سلام به همه عزيزان گل

آقا من خيلي وقته تو اين فكر هستم و الان ديدن يه موضوع باعث شد همچين آدرنالين بزنه بالاو اين موضوع رو ايجاد كنم

اينجا كه جمع همه دوبله دوستان مشتاق جمعه و چند تا از آرشيو داران هم هستند من حقير يه سوالي تو ذهنم هست كه مي پرسم

چرا بعضي ها مياند به اسم حفظ ارزش هنري و عشق به هنر دوبله يه سري دوبله ها رو نگه مي دارند توي آرشيو شخصي آيا هدف چيزي غير از هدف مالي هست و اينكه ارزش مالي اون اثري رو كه دارند ببرند بالا و اينم بگم كسايي رو هم ديدم كه ارزش مالي هم براشون مهم نيست و حاضر نيستند به هيچ وجه اون دوبله ايي كه دارند از آرشيوشون خارج بشه بر اثر همين جوي كه ايجاد شده

آخه چرا بايد هنري به خصوصي به نام دوبله اينطوري باشه بابا دوبله كه نقاشي نيست كه كپي هاش ارزش نداشته باشند يعني الان كپي اين همه فيلم دوبله مثل اشك ها و لبخند ها مثل برباد رفته مثل دزيره مثل بانوي زيباي من كه شاهكار هنر دوبله ايراني هستند و از هر كدوم هزاران نسخه مختلف دي وي دي و با كيفيت هاي خوب دست ملت هست و از ديدنشون لذت مي برند بي ارزش شده و يا از حفظ و حفاظت در اومده نه بابا تازه تعدادش زياد شده و تا قيام قيامت مي مونه

حالا طرف يه دوبله رو روي نوار نمي دونم چي چي عهد بوق نگه داشته اگه يه مسئله ايي هم پيش بياد نابود ميشه ولي حاضر نيست بگذارتش روي نسخه با بهترين كيفيت و بده دست ملت كه چي من مي خوام اين رو حفظ كنم كه بايد اين ارزش اش حفظ شه اگه تكثير شه نمي دونم ديگه يعني هنر دوبله بي ارزش شده

خلاصه به نظر من اين حرف ها براي احتكار صداهاي ماندگار واقعا چرند و پرند هست و حرفهاي يك من يه غاز اگه اشتباه مي كنم بفرمائيد من هم از اشتباه در بيام

اينم بگم من نه فروشنده هستم و نه از دوستانم كسي فروشنده هست ولي فيلم مي بينم زياد هم مي بينم نه بلدم فيلمي رو نقد كنم نه بلدم بحثي راه بندازم كه بخواد مايه اختلاف بشه اين حرف ها رو هم فقط براي عشق ام زدم و اين رفتار عجيب و بي منطقي كه دارم مي بينم

با تشكر و ببخشيد پيشاپيش خدمت تمامي اساتيد

(۱۳۹۰/۲/۲۸ صبح ۰۹:۲۳)sokOoooot نوشته شده:  

اينجا كه جمع همه دوبله دوستان مشتاق جمعه و چند تا از آرشيو داران هم هستند من حقير يه سوالي تو ذهنم هست كه مي پرسم

 چرا بعضي ها مياند به اسم حفظ ارزش هنري و عشق به هنر دوبله يه سري دوبله ها رو نگه مي دارند توي آرشيو شخصي آيا هدف چيزي غير از هدف مالي هست و اينكه ارزش مالي اون اثري رو كه دارند ببرند بالا و اينم بگم كسايي رو هم ديدم كه ارزش مالي هم براشون مهم نيست و حاضر نيستند به هيچ وجه اون دوبله ايي كه دارند از آرشيوشون خارج بشه بر اثر همين جوي كه ايجاد شده

من با نظر شما موافقم اما...

