برخورد در شب      Clash by Night 

کارگردان : فریتس لانگ

فیلمنامه : کلیفورد آدتس – آلفرد هی یس

فیلمبردار: نیکلاس موزوروکا

موزیک : روی وب

بازیگران : پل داگلاس – باربارا استنویک – رابرت رایان – کیت آندس – مریلین مونرو

محصول 1952 R.K.O – سیاه و سفید – 105 دقیقه

بی توجهی ماهیگیری خوش قلب و ساده دل به نام جری (داگلاس) , نسبت به ارتباط گاه و بیگاه همسرش (استنویک) با یک آپاراتچی سینما (رایان)  ,  زندگی مشترک آنها را تا آستانه فروپاشی پیش می برد ...

فیلم بیش از آنکه درمورد خیانت باشد ,  این حقیقت تلخ را واکاوی می کند که انسان فرشته سیرت در دنیای معاصر تا چه حد آسیب پذیر است . جری فردی خوش بین است نه ساده لوح . اما  در دنیایی که لانگ تصویر می کند , این دو ویژگی تفاوت چندانی ندارند . باربارا استنویک در 45 سالگی برای ایفای نقش زنی هیستریک  که به تازگی مادر شده , مناسب نیست اما پرسوناژ او در غرامت مضاعف (وایلدر – 1944) به عنوان همسری خائن و هوسران , چنان پرقدرت جلوه کرده بود که تا سال ها همچنان انتخاب اول بسیاری از کارگردانان برای چنین نقش هایی به حساب می آمد . مریلین مونرو در واپسین نقش مکمل سینمایی اش , شمه ای از تیپ آشنای خود را به نمایش می گذارد .

حکومت وحشت           Reign of Terror

کارگردان : آنتونی مان

فیلمنامه : انیس مکنزی – فیلیپ جوردن (براساس داستانی از خودشان)

فیلمبردار : جان آلتون

موزیک : سول کاپلان

بازیگران : رابرت کامینز – ریچارد بیسهارت – آرلن دال – چارلز مک گرو – نورمن لوید – آرنولد ماس

محصول 1949 ایگل لاین فیلمز – سیاه و سفید – 88 دقیقه

در اواخر قرن هجدهم میلادی ,  ماکسی میلیان روبسپیر (بیسهارت) از رهبران انقلاب فرانسه  و از اعضائ اصلی کمیته نجات ملی ,  با توسل به سرکوب و ایجاد خفقان سعی در تثبیت حکومت وحشت و حذف رقبا دارد ...

 فیلم نوآری تاریخی از دوره اول فیلمسازی مان که شاید خاص ترین و تجربی ترین ( و نه الزاما بهترین) اثر او در این بین نیز باشد . فیلمبرداری آلتون و طراحی صحنه (کار مارلو و اورنباچ) فضایی تیره و به شدت اکسپرسیونیستی خلق کرده است . صدای غرای بازیگران نقش های اصلی هنگام خواندن خطابه های آتشین و موسیقی پر طنین کاپلان , غنای شنیداری فیلم را افزون کرده است . به یادماندنی ترین صحنه فیلم ,  نه اعدام روبسپیر با گیوتین , که گفت و گوی فوشه (ماس) با افسری ناشناس است که در انتها خود را بناپارت معرفی می کند . نام دیگر فیلم کتاب سیاه است .

نفس دوباره           Le deuxieme souffle / Second Breath / Second Wind

کارگردان : ژان پیر ملویل

فیلمنامه : ژان پیر ملویل و جوز جیووانی

فیلمبردار : مارسل کامبس

موزیک : برنارد ژرارد

بازیگران : لینو ونتورا – پل موریس – ریموند پلگرین – مارسل بزوفی - کریستین فابرگا

محصول 1966 فرانسه – سیاه و سفید – 150 دقیقه

گوستاو ( ونتورا ) به همراه دو تن از همبند های خود از زندان می گریزد و مدتی را مخفیانه با چهره مبدل سر می کند تا با افرادی کاربلد از قماش خودش نقشه یک سرقت جاده ای از خودروی حامل پول های متعلق به بانک را که با نیروی ویژه اسکورت می شود , به اجرا بگذارند . عملیات با موفقیت انجام می شود , اما کم کم پلیس سرنخ هایی به دست می آورد و دزدان به هم خیانت می کنند ...

این آخرین فیلم سیاه و سفید ملویل  یک ساعت اولش کمی کشدار است . از دقیقه 74 به بعد تازه ماجرای اصلی آغاز می شود و ریتم فیلم اوج می گیرد . (هرچند استثنائا  3-4 دقیقه آغازین فیلم جذاب ترین و بی نقص ترین بخش آن نیز هست) فضای فیلم تلفیقی از کلاه و ارتش سایه ها را تداعی می کند . از اشکالات فیلمنامه می توان به فرار ونتورای زخمی و دست و پا شکسته  از بیمارستان در دقیقه 124 اشاره کرد که باورپذیر نیست ; البته شاید بتوان آن را نوعی روایت سینمایی به شیوه  ملویل دانست و آهسته از کنار آن گذشت .  

ماجرای پرالتهاب      Cloak and Dagger

کارگردان : فریتس لانگ

فیلمنامه : آلبرت مالتز و رینگ لاردنر( براساس داستانی از بوریس اینگستر و جان لارکین)

فیلمبردار : سول پولیتو

موزیک : مکس استاینر

بازیگران : گری کوپر – لی لی پالمر – آلبرت آلدا – ولادیمیر سوکولوف – ادوارد برومبرگ – مارک لارنس

محصول 1946 برادران وارنر – سیاه و سفید – 106 دقیقه

در اواخر جنگ جهانی دوم , به دنبال درز اخبار مربوط به پیشرفت برنامه اتمی آلمان ,  اداره خدمات راهبردی ایالات متحد OSS فیزیکدانی به نام آلوا جسپر (کوپر) را مامور رسیدگی به این موضوع می کند . او در سفری مخاطره آمیز به ایتالیا , به پارتیزان ها می پیوندد و در عملیاتی متهورانه شرکت می کند . هدف او برقراری ارتباط با یکی از دانشمندان هسته ای آلمان است که در ایتالیا سکونت دارد ...

