انیشتین مشهور است. انچنان که نیاز به به هیچ توضیح و تفسیری ندارد. و انکه مشهور است، ناگزیر ماندگار.

انچه می خوانید از کتاب البرت انیشتین وتاریخ اجتماعی و سیاسی دوران او،تالیف فیلیپ فرانک وترجمه اقای حسن صفاری گرفته شده که در سال 1378 مطالعه اش کردم

-به نظر او مضرترین چیز برای پیشرفت وترقی علم ان است که حملات شخصی یا سیاسی ،مانع انتصاب استادی شود که دارای برجسته ترین عناوین علمی است.

-وی تصور میکرد که بهترین کار ان است که هرکس بتواند نان روزانه خود را بوسیله دکه ای پینه دوزی بدست اورد و اوقات فراغت خویش را را صرف مطالعه وتجسس بی غرض کند.

-در اخرین نامه اش خطاب به ملکه الیزابت بلژیک چنین نوشت:((باید اعتراف کنم که تمجید مردمان از اثار دوران زندگی من، مرا به چنان ناراحتی دچار میکند که گاهی مجبور میشوم خود را همچون شیادی غیر ارادی تصور کنم.))

-انیشتین بارها برای کمک به موسیقیدان با استعداد اما گمنام،اورا همراهی میکرد وکنسرت اجرا مینمودو این طور اظهار نظر میکرد:((من بد می زنم.واین شخص صاحب هنر و استعداد است وبا این حال خود را مفتخر میداند که همراه من کنسرت میدهد!))

-معمولا در مواردی که تعداد کنجکاوان در کلاسهای درس وی بیش از اندازه زیاد می شد اظهار می داشت:((اکنون لازم است من چند دقیقه صبر کنم تا کسانی که از حضور در این مجلس ،مقصودی جز دیدن من نداشته اند بتوانند تشریف ببرند.))

-در جواب خبر نگاران روزنامه ها که از او پرسیده بودند:ایا به نظر شما در جنگ سوم بین المللی سلاح اتمی به کار خواهد رفت یا نه؟ جواب داد:((من درباره ی سلاحی که در جنگ سوم بین الملل به کار خواهد رفت ،چیزی نمیدانم ولی حدس میزنم که سلاح جنگ چهارم بین الملل ، سنگ چخماق باشد!))

-در سال 1932 که برخی باورود او به ممالک امریکا مخالفت میکردند، در پاسخ به خبرنگاران ،با لحنی امیخته به شوخی چنین گفت:((چرا نمیخواهند مردی را که این قدر عادی است که با هر جنگی در جهان مخالف است، به جز جنگ اجتناب نا پذیر زن و شوهر،،در امریکا بپذیرند؟))

-انیشتین اغلب متحیر بود که چرا مورد ستایش مردمی واقع می شود که زحمت فهمیدن انچه را که او واقعا گفته است به خود نمی دهند.او می پرسید:((ایا انها دیوانه اند یا من؟!))