[-]
جعبه پيام
» <لوک مک گرگور> پت و مت یا جن و جودی؟! https://cafeclassic5.ir/showthread.php?t...9#pid45599
» <شارینگهام> پست بسیار زیبا و سینمایی ورزش 3 در وصف برد پرگل آلمان https://www.varzesh3.com/news/2048718
» <سروان رنو> آقای اسمیت به واشنگتن می رود ! ... https://cafeclassic5.ir/showthread.php?t...5#pid45595
» <رابرت> "ناصر"های گوینده-دوبلور در "خاطرات سودا زده من" https://cafeclassic5.ir/showthread.php?t...2#pid45592
» <شارینگهام> تقدیم به کنتس عزیز: «نومید مشو ،امید می‌دار ای دل* در غیب عجایب است بسیار، ای دل»
» <کنتس پابرهنه> جناب شارینگهام عزیز مرسی برای این کشفیات... پس من از حالا به خودم وعده ی پنجمین ستاره رو دادم.
» <سروان رنو> بحث تاریخی درباره مهاجران و تیم ملی فوتبال آلمان و فرانسه ... https://cafeclassic5.ir/showthread.php?t...8#pid45568
» <شارینگهام> سلام و درود ، خوش آمدید
» <master of puppet> سلام به تمامی کاربران کافه کلاسیک
» <Emiliano> «مرتضی اردستانی» عزیز هم رفت. ایشون چهره‌پرداز بودن و گاهی بازی می‌کرد. نقش کوچیکی هم در تله‌تئاتر «برده رقصان» داشتن.
Refresh پيام :


ارسال پاسخ 
 
رتبه موضوع
  • 1 رای - 3 میانگین
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
نگاهی به فیلم تعطیلات از دست رفته (1945)
نویسنده پیام
مارشال ویل کین آفلاین
مشتری کافه
*

ارسال ها: 4
تاریخ ثبت نام: ۱۳۹۲/۳/۹
اعتبار: 1


تشکرها : 3
( 23 تشکر در 3 ارسال )
شماره ارسال: #1
Smile نگاهی به فیلم تعطیلات از دست رفته (1945)

تعطیلات از دست رفته
THE LOST WEEKEND

کارگردان:بیلی وایلدر

بازیگران:ری میلند،جین ویمن،فیلیپ تری

فیلمنامه نویس:چارلز براکت

بر اساس رمانی از:چارلز آر.جکسون

مدت زمان فیلم:101 دقیقه

بی شک وایلدر یکی از بزرگترین کارگردانان و فیلمنامه نویسان عصر طلایی سینماست که با آثار درخشانش بر ارزش دوران طلایی هالیوود افزود.
وایلدر در فیلم تعطیلات از دست رفته گرچه خود فیلمنامه نویسی را عهده دار نشده اما کارگردانی بی نظیرش در بازی گرفتن از بازیگران و خلق صحنه های تاثیر گذار قابل ستایش است.
فیلمی درام  با فضایی تیره و تار همچون آثار نوآر اما این بار نه در شرح دنیای تبهکاری و جنایت،بلکه تیرگی اثر در شناساندن و به نمایش گذاردن دنیای تیره و تلخ معتادین به الکل و نگاه سنگین جامعه به آنان است.
پسری پر جنب و جوش که در سر خیال نویسندگی دارد به کلان شهر نیویورک مهاجرت کرده وی که به خیالش همه چیز را میتوان به راحتی و با کمترین تلاشی بدست آورد پس از چند شکست  کوچک در نویسندگی برای رهایی از درد و رنج به الکل روی آورده و دیگر توان رهایی از آن را ندارد.
وایلدر  با هنرمندی  دان برمن(کاراکتر اصلی فیلم) را از یک نویسنده به یک دائم الخمر و از یک دائم الخمر به یک دزد و انگل اجتماع تبدیل میکند و این روند نزولی شخصیت کاراکتر از زبان خود او و در بعضی جاها با زبان تصویر برای بیننده عیان میشود تا شاید تلنگری باشد به جامعه ای که در آن دوران جنگ جهانی دوم(زمان ساخت فیلم) که مردم مشکلات زیادی را متحمل بودند برای رهایی از فشارها سراغ الکل نروند که این خود مصیبتی دیگر بر گرفتاریهایشان میشد.
دان، برادر و نامزد دلسوزی دارد که برای رهایی او از این منجلاب از هیچ کمکی مزایقه نمیکنند شاید تفاوت او با معتادین حاضر در بازپروری وجود همین 2 همراه باشد که با صبر و مهربانی عشق و دوست داشتن را به دان هدیه میکنند.
گرچه وایلدر سعی نموده در انتها با پایانی خوش علاوه بر امید دادن به بیننده از تلخی فیلم بکاهد  پیروزی عشق بر مرگ و اعتیاد ممکن است برای هر بیننده ای پایانی کلیشه ای باشد اما وایلدر تماشاگر را به یقین کامل نمیرساند که دان دیگر سراغ الکل نمیرود.
در این بین باید به نگاه سنگین و تحقیر آمیز مردم به دان هم توجه کرد همین نگاهها سبب دور تر شدن این افراد از جامعه و افسردگی بیشتر میشود و در نتیجه مصرف الکل بیشتر.
وایلدر دان را نه یک مجرم بلکه یک بیمار میداند که علارغم میل با طنیش و از روی تزلزل و درماندگی توانایی ترک الکل را ندارد.
بی شک ساخته شدن همچین اثری آنهم بعد  از برداشته شدن قانون ممنوعیت الکل در ایالات متحده و در زمان جنگ جهانی دوم میتواند بیانگر دغدغه های کارگردان نسبت به جامعه معاصر خویش باشد که این نگرانی  و ترس از ویرانی اخلاقی جامعه از سوی وایلر قابل تامل است.

vifoxs

۱۳۹۳/۱/۱۳ عصر ۱۲:۰۴
مشاهده وب سایت کاربر یافتن تمامی ارسال های این کاربر نقل قول این ارسال در پاسخ
تشکر شده توسط : پرشیا, BATMAN, lamarilyn, rahgozar_bineshan, باربوسا
ارسال پاسخ