انتخاب بین گزینه 1 و 2 بستگی به یک سری معیارها دارد.

اینکه آیا ساختمان قدیمی سینما ایمن هست یا نه ؟ 

مسلما اگر ساختمان فرسوده و غیر استاندارد باشد بهتر است تخریب و نوسازی شود و سالن به صورت مدرن و ضدزلزله و ضدحریق در آید. فراموش نکنیم که چون جمعیتی که در یک سالن سینما جمع می شوند زیاد است پس احتمال تلفات در سوانح آتش سوزی و زلزله دوچندان می شود. علاوه بر این جهان در حال حرکت به سوی سینماهای کوچکتر اما پرتعدادتر است ( مالتی پلکس ها ) که امکان انتخاب بین  چند فیلم   را در یک مکان به تماشاگر می دهد.

اما روی دیگر سکه اینست که در ایران  وقتی یک سالن دو هزاری متری را تخریب می کنند تا بازسازی شود - همان طور که علی معلم در ابتدای ماهنامه دنیای تصویر نوشته است - می آیند هزار متر آن را فروشگاه و مکان های تجاری می سازند و اندازه سالن نصف اندازه اصلی می شود. یعنی یک بازسازی کاسبکارانه. کسی مخالف اینکه برای سودآوری تعداد غرفه و فروشگاه برای عرضه محصولات هنری - فرهنگی در محل سینما ایجاد شود نیست اما در بیشتر موارد , بازسازی ها مصداق مقصود تویی (= تجارت ) سینما و سالن بهانه  می شود. مخصوصا اگر کار به دست آدم ها طماع و غیر فرهنگی بیفتد.

پس اگر کار اصولی باشد من با گزینه 1 موافقم اما اگر روال مانند بیشتر بازسازی های امروزی باشد که بهتر است به ساختمان سینما دست نزنیم. (گزینه 2 )  با این تفاصیل من رای خود را نگه می دارم تا ببینم بحث به کجا می رسد تا به گران ترین نرخ بفروشم.