(۱۴۰۲/۹/۲۲ عصر ۰۱:۱۴)Dude نوشته شده:  

آرلینگتون که درباره سریالی با داستان رقابت برای بار و مسافر و کشتی های رودخانه ای نوشته بودند، و عنوانش را هم بالاتر نوشته بودند. خاطرات مبهی از چنین سریالی به ذهنم خطور کرد. بالاتر را بالادست یا upstream فرض کردم و به نتیجه ای هم نرسیدم. ولی گزینه اصلیم The River Kings 1991 بود، که متاسفانه ویدیویی پیدا نکرده بودم. و خوشبختانه، جستجوی دوباره نتیجه داد. t1p.de/4hbfm 

                                                                       

آقا دمت گرم میدونی من چندسال دنبال این سریال بودم. این همون سریالی هست که تو مسیر کشتی هر چند وقت یکبار مین منفجر میشد. قشنگ یادمه اواسط دهه 70 ساعت 6بعدالظهر پخش میشد.

(۱۴۰۳/۱۲/۶ عصر ۱۰:۲۲)پهلوان جواد نوشته شده:  

[quote='Dude' pid='45106' dateline='1702460677']

آرلینگتون که درباره سریالی با داستان رقابت برای بار و مسافر و کشتی های رودخانه ای نوشته بودند، و عنوانش را هم بالاتر نوشته بودند.  این همون سریالی هست که تو مسیر کشتی هر چند وقت یکبار مین منفجر میشد. قشنگ یادمه اواسط دهه 70 ساعت 6بعدالظهر پخش میشد.

با سلام و تشکر.

این سریال را ندیده بودم و آشنا به نظر آمدنش احتمالا بخاطر پست های گرامیان، پیرمرد در اینجا و مک گرگور بوده .

این پست می توانست مفید باشد اگر در آن آدرس، هنوز سریال پخش می شد. ولی متاسفانه سریال حذف شده!

چیز زیادی از این سریال در خاطرم نمانده، زیرا آن را گذرا و در پی یافتن صحنه‌ای که در ذهن داشتم دیدم—صحنه‌ای که در آن خدمه جوان کشتی های رودخانه‌ای، برای بار و مسافر با یکدیگر رقابت می‌کردند. تردید دارم که مینی‌ در کار بوده باشد؛ هرچند مطمئن هم نیستم.

درخواست معرفی مدل هوش مصنوعی ollama برای ترجمه زیرنویس و متن داشتم. به گمانم Aya 23 بد نبود(سمت راست) اسمش هم لطیف و زیباست، کیفیت aya:35b همانگونه که انتظار می رفت خیلی بهتر بود ولی 32 رم و 8 ویرم ما بدرد ترجمه بیشتر از یکی- دو سطر نمی خورد! با زحمت بسیار زورش به ترجمه زیر نویس می رسد. gemma2:27b به هیچ وجه بدرد ترجمه(حداقل ژاپنی) نمی خورد. خلاصه اینکه در حال حاضر aya:8b بهترین گزینه است. با 35بی در کنارش، برای تصحیح وکمک، در معدود جاهایی که 8بی نتواند.

فیلمی درباره روابط متوهمانه فرا اجتماعی: Ingrid Goes West, 2017 با بازی عالی  آبری پلازا و با تصویری ملموس از شخصیتی که پرداخته بود. با مشکلاتی هویتی و روانی که درباره اش و (طبع لطیفش!) ذهنیاتی داشتم  ولی علاقه به درک کردنشان را نه!

فیلم در لحظاتی کند و اندکی کسل‌کننده درباره کاراکتری با مشکلات شخصیتی و اختلالات روانی که در تمایز بین واقعیت و خیال مشکل دارد و در جستجوی هویت و تأیید است. و درباره شبکه‌های اجتماعی که  موجب سردرگمی می‌شوند، زمان را می‌بلعند. و شاید این فیلم برای کسی که توانایی دیدن خود از زاویه‌ای بیرونی را ندارد هم، ناخوشایند باشد!

 وسؤال: چه عواملی باعث می‌شود افراد به دنبال هویت و پذیرش در دنیای مجازی باشند؟

انسان ذاتاً یک موجود اجتماعی است و دنیای مجازی نیاز به تعلق و پذیرش را به‌سرعت، و با تلاش کم‌تری برآورده می کند. دریافت لایک و کامنت، به‌عنوان نوعی پاداش، در افراد دارای عزت‌نفس پایین احساس پذیرفته شدن توسط دیگران را می دهد، و امکان ارائه نسخه ایده‌آل و غیرواقعی از خود را، با نمایش انتخابی و پنهان کردن جنبه های نا خوشایند. گویا هر بار که یک پست لایک می‌خورد، مغز فرد دوپامین ترشح می‌کند، که شبیه به مکانیسمی است که در اعتیاد به قمار دیده می‌شود.

