در این قسمت بعد از دیدن هماهنگ یک فیلم دوستان در طی چند روز به بحص در مورد آن می پردازند

چه خوبه که هرچه سریعتر این قسمت را راه اندازی کنید.....

اصلا چطوره به عنوان اولین فیلم از همین عنوان زیبای تاپیک یعنی " آپارات خونه آلفردو" الهام بگیریم
و از فیلم بسیار زیبای سینما پارادیزو شروع کنیم. مسلما همه سینما دوستان اینو دیدن.

اگر بقیه دوستان موافقن روی همین فیلم تاپیک رو افتتاح کنیم.

توتو - آلفردو .... موافقم. بذارید کم کم کافه شلوغ تر بشه بعد شروع می کنیم.. کلی حرف میشه در مورد این
فیلم زد . سکانس هاش ، تکنیک ها ، احساسات و ... مخصوصا نیمه اول و نیمه پایان اش.

نمی دونم چرا هر وقت توتو رو می بینم یاد مجید در سریال قصه های مجید می افتم !

عالیه! احسنت به این انتخاب. واجب شد یک بار دیگه این فیلم زیبا را ببینم!

آقا زنگ آپارات خونه رو بزنین که دیگه وقتشه.
من برای جمعه می خوام بشینم باز دقیقتر سینما پارادیزو رو ببینم.
هر کدوم از دوستان که قصد دارن در بحث فیلم شرکت کنن می تونن تا جمعه فیلم رو تماشا کنن
تا از روز جمعه یا شنبه شروع کنیم به تفسیر و بحث و مکاشفه !

به قول صالح علاء مجری برنامه دو قدم مانده به صبح ... باز کن دکان که وقت عاشقی ست

خب. می دونم اکثرا به جای تماشای سینما پارادیزو  جمعه رفتین خوشگذرونی

خب  یکی بیاد زنگ شروع رو بزنه تا بحث رو آغاز کنیم.

برای منظم شدن کافه اینجا در مورد انتخاب فیلم ها بحث می کنیم و مسائل حاشیه ای را می گیم و در مورد خود فیلم در تاپیک های مستقل بحث رو ادامه می دیم. به عنوان نواختن زنگ من تاپیک سینما پارادیزو رو استارت می کنم.

(۱۳۸۸/۶/۹ عصر ۱۱:۵۵)IranClassic نوشته شده:  

برای منظم شدن کافه اینجا در مورد انتخاب فیلم ها بحث می کنیم و مسائل حاشیه ای را می گیم و در مورد خود فیلم در تاپیک های مستقل بحث رو ادامه می دیم. به عنوان نواختن زنگ من تاپیک سینما پارادیزو رو استارت می کنم.

خوبه. اینطوری مطالب هر فیلم در تاپیک مخصوص به خودش جمع میشه و برای بازدیدکنندگان قابل استفاده تره. بحث های انتخاب فیلم و حرف های جانبی و خارج از موضوع خود فیلم ها را اینجا ادامه می دیم. باید سعی کنیم که بحث فنی و سنگین نکنیم و بیشتر به احساسات خودمون در مورد فیلم و زیبایی ها و حس هایی که منتقل می کنه بپردازیم و گرنه بحث ها تکنیکی و فنی به اندازه کافی در مجلات و سایت های دیگه گفته شده. باید نکات نو رو از فیلم ها نقل کنیم.

خب پس من الان میرم  تاپیک سینما پارادیزو

خب یه فیلم دیگه پیشنهاد بدید حوصله مون سر رفت . این شبهای پاییز هم که صبح بشو نیست. خیلی درازه. وای به حال شب یلدا . سینما پارادیزو که دیگه رفت تو گنجه . البته در گنجه بازه. هر کس هر وقت دلش خواست بره چیزی بهش اضافه کنه.

فکر می کنم انتخاب یک فیلم و تمرکز بحث بر روی آن ، مفیدتر از بررسی سکانس های فیلم ها به صورت پراکنده باشد. می توانیم یه فیلم پیشنهاد بدیم و دوستان رای گیری  کنند و بعد برای یک هفته همه دوستان ، خاطرات ، دیالوگ ها ، و سکانس های مورد نظرشون از فیلم رو بنویسند. بدین صورت ، بحث بهتر و صمیمانه تر پیش خواهد رفت و نتیجه گیری خوبی نیز خواهیم داشت. مثل همین کاری که در مورد سینما پارادیزو انجام شد البته با ابعاد وسیع تر .

پیشنهاد:  عنوان این تاپیک همراه با نام فیلم تغییر نماید. مثلا:  آپارات خونه آلفردو ( پدرخوانده )

لطفا دوستان آخرین یادداشت هاشون رو در مورد فیلم داشتن و نداشتن در تاپیک مربوطه بنویسند ( حتی اگر شده یک خط باشه ) تا از این هفته بریم سراغ یک فیلم دیگه . چون برخی دوستان حوصله نوشتن مطلب ندارند پیشنهاد می کنم به جای نوشتن مطالب طولانی ، حداقل به یک یا دو خط نظر شخصی یا احساس خود نسبت به فیلم بسنده کنند تا حق مطلب در مورد فیلم به جا آورده بشه.

