درود بر همه دوستان !

درود بر کاپیتان اسکای تیزپرواز که این روزها شانس آورده و به خاطر ابری و بارانی بودن آسمان از بمباران های روزمره رایش سوم در امان است !

درباره فیلم دنده ی آدم ؛ فیلم های کاترین هپبورن واقعا همگی تماشایی هستن و فقط فیلم نیست که دیدنی هست بلکه ادا  و اطوارهای خود کتی , لباس های بازیگران و استایل اون زمان  خودش یک عیش کامل است. خود هپبورن ده تا مرد رو می ذاره توی جیب اش !

پ.ن : راستی تصویر لینک زیر ظاهرا خراب شده کاپیتان :

http://cafeclassic5.ir/thread-282-post-3...l#pid38954

.

و سپاس از دون دیه گو که کارتون زیبای سوزی رو یادآوری کردن. کارتون زیبا و ساده ای که با یک سری خطوط , هنرمندانه رویاهای زیبایی می ساخت. اصلا برنامه  کودکان باید ساده باشه چون خیلی بهتر باهاش ارتباط برقرار می کنن. من که از این کارتون های پیچیده و شلوغ امروز حالم به هم می خوره. معلوم نیست چه اثری بر مغز بچه می ذاره و خب نتیجه اش رو در نسل های دهه 80 و 90 داریم می بینیم.

راستی کسی خبری از کورت اشتاینر عزیز نداره ؟

و اما بعد ...

 از بین دوستان کیا این فیلم جدید تارانتینو - روزی روزگاری در هالیوود - رو دیدن ؟ 

(۱۳۹۸/۱۱/۴ صبح ۰۱:۱۰)سروان رنو نوشته شده:  

... و سپاس از دون دیه گو که کارتون زیبای سوزی رو یادآوری کردن....

راستی کسی خبری از کورت اشتاینر عزیز نداره ؟

ارادت سروان رنوی عزیز. امیدوارم "کورت اشتاینر" گرامی هم دوباره به جمع دوستان بپیوندند. مطالب ایشان در خصوص انیمیشن‌های کلاسیک، بسیار عالی و محققانه است؛ و یکی از طرح‌هایی که همانزمانِ حضورشان، به ایشان ارائه داده بودم و امیدوارم روزی در پی اجرایش باشند، جمع‌آوری این حجم مطالعات و ترجمه‌ی متون و داده‌های صوتی و تصویری درباره‌ی انیمیشن‌ها، و ارائه‌ی آن‌ها بصورت یک نرم‌افزار چندرسانه‌ای در یک عدد دی.وی.دی است.

من، چند کتاب پُربار و کمیاب در خصوص انیمیشن‌های کلاسیک دارم، که می‌شود از مطالب آن‌ها هم در ارجاعات این نرم‌افزار سود جُست.

البته همه گرفتار امور زندگی و معیشت هستیم، و پرداختن به علایق اینچنینی را کمتر مجالی فراهم می‌شود.

به هر رو، هرجا هستند سلامت و در عافیت باشند. چشم‌انتظار بازگشت‌شان هستیم ...

(۱۳۹۸/۱۱/۵ صبح ۰۱:۵۳)دون دیه‌گو دلاوگا نوشته شده:  

... جمع‌آوری این حجم مطالعات و ترجمه‌ی متون و داده‌های صوتی و تصویری درباره‌ی انیمیشن‌ها، و ارائه‌ی آن‌ها بصورت یک نرم‌افزار چندرسانه‌ای در یک عدد دی.وی.دی است...

درود بر دون دیه گو  عزیز که اگر دلاوری هایش نبود از دست گروهبان گارسیا  ملعون آسایش نداشتیم.

 با شتاب فزاینده ای که من می بینم شاید دیگر DVD و اینگونه مدیاها تا دو سه سال آینده کاملا از گردونه رساناها حذف شوند. الان من خودم یک خروار DVD فیلم و نرم افزار و بازی (!) دارم که شاید در شش ماه گذشته یکبار هم روی دستگاه استفاده نکرده ام. تقریبا همه کارها از اینترنت انجام می شود و آنلاین. بیشترین مخاطب ها هم در این رسانه هستند.

مثلا همین تاپیکِ بینظیر  کارتون های ماندگار کورت اشتاینر (حفظ الله پیشواهه ) تا الان بیش از دو میلیون بازدید داشته که نسبت به مخاطبِ محدود فارسی زبان شگفت انگیز است.

شاید بتوان ایده زیبای شما را به صورت یک نرم افزار آنلاین یا یک سایت هوشمند  پیاده کرد. 

گرفت کام، دلم ز او، به صدهزار الحاح ...

خب کرک داگلاس نازنین هم رفت.

اندوه و غمی نیست چون عمر طولانی ای داشت و خوب زندگی کرد.

ستاره هایی چون داگلاس در واقع هنگامی که از تیتراژ فیلم ها و ذهن ها خارج میشن دیگه انگار رفتن . حتی اگه زنده باشن و زندگی خودشون رو ادامه بدن ... در اصل دو بار می میرن ... یک بار مرگ هنری و بار دوم مرگ فیزیکی.