عزیزان آرشیودار بعضا برای تهیه برخی نسخ دوبله رنجهای زیادی متحمل شده اند. شخصا. چه از نظر مالی و چه از لحاظ تحمیل هزینه های جانبی. بعضا به برخی مناطق خاص در تعدادی از کشورها مراجعه و دوبله فیلمی قدیمی را یافته و خریداری کرده اند. مهم نیست لحظه خرید چه میزان هزینه کرده اند هزینه اصلی دنبال چنین کارهائی بودن است. یکبار یک نفر عامی بیکار دکتری را در خیابان سوار بر اتومبیل آنچنانی دید و آهی از ته دل کشید که خدایا چرا این دارد و من ندارم؟ به او گفتم " زمانی که این شخص شبها تا ساعت 4 صبح می نشست و درس میخواند ، وقتی در زمستان و تابستان آنهنگام که حضرتعالی خیابان و صحرا گز میکردی  کنجی کز میکرد و چشمهایش را آزار میداد تو کجای کار بودی و و و ... و حال که او ثمره زحمات شخصی خود را می بیند کاسه آه به دست گرفته ای و روزگار را به سخره میگیری؟ عدالت الهی تساوی همه مردم نیست، حق به حقدار رسیدن است. او حقش بود و تو حقت نیست..."

حکایت کلکسیونرها هم همینطور است. آنها انسانهائی بشدت علاقمند و به غایت دوست داشتنی هستند. دوستان ما در این تالار بیاد دارند که من یکبار به تندی با مضمون سخنان شما به آنها تاختم اما بقول صالح علا تاختی رفتم و تاختی برگشتم . علتش این نبود که تصور من و شما ناصواب است بلکه علتش را باید در ریشه ها جستجو کرد. از دو نفر از آرشیوداران این کافه آقایان ژیواگو و واترلو التماس دعا داشتم. هر دو بدون هیچ چشم داشتی گفتند شما فقط نام فیلمهائی را میخواهید بنویسید به شخصه در ارسال مشکلی نیست... اما منصور خجالت میکشد که حتی بگوید فلان فیلم را میخواهم چون طلب یک چیز که وجود دارد کاری بمراتب راحتر از طلب همان چیز است که قبلا وجود نداشت و با زحمات او اکنون در دسترس است.

پول نمیتواند جبران مافات باشد. من وشما اینرا بخوبی میدانیم. اگر قرار باشد چنین نسخی در دسترس عموم قرار بگیرند باید به شکلی نام این اشخاص روی فیلم باشد. نه این معنا که گوشه تصویر یا مثلا در منوی دی وی دی نامی درج شود،  همانگونه که ما یک فیلم را با نام کارگردان و عواملش (حتی نام گویندگانش) می شناسیم باید وجود این فیلم را هم به نوعی عجین شده با نام کسی بدانیم که آنرا کشف و در شکلی بالاتر آنرا احیا کرده است. همه باید بدانند مدیون چه کسی هستند وقتی یک دوبله نایاب را می بینند. همه و نه اولین کس. توقع دوستان آرشیودار ما آنقدرها هم که شما فکر میکنید بالا نیست. بعضی از آنها تن ها در این راه فرسوده اند و حتی هزینه هایی را متحمل شده اند که اگر نشده بودند اکنون جائی دیگر بودند که آرزوی من و شماست.

چندی پیش فرار از آلکاتراز از شبکه یک سیما پخش شد. بهنگام پخش که البته مهمان هم بودیم به دوستی پیام دادم که میدانم نسخه کامل آنرا داری و او تماس گرفت و نکات جالبی را متذکر شد. در صدای متن فیلم صدای یکنواخت اعصاب خرد کن آپارات شنیده میشود و من با وجودی که 8 بار آنرا روی ویدیو دیده بودم دقت نکرده بودم. گفت این صدا در همه نسخ این فیلم هست چون در سال 56 وقتی فیلم را از اصلی نمایش در سینما به ویدیو تبدیل کردند صدای آپارات روی آن ماند. او گفت صدای فیلم را اصلاح کرده است و تمام این بوق زمخت ممتد را از لابلای جملات گویندگان پاک کرده است درست مثل اینکه شما یک خط را با مداد و خط کش بشکل عمودی روی نوشته یک صفحه از کتاب بکشید و بعد با پاک کن فقط جاهای سفیدش را پاک کنید... شاید وقتی من آنرا پیام را دادم فقط به یاد صحنه حمام و لختی کلینت ایستوود در این فیلم بودم و هرگز به ذهنم نمیرسید که او ارزشهائی به مراتب بالاتر از وجود یا عدم وجود برخی صحنه ها به فیلم اضافه کرده است... حال تصور کنید  چنین نسخه ای در اختیار فردی عامی قرار گیرد. براستی او ارزش اینکار را میداند؟ آیا تمایزی بین این نسخه و نسخ دیگر خواهد گذاشت؟ پس ببینید چه چیز مانع از تکثیرها میشود و چه عاملی حسرت یک آرشیودار را دو صدچندان میکند وقتی قلبش راضی نمیشود دیگری که به زحمت یافت و احیای فیلمش واقف نیست به ناگه صاحب آن شود