چهارمین و آخرین تریلر جاسوسی لانگ در مورد جنگ دوم (سه تای دیگر : جست و جو برای دستگیری (1941) , جلادان نیز می میرند (1943) و وزارت ترس (1944) ) . گری کوپر چندان مناسب نقش یک استاد فیزیک به نظر نمی رسد ; به ویژه آنکه این فیزیکدان با قدی نزدیک به دو متر , می باید تر و فرز هم باشد . فراموش نکنیم که جولانگاه کوپر این بار صحرای آریزونا نیست .  اما  لی لی پالمر در نقش یک مبارز ,  عالی است و شمایل آنا مانیانی در رم شهر بی دفاع (روسیلینی – 1945) را (البته اندکی با روتوش!) تداعی می کند  . لحظاتی که گری کوپر در آزمایشگاه یک دانشگاه درمورد ویژگی های بمب اتم و انرژی هسته ای به اظهار نظر می پردازد , و نیز صحنه ای که بر دیوار یک پناهگاه انتگرال حل می کند , به یادماندنی است . اما جذاب ترین قسمت فیلم از دقیقه 85 آغاز می شود که در آن کوپر (به عنوان مامور oss) و یک جاسوس نازی مقابل هم قرار می گیرند . ترجمه تحت الفظی نام فیلم شنل و خنجر است . حتی در تیتراژ هم تصویر شنل و خنجر دیده می شود . اما این ترکیب ,  معنایی کنایی نیز دارد که باتوجه به موضوع فیلم ,  احتمالا همین مورد مدنظر بوده است .

جیب بری در خیابان جنوب     Pickup on South Street

کارگردان : ساموئل فولر

فیلمنامه : ساموئل فولر (برمبنای داستانی از دوایت تیلر)

فیلمبردار : جوزف مک دانلد

موزیک : لی هارلین

بازیگران : ریچارد ویدمارک – جین پیترز – تلما ریتر – موروین وی – ریچارد کیلی

محصول 1953 فاکس قرن بیستم – سیاه و سفید – 80 دقیقه

خلافکاری به نام  اسکیپ مکوی (ویدمارک) کیف دختری به نام کندی (پیترز) را در مترو سرقت می کند و به تبع آن به دردسر می افتد ; چراکه کیف مزبور حاوی میکروفیلمی به کلی سری بوده که کندی بدون این که از آن باخبر باشد , برای دوست پسر خود جوی (کیلی) می برده است . جوی که جاسوس یک گروه افراطی چپ گراست , کندی را مجبور می کند تا مکوی را بیابد و به هر نحو ممکن , میکروفیلم مورد نظر را از چنگش درآورد . همزمان , دو مامور مخفی نیز به دنبال کندی روان می شوند تا به میکروفیلم دست یابند . در این میان , پیرزنی دوره گرد و خبرچین که در ظاهر کراوات می فروشد (ریتر) , با FBI  همکاری می کند و پلیس به کلبه محقر مکوی در کنار بار انداز یورش می برد . اما سیاست چماق و هویج پلیس کارساز نیست . از طرف دیگر روش خاص کندی هم راه به جایی نمی برد و مکوی با هیچکدام مماشات نمی کند . او صرفا به منافع مادی و آنی خویش می اندیشد ...

فیلمی گزنده که خشونت بدوی انسان مدرن را در جامعه ای به ظاهر متمدن عیان و آشکار می کند.  اسکیپ مکوی  جیب بری متکی به نفس است که راه و رسم زندگی در جامعه تباه و فاسد را آموخته است . هرچند او خود , جزئی از این تباهی است , اما آئین ویژه ای دارد . از نکات به یادماندنی فیلم این که حضور ناگهانی و نابهنگام پلیس و ماموران FBI یا  CIA و جاسوسان , در هر زمان و هر کجا  حتی امن ترین نقطه خانه ها , کاملا محتمل است و شخصیت های فیلم را چندان شگفت زده نمی کند . مهمترین ضعف این فیلم ارزشمند , پایان خوش آن است که با سرشت تلخ آن هیچ تناسبی ندارد و تنها تماشاگر سهل پسندی را که در طول تماشای فیلم آجیل می خورده , خشنود می کند . 

خشم         Fury

کارگردان : فریتس لانگ

فیلمنامه : بارتلت کورماک و فریتس لانگ ( برمبنای داستانی از نورمن کراسنا )

فیلمبردار : جوزف راتنبرگ

موزیک : فرانس واکسمن

بازیگران : اسپنسر تریسی – سیلویا سیدنی – والتر آبل – بروس کابوت – والتر برنان

محصول 1936 M.G.M – سیاه و سفید – 92 دقیقه

جو و کاترین (تریسی و سیدنی) در آستانه ازدواج اند . اما چون پول کافی در بساط ندارند , دست نگه می دارند تا اوضاع بهتر شود . پس از چندی , موقعی که جو با دست پر باز می گردد تا به نامزدش ملحق شود , او را اشتباها به جای یکی از اعضای باند آدم ربایی دستگیر و تا زمان تشکیل دادگاه روانه زندانی موقتی در کلانتری می کنند . خبر دستگیری دهان به دهان در شهر می پیچد . مردم خشمگین به محل نگهداری متهم حمله می کنند و به رغم تلاش مقامات قضایی برای دفاع از او (که جرمش هنوز اثبات نشده ) ساختمان کلانتری را به آتش می کشند تا او را بکشند  و حتی به نیروهای پلیس و ماموران آتش نشانی هم رحم نمی کنند . در این میان جو به طرزی معجزه آسا از مهلکه جان به در می برد و بطور مخفیانه نزد برادرش پناه می گیرد . دادگاه ایالتی با این فرض که جو ویلسون در آن روز زنده در آتش سوخته , 22 تن را به اتهام قتل و تخریب اموال عمومی مجرم شناخته و به اعدام محکوم می کند . جو که مانند بقیه مردم آمریکا  از طریق رادیو پیگیر ماجرا است , با وجود عطشی که برای انتقام دارد , برای رهایی از انزوا و ادامه زندگی , در دادگاه حضور می یابد و خود را معرفی می کند . متهمان در آخرین لحظات , با حضور او در صحن دادگاه ,  تبرئه می شوند ; در حالی که به قول جو " آنها در حقیقت همگی قاتل اند ! "    

