(۱۳۸۹/۱۱/۲۲ عصر ۰۹:۱۶)FONDA نوشته شده:  

به نظر من پدرخوانده همراه با كازابلانكا تمام زيبايي هاي هنر سينما رو در خود داره و ميشه به اون به عنوان يك الگو در صنعت فيلم سازي نگاه كرد.  

قدرت و عشق همواره برای انسان جذاب بوده و هست. در پدرخوانده ، حس قدرت  و در کازابلانکا ، عشق در نهایت هنر به تصویر کشیده شده است. فیلم های زیادی در ژانر گانگستری ساخته شدند اما آن گیرایی افسانه ای که در پدرخوانده ( مخصوصا نسخه اول آن ) وجود دارد یکتاست. آن ترکیب جادویی که فیلمنامه بین براندو و پاچینو و سایر شخصیت های فیلم ایجاد کرده است دنیای دیگری است که تکرارش غیر ممکن می نماید. همین موضوع در مورد کازابلانکا هم وجود دارد. شاید از نظر تکنیکی و فنی کازابلانکا برترین فیلم تاریخ نباشد اما تاثیر و گیرایی افسون کننده ای که بر تماشاگر دارد فراتر از تکنیک قرار می گیرد . تکنیک برای جذاب تر کردن فیلم است اما کازابلانکا این فرمول را معکوس کرده است.

اگر قرار باشد فقط 3 فیلم به جزیره تنهایی ببرم قطعا 2 تای آنها این دو فیلم خواهد بود. من نیز برای بحث مفصل در مورد پدرخوانده آماده ام . بعد از آن به سراغ کازابلانکا خواهیم رفت.