(۱۳۹۴/۵/۳۱ عصر ۰۸:۲۴)زاپاتا نوشته شده:  

متاسفانه کارهایی که امروز در موسسات ویدئو رسانه به نام ترجمه صورت می گیرد گاهی شرم آور و نوعی توهین به شعور تماشاگر است.تماشاگران حرفه ای فیلم - مانند دوستان کافه کلاسیک - متوجه منظور بنده هستند. موسسات ویدئویی  اخیرا ترجمه هایشان واقعا فرسنگها زیر استاندارد قراردارد. البته شاید برای تماشاگری که تن به برخی از زیرنویسهای مفتضحانه می دهد این تفاوتها محسوس نباشد اما دوستانی که برترین آثار کلاسیک سینمای جهان را با ترجمه های وزین بهترین مترجمان فیلم دیده اند از این ترجمه های سهل انگارانه و توهین آمیز رنج می برند.

وقتی گویندگانی با حداقل سابقه در چنین موسساتی به عنوان مدیر دوبلاژ فعالیت می کنند و در اصل با کمترین دستمزدها به فرامین مدیر موسسه گوش می دهند قطعا هر ترجمه ای که بدستشان برسد را سینک میزنند و کوچک و بزرگ می کنند و کاری به اهمیت ترجمه نمی دهند .خبر کردن گوینده هم که دیگر مثل قدیم نیست که محمدیاراحمدی عزیز دربدر در فلان استودیو و منزل گوینده پیغام بگذارد تا گوینده مورد نیاز مدیر دوبلاژ را پیدا کند. مدیر دوبلاژ شدن  اینگونه آسان است .

مواد لازم برای دوبله فیلم :

*یک مدیر موسسه مقتدر و پولدار!

*یک گوینده با سابقه سه چهارساله و ترجیحا لیسانس و در اصل بعنوان مباشر مدیر موسسه در استودیو و روی جلد فیلم هم با نام مدیردوبلاژ! (اگر از بستگان سببی و نسبی گویندگان قدیمی باشد دیگر سواد و صدا مهم نیست !)

*یک مترجم که بتواند از روی زیرنویسهای موجود در بازار یک ترجمه نیم بند جمع و جور کند ترجیحا محصل و با سن زیر 20 سال

*چند گوینده قبلا مکمل گو که در اینجا بعنوان نقش اول گو با همان دستمزدهای قبلی فعالیت کنند و کاری هم به مدیر دوبلاژ تحمیلی نداشته باشند ،یعنی آنها گویندگی خود را بکنند و مدیر دوبلاژ هم کار خود را ! ودر کار یکدیگر هم دخالتی نداشته باشند ! و البته گاهی این به اصطلاح مدیر دوبلاژ محترم زحمت بکشد و برگه های دیالوگ را بدست گویندگان برساند عالی است و اگر هم نرساند خودشان از روی میز برمی دارند!

*یک طراح جلد فیلم با کمی اطلاعات سینمایی که بتواند نام مگی مورفی را پشت جلد فیلم گلن فورد به خورد بیننده بدهد!هم جنسیت هنرپیشه را عوض کرده و هم مرحوم گلن فورد را پس از سالها از گور در آورده و نقشی پشت جلد فیلم به او داده !

* اگر گاهی یک نفر امیر هوشنگ زند با دوسه گوینده زیرزمینی هم کنار کار باشد که جنس جور جور است و ادویه کار کامل است!

* نمک و فلفل به اندازه کافی !

** البته از دوبله های فاخر تلویزیون چیزی نمی گویم که دوستان شب را راحت بخوابند!!

سپاس از جناب زاپاتا

رسانه های گروهی درست مانند آموزگار می مانند.هر چه که پخش می کنند نه بر همه اما بر بیش تر افراد جامعه تاثیر می گزارند.از به کار بردن جملات و اصطلاحات گرفته تا شیوه ی زندگی کردن.

پس-از دیدگاه شخصی من- درست مانند آموزگار "رسالت"بر دوش مدیران و کارکنان این رسانه هاست.به خصوص در زمینه ی ترویج درست "زبان"،که در این جا "فارسی" مد نظر است.

جناب زاپاتا اشاره کردند به ترجمه های ضعیف- و نیز زیر نویس های "افتضاح" که جدا هم آن قدر ضعیف هستند که مخاطب ترجیح می دهد به جای خواندن زیرنویس به دیالوگ ها به زبان اصلی گوش دهد،شاید چیز بیش تری دستش را بگیرد.(البته این دست زیر نویس ها به نوعی توفیق اجباری نیز هستند!)

نوشته ام را کوتاه می کنم.بیش تر افراد جامعه بیش تر زمان بیداری شان را با تلوزیون و رادیو و ... در ارتباطند.جملاتی که با ایراد های دستوری فراوان هر چند کوچک همواره تکرار می شوند،کم کم ملکه ی ذهن بیننده یا شنونده(به خصوص کودک) می شوند.

برای نمونه ، کاربرد نا درست "را"ی مفعولی و به کار گرفتن آن در بخش نادرست از جمله.(که یک نمونه ی کوچک است. هزاران ایراد دستوری در برخی دوبله ها -یا اجرای برخی مجری ها- پیدا می شود که درست است مردم در گفتگوهای روزمره به کار می برند و اصلا نمی دانند که نادرست است،اما به هر حال ایراد دستوری ست.البته من واقعا متوقع نیستم که آدم ها همه ویراستار باشند و بی نقص سخن بگویند.)یک مترجم به عنوان یک آموزگار با ترجمه های نادرست کاملا به نسبت به این مسئله یا "ناآگاه" یا "بی تفاوت" است که سرنوشت "فارسی" را تا اندازه ی قابل توجهی در دست خود دارد.

البته این را هم اضافه می کنم:"کتاب نخواندن" باعث می شود که اکثر مردم اصلا خیلی از این ایرادات را متوجه نشوند.شاید اگر تعداد افرادی که این کوتاهی ها را تحمل نمی کنند بیش تر بود مسئولین این حوزه هم به فکر تجدید نظر در این رویه می افتادند.شاید هم بعضی از مترجم ها باید اول "فارسی" را بهتر یاد بگیرند و بعد مترجم شوند!