باسلام

((مَستر فیلم از آغاز تا امروز - دوبله از ظهور تا سقوط)) در کلاب هاوس از کجا میشه دانلود کرد؟

(۱۴۰۱/۳/۱۵ صبح ۰۵:۲۲)vic_metall نوشته شده:  

باسلام

((مَستر فیلم از آغاز تا امروز - دوبله از ظهور تا سقوط)) در کلاب هاوس از کجا میشه دانلود کرد؟

قسمت هایی را جناب منصور در پیج اینستاگرامی اش گذاشته است.

البته پیج واترلو چون خصوصی است ندیده ام اما ممکن است ایشان کامل تر گذاشته باشند.

اگر کسی اطلاعی دارد خبر دهد یا آپلود کند.

(۱۴۰۱/۳/۱۵ صبح ۰۵:۲۲)vic_metall نوشته شده:  

باسلام

((مَستر فیلم از آغاز تا امروز - دوبله از ظهور تا سقوط)) در کلاب هاوس از کجا میشه دانلود کرد؟

سلام

میتونید به room مرتبط برید و به صورت replay دوباره گوش بدید.

البته قرار هست کانال تلگرامی ای هم تشکیل بشه و در اونجا هم ارائه بشه.

پیج منصور  double.film هست با پروفایل یک میکروفن آبی .

البته کلاب هاوس برای بحث زنده خیلی خوبه اما بدی اش اینه که در حافظه اینترنت ثبت نمیشه و قابل جستجو نیست .

یک چیزی مثل پروژه تاریخ شفاهی است.

برای گوش دادن در ماشین و خانه عالی است اما متاسفانه مطالب اش مثل نوشتارها مرجع گوگل نمیشه.

اگر چیزی مثل اسکایپ بیزنس باشه که بشه هم نوشتاری هم صوتی و هم تصویری اعضای کافه دور هم جمع بشن اون خوبه . مثلا تیکه های فیلم پخش کنیم و همزمان درباره اش حرف بزنیم.

کسی برنامه یا اپلیکیشن برای اینکار سراغ داره ؟

دوبله ایران دیگه بی پدر شد.

الان از دوبلورهای قدیمی
ایرج رضایی دوبله نمیکنه
محمد علی دیباج جدیدا چند تا نقش پیرمرد رو گفته
ناصر طهماسب که زده مستند
جلال مقامی هم که بیمار هست.
غلامعلی افشاریه که چند سال هست همسرش مریض و خارج از ایران تحت مداوا و خودش هم یه دختر خانمی به عنوان دختر خونده ایشون اومدن ازشون پرستاری میکنن.

ناصر ممدوح از وقتی همسرش فوت کرد دیگه دل و دماغ نداره
منوچهر والیزاده هم که کم کار شده
سعید مظفری هم کناره
خسروشاهی هم دوبله نمیکنه و کلاس آموزش دوبله داره
محمود قنبری باجناق منوچهر والیزاده هم دوبله نمیکنند.
ژرژ پطروس نسبتا چند تا کار انجام میده.
شهروز خان ملک آرایی هم نسبتا فعال هستند
آرشاک قوکاسیان هم تک و توک چند تا کار انجام میده.
تورج خان مهرزادی هم فعال هستند
شهاب عسگری هم کنار هستند
این افراد کل نفرات باقیمانده از گنجینه و کلکسیون حنجره طلایی های ما هستند که متاسفانه هر چند وقت یه آفت می افته بین این افراد و یکیشون رو میبره.

خبر خیلی ناگهانی بود. چون از قبل خبری درباره بیماری  آقای اسماعیلی یا بستری بودنشان منتشر نشده بود و ایشان سرپا بودند و قبراق.

حیف .. ... بعید است مادر دهر دوبلوری مانند استاد منوچهر اسماعیلی بزاید.

دوبلوری کم حاشیه که در کارش بسیار نکته بین و حرفه ای بود و جدای از هنر دوبله , انسانی باشخصیت بود و همیشه هم خوش پوش و شیک .

