(۱۴۰۱/۲/۱۲ صبح ۰۲:۳۲)شارینگهام نوشته شده: [ -> ]
شما به انتخاب خود، 3 نفر از این معلمان را به ترتیب رتبه در این تاپیک معرفی کنید.البته با ذکر دلیل
در بچه های پشت پنجره
هتی کینگ در قصه های جزیره
خانم اویاشی در سریال معلم جزیره
آقای پربونی در بچه های مدرسه ی والت
ضمنا" چنانچه معلمان دیگری را می شناسید که شایسته ی این عنوان هستند، با ارسال عکس و نشانی فیلمیک ، آن را معرفی بفرمایید.
سلام و ارادت خدمت همه اهالی کافه؛
جناب شارینگهام،
اول: روز معلم را خدمت شما و همه معلم ها و خودمان تبریک می گویم.
دوم: ممنون از یادآوری روز معلم
سوم: راستش شاید یکی از بدبختی های* زندگی من، نداشتن هیچ عکسی از معلم های دوران تحصیلِ دوران دبستان و راهنمایی است. تنها چند عکس معدود از معلم های دوران دبیرستان و تمام! حتی به واسطه نبود تلفن های همراه، عکس های متنوع و چندانی از دوران دانشجویی هم ندارم؛ همین موضوع سبب می شود تا در بسیاری از مواقع، دلتنگ عزیزانی شوم که نقش مهمی در پرورش من داشتند و متأسفانه هیچ اطلاعی از آنها ندارم. اینکه زنده اند و یا به آن دنیا سفر کرده اند؟ اینکه تن و روحشان سلامت است یا ...؟
چهارم: چه نمونه های خوبی آورده اید و انتخاب را سخت کرده اید. ضمن ادای احترام به باقی معلمان دنیای فیلم و انیمیشن...
(از معلم مدرسه روزینیر در بچه های آلپ گرفته تا خانم معلم استرلینگ نورث در رامکال
آقا معلم مدرسه روزینیر
و از معلم بداخلاق لوسیمی در مهاجران گرفته تا آقا معلم مدرسه موشها
آقا معلم مدرسه موشها در آن بالا که کپل را بر دوش گرفته است!
و از معلم مجموعه ق مثل قلقلک گرفته تا هانیکو و دوستانش در دانشکده تربیت دبیریِ داستان زندگی
آقا معلم "ق مثل قلقلک"
و از خانم معلم سفرهای علمی گرفته تا معلم آن شرلی که شوق معلم شدن را در او کاشت
خانم معلم سفرهای علمی
و از خانم موریل استیسی گرفته تا آلستر دیمیل در قصه های جزیره)
آلستر دیمیل، بازیگر دوره گرد تئاتر که معلم تاریخ قصه های جزیره شد
انتخاب سخت خود را به شرح زیر اعلام می کنم:
اول: مرحوم حسین نیرزاده چون شخصیتی حقیقی و بسیار دلسوز بود که اتفاقاً آخرین سال های تدریس او مصادف با اولین سال های نوآموزی من بود. حسرتی همیشگی برای ما که ایشان در میان سالی و در حالیکه تنها 53 سال از عمر با برکتش می گذشت، رخ در نقاب خاک کشید...
دوم: آقای پربونی در بچه های مدرسه والت که بر خلاف قیافه اخمویش، بسیار مهربان بود و با داستان های شنیدنی به شاگردانش درس انسانیت می داد.
سوم: خانم اویاشی در معلم جزیره با آن صدای آرامَش و با آن مهربانی بی اندازه اش با کودکان جزیره... (چقدر قسمت وداع با شاگردانی که بزرگ شده بودند و به جنگی بی بازگشت می رفتند، تلخ بود...)
البته یاد خاله-عمه هتی هم خیلی بخیر
روح تمام معلمان آسمانی شاد و عمر زندگان مستدام، پر برکت و خوش...
----------------------------------------------
* تا آنجا که می شود در زندگی از این کلمه استفاده نمی کنم و حتی اعتقادی به آن ندارم؛ اما این مورد یکی از معدود جاهایی است که ناگزیر باید از کلمه "بدبختی" استفاده کنم!