"یک آمریکایی در پاریس"  لسلی کارون را به هالیوود آورد!

در سال 1952 در جریان بیست وچهارمین مراسم جوایز آکادمی، ارزنده ترین  جایزه که اسکار بهترین فیلم بود به موزیکال "یک آمریکایی در پاریس" رسید. بسیاری از اهالی سینما از این انتخاب شوکه شدند چراکه در فهرست نامزدها فیلمهای قدری چون "اتوبوسی به نام هوس" و "مکانی در آفتاب" به چشم میخوردند. "یک آمریکایی در پاریس" دومین فیلم رنگی تا آن زمان بود که برترین اسکار را می ربود، اولی فیلم "بر باد رفته" بود که دوازده سال پیش اسکار را از آن خود نموده بود. البته "یک آمریکایی در پاریس" بیشترین تعداد اسکار تا آن زمان را نیز دریافت نمود.

این فیلم، موزیکالِ کلاسیک دوست داشتنی ای است که همه مردم حتی اگر آن را ندیده باشند اسمش را شنیده اند. به دنبال کسب موفقیت و محبوبیت این موزیکال بود که MGM  سال بعد دومین فیلم موزیکال موفقش یعنی "آواز در باران"را بر پرده سینما به تصویر کشاند که به زودی تبدیل به امضا و شاه اثر موزیکالهای کمپانی گردید. در هردو موزیکال متوالی متروگلدوین میر، جین کلی نقش اصلی رابرعهده داشت. سوژه های آنها هم تاحدودی مشابه بود. جین کلی نماد کلاسیک هالیوود، قابلیتش را به عنوان هنرپیشه نقش اصلی مرد با همین دوفیلم تثبیت نمود.

در هردوی این فیلمها جین کلی باید درمقطعی رابطه اش را با زنان پولدار موبلوند قطع کند تا به عشق دختر جوان فقیر برسد. در سال 1993 فیلم "یک آمریکایی در پاریس" در آرشیو ملی فیلم آمریکا NFR به عنوان یک اثر فرهنگی و تاریخی و چشم نواز ثبت گردید.

ماجرای فیلم درباره جری مولیگان (جین کلی) سربازی آمریکایی است که درپایان جنگ جهانی دوم به شغل اصلیش که نقاشی است روی می آورد. او به پایتخت هنردوستان یعنی پاریس هجرت میکند تا بخت خود را بیازماید ولی تابلوهایش با اقبال چندانی مواجه نمی شوند و زندگی فقیرانه ای را می گذراند تا اینکه میلو رابرتس ( نینا فوچ) زن پولدار وحامی هنر به او وکارهایش علاقه مند شده و جری را زیر پروبال خویش می گیرد. جری حسی جز قدرشناسی به او ندارد و دراین گیرودار عاشق لیز (لسلی کارون) دختر جوان عطر فروشی می گردد بی آنکه بداند لیز نامزد هانری بورل (گتاری) یکی ازصمیمی ترین دوستانش می باشد. لیز در واقع بالرینی است که تحت حمایت نامزدش قرار است مدارج ترقی هنریش را طی کند و از اینرو خود را مدیون هانری متمکن دانسته و ابتدا روی خوشی به جری نشان نمیدهد اما با بروز حوادثی غیرمترقبه احساسش دگرگون میشود.

داستان فیلم گرچه تماما در پاریس روی می دهد اما فیلم عملا دراین شهر فیلمبرداری نشد و از مناظر بازسازی شده در استودیوهای هالیوودی استفاده گردید. فقط به منظور نزدیک کردن هرچه بیشتر فضای فیلم به پاریس واقعی عده ای از فرانسویهای مقیم کالیفرنیای جنوبی را برای ایفای نقشهای کوچک و سیاهی لشکر برگزیدند تا بیننده احساس قرابت بیشتری با پاریس رویایی نماید.