به قول سناتور و پیرمرد , دیگر ستونی برای ساختمان دوبله ایران نمانده است.

یادگاران دوره طلایی دوبله  را در یک بازه زمانی کوتاه از دست دادیم ؛ حسین عرفانی - چنگیز جلیلوند  شهلا ناظریان - رفعت هاشمپور .

باز هم شکر که  در دوره حیات منوچهر اسماعیلی چند برنامه گرامیداشت برای ایشان برگزار شد تا حداقل اندکی از زحمات این استاد گرانقدر در عرصه هنر و فرهنگ ایران پاس داشته شود.

الان نیمه شب است و  صدای استاد به جای آنتونی کویین در فیلم باراباس به ذهنم می آید :

"  نه ! مرگ برای باراباس نیست  "

گزارشی زیبا درباره منوچهر اسماعیلی در BBC

مستند مینو چهره ویژه منوچهر اسماعیلی

وقتی در خیز بزرگ کرونا، هر روز شاهد مرگ هنرمندان کشور و تشییع غریبانه پیکر آنها بودیم، فکر نمی‌کردم به زودی روزهایی می‌رسد که به واسطه اوضاع اجتماعی، حق هنرمندان بزرگ تازه درگذشته‌ای چون امین تارخ و جلال مقامی آن چنان که باید ادا نشود...

***

بعضی وقت‌ها سرنوشت بعضی بزرگان دنیا خیلی تلخ است:

محمود نامجو (قهرمان قدیمی وزنه‌برداری سبک وزن) در اواخر عمر، نمی‌تواند حتی قاشق غذایش را بلند کند.

محمد علی کلی که در جوانی با مشتش هر قهرمانی را نقش زمین می‌کرد، توان جلوگیری از لرزش دستانش را ندارد.

استاد محمد رضا شجریان، آن یگانه آواز، در سال‌های آخر عمر برای ما نمی‌خواند.

و جلال مقامی با آن همه صداهایی که خلق کرد، در سال‌های آخرین عمر، قادر نیست به آسانی سخن بگوید...

***

شهر کاشان حداقل دو صداپیشه و مجری توانا و بزرگ را به ایران تقدیم کرده است: منوچهر نوذری و جلال مقامی

اکنون که این متن را می‌نویسم، سال‌ها از مرگ مرحوم استاد نوذری و هشت روز از مرگ استاد مقامی گذشته است.

جلال مقامی جدای از آن صدای آرامش‌بخش در گویندگی سریال‌های خاطره‌سازی چون: لبه تاریکی، ارتش سری، داستان زندگی، پوآرو، شرلوک هولمز و شهر مرزی؛ به جای بسیاری از بزرگان ایرانی و خارجی سینما صحبت کرده و البته به نظر من بهترین آنها صحبت به جای رابین ویلیامز فقید است. رابین ویلیامزِ طناز و شاداب... و صدای پر انرژی استاد جلال مقامی که به شدت روی چهره و حرکات رابین ویلیامز می‌نشست.

برش‌هایی کوتاه از صدای استاد جلال مقامی در چند اثر ماندگار

اما دیگر تفاوت بارز ایشان با سایر عزیزان دوبله، اجرای برنامه خاطره‌ساز دیدنی‌ها بود. هم‌نسلان من به خوبی می‌دانند، در آن سال‌ها، یک‌شنبه شب‌ها چه سهم بزرگ و مهمی در شادی و نشاط اندک ما داشت.

جلال مقامی علاوه بر صدای آرام‌بخش، بسیار خوش‌پوش و به اصطلاح خوش‌تیپ بود. جلیقه‌ها و پیراهن‌های زیبا با رنگ‌های شاد و عینک‌های مختلف با قاب‌های به روز که بسیار با صورتش تناسب داشت و بر صورتش می‌نشست.

جلال مقامی در سال‌های دورتر

جلال مقامی در سال‌های دیرتر

جلال مقامی همچنین در چند انیمیشن -و غالباً در نقش راوی- سخن گفته بود که چند نمونه انیمیشن روسی بیشتر، در خاطر من مانده است.