گرچه پیش ما و حافظه تاریخ همیشه زنده هستن و با فیلم ها و آثاری که به جا گذاشتن تا ابد ازشون یاد میشه.

باید همینطور زندگی کرد ... مثل کرک داگلاس ... مثل لورن باکال ... و مثل الیویا دهاویلند 

ویروس کرونا در کشور، شیوع پیدا کرده است. اکثر دولت‌ها، مراودات عادی خود با ایران را قطع کرده‌اند و هر آمد و شدی از/به ایران را ممنوع کرده و در شرایط قرنطینه‌ای سخت قرار داده‌اند. دانشگاه‌ها و مدارس کشور، تعطیل شده است و از مردم خواسته‌اند تا در خانه‌های خود بمانند و از حضور در فضاهای جمعی و شلوغ بپرهیزند.

پیش‌تر، هربار که سرماخوردگی شدیدی پیدا می‌کردم  ــ با تب و سرفه و گلودرد و خستگیِ بدن و کوفتگی عضلات، می‌گفتم که «آنفولانزا» گرفته‌ام! پزشکان هم غالباً مخالفتی با کثرت استعمالِ این واژه نشان نمی‌دادند و همین هم این نامگذاریِ کذایی را موجّه جلو می‌داد!

امّا تازه امروز دانستم که هیچوقت گرفتار «آنفولانزای واقعی» نشده بودم!

... داشتم تلفنی با خواهرم [که پزشک است] درباره‌ی «کرونا» صحبت می‌کردم و با همان تصوّرات پیشین و تحلیل‌های رایج تلویزیونیِ این ایّام، می‌گفتم که حالا اگر هم کسی کرونا بگیره، ظاهراً زیاد خطرناک نیست و میگن ضعیف‌تر از آنفولانزاـست ... ما که این همه آنفولانزا گرفته‌ایم و از سر گذرانده‌ایم .... 

با توضیحات خواهرم امّا فهمیدم که آنچه این همه‌سال اشتباهاً آن را "آنفولانزا" می‌نامیدم/می‌پنداشتم، در واقع از جنس همان سرماخوردگی‌های شدیدی‌ بوده که مردم را در زمستان گرفتار می‌کند و می‌گذرد؛ ولی «آنفولانزای واقعی» می‌تواند کُشنده باشد و مرگبار! همانطور که «ویروس کرونا» می‌تواند کُشنده باشد و کل بافت ریه را از بین برده و به قلب بزند!

این را نوشتم که هُشیار باشیم جلوی این بی‌خیالیِ عمومی‌ که گمانِ باطل بر کم‌بودنِ خطر ویروس کرونا نسبت به آن آنفولانزای کذایی دارد!

--------------

در این روزهای تعطیلی مدارس و شوخی‌شوخی، جدّی شدنِ مرگ و میر، یاد یک داستان از محمدرضا کاتب در "کیهان‌بچه‌ها"ی دوران نوجوانی‌ام افتادم. گشتم پیدای‌اش کردم و کل-اش را اسکن‌شده در اینجا  گذاشتم. نسل نوجوانِ امروزی، شاید باورش نیاید و غلو بپندارد؛ ولی احوال خیلی از ماها در دهه‌ی شصت واقعاً همینطوری بود؛ با همین بدبختی [و البته دلخوشی] که این داستان یک گوشه‌اش را به طنز گفته! 

چند فیلم خوب هم دیدم که یکی‌ش "گذرگاه کاساندرا" (1976) [+] بود. از چندسال پیش، در برنامه‌ی دیدن داشتم-اش ولی رغبت و فرصتی دست نمی‌داد. تا این ایّام که داستانِ آن قطارِ مرگ با مسافرانی که گرفتار شیوع یک بیماری ناشناخته بودند برایم جالب شد. به تماشا نشستم و هم‌ذات‌پنداری کردم با ترس و دلهره‌‌ و فداکاری کاراکترهایش! بخش‌هایی از آن را در آپارات گذاشته‌ام؛ با همان موسیقی تیتراژ معروف از جری گولداسمیت ــ که گویی پایان محتوم یک جامعه (یک قطار با مسافران-اش) را یادآوری می‌کند!

دیروز جمعه ,  در ویلای برگهوف  مهمان پیشوا بودیم.

ایشان را نگران یافتم. جسارت نموده علت را جویا شدم.

پیشوا با چشمان نافذ و مبارک شان به ارتفاعات برشستگادن در دوردست خیره شدند و فرمودند: سروان ! نگران این ویروس جدید , کرونا هستم. از این می ترسم که رکورد ما را که اینهمه برای به دست آوردن آن سختی کشیده ایم بشکند !

نگرانی ام رفع شد و گفتم : خوشبختانه این موجود موذی بسیار از پیشوای رایش عقب است و هنوز به نیم درصد آمار ما هم نرسیده است. وانگهی من حدس می زنم که این کار جهودان باشد که می خواهند پیشوای سرفراز ما را پیش تاریخ کوچک کنند.