راستی می تونید همینجا عنوان فیلم بعدی رو هم پیشنهاد بدید.

دوستان عزیز ، با توجه به اینکه مدتی از آخرین بحث درباره سانست بلوار می گذره ، بهتره یک فیلم جدید پیشنهاد داده بشه . می تونیم در فهرست AFI یا IMDB جلو بریم . هر جور بهتر می دونید. البته تاپیک های فیلم هایی که بحث کردیم باز هست تا هر موقع دوستان خواستند مطلب اضافه کنند.

    پیشنهاد من فیلم "اومبرتو دی" دسیکا هست که هم از لحاظ محتوا و تکنیک و هم تاثیرگذاری

      احساسی بر تماشاگر، جای بحث فراوان داره.

      تا نظر دوستان چی باشه.

امبرتو دی بد نیست. البته ببینیم نظر سایر دوستان چیست . من شخصا موارد معروف تر و محبوب تر را ترجیح می دهم.

  

آقا ما دیگه طاقت مون تموم شده . دیگه می خوایم بریم سراغ شاهکارها ... پدرخوانده ... کازابلانکا ... همشهری کین ... پنجره عقبی ... لورنس عربستان ... سرگیجه .... بدنام ... فهرست شیندلر ...

خلاصه فیلم های گردن کلفت و گل های سرسبد تاریخ سینما . 

خوشبختانه زمستون هم داره میاد و شبها بلندتر میشه و فرصت بیشتری برای اینترنت داریم .

من عاشق زمستان هستم. شب های طولانی اش ... شب های بارانی اش ...

البته شاید بچه های شمال کشور نظرشون یه چیز دیگه باشه !

بحث فیلم هفته رو کم کم استارت بزنیم .  پیشنهاد اول من پدرخوانده است که ماشااله همه دیدن و نیازی نیست که برای ورود به بحث کسی بره و دوباره ببینه. احتمالا اکثر دوستان سکانس هاش رو از حفظ هستن. البته مدت زمانی که به هر فیلم می پردازیم می تونه بین یک هفته تا یکماه باشه. حتی به نظر من میشه در اواخر بحث ، بحث بازیگر هفته رو هم از بازیگران فیلم هفته شروع کنیم .نظر دوستان چیه ؟

(۱۳۸۹/۱۱/۲۲ صبح ۰۱:۰۰)سروان رنو نوشته شده:  

بحث فیلم هفته رو کم کم استارت بزنیم .  پیشنهاد اول من پدرخوانده است که ماشااله همه دیدن و نیازی نیست که برای ورود به بحث کسی بره و دوباره ببینه. احتمالا اکثر دوستان سکانس هاش رو از حفظ هستن. البته مدت زمانی که به هر فیلم می پردازیم می تونه بین یک هفته تا یکماه باشه. حتی به نظر من میشه در اواخر بحث ، بحث بازیگر هفته رو هم از بازیگران فیلم هفته شروع کنیم .نظر دوستان چیه ؟

کدوم بخش از این فیلم هست که خاطره انگیز نباشه ؟ از کدوم بخش های اون میشه به راحتی گذشت ؟ باید قبول کرد بخش هایی از این فیلم بیشتر مورد توجه بودن و در بحث ها مرور شدن اما

اجازه بدین به عنوان صاحب آواتار مربوط به این شاهکار ارزشمند اشارتی بکنم به قسمتی زیبا از این فیلم که تقریبا چکیده راز موفقیت ((دون ویتو کورلئونه )) رو در حفظ اعضای خانواده یکجا داره ...

در سکانس عروسی دختر ایشون وقتی دون کورلئونه رو برای انداختن عکس یادبود دعوت می کنن و ایشون می پذیره همینکه آماده برای ثبت عکی میشن ، متوجه میشه که همه اعضای خانواده جمع هستند اما مایکل حضور نداره ... بلافاصله برداشتن عکس رو لغو می کنه و انجام اونرو به موقع اومدن و حضور مایکل در کنار خانواده موکول میکنه ... هنوز از اونبخش لذت می برم :

(( ما بدون مایکل عکس نمی گیریم ...))

و این همان راز موفقیت ((دون ویتو کورلئونه )) است که هیچ چیز براش ارزشمندتر از خانواده نیست و در خانواده هم (( هیچکس )) نمیتونه حای فرد دیگه رو بگیره ...

و به یاد بیاریم در بخش دوم این فیلم که مایکل همه موفقیتها رو برای خانواده کسب کرده و رقبا رو کنار زده اما تنهای ((تنها)) روی صندلیش نشسته و به یاد میاره که این خونه اکنون تا این حد ساکت یه زمونی تا چه حد کانون گرمی بوده و باور میکنه که ((پدر )) به همون دلیل از ((پسر)) موفقتر بوده ...