من به شخصه با چند آرشیودار آشنا هستم.
دوستان عزیز من هستند و زمانی که بدانند طرفشان دوبله باز عاشق با جان و دل فیلم را تقدیم می کنند.
یک مسئله چند زاویه دارد اول اینکه به شخصه اعتقاد دارم که آرشیو دار دلیلی برای مجانی تقدیم کردن فیلم ندارد چون زحمت نگه داری و بعد تبدیلش را کشیده است.
ولی فکر کنم معدودی هستند که واقعا زمانی نمی دانستند چه گنجینه ای دارند و حالا می خواهند از این راه میلیونر شوند. خوب این می شود احتکار.معدودی هم هستند که وسواس بیمارگونه ای دارند برای ارایه نکردن!
به هرحال راه حلی جز صبر و مدارا کردن دوستی کردن و خرج کردن وجود ندارد.
بازاری است که خودمان به وجود آوردیم و رسم بازار همیشه همین بوده است و خواهد بود. یک سری عتیقه بازند یک سری کتاب بازند ما هم دوبله باز هستیم!

من به یک راه حل میانه معتقدم. نَه باید فیلم را به قول دوستان احتکار کرد و نه به قیمت نازل فروخت. فیلم های معمولی موجود در بازار به قیمت عرف 1000 تومان عرضه می شود . اما می توان این نوع فیلم ها را به اشخاص مطمئن و حتی آرشیو داران و فروشندگان به قیمت 10 تا 15 هزار تومان فروخت . مسلما بعد از مدتی ، پس از فراوان شدن ، قیمت آنها به 5000 و یا حتی 1000 ممکن است برسد اما هزینه اولیه فیلم با فروش 40 تا 50 نسخه اولیه به راحتی جبران شده است. با این روش هم هزینه های صاحب اولیه صدا جبران می شود و هم تعداد زیادی از علاقمندان دوبله به نسخه مورد نظر دسترسی پیدا می کنند.

برای  اینکه قیمت اولیه نسخه در عرض چند روز  افت قیمت پیدا نکند می توان از قبل با خریداران هماهنگ کرد و سفارش گرفت. مثلا شما از 30 آرشیو دار ، فروشنده فیلم و یا دوستانی که می شناسید سفارش می گیرید تا در فلان موقع همزمان برای آنها نسخه را بفرستید. اینطوری احتمال اینکه یکی برای دیگری کپی کند از بین می رود و دارنده صدای دوبله هم متضرر نمی شود. به نظر من این تنها روشی است که عملی است و در آن هر دو طرف سود می کنند و علاوه بر آن باعث می شود که نسخه های با کیفیت به دست علاقمندان برسد و جایی برای نسخه های بی کیفیت وجود نداشته باشد.

در همین کافه خودمون دوستانی هستند که آرشیو دارند و کسانی را میشناسم که خیلی صمیمی فیلم نایاب و کمیاب در اختیار من گذاشتند از دوستان خودم هم همچنین تبادل خوبی داریم ولی  کسانی را میشناسم که آرشیو دارند ولی کاسب هستند  و فیلم کمیاب را خیلی زود پخش می کنند

آرشیو جمع کردن خیلی مرارت می خواد ان هم آرشیو  وی اس اچ  و بعضا فیلم بتا

هر نوع آرشیوی مرارت می خواد فقط مختص فیلم نیست  از من بیایید به هم دیگه احترام بگذاریم  وبه حقوق دیگران اگه یک کلکسیونر بداند شما واقعا عاشق فیلم هستید و نمی خواید پخش کنید حتما به شما لطف می کند  من الان فیلم هایی دارم دوبله حدود بیش از 50 سال پیش که حتی نزدیکترین دوستانم هم ندارد و از طریق دوستان کافه به دستم رسیده چون ان کسی که این فیلم ها را به من داده قول گرفته پخش نکنم  خودشون میدونن این عین واقعیت است

من با احتكار اين عناوين مخالفم ولي به زحمتي كه براي تهيه اين عناوين كشيده شده احترام ميگذارم ضمن اينكه اگر عنواني دست خودم برسه و دوستي كه كار رو به من داده شرط نكنه جايي پخش نشه با قيمت عادي در ليست خودم ميگذارم تا همه استفاده كنند

به عنوان شخصيكه در كار فروش هستم عرض ميكنم امكان نداره بتويند با 30 فروشنده هماهنگ كنيد به محض اينه به يك نفر بگيد همه جا پر ميشه و نصف اين 15 نفر هنوز نگرفته كار رو در ليستشون قرار ميدهند

دوستان بزرگوار این سوال واقعن ذهن بنده رو هم مشغول کرده که چرا اساتید کلکسیونر تمایلی به افشای آثار نایاب خود ندارند.