بیماری استاد جلال مقامی تقریباً مقارن شد با آخرین قسمت‌های حضور دکتر میچ استیونس در سریال پرستاران. هر چقدر دکتر استیونس بیمارتر می‌شد، صدای استاد مقامی نیز تغییر می‌کرد و با مرگ استیونس، آخرین صداپیشگی درخشان استاد نیز به انجام رسید و تلاش او برای ادامه صداپیشگی سمیر در سریال هشدار برای کبرا ۱۱ بی‌فایده بود. صدای او روز به روز تغییر کرده و بیماری تارهای صوتی او را درگیر کرده بود.

دکتر میچ استیونس در سریال پرستاران

با این حال و وجود کسالت‌های گاه و بی‌گاه، جلال مقامی هر از چند گاه در رادیو البرز حضور می‌یافت و اجراهای کوتاهی را نیز به عهده می‌گرفت.

جلال مقامی به گردن من، حق زیادی دارد. آن صدای پر انرژی و آن همه خاطرات خوب...

خدا ایشان و همسرش و تمام هنرمندان درگذشته این مملکت را بیامرزد و در بهترین باغ‌هایش جای دهد...

https://www.isna.ir/news/1401080804982

گزارشی از مراسم تشییع جنازه استاد جلال مقامی

https://telewebion.com/episode/0x1b6dc13

تماشای قسمت ۲۰۹ از برنامه چهل تیکه با حضور استاد جلال مقامی بسیار توصیه می‌شود.

--------------------------------------------------------------

مصرعی از غزل شماره ۱۰۹ حافظ 

 از حسین عرفانی خاطره ای در ذهنم ثبت شده که هر زمان اسمش رو به یاد میارم برام تجدید میشه

یکبار که در تلویزیون مهمان برنامه بود مجری از ایشان تعریف کرد که مثلا تو این سن و سال چقدر خوب موندین و یسری ازینجور صحبتها

در ادامه یادی هم شد از منوچهر والی زاده که مجری دومرتبه گفت ایشون هم خوب موندن در اون لحظه حسین عرفانی زد روی میز و گفت بزنم به تخته !

به نظرم واکنشی که از خودش بروز داد ثابت میکنه جناب عرفانی چه انسان مهربان و فهیمی بودن که در هر شرایطی به یاد دوست و همکار قدیمش بوده

مطلبی جالب در رابطه با بزنم به تخته

جالب است بدانید که این اتفاق به لحاظ علمی هم تایید شده است

چند سال قبل در مجله علمی Experimental Psychology نتیجه تحقیقی به چاپ رسید که نشان می‌داد

اگرچه زدن به تخته برای جلوگیری از چشم ‌زخم خرافی به نظر می‌رسد اما در به آرامش رساندن فرد و دورشدن نگرانی‌ها و دلواپسی‌های روانی او نقش موثری دارد

دانشمندان دانشگاه شیکاگو طی این تحقیق به این نتیجه رسیدند که عکس‌العمل‌هایی به این شکل می‌تواند در تخلیه انرژی‌های منفی از فرد و دورشدن اتفاقات ناخوشایند از انسان موثر باشد!

به تخته زدن برای جلوگیری از چشم بد از کجا آمده است

(۱۴۰۱/۶/۱ عصر ۱۱:۰۷)سروان رنو نوشته شده:  

خبر خیلی ناگهانی بود. چون از قبل خبری درباره بیماری  آقای اسماعیلی یا بستری بودنشان منتشر نشده بود و ایشان سرپا بودند و قبراق.

درود

ایشان چندسالی درگیر بیماری پارکینسون بود که تاب وتوانش را گرفته بود. همان بیماری که استاد رسول زاده را از ما گرفت و جناب ناصرممدوح نیز مدتهاست که درگیر آن است.

شنبه شب با استادسعیدمظفری طبق روال این چندسال، تلفنی صحبت کردم.معمولا از احوالپرسی های مرسوم تا اوضاع دوبله و یادگذشتگان و مقداری حرفهای غیرقابل نقل، محوراین صحبتهاست.

