جعبه پيام

**زاپاتا**

بنظر بنده انتخاب بهترين سكانس يك فيلم از بين دهها و صدها فيلم تاريخ سينماي ايران بسيار دشوار است و معتقدم اين انتخابها بيشتر وابسته به تعلق خاطر ما به عوامل مختلف كه در ساخت آن اثر دخيل بوده اند مي باشد. ممكن است در آثار معمولي سينما هم تك سكانس هايي وجود داشته باشد كه به دليلي در خاطره ها بماند.بهرحال اين سكانسهايي كه بصورت گذرا معرفي كرده ام هميشه در ذهنم جاي داشته اند و البته اين ليست قابل افزايش است كه به مرور ازآثار ديگري هم ياد خواهم كرد البته طبق معمول بازهم با گوشه چشمي به دوبله اين آثار !

حسين پرورش نفر اول از چپ در نمايي از نقطه ضعف

- آخرين سكانس فيلم نقطه ضعف يگانه اثر مهم و ستودني مرحوم محمدرضا اعلامي و در فصلي كه حسين پرورش در نقش يك مامور امنيتي تحت تاثير شخصيت زنداني فيلم متحول مي شود و حسين عرفاني در دوبله اين نقش بويژه در اين سكانس خوب مي درخشد. عرفاني فريادها و فراز و فرودهاي كلامي اين نقش را آنچنان در كلامش جاري مي كند كه چون نگيني بر تارك فيلم مي درخشد اگر چه هيچگاه و در هيچ كجا اين دوبله قابل اعتنا قدر نديد.

- آخرين سكانس فيلم بايكوت ساخته محسن مخملباف آنجا كه واله معصومي -با بازي زيباي مجيد مجيدي- لحظاتي قبل از اعدام با همسرش وداع مي كند. بايد اين سكانس را ديد و شنيد كه ناصرطهماسب در دوبله اين نقش چه كرده است . بغض و صحبتهاي وداع گونه مجيدي - با دوبله غبطه برانگيز طهماسب - با همسرش تا اعماق جان نفوذ مي كند. همسر واله -با هنرنمايي زهره سرمدي - كه نميداند تا دقايقي ديگر همسرش به استقبال مرگ مي رود با تصور اينكه فقط يك ملاقات حضوري است همانند هميشه حال واله را ميپرسد .

مينو غزنوي بانوي محجوب ، باتجربه و خوش صداي دوبله در بازي كلامي دونفره با ناصرطهماسب لحظه به لحظه دريافتن عمق اين فاجعه را در كلامش جاري مي كند .

منوچهراسماعيلي مي توانست بجاي طهماسب از جوان گوهاي ديگردوبله استفاده كند اما او چيزي را از بازي و نقش مجيدي دريافته بود كه فقط ناصر طهماسب مي توانست آن راجاودان كند.

- سكانس ملاقات مجيد مظفري با افسانه بايگان در آسايشگاه بيماران رواني در فيلم گل مريم ساخته حسن محمدزاده از آن سكانسهاي زيبا و فراموش نشدني ملودرام هاي دهه 60 است.

مجيد مظفري نااميد و خسته از تلاشهاي بي نتيجه اش بخاطر درمان بيماري روحي همسرش كه در اثر شوك مرگ فرزند خردسالشان در آسايشگاه بيماران رواني بستري شده در حالي كه در يك عصر پاييزي با او در حياط آسايشگاه قدم مي زند به هنگام درد و دل با او ، به ناگاه با بغضي كه در انتها به گريه بدل مي شود از مشكلاتش گلايه مي كند . سعيد مظفري با دوبله اين نقش در اين سكانس دوسه دقيقه اي چنان احساسي را از عشق و استيصال يك مرد در اوج مشكلاتش به بيننده انتقال مي دهد كه مطمئنم هرگز نمي توان صداي ديگري را بجاي او تصور كرد.

حالت موضوع بندی \| حالت خطی بهترین سکانس یک کارگردان از نظر دوستان
نویسنده	پیام

جعبه پيام
» <سرگرد راینهارت> خوش به حال لوک من ۱۰ سال نبودم نمیدونم از منم یاد کرده کسی » <کنتس پابرهنه> لوک عزیز حدود هشت ماهه به کافه سر نزدن، جاشون چقدر خالیه، امیدوارم زودتر برگردن. » <سرگرد راینهارت> شارینگهام عزیز درود یه قهوه در کاندید مهمان من.اول ورود گفتم اون اعدام نمایشی بود » <سروان رنو> واقعا حسِ عید با برنامه سینمای کمدی و دیدن جمشید گرگین تکمیل می شد : https://cafeclassic5.ir/showthread.php?t...https://cafeclassic5.ir/showthread.php?tid=183&pid=4615 » <شارینگهام> به به ، سرگرد راینهارت عزیز ، رسیدن به خیر، نبودی ؛ داشتیم درباره ی اعدامت بحث می کردیم! » <آرلینگتون> سلام گلوبال عزیز . دوستان یه شبکه استانی در تلوبیون پیدا کردم اسمش سربدارانه . مدام سریال سربدران رو نشون میده . اصلا متوقف نمیشه . نمیدونم چرا این جوریه » <آدمیرال گلوبال> سلام و درود و تبریک سال نو به همه دوستان » <رابرت> ممنون از حسن لطف‌تان سرکار خانم "کنتس پابرهنه". جذابیت طرح جلد کتاب‌های قدیمی دلایلی دارد که اگر عمری بود، درمورد آن خواهم نوشت. » <سروان رنو> تو که اهل چایی نبودی راینهارت . هر وقت می رفتی کافه ی کاندید به هوای مونیک بود ! » <سرگرد راینهارت> من چند سالی نبودم الان که اومدم کافه شده مثل کاندید بعد از جنگ یه چایی خوردم که سرد بود

پيام :