 افرادی که هویت قوی دارند و می‌توانند بین خود واقعی و خود مجازی تعادل برقرار کنند، کمتر درگیر مشکلات روانی می‌شوند. اما برای کسانی مانند اینگرید، این فضا می‌تواند بسیار مخرب باشد.وابستگی بیش‌ازحد به تأیید مجازی می‌تواند باعث مشکلات روانی جدی شود، از جمله اضطراب و افسردگی، اعتمادبه‌نفس وابسته لایک‌ها، احساس پوچی و بحران هویت، توسعه شخصیت‌های جعلی و ناسازگار با دنیای واقعی.

متوجه شدم که خبر حذف سریال در پست قبلی,  اشتباه بوده!

با گذر از مدار ایمان ، ماتریالیسمِ جهانی چون با روح مصرف گرایی پیوند بخورد ، شتابزدگی و اضطراب بدنبال می آورد و جامعه ی بشری را بسوی هرج و مرجی غیر قابل پیش بینی سوق می دهد یک آشفتگی دردآور که مراحل آن به طور اجنتناب ناپذیری به شکل منظم انجام می گیرد !

آنتونیو بوئرو بایخو در کتاب داستان دوگانه ی دکتر والمی  می نویسد :  برای جلوگیری از وقوع بدترین اتفاق باید فریاد بزنید که ممکن است اتفاق بیفتد .

آنتونیو مِرسِرو همین کار را با فیلم la gioconda está triste 1977 انجام می دهد ، هشداری که از طریق  یک نقاشی به مخاطب القا می کند - نگاره ی مونالیزا  دختر اسطوره ایِ جهانی با لبخندی حاصل از زندگی در روزگاری که ارزش روح انسانی و چشمه ی بیکران ایمان بر هر امر دیگری  رجحان داشت - و اکنون در این تمثیلِ مرسرو ، مونالیزا دیگر لبخندی به لب ندارد ، چون  فاجعه ای را پیش بینی می کند که حاصل هرج و مرج در زندگی اجتماعی انسانهای کنونی است ...

مونالیزا غمگین است فیلمی است آخرالزمانی و علمی تخیلی با فیلمنامه ی مشترکی از خوزه لوئیز گارسی و آنتونیو مرسرو  که سعی می کند دنیای واقعی و روزمره را آنچنان در عالم فرا طبیعی  ادغام کند تا  فریاد رسایی باشد  که گویایِ خطری اجتناب ناپذیر است ، فریادی که البته  بیشتر با تصاویر صورت می گیرد تا کلمات ، تا قوه ی ادراک جهانیان را به سمت خود معطوف سازد .

بازی والتر ویدارته در نقش پرفسور گلیمار بسیار قابل ستایش است  و بیننده را در لمس فضای فیلم بشدت یاری میرساند .

تولید فیلم به عنوان یک اثر تلویزیونی  اگر چه جاه طلبانه به نظر می رسد ، اما کامل نیست و با وجود اینکه اثر بلندی نیست اما دارای چندین سکانس کاذب است که باعث  اختلال در ضرب آهنگ فیلم میشود ، همچنین  سکانس ماقبل نهایی فیلم که نقطه ی اوج آن است و پایان جهان را به تصویر می کشد در مقایسه با آثار امروزی  تصنعی به نظر می رسد و صد البته که رضایت مخاطبِ سخت پسندِ امروزی را برآورده نمی سازد ، هرچند با توجه به سال ساخت فیلم که در آن اثری از تکنیک جلوه های ویژه  و ذخیره سازی کنونی وجود نداشته و نیز با توجه به بودجه ی محدود اثر به هنگام تولید چندان نمی شود به عوامل ساخت آن خرده گرفت .

مرسرو شاید مثال دیگر فیلم معروفش la cabina 1972 اثری ساخته باشد که در هر فرهنگی و در هر مرزی قابل درک نباشد اما برای ما که این روزهای تلخ و عجیب را تجربه می کنیم ، دیدن مجددش قطعا خالی از لطف و لحظه ای درنگ  نخواهد بود .

تقدیم به دوستان گرامی در تالار کافه کلاسیک بعنوان عیدی سال نوی ایرانی و عید رستگاری :

la gioconda está triste 1977 . srt

رمز عبور : cafeclassic5.ir

....................................................................

پی نوشت : این فیلم در یکی از شبهای سرد زمستان 1368 برای نخستین و آخرین بار از شبکه ی یک تلویزیون ایران با عنوان فیلم ژوکوند دیگر نمی خندد پخش شد ، متاسفانه هیچ نسخه ی زیرنویسی چه به زبان اسپانیولی و چه بزبانهای دیگر از آن در دنیای مجازی یافت نمیشود ، بنابراین امیدوارم در نسخه ی زیرنویسی که حاصل ترجمه و ویرایش متن بدست آمده از برگردان صوت زبان اصلی این فیلم پس از ساعتها صرف وقت بوده ، مرتکب خطایی نشده باشم .