آنزمان که بهروز افخمی موفقیت شیرین فیلم روز فرشته را در گیشه تجربه می کرد، تصمیم به ساخت فیلمی با نام نسبتا مشابه اما با داستانی کاملا متفاوت گرفت. این فیلم سیاسی که روز شیطان نام داشت، برخلاف فیلم قبلی افخمی در گیشه شکست سختی خورد و به هیچ عنوان موفقیتی در کارنامه این کارگردان محسوب نمی شود.

داستان فیلم از این قرار بود که عده ای مخالف حکومت در پاریس و با کمک صاحبان قدرت در آمریکا قصد دارند با طرح نقشه ای مخوف برای ایران، مردم را نسبت به حکومت بدبین کنند. آنها به تدریج قطعات بمبی را وارد ایران کرده تا با منفجر کردن آن بمب و کشته شدن کثیری از مردم، حکومت ایران را متهم به زیرپا گذاشتن قراردادهای کنترل هسته‌ای کنند. قاتلی که مسئولیت اصلی را برعهده دارد بازیگرش آتیلا پسیانی بود. اما وزارت اطلاعات که بسیار زیرک بودند! متوجه این عمل شیطانی شده و درصدد جلوگیری از آن بر می آیند.

خود من سالها پیش این فیلم را از تلویزیون تنها به این خاطر تماشا کردم که دیدم علی دهکردی بازیگر جوان آن سالها که گرفتار کلیشه های جنگ و مذهب شده بود، در این فیلم در نقشی نسبتا متفاوت ظاهر شده است. چرا که خودش نیز بارها در مصاحبه هایش اظهار داشته بود، نقشش را در این فیلم به آن دلیل دوست دارد که تجربه تازه و متفاوتی به نسبت سایر آثارش محسوب می شد. خسرو خسروشاهی نیز به جای او صحبت می کرد و در نتیجه حالت کاملا متفاوتی نسبت به بیشتر کاراکترهایش پیدا کرده بود. اگر چه معتقدم صدای یک بازیگر جزو هویت بازیگری آن فرد است و بهتر است جایگزین نشود، اما با اینحال نمی توان منکر این هم شد که دوبلورها در احیای کاراکترها موفق عمل می کردند.

اما چند سال قبل از ساخت این فیلم، یک فیلم انگلیسی نسبتا مشهور و موفق ساخته شده بود که پروتکل چهارم نام داشت. فیلمی که از بسیاری جهات شباهت غیر قابل انکاری با روز شیطان دارد.

در این فیلم نیز ما شاهد ماموری هستیم که ماموریت دارد از انفجار بمب هسته‌ای در کنار یک پایگاه آمریکایی در انگلیس که منجر به کشتن کثیری از مردم می شود جلوگیری کند.‌ با این تفاوت که اینجا مامور بریتانیایی و نقش را نیز به جای علی دهکردی! مایکل کین بازی کرده است. حتی در هر دو فیلم آنها به تنهایی با پسر کوچکشان زندگی می کنند.

بدمن ها در این فیلم اهل شوروی هستند و آن قاتل بی رحم نیز اینجا نه آتیلا پسیانی بلکه پیرس برازنان است. برازنان جوان در آنزمان هنوز به جمع هالیوودی ها و جیمز باندها نپیوسته بود و در نتیجه شهرت جهانی نداشت. اما مردم آمریکا او را به خوبی می شناختند و اینرا نیز مدیون سریال محبوب دهه هشتاد آمریکایی ها رمینگتون استیل بود که به مدت پنج سال در نقش اصلی آن خوش درخشیده بود.

در این فیلم نیز بمب به شکل قطعات کوچک وارد می شود که به موقع از آن استفاده شود. صحنه های پایانی هر دو فیلم بسیار مشابه است. درست زمانی که مامورین در خانه روبه روی منزل بمب‌گذار کمین کرده‌اند و سپس حمله کرده و کار را یکسره می کنند.

این فیلم در گیشه بسیار موفق تر از نسخه ایرانی اش عمل کرد و البته کمتر یک طرفه است، در واقع اگر چه بدمن های اصلی اهل شوروی هستند، اما با اینحال فیلم انتقادهایی را نیز به خود انگلیسی ها وارد می کند.

این فیلم براساس رمان مشهور پروتکل چهارم ساخته شده بود و البته خود بهروز افخمی نیز گفته بود روز شیطان را براساس همین داستان ساخته است. اما با اینحال این دلیل نمی شود که قبل از ساخت فیلمش نسخه اوریجنال فیلم را ندیده باشد.