(۱۳۹۹/۱۰/۲۱ عصر ۰۶:۴۱)پروفسور نوشته شده:  

 ما برای گرامیداشت هنرمندان متعهدمون چه کرده و می کنیم؟ اونا از ما چه انتظاری دارن؟ در آسمان مملکت ما هم نظیر این ستاره ها کم نیستن و هنوز که هنوزه از لابلای دود مازوت بی فرهنگی که از بی هنری سلبریتی های پوشالی تولید میشه! می درخشن. حتی تابناکترین شون بسی رنج برد در سال سی تا تاریخ عجم رو زنده نگهداشت با پارسی!  راستی فیلمی ازش دیدین؟ سریال چی؟ حتی دریغ از یه سکه ده تومنی؟! بله دیگه متاسفانه متاسفانه متاسفانه، حکایت همون شاهنامه ایه که آخرش هیچوقت خوش تموم نشد.

بسیار عالی و بجا گفتید پروفسور عزیز

بعضی از هنرمندان خیلی فراتر از سرگرمی و لذت کار کردند و تحولات بزرگی رو رقم زدند . مثل چارلی چاپلین ، چارلز دیکنز ، ابولقاسم فردوسی، والت دیزنی و ...

اگه نخواهیم اینجا از مخترعان مثل ادیسون ، گراهام بل ، برادران رایت و ...هم یادی کنیم که هر کدومشون چقدر در زیباتر کردن و راحت تر کردن زندگی نقش داشتند یا سیاستمدارانی همچون کوروش ، امیر کبیر، گاندی ، آبراهام لینکلن و ...

و فقط بخواهیم به زنده نگهداشتن یاد و خاطر هنرمندان واقعی فکر کنیم چند تا نکته به ذهنم رسید که در اینجا ذکر کنم:

اول اینکه یک سوال دارم از شما اگه قرار باشه شغلی داشته باشید که ثروت افسانه ای رو برای شما رقم بزنه  ولی شما از اون شغل و اون زندگی هیچ لذتی نبرید یا شغلی داشته باشید که ثروتی نداشته باشید ولی عاشق اون کار باشید و خود اون کار به شما انرژی بده و از همه لحظاتی که مشغول اون هستید لذت ببرید کدوم رو انتخاب میکنید ؟

اگه هنرمندان واقعی ما ترجیح دادند در کاری که عاشقش هستند اشتغال داشته باشند پس اجرت واقعی خودشون رو حین انجام کار دریافت کردند .

دوم اینکه هر کسی به میزانی که در درون خودش رو لایق بدونه و نگاه مثبت تری به جهان داشته باشه از جهان پاداش دریافت میکنه .  متاسفانه هنرمندان بسیاری در کشور ما هستند ، در عرصه های مختلف که مدام گله و شکایت میکنند و از زمین و زمان شاکی هستند که چرا قدر و منزلت هنر اونها رو نمیدونن. در حالی که هر کسی در تجربه شخصی خودش دیده که جهان همون چیزی که در درون فرد وجود داره رو بهش نشون داده. بنظر شما چرا صادق هدایت و یا ونسان ونگوک تا وقتی زنده بودند کسی قدر آثار اونها رو نمیدونست .

چه در سینما چه در ورزش یا خیلی موارد دیگه من هزاران بار دیدم که خیلی از افرادی که قیمت بیشتری بابت کارهای خود میگذاشتند استعداد خاصی نداشتند . و من واقعا دیدم این افراد تنها به این دلیل فروغ بیشتری کسب کردند که از زندگی لذت بیشتری بردند .

نمیدونم این جمله خوبه یا نه ولی واقعا مهم نیست چقدر استعداد داری،  جهان چیزی رو به تو نشون میده که در درونت وجود داره و متاسفانه ما هرگز نخواهیم دونست درون آدمها چه میگذره و ریشه اتفاقات زندگی اونها در چیه و این خودشناسی فقط کار خود همون افراده که کشف کنند همواره تو زندگیشون به چه چیزهایی توجه بیشتری نشون میدادند.

اما به هر حال نگران نباشید .هنرمند واقعی همیشه بین دوستدارانش زنده هست . هر چقدر هم که افرادی بخواهند به هر دلیل این افراد رو حذف کنند و یا در زنده نگه داشتن اونها کوتاهی کنند و یا در گرامیداشت در خور اونها ناتوان باشند، باز هم به میزانی که هنرمندان ما به کارشون عشق ورزیدند ، عشق حقیقی رو هم دریافت خواهند کرد.