در اختیار داشتن فیلم های ایرانی پیشگام (همچون افسونگر، هفده روز به اعدام....) از لحاظ ارزش تاریخی ارزشمند خواهد بود،  ولی باید توجه کنیم ذات فیلم خارجی دوبله شده همانند یه حلقه از فیلم گمشده مک سنت یا نقاشی از سزان ارزش جاودانه نخواهد داشت و تاریخ انقضا دارد.

باور بفرمایید برای ما سودا زدگان و خاطره بازان بزرگ شده با صداهای ماندگار مقوله دوبله از اساس حائز اهمیت به شمار میاد به نظرتون آیا نسل آینده واقعن اهمیت و وزنی برای صدای فارسی فیلم ها قائل خواهد شد که حضرات بخوان بابت داشتن نسخ نایاب دوبله در مجموعه خود ارزش گذاری کنند.پخش دوبله اول پدرخوانده که اینطور همه ما را به وجد آورد آیا پنجاه سال دیگه اهمیتی برای کسی می داشت؟

بهتره مجموعه داران عزیز تا زمانی اشتیاق مخاطبان فعلی دوبله برقراره هم ارزش آرشیو خود را به نقد تبدیل کرده و هم باقیات صالحات از خود به جا بگذارند.

به شخصه امروز برای شب شکارچی، سرگیجه، غرامت مضاعف، بعضیا داغشو دوست دارن....حاضر به صرف هزینه حتی گزاف هم هستم ولی آیا فرزندان من و شما اهمیتی قائل خواهند بود برای شنیدن صدای مرحوم نوذری و بانو رفعت در نقش اسکاتی و مادلین؟

(۱۳۹۵/۸/۱۹ صبح ۰۶:۱۴)دیوید نودلز نوشته شده:  

دوستان بزرگوار این سوال واقعن ذهن بنده رو هم مشغول کرده که چرا اساتید کلکسیونر تمایلی به افشای آثار نایاب خود ندارند...

درود بر شما دوست تازه کافه ,

با توجه به برخوردها و تجریباتی که از مصاحبت با این دوستان متوجه شده ام دلیل آن چند عامل است:

نخست اینکه این دوستان برای به دست آوردن این گنجینه ها تلاش و کوشش زیادی کرده اند و از نظر مادی و معنوی اکثرا هزینه سنگینی متحمل شده اند. برخی را می شناسم که در دوران نبود اینترنت , حتی رنج مسافرت 1000 کیلومتری را برای خریدن یک باند صدای دوبله تحمل می کردند چون شنیده بودند که در فلان شهر شخصی نسخه ای از آن فیلم را دارد. برای آنها این نسخه های پر مشقت مانند بچه های خودشان هستند. برای همین اکراه دارند که با هزینه ناچیز و نزدیک به رایگان آن را از کف بدهند. نه اینکه دنبال سود آنچنانی باشند اما مایلند این نسخه ها به دست کسانی برسد که واقعا قدر آنها را بدانند.

دوستان قدیمی کافه حتما جناب ژیواگو را به یاد دارند که با چه سخاوتی نسخه های کمیاب خود را به عنوان هدیه (رایگان) به چندین کاربر فعال کافه اهداء می نمود.

من فکر می کنم این تناقض از گوشه گیر بودن و نبودن یک کلوپ برای گردهمایی این دوستان ناشی می شود. چه اینکه اگر این دوستان به جای جزیره ای عمل کردن , مانند خارجی ها با هم ارتباط عمیق تری ایجاد کنند می توانند از تبادل نسخه ها بین خود و حتی فروش و خرید بهتر این نسخه های نایاب بهره ببرند.

با اینکه  این نسخه های نایاب همیشه مشتری های خاص خود را  خواهند داشت اما همانطور که گفتید در گذر زمان  افرادی که علاقمند به این نسخه های قدیمی باشند کمتر و کمتر می شوند پس باید هر چه سریعتر راهکارهای گفته شده را با استفاده از ابزارهای نوین ارتباطی به کار گرفت و با ارتباط گسترده تر با علاقمندان این هنر , استفاده بهتری از این نسخه ها جهت پیدا کردن دوست های مفید و تبادل و به روز رسانی آرشیو نمود.