اولین ساخته لانگ در آمریکا ,  تصویری تکان دهنده از رویارویی حقیقت با واقعیت ارائه می دهد . مکانیسم شایعه و خشونت از جنبه های دیگری است که در این فیلم مورد توجه قرار می گیرد . خشم همچنین به  کارکرد رسانه در جامعه مدرن می پردازد ; رادیو و سینما . در سکانس دادگاه ,  پس از آنکه دادستان ( به دلیل دروغگویی و یا سکوت تمام شاهدان و متهمان)  نمی تواند نظر خود را اثبات کند ,  سرانجام برگ آخر را رو می کند : فیلمی مستند که جزئیات مربوط به  روز حادثه را ثبت کرده  و به این ترتیب حرف خود را به کرسی می نشاند و دروغگویان را رسوا می کند . از به یادماندنی ترین لحظات فیلم آنجایی است که شایعه در شهر می پیچد ; چند زن و پیر زن  در اماکن مخلف با شور و هیجان ماجرای دستگیری فرد مظنون به آدم ربایی را با لفت و لعاب , دهان به دهان نقل می کنند و همزمان توده ای از مرغان را می بینیم که قدقد می کنند و سر آنها تند تند به جهات مختلف می چرخد و غبغب شان می لرزد و پلکشان از پایین باز و بسته می شود . از دیگر صحنه های ماندگار فیلم , تصویر مردی است که در بحبوحه آتش سوزی و خشونت و تخریب , با ولع ساندیچ گاز می زند و چشمانش از فرط لذت  از حدقه بیرون زده است .

صف           Lineup

کارگردان : دان سیگل

فیلمنامه : استرلینگ سیلیفانت

فیلمبردار : هال مور

موزیک : میشا باکالینیکف

بازیگران : الای والاک – رابرت کیت – وارنر اندرسون – ریچارد جکل – مری لاروچ

محصول 1958 کلمبیا – سیاه و سفید – 86 دقیقه

در برخی کالاهایی که مسافران از آسیای شرقی به عنوان سوغات می خرند و با خود به آمریکا می برند , هروئین جاسازی شده است (مثلا در سر یک عروسک اسباب بازی یا درون یک وسیله آشپزخانه)  و قاچاقچیان با این تمهید , با ضریب امنیت بیشتری , جابجایی مواد مخدر را به روش برون سپاری (توسط مردم عادی و بی خبر) راهبری و مدیریت می کنند . و پس از رسیدن کالا به مقصد ,  آن را به روش مقتضی از مسافر بینوا که ندانسته حامل مواد مخدر بوده پس می گیرند . وظیفه دو شرور حرفه ای (والاک و کیت) و راننده اجیر شده آنها , این بازپس گیری است ...  

در دهه 1950 سریالی پلیسی و اپیزودیک به نام صف از شبکه تلوزیونی CBS پخش می شد که یکی از کارگردانان آن دان سیگل بود . این فیلم بازسازی سینمایی قسمتی از آن سریال است . الای والاک  انتخاب مناسبی  برای نقش یک قاتل روانی است . او با مهارتی خاص , قربانینش را در هر کجا , حتی در یک حمام سونای عمومی  به ضرب گلوله از پای درمی آورد . سکانس تعقیب و گریز نهایی در خیابان های سان فرانسیسکو و اتوبان های اطراف , جذاب ترین قسمت فیلم است که 10 دقیقه طول می کشد . واژه "صف" به ردیف متهمان اشاره  دارد که در سالنی با حضور شاهدان , مقامات قضایی و خبرنگاران بر روی سکویی زیر نورافکن می ایستند و پیشینه و اتهام آنها بازگو می شود . 

تک تیرانداز       Sniper

کارگردان : ادوارد دمیتریک

بازیگران : آرتور فرانز – آدولف منجو – جرالد مور – مری ویندزور

فیلمنامه : هری براون (براساس داستانی از ادنا آنهالت و ادوارد آنهالت)

فیلمبردار : برنت گوفی

موزیک : جورج آنتیل

محصول 1952 کلمبیا – سیاه و سفید -  87 دقیقه

ادی میلر (فرانز) جوان مودب و محجوب به عنوان راننده در یک بنگاه خدمات لباسشویی و خشکشویی در شهر سانفرانسیسکو مشغول به کار است . وظیفه او تحویل لباس ها به مشتریان است . او تعادل روانی ندارد و دچار دو شخصیتی است . مشکل روانی او جنبه جنسی دارد و نسبت به زنان , به ویژه ارتباط آن ها با مردان دچار عقده است ; تا حدی که به قاتلی حرفه ای تبدیل می شود و با تفنگ دورزن , زنان و دختران را هدف قرار می دهد . کارآگاه پلیس فرانک کافکا (منجو) پیگیر ماجراست و از طریق مدیر لباسشویی , سرنخ هایی به دست می آورد ...