من اتفاقا همين ديشب دوباره فيلم باارزش پدرخوانده رو ديدم. بايد اعتراف كنم فيلمي به اين اندازه باجزئيات دقيق و بازي بي نقص بازيگران نديدم. كارگردان فرانسيس فورد كاپولا با اين فيلم اوج هنر فيلم و سينما رو به تماشاگر نشون ميده. فيلمي كه  تك تك لحظاتش و ديالوگ هاي بازيگرانش براي مخاطب لذت بخش است.

مسلما درباره شاهكاري مثل پدرخوانده جز ستايش و تحسين چيز ديگه اي نميشه گفت. فيلم داستان بسيار جذاب , گيرا و قدرتمندي  داره به همراه يك فيلمنامه دقيق و بي نقص كه بر مبناي رمان ماریو پوزو شكل گرفته .تمام عوامل فيلم كار خودشون رو به بهترين نحو فيلم انجام دادن. كارگرداني فورد كاپولا بسيار تحسين برانگيزه.  ترانه فيلم جزو بهترين موسيقي هاي متن فيلم در تاريخ سينماست و يكي از عوامل به ياد ماندني شدن اين اثره. درباره بازيگران اين فيلم همين كه اسم مارلون براندو در اول ليست بازيگران فيلم به چشم ميخوره نشان دهنده با ارزش بودن اين فيلمه. آل پاچينو در يكي از اولين فيلم هاي دوران بازيگريش بازي اي فراموش نشدني اي به جا ميذاره. درواقع شايد بشه گفت بهترين بازي دوران بازيگريش. با تمام حركاتش و چشم هاي سردش به زيبايي هر چه تمام تر با مخاطب ارتباط برقرار ميكنه.   رابرت دووال هم به عنوان اولين تجربه هاي سينماييش بازي زيبايي در نقش تام هگن ارائه ميده كه نامزد دريافت جايزه اسكار مكمل مرد هم شد.  جيمز كان و دايان كيتون هم درنقش هاي ساني و كي آدامز از  بهترين بازي هاي دروان بازيگريشون رو ارائه ميدن.

يكي از صحنه هاي به ياد ماندني فيلم كه در واقع نقطه اوج فيلمه صحنه غسل بچه خواهر مايكل در كليسا هست كه مايكل قراره پدرخوانده اش بشه. اين صحنه كه با كشتن سران پنج خانواده توسط مايكل همراه ميشه و به زيبايي هرچه تمام تر كشته شدن هر نفر رو همراه با سوالات كشيش از مايكل به تصوير ميكشه يكي از قوي ترين صحنه هاي فيلم در تاريخ سينماست.

بدون شك پدر خوانده از بهترين هاي تاريخ سينماست. در رده بندي موسسه فيلم آمريكا ( afi) در رده سوم بهترين فيلم ها قرار گرفته بعد از همشهري كين و كازابلانكا كه البته تو ليست جديد و آپديت شده اون به رده دوم صعود كرده.

به نظر من پدرخوانده همراه با كازابلانكا تمام زيبايي هاي هنر سينما رو در خود داره و ميشه به اون به عنوان يك الگو در صنعت فيلم سازي نگاه كرد.  

(۱۳۸۹/۱۱/۲۲ عصر ۱۰:۱۶)FONDA نوشته شده:  

به نظر من پدرخوانده همراه با كازابلانكا تمام زيبايي هاي هنر سينما رو در خود داره و ميشه به اون به عنوان يك الگو در صنعت فيلم سازي نگاه كرد.  

قدرت و عشق همواره برای انسان جذاب بوده و هست. در پدرخوانده ، حس قدرت  و در کازابلانکا ، عشق در نهایت هنر به تصویر کشیده شده است. فیلم های زیادی در ژانر گانگستری ساخته شدند اما آن گیرایی افسانه ای که در پدرخوانده ( مخصوصا نسخه اول آن ) وجود دارد یکتاست. آن ترکیب جادویی که فیلمنامه بین براندو و پاچینو و سایر شخصیت های فیلم ایجاد کرده است دنیای دیگری است که تکرارش غیر ممکن می نماید. همین موضوع در مورد کازابلانکا هم وجود دارد. شاید از نظر تکنیکی و فنی کازابلانکا برترین فیلم تاریخ نباشد اما تاثیر و گیرایی افسون کننده ای که بر تماشاگر دارد فراتر از تکنیک قرار می گیرد . تکنیک برای جذاب تر کردن فیلم است اما کازابلانکا این فرمول را معکوس کرده است.

اگر قرار باشد فقط 3 فیلم به جزیره تنهایی ببرم قطعا 2 تای آنها این دو فیلم خواهد بود. من نیز برای بحث مفصل در مورد پدرخوانده آماده ام . بعد از آن به سراغ کازابلانکا خواهیم رفت.