برنامه جادوی صدا رو من هم چند بار از تلویزیون دیدم و به قول جناب سروان برای من هم در این سالها حکایت لنگه کفشی در بیابان رو پیدا کرده . و حداقل همین که باعث شده این حقیر عاشق سینما و دوبله بعد از سال ها به سمت تلویزیون بروم و تماشا کنم یعنی یک کار اساسی در صدا و سیما انجام شده که مسلما خالی از ایراد نیست و نخواهد بود.

یکی از مزایای این کار یادآوری دوران خوش دوبله آثار ارزشمند سینمای ایران و جهان توسط دوبلورهای عزیز و توانای کشورمون هست .

چون دوره زمانه ای هست که بزرگتر ها که با اون فیلم ها کلی خاطره دارن اکثرا در این سال ها سخت گرفتار مشغله های زندگی روزمره هستند به نحوی که شاید بعضی از اون ها فراموش کرده باشن که آخرین بار کی فیلم دیدن و لذت بردند.از طرفی نسل جدید هم با وجود اینترنت و دانلود فیلمهای مطرح و جدید خارجی که سخت در تصرف جلوه های ویژه و اکشن های بی محتوا شده اند اون هم  با زیرنویس و یا زبان اصلی ، به وضوح دیدم و شنیدم که وقتی اسم دوبله به میان میاد با لحنی تمسخر آمیز این کار رو آسیب جدی به فیلم عنوان می کنند ، چون با دوبله های ارزشمند گذشته خاطره ای ندارند که بدونن اون صداها چقدر بر ارزش فیلم ها اضافه می کرد .

پس عملا مقوله ی دوبله ی اصیل و واقعی در کشور به سمت فراموشی رفته بود و اکنون وجود این برنامه که یاد و خاطره و صدای دوبلورهای ارزشمند رو برایمان زنده می کنه ، بسیار مفیده و شخصا ترجیح می دادم این برنامه تماما به بررسی دوران با شکوه دوبله و بزرگداشت اون عزیزان اختصاص می یافت . چون علاقمندانی که به امید دوبلور شدن در این مسابقه شرکت می کنند عموما فاقد صدای شش دانگ و اورجینال هستند و صحبت های دوبلورها هم در نقش داوران کمک شایانی به اون ها نمی کنه . چرا که این راهنمایی تنها در صورتی راه گشا خواهد بود که مداوم و بصورت کلاس های خصوصی آموزشی دوبله باشند ، نه فقط در  حد چند نظر کوتاه در یک مسابقه یک ساعته. ضمن این که چندین بار از خبرهای مختلف خوندم که هیچ تضمینی برای حضور برندگان این مسابقه در صدا و سیما وجود نداره و صرفا این مسابقه برای سرگرمی هست و لاغیر !

ولی یک نکته رو خدمت دوستان باتجربه و بزرگوار کافه عرض کنم و اون هم این مساله که از علاقمندان جوان و مشتاق به دوبله نباید توقع صداهای ماندگار پیشین رو داشت . چرا که اولا اون صداها نتیجه پرورش زیر دست استادان والا مقامی چون علی کسمایی می باشند  و در ثانی لزومی نیست که صرفا صداهایی شبیه به اون صداها دوباره متولد بشه . اگر قرار بود همه ی صداها همچون ایرج ناظریان و ژاله کاظمی  می بود دیگه صداهای متنوعی چون خسرو شاهی ، ایرج والی زاده ، حسین عرفانی ، مریم شیرزاد و رفعت هاشم پور و ... بوجود نمیومد . پس امیدوارم ضمن اینکه اون صداهای ارزشمند تا آخرین لحظه در ذهن و قلب ما جاریست ، صداهایی جدید تر و متفاوت بوجود بیاد و همچنان آسمان دوبلاژ ایران که به جرات از سینمای کشور در طول تاریخ موفق تر و نامدار تر بوده با ستاره هایی جدید تر بدرخشه  و نسل جدید همچون نسل های گذشته از تماشای فیلم ها با دوبله ی ایرانی لذت ببرند.