از بهترین های دمیتریک که به دلیل عدم برخورداری از ستاره های روز هالیوود و وضعیت متزلزل کارگردانش , مهجور ماند . اما امروز پس از گذشت 6 دهه هنوز اثرگذار است . تلفیق صحنه های مربوط به میلر کودک صفت و میلر قاتل (که به وضوح نشانه هایی از سادیسم و مازوخیسم در رفتارش دیده می شود) ترکیبی هولناک ایجاد کرده است .وجوه اشتراکی بین تک تیرانداز و شهر برهنه (داسین-1948) وجود دارد ; ازجمله در نوع فیلمبرداری با پس زمینه اماکن شهری , و همچنین شخصیت پردازی برخی کاراکترها . مثلا در تک تیرانداز ,  آدولف منجو مشابه نقشی را به عهده دارد که بری فیتس جرالد در شهر برهنه ایفا کرده بود .از نکات جالب فیلم , حضور جرالد مور در نقش دستیار آدولف منجو است که به نحوی بارز , تقلیدی از ژست های هامفری بوگارت را ارائه می دهد . مری ویندزور در نقش کوتاه پیانیست یک کافه که با تحریک ناخواسته میلر موجبات مرگ خود را فراهم می آورد , برترین بازیگر فیلم است . ادوارد دمیتریک از سرشناس ترین قربانیان مکارتیسم  است . او دو بار به دادگاه فراخوانده شد . بار اول در 1948 به دلیل اهانت به دادگاه از انجام هرگونه فعالیت سینمایی در آمریکا منع شد و به تبعید تن در داد .  وقتی سرانجام  تاب نیاورد و 1951 مجددا به هالیوود بازگشت ,  برای بار دوم به دادگاه احضار شد . او این بار برای آن که بتواند به فیلمسازی ادامه دهد و از این بختک نجات یابد , مجبور شد رفقای سابقش را لو دهد و به دنبال آن با تحسین قضات دادگاه  ویژه بررسی فعالیت های ضد آمریکایی سناتور مکارتی و بایکوت شدید از طرف جامعه سینمایی و رسانه ها مواجه شد . ادوارد دمیتریک در سن 91 سالگی در 1999 درگذشت . از فیلم نوآرهای دیگر او می توان به : جنایت, عزیزم ! ( 1944) , در تنگنا (1945) و  آتش متقابل (1947) اشاره نمود . همچنین شیرهای جوان (1958) از مشهورترین آثار اوست که در ژانر جنگ ساخته است . اما حتی در این فیلم نیز رگه هایی از تمایل او به گنجاندن عناصر فیلم نوآر به چشم می خورد . از جمله شخصیت فم فتال (با بازی می بریت)

خیابان اسکارلت     Scarlet Street

کارگردان : فریتس لانگ

فیلمنامه : دادلی نیکولز (برمبنای رمان و نمایشنامه  ماده سگ  نوشته ژرژ دولا فوشاردیه)

فیلمبردار : میلتن کراسنر

موزیک : هانس سالتر

بازیگران : ادوارد جی رابینسون – جون بنت – دن دوریا – جس بارکر – رزالیند ایوان – ولادیمیر سوکولوف – مارگریت لیندسی

محصول 1945 یونیورسال – سیاه و سفید – 103 دقیقه

کریستوفر کراس (رابینسون) صندوقدار از خود بیزار فروشگاه بزرگی در نیویورک , برای به دست آوردن تسکین روحی از ازدواج ناموفق و آرزوهای بربادرفته اش , به آغوش زنی هرزه به نام کیتی مارچ (بنت) پناه می برد . کیتی بر اثر اغوای جانی  (دوریا)  دوست پسر سادیست خود , کراس را متقاعد می سازد که پول های کارفرمای فروشگاه را اختلاس کند و آنگاه نه تنها پول ها را برای خود برمی دارد , بلکه تابلوهای نقاشی امضا نشده کراس را نیز تصاحب می کند . کراس سرانجام به خود می آید و در حالت خشم و غضب , کیتی مارچ را به قتل می رساند . اما شواهد و مدارک موجود ,  علیه جانی گواهی می دهند که درنتیجه به اتهام قتل کیتی محاکمه و اعدام می شود . حال ,  کراس نمی تواند خود را از عذاب وجدان و آسیب روحی رها کند . او دیگر قادر به نقاشی نیست و همه چیزش را از دست می دهد : شغلش ,  همسرش ,  نقاشی هایش و دست آخر سلامتی عقلش را . *

مهم ترین اثر دوره آمریکایی فیلمسازی لانگ که فضایی تیره و تار و کابوس گونه دارد . سه بازیگر اصلی درخشان و انگ نقش های خود به نظر می رسند : ادوارد جی رابینسون به عنوان هنرمندی ناشناخته و سودایی , دن دوریا در تجسم یک لمپن مفت خور ,  و جون بنت در نقش یک شهرآشوب , ماندگار ترین بازی های عمرشان را ارائه می دهند . در میان آثار فریتس لانگ , خیابان اسکارلت و زنی در ویترین (1944) را می توان یک دوگانه دانست . تشابه مضمون , فضا و شخصیت ها و همچنین بازیگران یکسان نقش های اصلی , این قرابت را موجب شده است . از جنبه های تاویل برانگیز فیلم سکانس پایانی آن است که کراس پس از لطمات روحی , به ناگاه پیر می شود ; استعاره یا تحولی که بیشتر ریشه در باورهای مشرق زمین دارد . (به عنوان مثال در بوف کور اثر صادق هدایت) . از موارد دیگر که باز تا حدودی غیرمستقیم به آن پرداخته شده ,  رابطه جانی با کیتی و دوست همخانه کیتی ( مارگریت لیندسی) است که به نظر می رسد نوعی رابطه سه گانه را به صورت دوره ای تجربه می کنند و ماجرای فیلم در مقطعی اتفاق می افتد که جانی و کیتی پارتنر هستند . مشابه این تثلیث آنطرف هم وجود دارد (منتها با فواصل زمانی طولانی تر ) ; یعنی همسر کراس (رزالیند ایوان)  هم قبل و هم بعد از کراس با فرد دیگری ارتباط داشته و دارد .

