با سپاس از نظرات ارزشمند دوستان

به نظر من آنچه که این سریال ها را برای ما تاثیرگذار و نوستالژیک کرده به خاطر محدودیت ها و فضای خاص آن دوران است. در آن زمان ماهواره و شبکه های اجتماعی وجود نداشته و یا به این شکل فراگیر نشده بودند. تنوع فیلم ها و سریال ها و در دسترس بودن آنها باعث شده تا الان همه حق انتخاب داشته باشتد، در صورتی که در آن زمان خیلی تنوعی وجود نداشت. در سالهای دهه شصت فقط دو شبکه وجود داشت که هفته ای یکبار یک سریال را پخش می کرد. و از دهه هفتاد رفته رفته کانال های تلویزیونی گسترش یافتند. بحث حضور ماهواره و البته پخش فیلم ها و سریال مختلف، فراگیری اینترنت و امکان آسان دانلود فیلم ها و سریال ها باعث شده تا عملا این فرصت را به همه بدهد تا در میان انبوهی از محتواهای سرگرم کننده حق انتخاب داشته باشند.

یادم هست در دهه شصت هر سال منتظر تعطیلات عید بودیم تا برنامه فستیوال فیلم های کودک و نوجوان با آن تیتراژ خاصش شروع شود تا بعد از یک سال کارتون هایی مثل گوریل انگوری، پلنگ صورتی و یا یوگی و دوستان را ببینیم و کیف کنیم. در حالی که الان بیشتر ما آرشیو کامل آنها را در بایگانی خودمان داریم.

خیلی از ما یک هفته باید در هیجان می ماندیم که ببینیم در سریال ارتش سری چه بلایی بر سر لیزا آمد و یا اوشین با ریوزو ازدواج کرد یا نه؟!!! همین هیجانات دوست داشتنی باعث شده تا آن سریال ها برای ما جذاب و دلنشین شوند. چرا که یک هفته در تب و تاب اتفاقات داستان و هم ذات پنداری با شخصیت های آن بودیم.

البته برنامه سازان هم همیشه برنامه های خود را با معیارها و ذائقه های نسل جوان می سازند. نسل جوان ما در حال حاضر با سینمای مارول و تکنیک های جلوه های ویژه کامپیوتری به وجد می آید در حالیکه ما هنوز هم از دیدن یک فیلم کلاسیک و سیاه و سفید نوآر کیف می کنیم ...

ضمن آنکه باید قبول کرد که تولیدات صدا و سیما هم با توجه به آنچه که ذکر شد و البته محدودیت های ممیزی خاص خودش به جز چند مورد انگشت شمار، دیگر چنگی به دل نمی زند و عملا مخاطب ترجیح می دهد حتی با صرف هزینه، وقت خود را صرف تماشای تولیدات شبکه نمایش خانگی بکند...