به نظر شما این درسته که یه آشیودار دوبله هایی رو در دسترس داره رو به صورت وحشتناک سانسور کنه

یا عمدا صدای برفک و... رو اون قرار بده

 شما به این کارا احترام به دوبله میگید؟و میگیدکه این کارا به خاطر پول نیست و فقط به خاطر نگهداریشونه

خودم را مثال میزنم وقتی خواستم فیلم دکتر ژیواگو رو نگاه کنم فقط فقط به خاطر دوبلش بود که تعریف های زیادی ازش شنیده بودم ولی وقتی دیدم که اونقدر دوبلش سانسور شده در حالی که این فیلم به صورت کامل  دوبله شده ،و در این نسخه هی به زبان اصل میره ،  برخلاف میلم فیلمو با زیرنویس نگاه کردم و ...

بعضی  وقتاهم با  بعضی از آرشیوداران صحبت میکنم و به این نتیجه میرسم که آدم هایی مغرور هستند که فقط بلدن سکوت کنن یا مسخره کنن

ببخشید ولی واقعا کلافم

(۱۳۹۵/۸/۲۶ عصر ۱۱:۴۲)ال سید نوشته شده:  

به نظر شما این درسته که یه آشیودار دوبله هایی رو در دسترس داره رو به صورت وحشتناک سانسور کنه ... یا عمدا صدای برفک و... رو اون قرار بده

من فکر نمی کنم هیچ آرشیوداری این کار را بکند و نسخه های خود را ناقص کند.

حذف تیکه هایی از باند صدا همیشه از سمت رسانه هایی مانند تلویزیون یا پخش کننده های سینمایی قبل یا بعد انقلاب رخ داده و باند صدا ممکن است به همین صورت به دست آن آرشیودار رسیده باشد. وگرنه هیچ آرشیودار واقعی  ( کلکسیونر ) هیچگاه این کار را شخصا انجام نمی دهد.

(۱۳۹۵/۸/۲۶ عصر ۱۱:۵۸)سروان رنو نوشته شده:  

من فکر نمی کنم هیچ آرشیوداری این کار را بکند و نسخه های خود را ناقص کند.

با عرض سلام به سروان رنوی عزیز منظورم نسخه ای است که در دسترس عموم قرار میدهند

(۱۳۹۵/۸/۲۰ عصر ۰۷:۴۰)Classic نوشته شده:  

من فکر می کنم این تناقض از گوشه گیر بودن و نبودن یک کلوپ برای گردهمایی این دوستان ناشی می شود. چه اینکه اگر این دوستان به جای جزیره ای عمل کردن , مانند خارجی ها با هم ارتباط عمیق تری ایجاد کنند می توانند از تبادل نسخه ها بین خود و حتی فروش و خرید بهتر این نسخه های نایاب بهره ببرند.

درود

به درستی اشاره کردین اینکه کلکسیونر ها اساسن تمایل به انزوا دارن و شاید تنها مانع همین عدم تعامل با مخاطبین باشه، خاطرتون باشه حدود 10 سال پیش همه در جستجوی سه قاپ بودن حتی خود ناصرخان ملک مطیعی پیغام داده بود هرکس این فیلمو برام بیاره مژدگانی هنگفتی دریافت میکنه تا کار رسید به انبار گلشهر کرج و.... تا به امروز که در یوتیوب با یه کلیک فیلم با کیفیت مطلوب در دسترسه، البته عرض کردم برای احتکار آثار اینچنینی  میشه توجیه آورد حتی اگه کسی فیلم ملکوت خسرو هریتاش داره بهتره رو نکنه چون قطعن اشتیاق و کنجکاوی برای آثاری ازین قبیل دهه های آتی فزون تر خواهد بود و تاریخ انقضا نداره (حالا با جنبه اخلاقیش کاری نداریم). ولی آثار دوبله واقعن بعیده با کنار رفتن نسل مخاطب فعلی واجد ارزش امروز باشند.

در مورد گمانه زنی جناب ال سید بنده هم موافقم ازین کارها بین مجموعه داران بعید نیست، حتی آثار زیر خاکی اخیرن افشا شده مثل فاتح یا آپارتمان نقص باندشون به نظر تعمدی میاد....

