .از وسط هفته شبکه یک یه فیلمی رو تبلیغ میکرد برا عصر جمعه .یه پیش پرده اون زمان پیش پرده میگفتن حالا تریلر هر شب پخش میشد اسم فیلم هم دکترهای کوچک بود.ما هم با شوق و شور منتظ بودیم تا ساعت ۴ عصر جمعه شد فیلم شروع شد هنوز ۵ دقیقه نگذشته بود که برق قطع شد .دیونه شدم خودمو به در و دیوار میزدم  داد میزدم .اون وقتا تا برق میرفت میرفتیم سراغ کنتور برق که شاید شاید فیوز پریده باشه اما همیشه فیوز سر جاش بود .عجیبه که با اینکه میدونستیم فیوز مشکلی نداره ولی باز هر بار برق قطع میشد سریع همون کار بیهوده رو تکرار میکردیم های های هی چه نسل دلخوش کنی بودیم همش دلمون رو خوش میکردیم به یه چیز ماورایی .خلاصه که دیگه اون فیلم رو هم ندیدم که ندیدم و همیشه دلم رو خوش میکردم شاید یه روزی تکرار کنن و نشد .مثل خیلی از حسرتهای دیگه زندگی که هنوز منتظرم ........

دوستان شما دیدین فیلم دکترهای كوچک رو

اتفاقا یکی از حسرت های زندگی من هم هست هیچوقت نتونستم این فیلم رو ببینم به دلایل مختلف مثل برق رفتن یا رفتن به خونه اقوام و...

یا  مهمترینش .. اگه فردا امتحان داشتیم دیدن تلوزیون ممنوع بود!