(۱۳۹۶/۱۱/۲۰ صبح ۰۴:۱۴)شارینگهام نوشته شده:  

... این مصاحبه مربوط می شود به صاحب یکی از ماندگارترین صداهای تاریخ دوبله

مرحوم مغفور مرتضی احمدی

با تشکر از کاپیتان "شارینگهام" گرامی؛ در این مصاحبه، نکته‌ای بود که امیدوارم دوستانِ آشنا با دوبله توضیح بیشتری دهند. ادعا شده زمانیکه کارتون پینوکیو از ژاپن خریداری شد ـ هیچکس نبود ترجمه‌اش کند و یکسالی بلاتکلیف در آرشیو مانده بود و میخواستند آن را پس بدهند (!) «گفتیم بدهید خودمان یک کاریش میکنیم. سه روز من و کیهان کیانی [احتمالاً منظور کنعان کیانی باشد] و ناهید امیریان از صبح تا شب فیلم را می‌دیدیم. تصمیم گرفتیم همه‌ دیالوگ‌ها را بصورت بداهه بگوییم» (!)

(۱۳۹۶/۱۲/۷ صبح ۰۱:۲۹)دون دیه‌گو دلاوگا نوشته شده:  

(۱۳۹۶/۱۱/۲۰ صبح ۰۴:۱۴)شارینگهام نوشته شده:  

... این مصاحبه مربوط می شود به صاحب یکی از ماندگارترین صداهای تاریخ دوبله

مرحوم مغفور مرتضی احمدی

با تشکر از کاپیتان "شارینگهام" گرامی؛ در این مصاحبه، نکته‌ای بود که امیدوارم دوستانِ آشنا با دوبله توضیح بیشتری دهند. ادعا شده زمانیکه کارتون پینوکیو از ژاپن خریداری شد ـ هیچکس نبود ترجمه‌اش کند و یکسالی بلاتکلیف در آرشیو مانده بود و میخواستند آن را پس بدهند (!) «گفتیم بدهید خودمان یک کاریش میکنیم. سه روز من و کیهان کیانی [احتمالاً منظور کنعان کیانی باشد] و ناهید امیریان از صبح تا شب فیلم را می‌دیدیم. تصمیم گرفتیم همه‌ دیالوگ‌ها را بصورت بداهه بگوییم» (!)

ضمن تشکر از دو دوست عزیز کاپیتان شارینگهام به خاطر این پست زیبا و دون دیه گو  به خاطر اشاره ای که به این بخش از مصاحبه کردند ، برای من هم خوندن این موضوع جالب بود. البته قبلا یکجا خونده بودم که معمولاً انیمیشن ها به همراه متن دیالوگ هاشون خریداری می شده و مترجمین از روی اونها ترجمه می کردند. اما انگار متن دیالوگ ها همراه این کارتون نبوده.

چقدر این قضیه صحت داره رو نمی دونم ولی خوب واقعا کسانی که در کشور خودشان یک زبان خارجی رو یاد می گیرند ترجمه متون براشون خیلی ساده تره تا شنیدن و درک دیالوگها. از طرفی هم داستان پینوکیو  داستانی مشهور است و اکثرا باهاش آشنایی دارند. اعمال شخصیت ها هم داستان را بیشتر مشخص می کنه. بنابراین احتمالا با وجود اینکه دیالوگ ها عوض شدند اما داستان  در دوبله فارسی تا حد زیادی تغییر نکرده و تقریبا همون مسیر رو در پیش گرفته.

(۱۳۸۹/۹/۱ صبح ۱۱:۳۴)پایک بیشاپ نوشته شده:  

بی تردید کارتون «پینوکیو» را همه به یاد دارند. ترکیب صداهای زوج «مرتضی احمدی» به جای روباه مکار ...

از نکات جالبی که مرتضی احمدی در مورد این دوبله بهش اشاره میکرد این بود که این سریال بدون دیالوگ وارد ایران شد و کل دیالوگ ها رو در هنگام دوبله تولید کردند!!

(۱۳۹۶/۱۲/۱۷ صبح ۰۷:۰۷)لوک مک گرگور نوشته شده:  

... اما انگار متن دیالوگ ها همراه این کارتون نبوده. چقدر این قضیه صحت داره رو نمی دونم ...

ظاهراً این قضیه صحت داره و قبلاً هم در کافه جناب پایک بیشاپ با تعجب به آن اشاره کرده بودند.