پیشوا راحت شدند  و بعد از نثار چند فحش آبدار به یهودیان , چرچیل و ملکه انگلستان را نیز با چند فحش نظامی مورد عنایت قرار دادند تا موازنه  برقرار شود   سپس دستور فرمودند  نوشیدنی بیاورند  و بعد  به اتفاق بانو اوا براون برای پیاده روی به جنگل رفتند.

 دیشب مسعود فراستی مهمان مهران مدیری در برنامه دورهمی بود.

در پایان صحبت ها نظرش را درباره برخی فیلم ها می پرسید که رسید به کازابلانکا.

فراستی گفت: به نظرم فیلمِ کوچولویِ نرمِ عاشقانه ی قابل ِتحمل

مهران مدیری پاسخ داد :

من بدم میاد . از همفری بوگارت متنفرم ! به نظرم اینا فقط یه مشت مدلِ کت شلوار و کلاه و سیگار بودن !

بعدش سر اینکه بوگارت بازیگر خوب یا بدی است با هم درگیر شدند !

خلاصه چون درباره منطقه تحت حفاظت من صحبت کردن  شاید دلتون بخواد این گفتگو رو ببینید:

قسمت اول

قسمت دوم

و اما بعد ...

نسخه صوتی کازابلانکا با صدای سحر دولتشاهی هم آمد .

سوینا ( سینمای نابینایان ) که چند کارتون و فیلم ایرانی را تاکنون به صورت صوتی منتشر کرده , به عنوان اولین فیلم کلاسیک , کازابلانکا را روز یکشنبه ساعت 17 از رادیو سوینا و بعد از آن در وبسایت خود منتشر خواهد کرد:

 لینک خبر

پی نوشت: من جای شما بودم یک نسخه از اون رو برای مهران مدیری می فرستادم

جای این پست در تاپیک برنامه های دهه هفتاد است ولی برای پیشگیری از وقفه در بین پستهای ارزندۀ دوست عزیز و گرانقدر کورت اشتاینر، مطلب را در اینجا به امانت می گذارم تا در سر فرصت توسط مدیریت محترم کافه به تاپیک مربوط به آن، منتقل شود. 

چند شب قبل، دوست بزرگوار و پدرخواندۀ بازنشستۀکافه، دون ویتو کورلئونه، یادی از نویسندۀ شهیر امریکایی، جک لندن کردند که موجب تداعی دو سریال پخش شده در دهۀ هفتاد در ذهنم شد.

سریال اول که بر مبنای رمان "آوای وحش" ساخته شده، محصول مشترک یوگسلاوی سابق وایتالیا در سال 1973 است و اوایل دهۀ هفتاد از شبکۀ دو پخش می شد، که رمز پیدا کردن  آن، نام بازیگر نقش مکمل مرد، "حسین چوکیس" با اصالت بوسنیایی بود. شنیدن این اسم در تیتراژ سریالی که بیشتر اسامی در تیتراژ آن ایتالیایی بودند و در مجموع ایتالیایی به نظر می آمد، خیلی عجیب بود.

سریال دیگر محصول مشترک آلمان، روسیه و لهستان در سال 1993 با بازیگران عموماً امریکایی برای نقشهای اصلی است که نام فارسی آن را فراموش کرده ام و از شبکۀ سه احتمالاً تابستان 74 یا 75 پخش می شد.  رمز یافتن آن نام بازیگر نقش اول مارک پیلو و البته مهمتر از آن نام پرسوناژ آن در سریال یعنی آلاسکا کید است.

 این مجموعه چندان به داستانهای جک لندن وفادار نیست ولی شمایی کلی از ماجراهای آن دوران و جویندگان طلا در آلاسکا ارائه می دهد. آلاسکا و دوستش شُرتی، در جستجوی طلا به شمال می روند، در بین راه با خانواده ای آلمانی آشنا می شوند که هر از گاهی در مراحل متفاوت سریال برخوردها و تعاملاتی بین کید و شرتی و اعضای این خانواده بویژه دختر جوان آنها شکل می گیرد. از قسمتهای به یاد ماندنی این سریال، زمانی است که کید و دوستش تمام سرمایۀ خود را صرف خرید چندهزار عدد تخم مرغ می کنند با این امید که آنها با سود بالایی در آلاسکا به جویندگان طلا بفروشند امّا تمامی تخم مرغها فاسد و گندیده است. قسمت دیگر آشنایی کید با دختر رئیس قبیله ای سرخپوست با نام لابیسکوئی که نهایتاً ناکام می ماند و دختر از دنیا می رود.

احتمالاً مدیر دوبلاژ این سریال آقای جلال مقامی بودند و به جای آلاسکا کید هم خودشان صحبت می کردند. دوبلور شُرتی آقای ایرج رضایی و دوبلور شریک دیگر کید که در نسخۀ فارسی عموی کید نامیده می شود، مرحوم ایرج دوستدار بود و به جای دختر آلمانی، جوی، خانم زهره شکوفنده صحبت میکردند. دوبلور لابیسکوئی اگر اشتباه نکنم خانم فریبا رمضانپور بودند. صدای مرحوم حسین عرفانی در بعضی قسمتها شنیده می شد.