از سال ۱۳۹۷ و بعد از تصمیم خام و ناشیانه برخی از اعضای انجمن  جهت تعلیق استاد مطفری و لابدترساندن برخی دیگر از اعضا برای کار نکردن در گروههای بیرون، بنده بعنوان نخستین و یکی دو پیج دیگر نیز  بعدا اطلاعیه انجمن را نشر دادیم و با شدت و حرارت! فوق العاده مانع اجرای این تصمیم شدیم.

در حالی که آن زمان پیشکسوتانی چون چنگیزجلیلوند، ناصراحمدی، اکبرمنانی، ناصرطهماسب و یکی دونفر دیگر هم بیرون از انجمن فعالیت می کردند، تیغ تیز تعلیق را برای کنتس دوبله و مظلوم ترین انها یعنی جناب مظفری تیز کردند. آن هم توسط کسانی که همیشه بر بدنه دوبلاژ تحمیل شده بودند و البته با حمایت و چراغ سبز دوسه بزرگ دیگر که این واقعه لکه تیره ای در کارنامه ی آنان است.(اگرچه نیت تعلیق کنندگان خیرو برای صیانت شغلی بود اما روش اجرا کاملا اشتباه بود و در این میان محبوبیت استادمظفری لحاظ نشده بود و البته اگر هم اجرا شده بود تاثیری در وضعیت دوبله نداشت، کمااینکه الان قسمت اعظم بازار دوبله در دست گروههای بیرون است و دلیل عمده ی آن عملکرد بد و ویران کننده ی انجمن در جریانات سال ۸۴ و نحوه برخورد آنها با انجمن گویندگان جوان است که راه رابرای بی قانونی ها هموار کرد)

بهر روی با افشای تصمیم برخی از اعضای انجمن در فضای مجازی و دفاع جانانه دوستداران دوبله، این تصمیم به بار ننشست و از آن زمان دوستی بنده با آقای مظفری صمیمانه تر از گذشته شد که ماحصل آن ساعتها گفتگوی تلفنی و حضوری درباره ی جوانب و حواشی تاریخ دوبلاژ است.

امیدوارم در فرصتهای مناسب، برخی از این خاطرات را برای دوستان نقل کنم تا شاید علاوه بر خاطره بازی، نوری هم به برخی از زوایای تاریک این هنر تابانده شود

شراره حضرتی 

گوینده مدیر دوبلاژ و خواهرزاده جلال مقامی است که تجربه کار در بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌ها را دارد

از نمونه کارهای جالب و بامزه شراره حضرتی گویندگی بجای امیرحسین رستمی در فیلم مرد خاکسری

به یاد هوشنگ لطیف پور دوبلور عزیز پیشکسوت مان که امروز فوت نمودند مصاحبه دو قسمتی آقای والی زاده با ایشان  که همانا مرور تاریخ دوبلاژ و یادی از زیباترین فیلم های کلاسیک است را تماشا می کنیم:

قسمت اول

قسمت دوم

با درگذشت استاد شهروز ملک آرایی یکی دیگر از بزرگان دوبله این مملکت از دست رفت و البته یادش برای همیشه در ذهن دوستداران ماندگار شد...

از نظر اینجانب بعضی بزرگان این هنر، ویژگی خاصی دارند که آنها را بی‌همتا می‌کند: آنها را با نام بازیگران بزرگ دنیا نمی‌شناسیم! معمولاً آنها به جای نقش اول داستان سخن نمی‌گویند. در اصطلاح - به درست یا غلط- این هنرمندان بی‌بدیل، بیشتر تیپ‌گو نامیده می‌شوند. بزرگانی چون جواد پزشکیان، پرویز ربیعی، اکبر منانی، تورج نصر، فاطمه برزویی، محمد علی دیباج، زهرا آقارضا و درگذشتگانی چون اصغر افضلی، محمد عبادی، صادق ماهرو، مهدی آژیر، مرتضی احمدی، کنعان کیانی، ناصر احمدی، سیامک اطلسی، ولی‌ا... مومنی، مهدی آرین نژاد، احمد مندوب هاشمی، ناصر خویشتن‌دار و حالا شهروز ملک آرایی. البته این فهرست بسیار مفصل‌تر است و من صرفاً در اینجا تنها به چند نام که به ذهنم آمدند، اشاره کردم. گاه این نازنینان تا آن حد مهجور هستند که مثلاً در حال حاضر هیچ خبر موثقی از بانویی همچون نوری بدراللهی نمی‌شنویم و از احوال ایشان کاملاً بی‌خبریم!