در خبرهای دیروز آمده بود که مهدی فخیم زاده دچار حادثه شده و بستری هستند.

کارهای هنرمندانه ایشان و شخصیت های ماندگاری که ساخته اند ( نمکی , اصغر کپک , عمر سعد و ...) در یاد همه ما هست. خاطره زیبایی در یکی از سایت ها از ایشان دیدم که خواندن آن برای دوستان جالب خواهد بود:

تمرین کاراته با علی حاتمی در باشگاه خانگی فخیم زاده 

بعد از تو ، دلم برای باغچه می سوزد ...

سربرگ اشعار فروغ را  که جمع ببندیم می شود حال و روز این روزهایمان...

 بغض پشت بغض در گلویمان می پیچد...

مهدی آرین نژاد هم رفت...

وقتی در اوج کلافگی و استیصال نه قلم در دست می چرخد ، نه زبان در کام ...

حال همه ی ما خوب است...

...

ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد

تنها صداست که می ماند...

(۱۳۹۶/۱۱/۶ عصر ۰۷:۱۵)دون دیه‌گو دلاوگا نوشته شده:  

(۱۳۹۶/۸/۲۳ عصر ۱۰:۰۹)شارینگهام نوشته شده:  

(۱۳۹۵/۶/۶ صبح ۰۱:۱۸)شارینگهام نوشته شده:  

... در زمینه تئاتر، یک کارگردانی بی نظیر به جا گذاشته که تاکنون هیچ ردی از آن نیافته ام:

تئاتر پیروزی در شیکاگو ...

... از میان شما دوستان کسی  ردی از نام لاتین یا لینک دانلود متن این نمایش نامه سراغ دارد؟

تقدیم به شارینگهام گرامی که کنجکاوی‌اش باعث کنجکاوی‌ام شد و سبب‌سازِ خواندنِ یک نمایشنامه‌ی خوب.

شهریورماهِ سالِ گذشته، داوود رشیدی از جمع‌مان رخت بربست. در یادواره‌اش خواندیم که او در ماه‌های آغازین سال 1371 نمایش «پیروزی در شیکاگو» را در تئاتر شهر تهران روی صحنه برده بود ... .

از بهمن‌ماهِ سال گذشته که مطلب بالا را نوشتم تا سه‌شنبه‌ی پیش (22 آبانِ 97) که در ویژه‌برنامه‌ی "تماشا"ی بی‌بی‌سی فارسی، مستندی از زندگیِ تئاتری زنده‌یاد داوُد رشیدی نمایش داده شد، به دنبال فیلمی از "پیروزی در شیکاگو" بودم ــ همان نمایشی که بسیاری، آن را اوّلین تئاتر حرفه‌ای بعد از پیروزیِ انقلاب در ایران می‌دانند.

و سرانجام حاصل شد. از آن مستند 50 دقیقه‌ای، حدودِ 10دقیقه-اش اختصاص به پیروزی در شیکاگو داشت.

با دیدنِ پشت صحنه‌هایش به وجد آمدم: دیدنِ زنده‌یاد بابک بیات که برای اوّلین‌بار بعد از انقلاب، موسیقی جاز ساخته‌ی خود را روی صحنه‌ی تئاتر می‌برد ... دیدنِ علیرضا عصّار ِ جوان ... دیدنِ زنده‌یاد مرتضی ممیز (که طراح دکور، لباس و آفیش بود) ... و دیدنِ فریماه فرجامی (که ستاره‌ای پُرفروغ بود با چشم‌هایش) ... و یک دریغ؛ دریغی بعد از شنیدنِ حرف‌های مهدی هاشمی، که چطور نمایشی با آن همه بازیگر و آن همه استقبال را که "بلیت‌هایش همه در آغاز هفته فروخته و رزرو می‌شد تا آخر هفته" زودتر از موعد، پایان دادند و پایین کشیدند!

و اینجا در آپارات ــ به یادِ تلاش و عشق هنرمندی که یکبار "پیروزی در شیکاگو" را در تئاتر کاروژ در سوئیس بازی کرد؛ و دیگربار در میهن-اش آن را کارگردانی کرد ...

زحق توفیق خدمت خواستم ،دل گفت پنهانی:

از این بهتر چه می خواهی که خلقی را بخندانی.

وجودت از طلا بود و اول و وسط و آخر خنده بودی تو روزهایی که ... خندیدن سخت شده  بود؛

نه ...

