سلام به همه

زوج ماندگار کلاسیک امروز

دزیره و ناپلئون با بازی مارلون براندو  و جین سیمونز

یک فیلم خاص با بازیگران خاص

نمیخواهم بر این فیلم نقد بنویسم و با نقادی خود زیبایی های فیلم را زیر سوال ببرم و سعی در معرفی یک زوج هنری است ، بعضی از افراد بعد  از دیدن این فیلم  فقط جنبه های منفی آن را میبینند و میگویند دزیره شخصیتی اینچنینی نداشته و یا ناپلئون را آنگونه که با ید به تصویر نکشیده اند ، اما در کل باید گفت بیشتر فیلمهای تاریخی شاید از لحاظ نگاه به شخصیتها دچار نقص و کاستی باشد و به نوعی تحریف شده است ، در این فیلم شاهد غرور بی جای انسانها هستیم و همچنین خود شیفتگی که شاید همین مسائل درک شخصیتهای فیلم را با مشکل روبرو کند ، اما نباید از بازی خوب بازیگران آن غافل ماند ، به براندو نگاهی بیندازید و ببینید چگونه در شخصیت ناپلئون غرق شده و حس خاصی گرفته است ، در این فیلم ناپلئون به نوعی مغرور و خود شیفته است همچنین،افراد خود شیفته ابایی از سوءاستفاده از دیگران در جهت رسیدن به مقاصد خود ندارند.این امر بدون پشیمانی شدید حداقل در زمان انجام این سوءاستفاده رخ میدهد که احتمالا بعلت رگه های آنتی سوشیال درون خودشیفته هاست .

نام فیلم دزیره است اما بیشتر بر روی شخصیت ناپلئون تمرکز پیدا میکند و شاید همین هم یک تناقض است ، با این وجود فیلمی ماندگار و تاثیر گذار است ، ناپلئون با تمام غرور خود به دزیره ابراز علاقه میکند و این جالب است ، خشک بودن شخصیت و بازی زیر پوستی براندو جالب است ،

صحنه ای که ناپلئون بعد از نبرد مسکو به خونه دزیره میره و در مورد جنگ صحبت می کنه هم یکی از صحنه های زیبای فیلم هست.

این فیلم یک فیلم خاص هنری میباشد ، اشخاصی که این فیلم را دیده باشند کاملا این امر را تائید می کنند ، چون نوع بازی براندو را میدانند ، البته موضوع فیلم در مورد یک موضوع تاریخی است و خود من عقیده دارم که بیشتر فیلمهای تاریخی آنگونه که باید مسائل را ببیان نمیکنند و به نوعی تحریف میشوند ، صرف نظر  از مسائل تاریخی باید به جنبه هنری و بازی خوب بازیگران توجه شود که با یکدیگر هماهنگ شده و تصویری ماندگار را در دذهن تماشاگر حکاکی می کنند.

دزیره در ابتدا معشوقه ی ناپلئون بوده است . اما ناپلئون با شخص دیگری ازدواج می کند و دزیره با یکی از قدرتمندان جمهوری ازدواج می کند و سرانجام ملکه ی سوئد می شود . دزیره داستان سال های بعد از جمهوری ، زندگی شخصی خود ، به قدرت رسیدن ناپلئون و اتفاقات سیاسی و اجتماعی که در این دوران اتفاق می افتد به صورت خاطرات شخصی در دفترچه ی خاطراتش می نویسد و  کتاب از زبان دزیره و از دفتر چه ی خاطرات وی نوشته شده است  .

سال تولید: 1954
امريكا / عشقى / تاريخى
رنگى / 110 دقيقه
بازيگران عمده : جين سيمونز ، مارلون براندو ، مرل اوبرون ، مايكل رنى ، كاتلين نسبيت ، كارولين جونز و كامرون ميچل .
كارگردان : هنرى كاستر

توی این فیلم همه خوب بازی کرده بودند، براندو که حرف نداشت، همچین بازی می کرد که  انگاری خود بناپارده! جین سیمونز هم واقعا بازی خوبی داشت. اما حیف که دیگه این بازیگرهای خوب نیستند…حیف.

روایتی بسیار ساده و سرگرم کننده از سرنوشت "دزیره کلاری" که موفقیتی هم کسب نمی‌کند. شاید برجسته‌ترین نکته فیلم بازی گیرای براندو در نقش امپراتور فرانسه باشد.

دوبله فیلم هم جالب است و یکی از دلایل ماندگاری این فیلمها برای ایرانیان و پارسی زبانان دوبله این فیلمها است .

به یاد هنرمندان دوبله در پایان باید یادی از عزیزان دوبه انجام دهیم ، دوبله اول فیلم دزیره ، نقش دزیره خانم ایران بزرگمهری راد و در دوبله دوم خانم نیکو خردمند . به جای ناپلئون اگر اشتباه نکنم در دوبله اول آقای رامین فرزاد و در دوبله دوم آقای جلیلوند صحبت کرده است.