تصاویر زیر به خوبی بیانگر همه چی هست..

میراث علی‌حاتمی در گراند هتل به گل نشست

اگر در ژانر سریال‌های تاریخی ایران قرار است به سریالی بنازید، آن سریالی نیست جز هزاردستان؛ هزاردستانی که مولود 8 سال تلاش شبانه روزی علی حاتمی بود. سریالی که حتی منجر به تولید شهرک سینمایی شد که بعدها آن را شهرک سینمایی غزالی نامیدند. شهرک سینمایی که این روزها دارد بسیاری از بخش‌های قدیمی خود را از دست می‌دهد. ترس این است که سرانجام به این جمله برسیم که «همه عمر دیر رسیدیم.»

گراند هتل واقعی اگر چه در لاله زار است اما وقتی نام گراند هتل می‌آید در ذهن بیشتر افراد گراند هتل شهرک سینمایی جان می‌گیرد. گراند هتلی که ایرانی‌ها با شهرک سینمایی می‌شناسند. شهرک سینمایی اما این روزها به بد دردی دچار شده؛ فراموشی و بی توجهی. دو دردی که اگر تصمیمی برای اتمام آن اتخاذ نشود، تا جان مبتلایش را نگیرد، آرام نمی‌شیند.

 

 
به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی، مسئولان شهرک سینمایی به رغم تماس‌های بسیار پاسخی به شرایط موجود نمی‌دهند. هر چند که شهرک سینمایی غزالی، میراثی که علی حاتمی به جای گذاشت و در مورد آن گفت: وقتی که شهرک سینمایی را ساختم جوان بودم اما وقتی با پایان هزار دستان از آنجا بیرون آمدم دیگر پیر شده بودم؛ حالا منبعی برای درآمدزایی هم شده است. تورهای گردشگری به آنجا می‌روند و مجالس عروسی و عزا هم برگزار می‌شود و هنوز هم بهترین شهرک برای ساخت فیلم‌های سینمایی است.

این شهرک همچنان پیشانی بلند، بزرگراه شهید لشگری، کیلومتر 15 خیابان 55 ام روبروی شرکت سایپاست. این شهرک درست است که به بهانه سریال هزاردستان ساخته شد اما بعدها لوکیشن فیلم‌ها و سریال‌هایی نظیر هزاردستان، شیخ مفید، سربداران، هشت بهشت، کاراگاه علوی، کفش‌های میرزا نوروز و ... شد. در این شهرک قسمتی از کوفه  برای بخش‌هایی از سریال‌های امام علی (ع) و تنهاترین سردار ساخته شد. در دل خیابان لاله زار کوچه‌ای برای فیلم تختی ساخته شد که نشانگر محله قدیمی خانی‌آباد است.
 
علی‌حاتمی سال 1358، در ایتالیا با همکاری یکی از بهترین دکوراتور های ایتالیایی ماکتی از شهرک ساخته و به ایران بازگشت: «در هنگام تولید هزاردستان فکر می‌کردم آن آخرین سریال تلویزیونی‌ام باشد، برای همین تمام توان و نیرویم را برای تولید آن گذاشتم. پس از فراهم شدن لباس و وسایل صحنه نوبت به ماکت و اجرای دکور رسید. برای ساختن شهرک سینمایی تلاش کردم جایی را انتخاب کنم که بعدها بشود آن را گسترش داد. نباید درانتخاب خطر می‌کردم. اگر ما زمینی به وسعت 120 هزار متر داشتیم، می توانستیم ایده آل‌های‌مان را در آن پیاده کنیم.»

بقیه متن و تصاویر رو توی لینک زیر مشاهده کنید...

http://www.tabnak.ir/fa/mobile/338364#

 منبع: تابناک