بنده با فرمایش شما اگرچه برایم محترم است، مخالفم. به اسامی زیر نگاه کنید:

آنتونی هاپکینز ، تام هنکس ، مریل استریپ ، جیک جیلنهاول ، مگی جیلنهاول ، شارلیز ترون ، جانی دپ ، لئوناردو دی کاپریو ، کیت بلانشت ، جورج کلونی ، کریستین بیل ، ریچل وایس ، اوما تورمن ، نیکلاس کیج ، ژولیت بینوش ، فرانسیس مک دورمند ، دانیل دی لوئیس ، جیم کری و ...

این اسامی را میتوان تا چند سطر دیگر ادامه داد. در مورد فیلم ها هم آنقدر فیلم خوب هست که بهانه ای برای دوبله بد نباشد. علل افت دوبله را باید در درون خود جستجو کرد. چندی پیش مرتکب خطای بزرگی شدم و فیلم دوبله جین ایر محصول سال 2011 را دیدم. اما نتوانستم تا آخر آن را ادامه دهم. از بس دیالوگ ها را تغییر داده بودند دیگر نمیشد نام آن را جین ایر گذاشت. شاید بهتر بود اسمش را بگذارند "روزی که برای جین خواستگار آمد" یا "جین در آرزوی خواستگاری"! . مثلا جین ایر و راچستر در دیالوگ اصلی دارند درباره فلسفه عشق و زندگی صحبت می کنند . اما در دوبله تبدیل می شود به : راچستر: چرا به خواستگاری من جواب مثبت ندادی؟ جین: آخه میخوام درسم رو ادامه بدم. حالا شما مادرت رو بفرست! (باور کنید دیالوگ های دوبله این فیلم به همین نسبت مبتذل و تهوع آور است). طی صحبتی که با مترجم های فیلم داشتم آنها ادعا دارند که ما دیالوگ اصلی را ترجمه می کنیم و این مدیر دوبلاژ است که به سلیقه خود یا مدیران بالائیش دیالوگ ها را تغییر می دهد. واقعا اگر اینطور باشد باید به حال چنین مدیر خیانت پیشه ای تاسف خورد که کمر به نابودی دوبله بسته است.

از علل دیگر افت دوبله در سال های اخیر کمبود "صدای خوب" و در نتیجه تکرار دوبلورها است. الان اکثر فیلم های دوبله را که از صدا و سیما پخش می شود دوبله  نقش اصلی را یا والی زاده گفته یا مظفری. این تکرار تا آنجا پیش می رود که دافعه ایجاد می کند. در سال های اخیر غیر از افشین زینوری و یکی دو دوبلور دیگر ، کدام "صدای خوب" تولید شده است؟ منظور از صدای خوب صداهایی مثل صدای خسروشاهی ، والی زاده ، مظفری ، عرفانی و ... است . صداهایی که می شود نقش اصلی و مثبت فیلم را با آن صدا به بیننده معرفی کرد. صدایی که از صدای سایر دوبلورها شاخص باشد تا به کمک آن بتوان هنرپیشه قهرمان فیلم را از دیگر بازیگران جدا کرد. شاخص ترین مثال در این زمینه آلن دلون با صدای خسروشاهی است. تصور کنید آلن دلون را بدون صدای خسروشاهی. آیا نیمی از محبوبیت فعلی را نزد ما داشت؟ در سال های اخیر صدایی نبوده که برای ما معرف تام هنکس یا جانی دپ یا لئوناردو دی کاپریو باشد. هیچ دوبلور زنی نتوانسته شارلیز ترون را به تماشاگر معرفی کند. ما هر وقت نام همفری بوگارت را می شنویم یاد عرفانی میفتیم. هر وقت نام مارلون براندو را می شنویم یاد جلیلوند میفتیم.  در میان فیلم های اخیر دوبلور کدام هنرپیشه در یاد ما باقی مانده؟ مت دیمون را با کدام دوبلور می شناسیم؟

یکی دیگر از علل افت دوبله را باید در تولید فله ای و بی دقت و سیاست "بگو و برو" دانست. متاسفانه دیگر مدیر دوبلاژی پیدا نمی شود که برای فیلمی دو یا سه روز زمان بگذارد تا شاهکار خلق کند. البته این امر به سیاست انبوه سازی تلویزیون بر می گردد اما به هر حال وجدان مدیر دوبلاژ هم دخیل است.

دستمزد پایین و در نتیجه عدم جذب استعدادهای تازه ، باند بازی ، زیر آب زنی ،تنگ نظری دوبلورهای قدیمی در انتقال تجربیات ، غرور و خودخواهی دوبلورهای جوان و نبود عشق و علاقه بین نیروهای تازه وارد از علل دیگر افت دوبله در سال های اخیر است. گویا همه چیز دست به دست هم داده اند تا تیشه به ریشه این هنر بزنند.