نقطه اوج فیلم ، باله هفده دقیقه ای "یک آمریکایی در پاریس" است که طراحی صحنه ها و لباسهای بازیگران در این سکانس رقصی، ملهم از نقاشی های مشهور امپرسیونیستی میباشد ونزدیک نیم میلیون دلار و یک ماه وقت، صرف فیلمبرداری آن گردید.

کارگردان فیلم وینسنت مینلی در جریان تولید فیلم درگیر طلاق از همسرش جودی گارلند هنرپیشه مشهور بود و دراواخر راه عملا کارگردانی را جین کلی واگذار نمود. با اینحال ابداعات او از بکارگیری دکورهای شکوهمند و رنگهای فوق زنده برای خلق صحنه های زیبا و بدیع گرفته تا تکنیک قوی کارگردانیش همه و همه باعث شد نامزد اسکار بهترین کارگردانی گردد.

درباره هنرپیشه های اصلی فیلم از همان ابتدا برای ایفای نقش جری مولیگان ، جین کلی بازیگر و رقصنده توانای آمریکایی برگزیده شده بود، اما نقش مقابل او را قرار بود سید چرایز هنرپیشه و رقصنده آمریکایی بازی کند که بارداری او پیش از شروع فیلمبرداری سبب شد مینلی ناگزیر او را از لیست بازیگران فیلمش خارج نماید و درحالیکه دربدر دنبال بازیگر بالرین دیگری میگشت تا جایگزین سید چرایز نماید، پروژه تولید را متوقف نمود. جین کلی برای تعطیلات کوتاه مدت به پاریس سفر کرد و آنجا بود که در یک نمایش باله بالرین فریبنده ای نظر او را بخود جلب نمود و احساس کرد این دخترک فرانسوی بهترین نفر برای بازی درنقش لیز پاریسی میباشد، لسلی کارون.

اصلا برای جین مهم نبود که لسلی آن زمان تنها 18 سال سن داشت و حدود بیست سال از او کوچکتر بود. مهارت و قابلیت حرفه ای لسلی و حرکات استادانه اش در باله، بعلاوه زیبایی معصومانه و شیرینی لهجه فرانسوی لسلی باعث شد ستاره اقبالش بدرخشد و همراه جین کلی از پاریس راهی هالیوود گردد. شاید به جرئت بتوان گفت بزرگترین دستاورد جانبی فیلم رونمایی از لسلی کارون زیبا و دوست داشتنی در برابر دیدگان مشتاق و کنجکاو تماشاگران و هالیوود بود.

گرچه لسلی کارون هم مانند دیگر اروپاییان جنگ زده، هنوز از سوء تغذیه ناشی از بلایای جنگ جهانی دوم رنج می برد و به این دلیل فیلمبرداری ناپیوسته انجام گرفت تا در مقاطعی کوتاه لسلی به وزن و فرم ایده آل برسد، اما بازیش در فیلم "یک آمریکایی در پاریس" آنچنان روان و چشمگیر بود که باعث شد کمپانی MGM قرارداد طولانی ای با این بالرین جوان فرانسوی امضا کند. لسلی یک شبه ستاره ای شد که با رقصندگان بزرگی چون جین کلی، فرد آستر، میخاییل باریشینیکوف و رودلف نوریف رقصید و مقابل کاری گرانت نقش آفرینی نمود. البته اکثر فیلم های او موزیکال بودند و لسلی با مهارت بی همتای خود در باله به جذابیت این فیلم ها می افزود. او دو نامزدی اسکار و کسب یک جایزه امی درکارنامه درخشان هنریش دارد.