مرحوم شهروز ملک آرایی

این نازنینان در نظر من آن قدر بزرگ و والامقام هستند که با وجود گویندگی در نقش‌های پر تعداد، کمتر با عیار نام بازیگران معروف شناخته می‌شوند.

تا آنجا که توان دارند، سر پا می‌ایستند و فعال هستند؛ در بسیاری از انیمیشن‌ها، سریال‌ها و فیلم‌ها سخن می‌گویند؛ به شخصیت‌ها جان می‌دهند؛ داستان را پیش می‌برند؛ در بسیاری از آثار خاطره‌ساز هستند و صدای آنها شنیده می‌شود؛ اما بیشتر مردم، کمتر نام آنها را می‌دانند.

اهمیتی هم ندارد. مهم این است که هر موقع صدای آنها را بشنوند، بگویند: یادش بخیر...

به نظر من این بزرگترین دعایی است که می‌توان در حق دیگران به دل و زبان آورد.

یاد همه این عزیزان، چه زنده و چه سفر کرده، بخیر...

-------------------------------------------------------

مصرعی از غزل شماره ۷۷ حافظ

درود. با اینکه تمام دوبلورهای ما بزرگ و بزرگ زاده بودند ولی انقدری که نقش اول گو ها پرداخته شد نقش سوم به بعد ها دیده نشدند. من به شخصه عاشق صدای شهروز ملک آرایی بودم نه اینکه الان چون فوت کرده بگم. از قدیم هم همین نظر رو داشتم حتی صدای ایشون برام جذابتر  از بزرگان دوبله بود. ایشون هم خودش به نوعی پادشاه بدون تاج و تخت نقشهای سوم به بعد بودند.

(۱۴۰۱/۱۰/۳۰ عصر ۰۳:۳۱)رابرت نوشته شده:  

مثلاً در حال حاضر هیچ خبر موثقی از بانویی همچون نوری بدراللهی نمی‌شنویم و از احوال ایشان کاملاً بی‌خبریم!

خانم نورالهی در آمریکا سکونت دارند و خوشبختانه در صحت و سلامت هستند، برای درگذشت پسردایی خود استاد منوچهر اسمعیلی هم پیام تسلیتی فرستادند

مطلبی که در اینجا قصد بیان آن را دارم قطعا موافقان و مخالفانی خواهد داشت، اما گریزی از بیان حقیقت نیست و کمی بایستی در شنیده ها و گفته های تاریخ این هنر با دیدگاههای متفاوت به قضاوت نشست

درباره استاد لطیف پور و نحوه ی مدیریت دوبلاژ ایشان حرف و نقل بسیار است. ایشان گویا هرگز عادت نداشت در اتاق ضبط بالای سرگویندگان بایستد و از اتاق فرمان امور را رهبری می کرد.

جاهایی که دوبلور و یا دوبلورها اشتباهی چه از لحاظ خواندن متن و یا ابراز احساسات مرتکب می شدند .آقای لطیف پور بدون ذکر هرگونه دلیل، دستور تکرار ضبط را گاهی تا بیست بار هم می داد. گوینده ی بینوا مبهوت از تکرارهای فرسایشی، وقت گیر و کشنده می بایست خودش دلیل آن را می یافت.

برخوردهای اینچنینی که گویا بخشی از معروفیت برخی از بزرگان را در گذر زمان باعث شده  بنظر بنده یک کار عبث بوده تا مدیریت دوبلاژ. وظیفه مدیر دوبلاژ کاملا مشخص است وگرنه گوینده بدون مدیر کار را ادامه می داد.