* بهتر آن دیدم خلاصه داستان این فیلم را عینا از کتاب ظهور و سقوط نظام استودیویی در هالیوود ( ترجمه کاظم اسماعیلی – 1379) نقل کنم .          

گردنبند        Locket

کارگردان : جان برام

فیلمنامه : شرایدن گیبنی

فیلمبردار : نیکلاس موزوراکا

موزیک : روی وب

بازیگران : لارین دی – رابرت میچم – برایان اهرن – جین ریموند – شارین مافت – ریکاردو کورتز

محصول 1946 R.K.O – سیاه و سفید – 85  دقیقه

1- نانسی (دی) به عنوان هنرجو به کلاس های آموزش نقاشی و طراحی می رود که معلم او نقاشی سرشناس "نورمن کلاید" (میچم ) است . رابطه آن دو پس از یک تنش ,  وارد فاز جدیدی می شود .

2- نانسی در یک مهمانی با پزشکی موقر و خوش نام آشنا می شود . آنها با هم ازدواج می کنند .

3- نانسی در 10 سالگی ,  در یک جشن ,  بی گناه ,  متهم به دزدیدن گردن بند همبازیش می شود .

4- تداعی برخی یادگارهای ذهنی در مراسم ازدواج نانسی ,  تعادل او را بر هم می زند .

فیلمی سرگذشت نامه ای/ روان شناختی , که تحت تاثیر همشهری کین (ولز – 1941) ساخته شده است . رجعت به گذشته های پی در پی و تو در تو و همچنین  پرداخت سوررئال برخی لحظات ( به ویژه در خصوص تابلوی نقاشی کلاید و تطابق آن با چهره نانسی) و سرانجام , خودکشی  کلاید ,  فیلم را از روال معمول و متعارف یک اثر هالیوودی خارج ساخته و به آثار آوانگارد اروپایی نزدیک کرده است . این جا گردنبند کارکردی مشابه رزباد در همشهری کین دارد , اما از اسرار آن بی بهره است . این فیلم اولین نقش اصلی رابرت میچم نیز هست . هرچند نام او  در تیتراژ , سومین است ,  ولی پیچیدگی کاراکتر و حضور پررنگش , وی را به بازیگر نخست مرد فیلم بدل ساخته است .  لارین دی فاقد آن جذبه افسونگر و  شمایل اثیری ( از نوع هیورث یا تیرنی ) است و کیفیت کار را به سهم خود تنزل داده . نام فیلم در برخی کتاب های مرجع به اشتباه جعبه کوچک ترجمه شده است .  

تو و من         You and Me

کارگردان : فریتس لانگ

فیلمنامه : ویرجینیا ون آپ (براساس داستانی از نورمن کراسنا )

فیلمبردار : چارلز لنگ

موزیک : کرت ویل

بازیگران : سیلویا سیدنی – جورج رافت – رابرت کامینز – بارتن مک لین – روسکو کارنز – جورج استون

محصول 1938 پارامونت – سیاه و سفید – 90 دقیقه

جو دنیس (رافت) که در فروشگاه بزرگی مسئول فروش بخش لوازم ورزشی است ,  با همکار خود هلن (سیدنی) که در بخش دیگری در همان فروشگاه مشغول به کار است , ازدواج می کند . زندگی شیرین آنها پس از آنکه جو چند نامه و یادداشت مشکوک در کمد خانه شان می یابد , دستخوش تنش می شود و به دنبال آن , معاشرت جو با رفقای دوره مجردی زندگی آنها را بیش از پیش متزلزل می کند ...

از آنجایی که فیلم , نامی به بزرگی فریتس لانگ را یدک می کشد , انتظارات به هیچ وجه برآورده نمی شود . موضوع فیلم و حتی نحوه ساخت آن بیشتر مناسب یک سریال خانوادگی است . سکانس پایانی فیلم که در آن باردار شدن هلن منجر به برانگیخته شدن حس عطوفت جو  می شود و همزمان به اشتباه خود در قبال همسرش پی می برد و  کانون زندگی مشترک آنها مجددا گرم می شود , بر کلیشه ای بودن وقایع صحه می گذارد . در ابتدای فیلم شاهد کلیپی حدودا دو دقیقه ای هستیم که ناب ترین قسمت فیلم است . از معدود نماهایی که به عنوان تصویری از لانگ در یاد می ماند , کلوزآپ پس گردن عجیب یکی از بازیگران در دقیقه 62 فیلم است که احتمالا الهام بخش جان هیوستن در سکانس سلمانی فیلم گنج های سیرا مادره (1948) بوده است .     

خشم صحرا      Desert Fury

کارگردان : لوئیس آلن

فیلمنامه : رابرت راسن (برمبنای داستانی از رامونا استیوارت)

فیلمبردار : ادوارد کرونجگر – چارلز لانگ

موزیک : میکلوش روشا

بازیگران : برت لنکستر – جان هودیاک – لیزابت اسکات – مری آستور – کریستین میلر – ویلیام هاریگان

محصول 1947 پارامونت - رنگی - – 96 دقیقه

فریتزی هالر (مری آستور) مالک کازینوی مجللی در ایالت نوادا است . ارتباط دختر 19 ساله او ,  پولا (اسکات) با قماربازی بدنام به نام ادی بندیکس (هودیاک) نگرانی ,  خشم و حسادت سه تن را برمی انگیزد :  فریتزی که از عاقبت کار بیمناک است و مدام هشدار می دهد ; خواستگار سابق پولا ,  پلیسی به نام تام هنسن (لنکستر)  که هنوز با پولا خوش و بشی دارد و بعضی اوقات با هم نوشابه می خورند ,  به اشکال مختلف چوب لای چرخ این ارتباط می گذارد و بالاخره وردست ادی که حسادت گریبانش را گرفته , گذشته تاریک او را برملا می کند ...   