لسلی کارون در سال 1955 با فرد آستر در فیلم بابا لنگ دراز در نقش جودی آبوت قهرمان فیلم ظاهرشد و در همان سال در فیلم "کفش شیشه ای" روایتی از داستان سیندرلا هنرنمایی کرد. از دیگر فیلم های ماندگار لسلی کارون "ژی ژی" در سال 1958 و در کنار لوئیس جردن بود. در اواخر دهه 60 با رکود سینمای کلاسیک در هالیوود لسلی به بازی در فیلمهای اروپایی روی آورد. اما خاطرات خوشی را از آمریکا و بازی در هالیوود با خود به اروپا برد.  او اخیرا در برنامه ای تلوزیونی بشوخی درباره نقشش "لیز" در فیلم "یک آمریکایی در پاریس" گفته است:

«چیزی که من دیدم یک دختر خجالتی بود که تلاش می کرد لبخند ساده لوحانه اش را که انگار بر صورتش حک شده بود بر لبانش مهار کند، در حالیکه نمی دانستم با وجود آن همه دندان چگونه قادرم این کار را بکنم؟!"...

اما جای نگرانی نیست. آمریکاییان و دنیا دندانهای این تیزپای فرانسوی پیشکشی را نشمردند بلکه آنچه دیدند اوج هنر، معصومیت وزیبایی دختری بود که " یک آمریکایی در پاریس" او را به هالیوود آورد.

منبع: مجله هنری ایران فیلم- مقاله از خانم لمپرت

یکی از موزیکال های زیبای سینما از نظر من همین فیلم "هفت عروس برای هفت برادر" ساخته استنلی دانن هست. فیلمی که در ایران هم دوبله شد.

آدام (هاوارد کیل) که بزرگترین برادر از جمع 7 نفره پسران کوهستان نشین هست برای خرید مایحتاج روزانه راهی دهکده میشه و در اونجا با میلی (جین پاول) آشنا و خیلی زود با اون ازدواج میکنه و..

راستش دلم نمیخواد فیلم رو تعریف کنم چون زیبایی اون از بین میره اما در خوبی این فیلم همین بس که در سال 1955 در 5 بخش بهترین فیلم، بهترین فیلم نامه اقتباسی، بهترین فیلمبرداری، بهترین تدوین و بهترین موسیقی نامزد دریافت اسکار بود که البته تنها در بخش موسیقی موفق به دریافت این جایزه معتبر شد.

" دختر بامزه funny girl "

فیلمی موزیکال،کمدی،درام به کارگردانی ویلیام وایلر بر اساس داستانی واقعی از زندگی کمدین معروف تئاتر برادوی،فنی برایس با نقش آفرینی زیبای باربارا استرایسند که توانست جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن در سال 1968 را با کاترین هپبورن شریک شده و آن را از آن خود کند.اتفاقی که پيش تر در آکادمي رخ نداده بود و تا کنون نيز تکرار نشده است.

این فیلم هم چنین کاندیدای اسکار:

بهترین موسیقی ، بهترین تدوین، بهترین صدا ، بهترین فیلمبرداری، بهترین بازیگر نقش مکمل زن و بهترین فیلم نیز شده است.

در سال 2006 نام فیلم " funny girl " توسط انجمن فیلم امریکا در ردیف شانزدهم فهرست بهترین فیلمهای موزیکال تاریخ قرار گرفت.

اولین دیالوگ این فیلم ، زمانی که  فنی برایس ( باربارا استرایسند) به قله های موفقیت دست یافته و وارد سالن تئاتر شخصی خود میشود،جلوی آینه قرار گرفته و به خودش میگوید " Hello, gorgeous" جزو 100 دیالوگ برتر در بنیاد فیلم امریکا ( صد سال ... صد نقل قول)  انتخاب شد.

هم چنین "Hello, gorgeous" اولین جمله ای بود که باربارا استرایسند پس از اینکه جایزه اسکار را در دستانش گرفت، بیان کرد.

فنی برایس کمدین معروف و یکی از بزرگترین ستارگان فلورانز زیگفیلد کارگردان و مدیر موفق تئاتر برادوی بود.

این فیلم زیبا تصویرگر اوایل زندگی سخت وی در محله ای فقیرنشین و تلاشش برای قرارداد بستن با گروه تئاترشهر و سپس ورود به گروه تئاتر بزرگ زیگفیلد،عاشق شدن،ازدواج و رسیدن به قله های موفقیت اوست.

