سلام به همه
امروز یاد یکی از بهترین فیلمهای کلاسیک و از آن بهتر یاد یک زوج عجیب و غریب افتادم که واقعا میتوان گفت این فیلم را تبدیل به یکی از آثار بسیار ماندگار و قوی ادری هیپورن کرده است ؟؟؟؟؟

بله صبحانه در تیفانی ، همان ماندگار ، همان شاهکار ، با داستانی روایی و بی بدیل و بسیار ساده اما پیچیده و میتوان گفت  نقش زن در فیلم ( هالی ) بدون اغراق تنها از ادری هیپورن بر می آید ، خودم به شخصی از بازی جورج پیپارد خوش می آید و نباید به این دلیل که همچون دیگر مردان عصر خود یک چهره ماندگار نشده ، گفت که بازی آن ضعیف است نه بازی آن را هم پسندیدم اما اگر به جای کارگردان بودم شاید از بازیگر دیگری استفاده میکردم که شاید به دلیل چهره بودن همانند خود ادری فیلم ماندگارتر بشود ، البته شاید یکسری از دوستان برمن خورده بگیرند که بازی خوب به چهره نیست و هر شخصی زحمت بکشد و در این باره تلاش کند مستحق آن است که با احترام از بازی او یاد شود.

«صبحانه در تیفانی» Breakfast at Tiffany’s ، بی‌شک یکی از کلاسیک‌های سینماست. این فیلم به وسیله کمپانی پارامونت در سال ۱۹۶۱ به کارگردانی «بلیک ادواردز» و با هنرمندی ادری هپبورن ساخته شد.
یکی از پیچیده ترین و خاص ترین زوجهای سینمایی را در فیلم صبحانه در تیفانی با حضور ادری هیپورن و جرج پیارد هستیم.

جورج چندان بازیگر معروفی نیست اما  بازی ضعیفی را نیز در این فیلم از او شاهد نیستیم و در کنار هیپورن جای خود را پیداکرده و نقش ماندگاری از او شاهد هستیم .
فیلمی که واقعا در یاد انسان می ماند و جزء بهترین فیلمهای ماندگار است ، این فیلمها جایگاه خاصی در هنر سینما دارند .
تناقض درونی هالی واقعا برای بیننده قابل حس است و این را مدیون بازی ادری هیپورن هستیم. در فیلم به نوعی با عشق افلاطونی روبرو میشویم که کم کم تبدیل به عشق آتشین میشود. به نوعی میتوان گفت بیننده انتظار بیشتری از یک زوج در این نوع فیلمها دارد اما آن شور و هیجان بی دلیل و غیر منطقی این زوج را در فیلم شاهد نیستیم .

فیلم درباره «هالی گولایتلی»، دختر جوانی است که به تنهایی زندگی می‌کند. هالی دختری ساده ، زیبا و سرکش است که در ۱۵ سالگی ازدواج می‌کند ولی پس از مدت کوتاهی به قصد بازی در فیلم ، همسرش را ترک کرده و به هالیوود می‌رود، اما در آنجا هم ماندگار نمی‌شود و راهی نیویورک می‌شود. آشنایی هالی با نویسنده جوانی به نام« پل وارجک» با بازی «جورج پپارد» ، باعث دگرگونی زندگی هر دوی آنها می‌شود.

تا جایی که من اطلاع دارم در این فیلم قرار بود مرلین مونرو بازی کند اما نقش به ادری هیپورن رسید و او با بازی روان و خوب خود در این فیلم این فیلم را تبدیل به ماندگار ترین فیلمهای تاریخ سینما کرد.

 قصه فیلم به لحاظ زمانی در دهه شصت و در فضای نیویورک پر زرق و برق آن دوران می‌گذرد. راوی بی نام داستان "پل ورجک" نام می‌گیرد؛ نویسنده‌ای تحت حمایت مالی زنی ثروتمند (پاتریشیا نیل). کمی بعد، رابطه عاشقانه‌ای میان پل ورجک و هالی گولایتلی شکل می‌گیرد. هالی از محدودیت بیزار است و حس می‌کند تداوم ارتباط با پل، او را محدود می‌کند. با این حال کم‌کم مقاومتش را در برابر پل از دست می‌دهد.

نکته بسیار مهمی که باید به آن توجه داشت این است که بازی و شخصیت خود ادری هیپورن آنقدر انعطاف پذیر است که در عین سادگی میتواند سخت ترین و پیچیده ترین نقش ها را بازی کند و بی شک این به کارگردان فیلم کمک بسیاری می کند چرا که در این فیلم شاهد روایتی ساده و روان از یک داستان عاشقانه هستسم که به نوعی روایتگر یک زندگی اجتماعی و تداعی اتفاقات بی بدیل در زندگی برای ماست .

در این فیلم میتوان گفت تمام بازیگران در سرجای خود قرار دارند و ما با داستانی بی نقص روبرو هستیم که به کمک نویسنده توانا بر پرده سینما مینشیند و چنان با استادی تمام گروه فیلمبرداری و کارگردانی در این فیلم احساسات درونی و برونی هالی در کنار نقش مقابلش پل  بسیار با ریز بینی مورد توجه قرار گرفته است  شاید بخاطر همین است که این فیلم مورد توجه دوستداران ادری هیبون قرار گرفته و میتوان ادعا کرد که اگر این فیلم چند دفعه دیده شود به دلیل بازی خوب ادری باز هم برای بیننده جالب و تازه هست .

 
آدری هیپورن علی رغم  چهره معصوم  خود توانسته در اینجا نقش زنی از هم گسیخته و سرگردان را که به قول خودش “وحشی” بوده و نمی داند کیست و متعلق به کجاست را به خوبی بازی کرده، باور پذیر باشد و مخاطب را به سرنوشت خود علاقه مند کند،هیپورن برخلاف بسیاری از شخصیت هایی که نقششان را بازی کرده در اینجا نیاز به تلاش بیشتری داشته زیرا “هالی”آن شخصیت همیشه خندان وشاد “هیپورن” در فیلم ها نبوده و سرگردانی و فراز و فرودهایش تلاش مضاعفی را می طلبیده که “آدری هیپورن” به خوبی از پس آن برآمده و در این آزمایش سخت موفق شده خود را ثابت کند.