در برنامه جادوي صدا که اخيرا پخش ميشد و بخش هايي به نام  گراميداشت از يادرفتگان  و تکريم بزرگان وجود داشت تيکه هايي از دوبله فيلم هايي نشون ميداد که شمارو نميدونم ولي دهن من از  کيفيت صداي بسيار بالاي اون ها باز ميموند

مثلا تيکه اي از دوبله فيلم رومئو و ژوليت  که ژوليت ميگفت(با صداي زهره شکوفنده):جايي که در آن آموختم از نافرماني دست بردارم و توبه کنم

باکيفيت صداي بسيار بالا در حالي که من در اون نسخه اي که ديده بودم اين ديالوگ و ديالوگ هاي قبليش حذف شده بود

فيلم باني و کلايد هم تکه اي که پخش شد از آن چنان کيفيت صدايي برخوردار بود که صداي باران نيز به صورت شفاف شنيده ميشد

اگر به دوبله فيلم امتيازي داده بشه 50% يا بيشترش به خاطر کيفيت باند ها و شفافي صداي گويندگانه.
ميخواستم از اينا نتيجه بگيرم که به خاطر همين کيفيت صداها هست  که ميگفتند اين دوبله ها قدرتمند بودند

يادمه پدرم تعريف ميکرد:

وقتي فيلم اسپارتاکوس در سينماها اکران شد سه بار به سينما رفتم  صداي فيلم به گونه اي بود که ستون هاي سينما ميلرزيد و قلبم به صورت وحشتناکي مي زد ، الآن هم که تلویزیون گاها فیلم اسپارتاکوس را نشان میدهد میبینم که ، کيفيت صدايش  به گرد پاي کيفيت صدايي که در سينماها پخش مي شده هم نميرسه مثل اين مي ماند که  از هم فاصله ي خيلي زيادي داشته باشند

با درود

متاسفانه حتی اهالی هنر، خصوصا دوبله، مانند کشورهای دیگر مثل آمریکا، در پی مرمت و ارائه این گونه هنرها نیستند. از دوبله گرفته تا موسیقی. کلا در بخش صوت. بارها شنیده ایم که فلان فیلم مرمت شده و حتی اکران هم میشود (در خارج از کشور) ولی شوربختانه در کشور ما ...

صدا وسیما و موسسه های خصوصی دیگه که این همه پول و که صرف خرید و دوبله کردن فیلم های بی موضوع یا خرید سریال های آبکی میکنن، اونو برای خریداری دوبله های محشر از آرشیوداران بکننه و به ترمیم و شفاف کردن صدای اونا بپردازن  و اونا رو در سینماها به نمایش در بیارن با این کار هم دل مردمو شاد میکننو و هم پول خوبی گیر خودشون میاد

نظر دوستان چیه؟

یک دست صدا ندارد !

به نظر من این کار , یعنی نگهداری یا مرمت نسخه های قدیمی - چه صدا و چه خود فیلم - از یک یا چند فرد تنها ساخته نیست. چون کار اصولی در این زمینه هم به بودجه زیاد و هم به تجهیزات قوی نیاز دارد. در خارج از کشور که این کارها به بهترین صورت انجام می گیرد معمولا یا پای یک NGO یعنی نهادهای مردمی غیر دولتی در میان است یا پای یک میلیاردر علاقمند به هنر.

در مورد اول که تشکل ها یا گروه های مردم نهاد از همکاری چندین علاقمند به موضوعی خاص تشکیل می شود , متاسفانه به دلیل ضعف فرهنگ کار گروهی در کشور ما , کمتر اقدام شده است. روحیه کار جمعی  برای انجام کارهای بزرگ لازم است.

در مورد دوم هم که یک فرد پولدار شخصا اقدام به این کارها می کند باز مشکل این است که پولدارهای کشور ما اکثرا به امور هنری علاقه ندارند و کلا فازشان چیز دیگری است ! پس  یا باید همان راه حل اول انجام شود یا کار توسط دولت و نهادهای فرهنگی انجام پذیرد که دولت اینقدر مشکل دارد که بعید  است به این امور بپردازد.

در پایان عملی ترین راه ممکن همان NGO  است که با همه گیر شدن اینترنت و ابرازهای نوین , راحت تر از قدیم می توان اقدام کرد و گروه تشکیل داد. پیدا کردن افراد علاقمند هم آسان تر گشته است.