دزیره ی بزرگوار، اسکورپان شیردل، دوستان هم کافه ای

غرض کرشمه ی حُسن است ورنه حاجت نیست        جمال چهره ی محمود را به زلف ایاز

از همراهی و هم گامی اتان سپاسگزار!

این گونه نیست که چون هری لایم استادی برجسته است پس ما باید سکوت کنیم، برعکس، بزرگواری همچون هری، نیاز به حریف و حرف دارد تا توانایی ها و استعدادهای خودش را رو کند.

اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش       حریف کلبه و گرمابه و گلستان باش

و این گونه هم نیست که باید نگاه مان به یک موضوع، همواره درست و ارزشمند باشد. من سواد و دانش ام بیشتر از شما نیست و یا باید در همین سطح بمانم یا همه ی دانسته هایم را رو کنم و در معرض تیغ تیز انتقاد قرار دهم. تا چنین نباشد، شاگردی به استادی نمی رسد.

از ایده های کوچکی که به ذهنتان می رسد، فرار نکنید. آن را یادداشت کنید، درباره اش جستجو و پژوهش نمایید و به دوستان برسانید. چه بسا یک نکته ی نادرست و نامربوط راه را برای کشف و شناسایی، ده ها ایده و اندیشه ی کشف ناشده بگشاید.

نادانی مرضی است که تنها و تنها با در معرض قرار گرفتن تیغ تیز داناییِ یک استاد برطرف می شود و استعدادها رو نمی شوند مگر این که آن ها را به اهل آن عرضه کنیم.

از حُسن اتفاق، هری منتقد قَدَری است، کسی که همانند یک جراح، راستی و درستی را از ناراستی به خوبی تشخیص می دهد و ناراستی ها را جدا و دور می ریزد. این کار هر کسی نیست.

این کار کسی است که در مراحل دانایی به سطح تجزیه و ترکیب و تحلیل رسیده باشد که در فیلم نوآر، او به آن دست یافته است و به همین دلیل حرف و دیدگاهش در باب فیلم نوآر سند است.

من، خوشحالم که در همین گفتگوها، بسیاری از دیدگاه هایم در باب سینمای کلاسیک اصلاح شد و به درستی شکل گرفت و این همه را مدیون بزرگواری و تیغ تیز انتقادی هری هستم.

استاد! سپاس

**********

دوستان!

بیایید این روش را در سینمای کلاسیک پیاده کنیم و نوشته ها و دیدگاه هایمان را پس از کنکاش و جستجو، بی پروا بنویسیم و از اشتباه و خطا نترسیم (اینجا مدرسه نیست) و در روند بررسی و حلاجی کارمان، با یافتن و اصلاح نقطه های ضعف و جبران کمبودهایمان،با کمک دوستان هم کافه ای، به آن شکوفایی که شایسته ی آن هستیم، برسیم.

با پوزش از هری گرامی که این نکته، اینجا گفته آمد. دوست داریم دیدگاه ایشان را هم در این باب بدانیم! (برای قوت قلب دوستان!)