ممکنه صبح آدینه ها بعد تو برنامه ای ساخته باشند که قصدشون آوردن تبسمی بر لب بوده باشه اما اونی نیست که دلهای مردم میخواست ...

اصلا گندت بزنن رادیو با برنامه یِ صبح جمعه با شمایت ، بی استاد عزیز ...

https://www.aparat.com/v/Ygldx

تو این ایامی که غم و غصه شده چاشت تازه برای سفره های خالیِ ناشی از نابرابری

 یاد دست و دلبازترین مرد رادیو و تلوزیون ، در گرما بخشیدن به دلهای یخ زده بخیر ...

(۱۳۹۷/۹/۱۶ عصر ۱۲:۴۶)مراد بیگ نوشته شده:  

https://www.aparat.com/v/Ygldx

ممنون مراد بیگ گرامی برای به اشتراک‌گذاشتن این برنامه. پارسال هم برنامه‌ی "چهل‌ تیکه" یه بزرگداشت واسه منوچهر نوذری گرفته بود که میشه اینجا در آپارات دید؛ ولی در برنامه‌‌ی امسال [که لینک‌ش رو گذاشتین]، کارتون دهه‌ی 50ـیی "راکی و بول‌وینکل" با دوبله‌ی قدیمی و صدای منوچهر نوذری غنیمت‌ بود.

(۱۳۹۳/۱۲/۲ عصر ۱۱:۴۶)زاپاتا نوشته شده:  

زاون قوکاسیان رفت ... پس از تحمل ماه‌ها درد و رنج زاون رفت. یکی از منتقدان و پیگیران سینمای اندیشه‌گرا. ... یکی از بهترین کتابهای زاون فقید درباره بهرام بیضایی. کتاب گفتگوی زاون و بهرام اولین بار در بهارسال 1371 چاپ شد که حاصل 28 ساعت گفتگو با این فیلمساز بزرگ سینمای ایران است ... .

در این پاییز که رو به افول است، در معدود ساعاتِ سیاحت، دیدنِ تندیس زاوِن قوکاسیان در میدان جُلفای اصفهان برایم بس شوق‌انگیز است! پیش ازین، سراغ نداشتم که یک میدان و فضای شهری را در ایران مزیّن به تندیس یک "منتقد سینما" کرده باشند. دست اصفهانی‌ها درد نکند که همیشه پیشرو هستند!

تندیس زاون، همزمان با سی‌و یکمین جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان در شهریورـماهِ امسال رونمایی شد ــ تندیسی که با "لبخندِ معروفِ زاون" بر دلنشینی این میدانِ کوچک می‌افزاید و صمیمیتِ و صفای فضا و حالِ خوبِ بازدیدکنندگانْ را دوچندان می‌کند!

تندیس زاون در میدای جُلفای اصفهان

عکس‌ها از: نگارنده

[عکس پانورامای اوّل، با کلیکْ بزرگنمایی دارد]

همزمان با رونمایی از این تندیس، در گالری یکِ موزه‌ی هنرهای معاصر اصفهان، نمایشگاهی از پوسترهای قدیمی آرشیو شخصیِ زاون قوکاسیان برپا بود. 13شهریورـماه‌ که برای انجام کاری به اصفهان رفته بودم، فرصتی دست داد تا از آن بازدید کنم: نمایشگاهی با عنوانِ "به زمانِ زاون".

مهدی تمیزی، مدیر موزه‌ی هنرهای معاصر اصفهان، معرفیِ نمایشگاه را با این کلام شیوا آغازیده بود:

در زمانه‌ای که زاون قوکاسیان می‌زیست، قصه‌ها و رنگ‌ها در سینما جور دیگری بود. انگار تعریف و بازخوانیِ فیلم از زبانِ زاون، زاویه‌ای پنهان و فراموش‌شده بود که می‌شد پابه‌پای زاون کشف‌اش کرد. بیان و نگاهِ زاون به سینما عاشقانه بود. چندان که تا آخر عمر نیز با همین دردانه عشق‌اش زیست و عاشقی کرد ....

برخی از پوسترهای به نمایش‌درآمده، همانطور که آقای تمیزی اشاره داشتند، از تکنیک‌های ابتدایی چاپ برای نشر بهره برده‌اند و نخستین فرایندهای هنر گرافیک را نشان می‌دهند.