تکنی کالری پر زرق و برق حاصل همکاری هال والیس (تهیه کننده) با  جمعی از بزرگان هالیوود . تنوع لوکیشن فراتر از انتظار است و انتخاب رنگ های متنوع و گرم در انتخاب لباس ها , نوع گریم و طراحی صحنه , با مکان وقوع داستان فیلم کاملا سازگار است . تصور این که تماشاگران سینما در 1947 پس از دیدن بوسه عجیب مادر و دختر (آستور و اسکات) در دقیقه 90 فیلم چه واکنشی داشته اند ,  جالب به نظر می رسد . از فیلم نوآر های دیگر لوئیس آلن می توان به آخرین مهلت شیکاگو (1949) ,  ملاقات با خطر (1951) ,  ناگهان (1954) و غیر قانونی (1955) اشاره کرد .      

غیر قانونی        Illegal

کارگردان : لوئیس آلن

فیلمنامه :  و.ر.برنت و جیمز وب (براساس داستانی از فرانک کالینز)

فیلمبردار : پورل مارلی

موزیک : ماکس استاینر

بازیگران : ادوارد جی رابینسون – نینا فوگ – هیو مارلو – آلبرت دکر – هاوارد جان - جین مانسفیلد

محصول 1955 برادران وارنر – سیاه و سفید – 88 دقیقه

زنی در آپارتمانش با شش گلوله به قتل می رسد . فردی را به عنوان متهم بازداشت می کنند . دادستان ایالتی ویکتور اسکات (رابینسون) به اشتباه او را مجرم تشخیص می دهد و با مهارت تمام در دادگاه نظر خود را بر کرسی می نشاند . درست در لحظاتی که فرد بینوا قرار است اعدام شود , اسکات به مدارکی دست می یابد که نشان می دهد قاتل فرد دیگری است . تلاش او برای متوقف کردن اجرای حکم , بی نتیجه می ماند و کار از کار می گذرد . عذاب وجدان و احساس پشیمانی , اسکات را به نوشخواری وا می دارد و کار و کسب پر رونقش از سکه می افتد . از آن بدتر این که او در چنین وضعیتی مجبور به همکاری با گروهی از خلافکاران می شود که از پیشینه او آگاهند و حق السکوت طلب می کنند ...

ادوارد جی رابینسون در یکی از دو فیلمی که همان سال برای لوئیس آلن مقابل دوربین رفت * کاراکتری را بازتولید می کند که اول بار در زنی در ویترین (لانگ -1944) ارائه کرده بود . جین منسفیلد به عنوان بلوند خنگ نقش تیپیک و کوتاه خود را به شایستگی (!) ایفا می کند و در زبان اندام و به ویژه فیگور چهره آشکارا تقلید مریلین مونرو را به نمایش می گذارد . در دقیقه 46 فیلم در یک نمای دور تصویری از سردر یک سینما به چشم می خورد که فیلمی به نام معجزه در باران با شرکت ون جانسون و جین وایمن را نشان می دهد .

* فیلم دیگر : گلوله ای برای جوی 

آخرین مهلت شیکاگو       Chicago Deadline

کارگردان : لوئیس آلن

فیلمنامه : وارن داف (براساس داستانی از تیفانی تایر)

فیلمبردار : جان سایتز

موزیک : ویکتور یانگ

بازیگران : آلن لاد – دانا رید – جون هاوک – آیرن هروی - آرتور کندی - بری کروگر

محصول 1949 پارامونت – سیاه و سفید – 86 دقیقه

در جنوب شهر شیکاگو , خبرنگاری به نام اد آدامس (لاد) جنازه دختری جوان , رزیتا جین (رید) را می یابد . از روی دفترچه تلفن او با برخی نفرات تماس می گیرد تا اطلاعاتی کسب کند . بیشتر آنها ادعا می کنند که چیز زیادی از مقتول نمی دانند و یا اصلا او را نمی شناسند . اد کوتاه نمی آید و با سماجت بیشتری به پیگیری ادامه می دهد ...

طرح کلی داستان یادآور قاتلان (سیودماک - 1946) است , اما برخلاف آن یکدست و منسجم نیست . میان آنچه در گذشته روی داده (با محوریت دانا رید در تصاویر فلشبک) و آنچه در زمام حال اتفاق می افتد ( ماجرا های آلن لاد ) هماهنگی برقرار نیست . از گاف های فیلم می توان به سکانسی در اواخر آن اشاره کرد که اد در یک درگیری با خلافکاران به ضرب گلوله زخمی می شود , اما پس از استراحتی مختصر و توریستی در بیمارستان , سرحال و قبراق راه می افتد و به کارش ادامه می دهد .

ناگهان      Suddenly

کارگردان : لوئیس آلن

فیلمنامه : ریچارد سیل

فیلمبردار : چارلز کلارک

موزیک : دیوید راکسین

بازیگران : فرانک سیناترا – استرلینگ هیدن – جیمز گلیسون – نانسی گیتس – کیم چارنی – ویلیس بوچی

محصول 1954 یونایتد آرتیستز – سیاه و سفید – 75 دقیقه

شهرکی دورافتاده به نام سادنلی (ناگهان) قرار است برای چند دقیقه میزبان رئیس جمهور ایالات متحده باشد که با قطار عازم مقصد دور تری است . به رغم اتخاذ  تدابیر امنیتی از طرف پلیس محلی  و همچنین اعزام گارد ویژه , سه تروریست حرفه ای به سرکردگی جان برون (سیناترا) خانه ای درست مشرف به ایستگاه قطار را نشان می کنند . خود را مامور FBI جا می زنند ,  وارد خانه می شوند و اعضای خانواده را به گروگان می گیرند تا رئیس جمهور آمریکا را با تفنگ دورزن ترور کنند . وقتی افسر پلیس تاد شاو ( هیدن ) به آنجا سر می زند , او را نیز گروگان می گیرند و مضروب می کنند . عاملی پیش بینی نشده ,  باعث می شود نتوانند عملیات را با موفقیت انجام دهند . قطار بدون توقف از سادنلی عبور می کند ...

