(۱۴۰۲/۲/۳۱ صبح ۰۱:۱۸)سروان رنو نوشته شده:  

دوست عاشق فیلمی که روزهای آغازین کافه با نام ژیواگو مطلب می نوشتند و بسیار بامرام بودند.

فکر می کنم در شهرکرد ( یا کرمانشاه ؟ ) بودند و به برخی از بهترین نسخه های دوبله فیلم های کلاسیک دسترسی داشتند. خط بسیار زیبایی هم داشتند.

(۱۳۸۸/۱۰/۲۶ صبح ۰۴:۲۹)zhivago نوشته شده:  

 آخرین نگارش دوست عزیزم (سروان)ودر ادامه آن مطلبی به قلم (بانوی کافه) چنان تاثیر گذار وخاطره انگیزبود که سیل مراتب تشکر وقدر دانی اهالی کافه را جاری نمود ! وچه زیبا وبه موقع بود این فلاش بک جادویی وچه تلخ از اینکه سندی شد بر دلبستگی به داشته های از دست رفته و با ایما تصدیق حال خاک بر سر و کسالت آور وآینده ....!!!!

ارادتمند شما:بهنام

کرمانشاه –زمستان1388

http://cafeclassic5.ir/thread-103-post-1...l#pid17573

جناب سروان یادی فرمودند از یکی از وزین‌ترین وزنه‌های کافه که مدت کوتاهی مستقیماً در کافه حضور داشتند ولی بعدها تا مدتها کاربران برجسته و فعّال کافه از سخاوت ایشان بهره‌مند می‌شدند. احتمالاً برخی اساتید پیشکسوت، شماره یا نشانی از ایشان داشته باشند، گرچه خود این بزرگان هم بعضا ً سالهاست که به کافه سرنزده‌اند.

(۱۴۰۲/۱/۱۴ عصر ۰۵:۲۳)آرلینگتون نوشته شده:  

... و هم گفتم شاید دلگرم بشن و تو کافه باقی بمونن.

سالهای آغازین حضورم در کافه، تلاش زیادی داشتم که به نحوی این محفل را به روزهای پررونق قدیم برگردانم، گرچه توان و اعتبار چندانی نداشته و ندارم ولی به حد وسع، داخل فضای کافه و خارج از آن، کوشیدم. آن سالها فقط کاربران سه ستاره و مدیران می‌توانستند اعتبار بدهند و من سعی می‌کردم به کاربران تازه‌واردی که شروع خوبی داشتند، رتبه بدهم تا انگیزه‌ای برای فعالیت بیشتر ایجاد کرده باشم. لذا انگیزه و حال دوست عزیز و گرامی آرلینگتون برایم آشنا و ملموس و البته قابل تقدیر است.

اعتبار و تشکر ابزارهای موجود در کافه، برای ابراز ارادت و محبت به کاربران دیگر هستند و فی نفسه، ارزشمندند. البته هر کاربری ممکن است نظرات و قوانین خاصی برای استفاده از این دو ابزار داشته باشد که قابل احترام است. شخصاً فکر می‌کنم، تشکر از تلاش و وقتی که دیگران برای تهیه یک پست مفید می‌گذارند ولو ظاهر پست چندان آراسته و پرجلوه نباشد، کمترین کاری است که می‌توانم انجام دهم. سالها قبل سرکار خانم لمپرت که از نظر بنده، از بی‌نظیرترین کاربران کافه و قطع به یقین، تاثیرگذارترین فرد در حفظ انسجام کافه بودند و بهای سنگینی نیز در مواجهه با تندی‌ها و نامهربانی ‌ها بدون هیچ چشم‌داشتی پرداختند ولی هرگز از جاده اخلاق و بزرگواری در پاسخ به ناملایمات تعدی ننمودند، مطلب جامعی در باب تشکر مرقوم فرموده بودند که به نظرم آوردن بخشی از آن در نقل قول، به تنهایی تمام جوانب آن کلام را پوشش نمی‌دهد. در اینجا میتوانید پست ارزشمند ایشان را ملاحظه بفرمایید. زمانی موضوع اعتبار و تشکر چنان موجب دغدغه شده بود که بعضی از  دوستان پیشنهاد حذف آنها را دادند امّا نکته قابل توجه این است که اگر اعتبار و تشکر حذف شود، بسیاری از کاربران، فعالیت در فضاهایی مانند اینستاگرام را بر کافه ترجیح خواهند داد همچنان‌که اکنون هم بسیاری از کابران زبده سالهای گذشته در آن فضا فعالند.

زمانی در توفان حوادثی که سالها قبل بر کافه گذشت و من و خیلی دیگر از دوستان که اکثراً غایب هستند، در تب و تاب حفظ انسجام کافه بودیم و مدیریت محترم هم به شیوه خود در این راستا می‌کوشید، جناب سروان رنو، فرمایشی داشتند که اگرچه هنوز هم پذیرش آن، با توجه به امید سابقم به بازگشت دوستان، برایم آسان نیست ولی گذر عمر و کسب تجربه، آن را باورپذیرتر کرده است. فحوای کلام ایشان این بود که هر کاربر محترمی که بخواهد می‌تواند هر زمان خواست بیاید و فعالیت کند و اگر کاربری به هیچ عنوان و با هیچ وساطتی برنمی‌گردد، یا نظرش قابل تغییر نیست و یا کلاً دل بریده است.

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم

امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند

از گوشهٔ بامی که پریدیم ، پریدیم

رم دادن صید خود از آغاز غلط بود

حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم

البته این کلام به آن معنا نیست که ما هم از چنان کاربرانی دل ببریم و یا خدای ناکرده تقصیر را بر گردن کسی بیندازیم که به هر دلیلی تمایل به بازگشت به کافه ندارد ولی درک موقعیت و پذیرش واقعیت، کمی از تشویش ذهن می‌کاهد. تنها نگرانی مهم در این باب، اطمینان از صحت و سلامت این دوستان غائب است که امیدواریم همگی شادکام و بدون ملال در کنار عزیزان خود باشند.

در پایان اول از همه به خودم یادآور می‌شوم زخم زبان از زخم شمشیر بدتر است. حالا شاید بر حسب شرایط ارتباط زبانی مستقیم با یکدیگر نداشته باشیم امّا پیام‌ها، واکنش‌ها و بسیاری از کارهای ما در فضای مجازی، خواسته یا ناخواسته پیامی را به دیگران، انتقال می‌دهد که شاید آزاردهنده یا ناامیدکننده باشد ولو شخصاً چنان پیامی را مدنظر نداشته باشیم. بسیاری از دوستانی که اکنون نیستند در اثر چنین پیام‌ها، برداشتها یا سوءتفاهم‌هایی قید شیرینی فعالیت در این محفل را زدند و دیگر بازنیامدند.

فرهنگ ایرانی، پر از رقابت است. از درس و دانشگاه و کار و ازدواج تا صف مایحتاج و خرید مسکن و خودرو و سفارت خارجی و ... شاید برای برخی دوستان، این محفل هم عرصه رقابت بوده باشد ولی به هر حال رقابت‌ها تا زمانی هست که رقیب باشد و اگر رقیب از میدان به در رفت، این میدان برای پیروز هم، دارای خوشی و کامیابی طولانی نخواهد داشت. یکی از سکانس‌های آخر داستان ماشاءالله پسر شمشیر در مجموعه خیرالله صندوقچه اسرار، زمانی بود که ترفند ماشاءالله برای فراری دادن یوسف مجلسی موثر افتاد و یوسف مجلسی از محله رفت ولی انگیزه و شور و حال ماشاءالله خان را هم با خود بُرد...