در اینجا عکس یکسری ازین پوسترها را تقدیم دوستان میدارم. عکس‌ها همه از نگارنده است و با کلیکْ بزرگنمایی دارند:

پوستر آخری، متعلق است به فیلم سفر (1351) ــ ساخته‌ی "بهرام بیضایی". زاون، "بیضایی" را "ایرانی‌ترین فیلمساز ایرانی" و آثارش را کمال مطلوبِ خود می‌خواند؛ و دو کتاب درباره‌ی این فیلمساز تألیف نموده است: "گفت‌وـگو با بهرام بیضایی" و "مجموعه مقالات در نقد و معرفی آثار بهرام بیضایی". کتاب اوّلی (گفت‌وـگو) بصورت PDF در اینترنت موجود و قابل دانلود است؛ ولی ردّی از کتاب دوّم (مجموعه مقالات) نیافتم. بنابراین با عکسبرداری از آن، بخش‌هایی را بصورت PDF در اینجا گذاشتم.

---------------------------------------

پی‌نوشت:

فیلم سفر (1351) از تحسین‌شده‌ترین فیلم‌های بیضایی است. این فیلم موفق شد جایزه‌ی مخصوص مجسمه‌ی طلایی هفتمین فستیوال جهانی فیلم‌های کودکان و نوجوانان تهران (10 تا 20 آبان‌ماه 1351) را از آنِ خود کند؛ و نیز برنده‌ی جایزه‌ی دوّم (مدال نقره) از فستیوال فیلم مسکو شود. علاقمندان می‌توانند این فیلم را بطور کامل از دراپ‌باکس دریافت و دانلود نمایند [اگر بجای دانلود، قصد تماشای آنلاین دارید، باید با نام کاربریْ وارد دراپ‌باکس شوید؛ وگرنه بیش از 15 دقیقه نمایش داده نمی‌شود].

شاید توصیف صدایش کار بیهوده‌ای باشد ، چون اصلاً صدا خواندنی نیست ، شنیدنی است

کمتر کسی است که صدای او را نشناسد ، صدایی که به جهت حضور پرفروغ در برجسته ترین فیلمهای سینمایی و مستند‌های تاریخی ، اینک دیگر به یک نشانی تبدیل شده  ، یک نشانی برای سفر به اعماق تاریخ

(لینک کامل مطلب)

هر آنچه باید در مقام استاد نوشت ، تمام و کمال در دو خط بالا توسط دوست صاحب قلمی در نکوداشت ایشان به رشته ی تحریر در آمده است ...
روحشان قرین رحمت الهی و یادشان همیشه گرامی باد.

گوشه هایی از مجموعه ی تلویزیونی سلطان صاحبقران (1354) ساخته ی علی حاتمی - با هنرمندی ناصر ملک مطیعی در نقش امیر کبیر و صداپیشگی پرویز بهرام

https://www.aparat.com/v/7QPF6

مطلب جالبی در خبرآنلاین به نقل از یک از صفحات اینستاگرم .

اسامی بزرگی چون دلکش، غلامحسین بنان، علینقی وزیری، عبدالحسین شهنازی، مرتضی محجوبی، روح‌الله خالقی، عبدالعلی وزیری و ... به چشم می‌خورد و امضای این اساتید موسیقی را هم می‌توان پای رقم حقوقشان دید !

لیست حقوق کارکنان رادیو , تیرماه 1324

چهل سال آمیرزای شما شدم تا خنده به لباتون بیارم.

طمع ریشه ی شر و بدی است  اما چطور میشود که از آن ریسمانی بافت به رنگ شادی و محبت ؟ در این مورد بخصوص آمیز عبدالطمع یک استثناست یکی از جنس آقایان ملوّن و دست و دلباز ؛

ماجراهای آمیز عبدالطمع و شاگرد زغال اخته اش فیروز با اون برادرزاده ی شیرین زبانش یادگار  از آن سلسله برنامه هایی بود که صبح جمعه ها شادی را به خانه ی مردم می آورد ، روحت قرین رحمت و شادی اُستاد...