ترور در فیلم  سادنلی  برخلاف تک تیر انداز (دمیتریک - 1952) جنبه سیاسی نیز دارد . از این نظر می توان آن را با روز شغال ( زینه مان – 1973 ) مقایسه کرد . سیناترا از عهده نقش یک تروریست به خوبی بر آمده است , اما استرلینگ هیدن چندان مناسب نقش یک پلیس منضبط به نظر نمی رسد . ضمن آن که تعلق خاطر او به دختر خانواده ( که تنها بهانه ای است برای رفت و آمد او به خانه مزبور و به گروگان گرفته شدنش ) از بقیه فیلم بیرون می زند  و بار ملودرام کار را زیاد کرده است . حضور فرانک سیناترا در چنین فیلمی و در این نقش به خصوص جلب نظر می کند ; چرا که احتمالا سایر بازیگران سرشناس هالیوود نه تمایل به ایفای چنین نقشی داشتند ( چون نگران محبوبیت خود نزد مخاطب عام بودند  ) و نه جرات آن را ( چون از تبعات آن واهمه داشتند ) .

عکس بردار       Picture Snatcher

کارگردان : لوید بیکن

فیلمنامه : آلن ریوکین – پی.جی. وولوسون – بن مارکسون و ویلیام کیتلی (بر اساس داستانی از دنیل آهرن)

فیلمبردار : سول پولیتو

موزیک : لئو فوربستین

بازیگران : جیمز کاگنی – رالف بلامی – پاتریشیا الیس – آلیس وایت – رالف هرولد – رابرت امت اوکانر

محصول 1933 برادران وارنر – سیاه و سفید – 77 دقیقه

"دنی کین" (کاگنی) پس از سه سال از زندان آزاد می شود . سرقت عکسی منحصر به فرد توسط او , خوراک مناسبی برای یک روزنامه پرتیراژ فراهم می کند . از این پس او با دوربین عکاسی سبک و کوچک خود اقدام به تهیه عکس های خبرساز در موقعیت های خاص می نماید . مثلا به صورت غیرقانونی به درون زندان نفوذ می کند تا از صحنه اعدام یکی مجرمان با صندلی الکتریکی عکس برداری کند ; عکسی که انتشار آن باعث جنجال در محافل حقوقی و قضایی می شود . یا لوندی های یکی از دختران شاغل در خبرگزاری (در زندگی خصوصی اش) که در محیط اداری با محجوب نمایی سعی در برنامه ریزی برای آینده با سردبیر روزنامه دارد را در حافظه تصویر ثبت می کند . همچنین عکس برداری او از آخرین لحظات زندگی مجرمی که توسط ماموران پلیس هدف گلوله قرار می گیرد , تحسین خبرنگاران و رسانه ها را برمی انگیزد ...

غیر از بازی انرژیک و بی نظیر کاگنی که به تنهایی می تواند عامل جذابیت فیلم باشد , موضوع آن هم درخور توجه است . پرداختن به مقوله استفاده از ابزار رسانه در شفاف سازی و نیز  آسیب های آن (درنوردیدن حریم های شخصی) هفتاد سال پیش از فراگیر شدن گوشی های همراه مجهز به دوربین و ...  نشانه هوشمندی نویسندگان و کارگردان اثر است . عنوان فیلم به معنای کسی است که موقعیت های ناب را ناغافل با عکس شکار می کند ; نه یک عکاس عادی .     

شهردار جهنم           Mayor of Hell

کارگردان : آرچی مایو – مایکل کورتیز

فیلمنامه : ادوارد چودوروف (برمبنای داستانی از ایسلین آستر)

فیلمبردار: بارنی مک گیل – مریت جرستاد (بدون ذکر نام در عنوانبندی)

موزیک : برنارد کان (بدون ذکر نام در عنوانبندی)

بازیگران : جیمز کاگنی – مج ایوانس – آرتور بایرون – آلن جنکینز

محصول 1933 برادران وارنر – سیاه و سفید – 90 دقیقه

پنج نوجوان شرور به محل بازپروری بزهکاران منتقل می شوند . پس از چندی کمیسر پتسی گارگان (کاگنی) به عنوان مدیر جدید اردوگاه بازپروری معرفی می شود . او از روش متفاوتی برای اداره امور استفاده می کند که با آیین نامه ها و روال قبلی سازگار نیست . از جمله این که تسهیلات رفاهی و بهداشتی بیشتری برای مجرمان در نظر می گیرد . دیری نمی پاید که اردوگاه به آشوب کشیده می شود ...

در دهه 1930 پرداختن به موضوعاتی با محوریت آسیب های اجتماعی مختص کمپانی برادران وارنر بود و در این میان شهردار جهنم از نمونه های درخور تامل محسوب نمی شود . همکاری کورتیز و کاگنی پنج سال بعد , در فیلم تحسین برانگیز فرشتگان با چهره های آلوده در حال و هوایی مشابه , اما با پختگی و ظرافت بیشتری  ادامه می یابد .

یاسمن آبی         Blue Gardenia

کارگردان : فریتس لانگ

فیلمنامه : چارلز هافمن (براساس داستانی از ورا کاسپاری)

فیلمبردار : نیکلاس موزوراکا

موزیک : رائول کراشار

بازیگران : آن بکستر – ریچارد کنت – آن ساترن – ریموند بر- جف دانل – ریچارد اردمن

محصول 1953 برادران وارنر – سیاه و سفید - 88 دقیقه

کارمند اداره مخابرات نورا لارکین ( بکستر) که نامزدش او را رها کرده تا اوقاتش را با یک پرستار ژاپنی بگذراند ,  برای تلافی , دعوت مردی به نام هری پربل (ریموند بر) را برای رفتن به کافه یاسمن آبی می پذیرد و آن شب در نوشخواری زیاده روی می کند . فردا صبح دچار وهم می شود که شب قبل پربل را به قتل رسانده . وقتی روزنامه ها فردای آن روز خبر به قتل رسیدن هری پربل را منتشر می کنند ,  برای او مسجل می شود که قاتل است . سردبیر یک روزنامه کیسی مایو (کنت) , و همچنین نیروی پلیس , جداگانه پیگیر ماجرا هستند . آنها به نتایج متفاوتی دست می یابند ...

