نمی دونم شما هم مثل من تو بچگی احساس خاصی نسبت به یه فیلم، کارتون و یا شخصیت هاش پیدا کردین....

منظورم یه احساس غیر عادی و مرموزه ...چیزی شبیه درک عشق تو عالم بچگی...یا درک ماوراءالطبیعه با همون عقل بچگیمون...چیزی رو که نه میتونستیم برای کسی توضیح بدیم و شاید نه دلمون میخواست با کسی در میون بذاریم

من به شخصه میترسیدم دیگران مسخره ام کنن...اصلا نمیدنستم باید چطور این حسو توضیح بدم...حسی فراتر از یه لذت بردن معمولی از یه کارتون یا فیلم خوب.... به هر حال یادمه این حسو نسبت به یه کارتون خاص داشتم که هیچ جا اثری ازش ندیدم...حتی اسمش رو هم یادم نیست و اینکه دقیقا چه سالی پخش شد..

گرافیک کارتون خیلی بالا نبود و یادمه فضای تاریک و افسرده ای داشت...

داستان کارتون در مورد یه شهر آلوده و پر از دود بود(فکر کنم شهر میلان) که تو یکی از آپارتمانهای شهر یه دانشمندی یه گلخونه ی بزرگ داشته و با استفاده از یک داروی عجیب باعث رشد غیر عادی گیاهان تو اون گلخونه میشه و تقریبا یه جنگل تو آپارتمانش درست میکنه...یه سری بچه هم فکر کنم اونجا زندگی میکردن یا شاید به اونجا رفت و آمد داشتن... جزییات رو یادم نمیاد فکر کنم بصورت سریال پخش شده بود ولی در یک بازه زمانی کوچیک و دیگه هیچ جا اثری ازش ندیدم

کسی از دوستان هست که این کارتون رو یادش بیاد.... کاش بتونم پیداش کنم