این داستان : آمیز عبدالطمع در قبیله ی آدم خواران

هنرمندان:

زنده یاد رضا عبدی در نقش آمیز عبدالطمع

عباس محبی در نقش یادگار

شادروان فرهنگ مهر پرور در نقش سخنگوی قبیله ی آدم خواران

و بیوک میرزایی در نقش رئیس قبیله

مجری برنامه : خانم پریچهر بهروان

https://www.aparat.com/v/jQd2w

آگهی ترحیم شعبان استخونی، با بازی زنده‌ یاد محمدعلی کشاورز در سریال هزاردستان

 او درباره بازی در این نقش گفته بود:

-: "چیزی نزدیک به یک ماه فقط در مورد این شخصیت مطالعه کردم، مسافرت رفتم، به برخی محله‌های جنوب شهر می‌رفتم و با آدم‌های آنجا صحبت می‌کردم، به نحوه بیانشان دقت می‌کردم و حرکاتشان را به ذهنم می‌سپردم. ۵ صبح می‌رفتم سر صحنه تا ساعت ۱۰ هم گریمم طول می‌کشید و از ساعت ۱۰ به بعد هم تا آخر شب فقط کار می‌کردیم."

این اواخر از درگذشت هیچ بازیگری به اندازه سیروس گرجستانی ناراحت نشدم

بازیگری خوب , شیرین , خلاق  , شوخ طبع و بی ادعا بود. همه باهاش خاطره خوب داشتند.

در تمام عرصه های فوتبال , تاتر , سینما و تلویزیون که کار کرده بود کارش را درست انجام می داد.

یادش بخیر ... بعضی نقش هاش تا ابد در ذهن آدم ماندگاره ... از بس زیبا بازی می کرد ...

یادمه در نقش اباقطام چقدر روی قطام تعصب داشت اما زورش به او نمی رسید.

در نقش بهادر خان در کیف انگلیسی که طوری بازی می کرد که انگار صد سال هست خان بوده .

و در شاه نقش ماندگار آقا هاشم در متهم گریخت که هر بار می بینی باز لبخند به لبانت می نشیند چقدر زیبا مشکلات طنزآمیز یک فرد مفلوک رو اونقدر طبیعی از آب در آورده بود .

 با شازده و آقا اشکی و اون دامادهاش چه داستانی داشت .

حیف  .... این بار هاشم خان رفت اون دنیا ... ولی دیگه برنگشت !

باشو وقتی با مخالفتهای قسمت همسر نایی  به حضورغریبه ی کوچک در خانه اشان پی می برد ترک خانه میکند اما نایی که حس مادرانه به او پیدا نموده موفق به بازگرداندن او به خانه میشود ...

پدر زخمی  و مأیوس با تنها یک دست خالی در راه  بازگشت به خانه است باشو اما مصمّم با چوبی در دو دست و دلی مالامال از تنفر به پیشواز میزبان غاصب !! میرود اما ...

یک چنین تنفری آکنده با ترس حس مشترک هم نسلان باشو که ما باشیم از بازیگر نقش قسمت شنبه سرایی  بود ...

پیر بچه های دهه ی پنجاه و شصت ، قسمتِ باشو را با نقشهای بَدمَن شناخته اند ، از دکتر فاستوس نابغه که نا امید از منطق و فلسفه ی ارسطو و طب جالینوس ، قانون ژوستینین و حکمت انجیل ژرون ،  دست بدامان کتب سحر و امور ماوراالطبیعه شده روحش را به شیطان می فروشد تا مباشری افسونگر که عروس نگون بخت شازده را  در سیاه چالی در زیرزمین متروک قصر  محبوس و طلسم نموده است ...

نویسنده ،  خود همپای امیر و هما از آن شب حادثه ببعد از مزاحمت های مکرر شخصیت منفی و سادیسمی نادر جان بر لب می شود.

استاد پرویز پور جسینی  اما به گفته ی خویش  با شروع دهه ی هفتاد و آغاز نسلی جدید رو به بازی در نقشهای مثبت می آورد ، از ذکریای نبی در مجموعه ی  مریم مقدس و دکتر ندیمی شب دهم تا بازی قوی و تاثیر گذار در مجموعه ی مختارنامه در نقش شخصیت میثم تماّر ...

https://www.aparat.com/v/UPzW0

یاد و خاطره اشان گرامی باد...

چندین سال قبل علی حاتمی یکبار فیلمی ساخت بنام دلشدگان به جهت مدح و ستایش نوازندگان موسیقی سنتی ایرانی .فیلمی بسیار بسیار دلنشین و آرامش دهنده که کاملا آدم رو میبره به حال و هوای کاملا ایرانی

اما چند وقتیه به دنبال فیلمی میگردم که در مورد  دوبلورهای ایران ساخته شده باشه . ولی نتونستم چنین فیلمی پیدا کنم . فیلمی برای بزرگداشت و قدردانی بزرگان دوبله که سالهاست فیلم های و سریال ها و انیمیشن های داخلی و خارجی رو برای ما دلچسب تر کردند و بازیگران خاصی رو برای ما محبوب تر کردند .

