مرحوم حسین سرشار بسیار مظلومانه از میان ما رفت. از اینکه در این کافه از او یاد شد بسیار خوشحال شدم. طبق معمول بروبیکر محترم هم برخی از ناگفته های زندگی ایشان را مرقوم فرمودند.

در خصوص مرگ ایشان گفته های سناتور و لوسیان محترم را بنده هم تایید میکنم. هرچند بروبیکر محترم در نوشته خود جانب احتیاط را رعایت فرموده و تلویحا به این موضوع اشاره نمودند اما خدمت دوستانی که برایشان ممکن است این سوال پیش بیاید که مگر حسین سرشار چه مشکلی داشته است که در لیست سیاه بوده است باید بگویم بنده مصاحبه آقای علیرضا . ن را سالها پیش دیدم. ایشان اعتقاد داشت که مرحوم سرشار مروج فرهنگی بود که در جامعه ایرانی جایگاهی ندارد و بخاطر خطر ترویج اپرا عوامل خودسر اعتقاد داشتند که باید ریشه مروجین را با تبر قطع کرد. بیماری و ضعف ایشان هم مزید بر علت گردید تا او را ساده تر از امثال د.ف و پ.ف و مختاری و پوینده سر به نیست کنند. از طرفی مطمئن بودند هم صنفان سرشار مانند هم صنفان چهار نفر دیگر از لحاظ پیگیری موضوع و ترس از موقعیت اجتماعی خود کمتر پیگیر موضوع خواهند شد. (ترس از ممنوع التصویر و ممنوع الکار شدن). با اینحال جای دارد از بروبیکر عزیز بخاطر یاد کردن از چنین هنرمندان بکر و ناب تشکر ویژه ای بنمایم.