شاید نقدهایی که مینویسم خیلی سینمایی نباشد . بیشتر به دلم ربط دارد تا هنر هفتم . ولی باز هم خوبانی اینجا هستند که بخوانند.

بستر خوبی داشت برای حرفهای خوب .

ولی در آخر ، کارگردان داستان را حرام کرد .

موضوع فیلم در خصوص فردی داستان نویس و ماجراجوست که در آخر این ماجراجویی کار دستش می دهد .

در فیلم flash back های خوبی به سرگذشت این مرد زده شده بود و اینکه فرد معتقدی نیست . دلیلش هم از دست دادن فرزندش بود .

فضایی مالیخولیایی داشت که در آخر به مردن کاراکتر فیلم ختم شد .

وقتی فیلمهایی میبینم که داستانش میتواند بستر مناسبی برای حرفهای خوب باشد ، از اینکه کارگردان فیلم را بد تمام میکند عصبانی می شوم .

میدانی ! آدم از فیلمهایی نظیر mad max انتظار نتایج اخلاقی و آموزشی ندارد .

ولی فیلمهایی که کارگردان در میانه آن گریزهای اخلاقی و خانوادگی میزنند ، من را بیشتر وسوسه میکند که بیشتر به داستانش بچسبم و تا آخر نگاهش کنم .

وقتی که آخرش را آنطوری که باید تمام نمی کند ، یاد فوتبال بازی کردن ایرانی ها میافتم که توپ را با بدبختی و با پاس کاری تا درون 18 قدم میآورند ولی در آخر یا آن را به طاق آسمان میکوبند یا دودستی تقدیم حریف مقابل میکنند .

خلاصه آدم دوست دارد با کف دست به پیشانی اش بکوبد و بگوید :

ووووووووووووواااااااااااااااااای ی ی ی ی ی ی