داشتم فکر میکردم علی حاتمی چقدر خوب می تونست همچین فیلمی بسازه . که واقعا در خور گویندگان عزیز ما باشه که در اون از خود گویندگان هم در جلوی دوربین استفاده بشه .

افرادی مثل منوچهر اسماعیلی و منوچهر والی زاده و خسرو خسرو شاهی و خیلی عزیزان دیگه مثل خانمها هاشم پور و ناظریان و شکوفنده و افشار و ....که خدا کنه سالهای سال زنده باشند.

بنظرم سینمای ایران که از اولین کشورهاییه که این چنین جواهراتی رو از سالها قبل در خودش داشته ، چنین فیلمی رو در خودش کم داشته .

فیلمی که هم برای خود دوبلورهای ما بیادموندنی باشه و هم مردم ایرانی بدونند جایگاه واقعی گویندگان ایرانی کجا بوده و الان کجاست و روزگاری با چه سختی هایی صنعت دوبله در ایران شکل گرفت و ...

نمیدونم در حال حاضر کدوم کارگردان ( البته من بخاطر لذتی که از فیلم جهان پهلوان تختی بردم به بهرام توکلی فکر میکردم ) چنین فیلمی رو میتونه بسازه که واقعا حق مطلب رو ادا کنه ولی ...

به هر شکل امیدوارم اتفاق بیفته ...

سلام

14 شهریور یادآور فقدان یکی از هنرمندان دوست داشتنی کشور ماست که بیشتر ما، او را با صدای ماندگارش در رادیو و برنامه ی خاطره انگیز صبح جمعه با شما می شناسیم.

او کسی نیست جز زنده یاد

فرهنگ مهرپرور

https://uupload.ir/view/یادیاران_مهربان_..._rc1i.mp3/

بیوگرافی آن مرحوم

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%...9%88%D8%B1

اینجانب مرحوم فرهنگ مهرپرور را از دوره ی کودکی  دوست داشتم.

هنوز هم با دیدن آن چهره ی مهربان و دوست داشتنی غمگین می شوم.

واقعا" که هنرمند کم نظیری در عرصه ی کودک و نوجوان به حساب می آمد.

یادم هست که اوایل انقلاب ، برای مدت کوتاهی مجری برنامه ی کودک بود.

خاطره ای جالب از اجرای برنامه کودک در ذهنم حک شده:

کارتون ماجراهای سندباد در حال پخش بود و سندباد داشت از دوستش، حسن خداحافظی می کرد.

هم زمان، مرحوم فرهنگ مهرپرور داشت با لبخندی شیرین، با تکان دادن دست بای بای می کرد.

اوج هم ذات پنداری کودکانه.

خدا کودکان را دوست دارد و کسانی را هم که کودکان را شاد می کنند ، دوست می دارد.

روحش شاد و یادش زنده باد

فتحعلی اویسی را خیلی دوست داشتم , حیف  .

بازیگرانی مانند او یا سیروس گرجستانی را دیگر به این راحتی نمی توان یافت.

دوران بازیگری او به قبل از طنز و بعد از طنز تقسیم می شود و در هر دو دوره عالی بود.

پس از بازی های درخشان در نقش های جدی , استعداد طنز او کشف شد و  یکی از طنازترین بازیگران ایران پا به عرصه وجود نهاد . شخصیت آقای کاووسی وامدار خلاقیت , بداهه گویی و ظرافت اوست. هم او بود که کشتیِ به گل نشسته ی نشریه وزین ! شهر قشنگ را در تلاطمات و طوفان ها هنرمندانه اداره می کرد .

صدای دلنشین اش من را یاد ویگن می انداخت .

لینک ترانه زیبای می زند باران به شیشه را  ادمیرال عزیز در بالای کافه ( جعبه پیام ) گذاشته :

https://music-fa.com/download-song/44084/

ظاهرا اصل این شعر زیبا را یک خواننده تاجیکستانی خوانده و متن آن طولانی تر است :

https://soundcloud.com/babak-mix/1ehf0w9aijgk

اما با صدای دل انگیز فتحعلی اویسی حقیقا چیز دیگری است.

یادش همیشه جاویدان است همچون نقش هایی که برای ما به ارث گذاشته است.