نورا در فیلم با دو زن دیگر زندگی می کند که هیچکدام تعادل روانی ندارند ; یکی از آنها که چندان جوان نیست در حسرت شوهر می سوزد و آن دیگری که جوان تر است , عاشق رمان های جنایی است و مشاعرش کمی تاب دارد . هرچند یاسمن آبی را نمی توان فیلمی زیر متوسط دانست , اما نشانی از بهترین آثار لانگ و اکسپرسیونیسم او با خود ندارد . پایان فیلم به درام  اثر لطمه زده و آن را رفع و رجوع و خنثی کرده است .  ساختار کلی فیلم تا حدود زیادی متاثر از اثر دیگری از خود لانگ به نام  زنی در ویترین ( 1944) است اما به هیچ وجه به پای آن نمی رسد . نام فیلم اشاره به رستوران چینی دارد که نورا و هری در آن قرار می گذارند و همچنین موزیکی که مدام در فیلم تکرار می شود ; هم به صورت زنده در رستوران , توسط پیانیستی سیاهپوست و هم به صورت صفحه گرامافون در خانه هری و همچنین با دستگاهی موسیقایی (با عملکردی شبیه به MP3 Player های امروزی)  که سر میزکافه ای نصب است  که بعدا نورا و کیسی در آن ملاقات می کنند  و کیسی همزمان با ترنم این آهنگ عاشقانه ملایم خطاب به نورا می گوید : " بهترین موزیک برای بکراند یک جنایت ! "   

خون روی خورشید           Blood on the Sun

کارگردان : فرانک لوید

فیلمنامه : لستر کول (براساس داستانی از گرت فورت و ایده ای از فرانک ملفورد)

فیلمبردار : تئودور اسپارکول

موزیک : میکلوش روشا

بازیگران : جیمز کاگنی – سیلویا سیدنی – والاس فورد – پورتر هال – جان امری – رابرت آرمسترانگ

محصول 1945 یونایتد آرتیستز – سیاه و سفید – 98 دقیقه

در جریان جنگ جهانی دوم ,  وقتی خبرنگار آمریکایی مستقر در توکیو نیک کاندان (کاگنی) حاضر به همکاری با پلیس و نیروهای امنیتی ژاپن نمی شود , او را به عنوان جاسوس مورد بازجویی و پیگرد قرار می دهند ...

فیلمی فرمایشی که امروز غیرمنصفانه و متعصبانه به نظر می رسد . ژاپنی ها موجوداتی عقب افتاده , خرافاتی و گول جلوه داده می شوند که مدام درحال تعظیم به هم هستند و در هنگام اضطرار با شمشیر خودکشی می کنند . در عوض , خبرنگار غربی بسیار شجاع , تیزهوش و  همه فن حریف است . با این وصف شاید بتوان فیلم را اثری پیشا جیمزباندی درنظر گرفت که در راستای مدیریت افکار عمومی ساخته شده . خون روی خورشید حدودا یک ماه قبل از بمباران هسته ای ژاپن و در شرایطی که نبرد به منتهای درجه خود رسیده بود , با تبلیغات گسترده ابتدا در نیویورک و سپس در سایر شهر ها اکران شد .  

خانه کنار رودخانه          House by the River

کارگردان : فریتس لانگ

فیلمنامه : مل دینلی (برمبنای داستانی از ای . پی . هربرت)

فیلمبردار : ادوارد کرونجاگر

موزیک : جرج آنتیل

بازیگران : لوئیس هیوارد – جین وایت – لی بومن – دوروتی پاتریک – جودی گیلبرت

محصول ریپابلیک پیکچرز و بریتیش لاین فیلمز – سیاه و سفید – 88 دقیقه

نویسنده ای متوهم استیفن بایرن (هیوارد) در غیاب همسرش ,  قصد کامجویی از خدمتکار منزل اعیانی شان را دارد که با امتناع و جیغ و فغان او مواجه می شود . برای حفظ آبرو , به ناچار جلوی دهانش را می گیرد , که به خفگی مستخدم نگونبخت می انجامد . سر رسیدن بدهنگام جان برادر علیل استیفن , او را مجبور می کند  رازش را فاش کند تا با کمک هم جسد را در رودخانه محو کنند . پس از چندی با آشکار شدن نشانه ها , هر دو به دادگاه فراخوانده می شوند و جان در مظان اتهام قرار می گیرد . استیفن که هم به رابطه همسر و برادرش مشکوک شده و هم نگران اعترافات رسوا کننده قریب الوقوع برادرش است , چاره ای جز از میان برداشتن او ندارد ...

فیلم بیشتر مضامین مورد علاقه لانگ  نظیر پرداختن به شخصیت های منفعل و سودایی ,  واکاوی روانشناسانه خشونت ,  ضمیر ناخودآگاه ,  وحشت از رسوایی و در نهایت , تقدیر محتوم  را در بر دارد . انتقال زمان وقوع داستان فیلم به اوایل قرن بیستم با دقت صورت گرفته ; چراکه به نظر می رسد برخی از عناصر ایجاد فضای وهم انگیز , با آپارتمان های شهری به سبک دهه 1940 و 1950 چندان سنخیتی نداشته اند . گذشته از آن وجود رودخانه به عنوان یکی از ارکان اصلی , چنین حال و هوایی را طلب می کرده است  . درمیان آثار لانگ ,  راز پشت در (1948) بیشترین شباهت را با این فیلم دارد .