فنی برایس  همیشه از سوی کارگردانان تئاتر به دلیل اندام لاغر و ضعیفش  و نداشتن چهره ای زیبا و جذاب مورد توجه قرار نمیگرفت اما علاقه فراوانش به تئاتر باعث شد تا دست از  تلاش برندارد تا اینکه به خاطر صدای خوب و حرکات بانمک و خنده دارش توسط  کارگردان بزرگ تئاتر، فلورانز زیگفیلد کشف، استخدام و یکی از بزرگترین ستارگان او شد.

فنی در اولین شب اجرای خود در تئاتر شهر نظم کل گروه را بهم ریخته و باعث خنده تماشاچیان شد و سپس  ترانه ی"I rather be blue over you" (با صدای باربارا استرایسند )اجرا کرد که بر خلاف انتظار، با تشویق فراوان حضار روبه رو شد و در همان شب با همسرآینده خود نیکی آرنستین (عمر شریف) نیز آشنا میشود.

مدتی بعد ازاو  برای پیوستن به گروه تئاتر زیگفیلد دعوت میشود. اولین اجرای او بعد از بستن قرارداد در  شب افتتاحیه  فلورانس زیگفیلد را بسیار متعجب و عصبانی کرد اما صدای خنده تماشاچیان که فضای سالن را پرکرده بود مانع از اعتراض زیگفیلد به او شد.

  او میبایست ترانه ای  با نام " I AM SO BEAUTIFUL" را اجرا کند که هیچ تناسبی با ظاهر و قیافه اش نداشت همین موضوع او را نگران کرد که مبادا در حین اجرای ترانه مردم به این تناقض خندیده و او را مسخره کنند.بنابراین بدون هماهنگی با کارگردان به شیوه ای دیگر عمل کرد و همین باعث موفقیت او شد.

امیدوارم تمامی دوستداران فیلمهای موزیکال از دیدن این فیلم زیبا لذت ببرند

اصولا به فیلمهای موزیکال علاقه چندانی ندارم و به نظرم بعضی از موزیک های میان فیلم واقعا حوصله آدم را سر میبرد. از بین تمام فیلمهای موزیکالی که دیدم تنها فیلم  اشکها و لبخندها ست  که اکثر آهنگهایش را چه به صورت دوبله و چه زبان اصلی دوست دارم.به نظر من مثلا فیلم بابا لنگ دراز و بانوی زیبای من اگر ژانر موزیکال نداشتند بسیار جذاب تر و محبوب تر می شدند.(البته شاید من هم روزی مثل جناب هانیبال به این ژانر علاقه مند شوم و از تماشای این فیلمها لذت بیشتری ببرم).

شب گذشته فیلم پر افتخار داستان وست ساید را برای دیدن انتخاب کردم.بهانه ام برای انتخاب این فیلم اول حضور ناتالی وود به عنوان هنرپیشه نقش اول زن و بعد رابرت وایز(کارگردان فیلمهایی چون کسی آن بالا مرا دوست دارد, میخواهم زنده بمانم و اشک ها و لبخندها )به عنوان کارگردان بود.

داستان وست ساید فیلمی درام, عاشقانه و موزیکال است که در سال 1961 به کارگردانی  رابرت وایز و جروم رابینز ساخته شده است.موضوع فیلم به نوعی از نمایش نامه مشهور رومئو و ژولیت شکسپیر الهام گرفته شده است.

داستان فیلم ماجرای اختلاف و درگیری بین دو گروه از جوانان خیابانگرد است.دسته ای از جوانان خیابانگرد آمریکایی که گروه جت ها به رهبری ریف را تشکیل داده اند در مقابل کوسه ها به رهبری برناردو که جوانان مهاجر پورتوریکوئی هستند قرار می گیرند.دعوا و نزاعِ ابتدای فیلم با هشدار ستوان شرانک تمام می شود.اما جت ها تصمیم می گیرند برای حفظ قلمروئی که سالها برایش جنگیده اند, نبردی به پا کنند تا گروه کوسه ها دیگر جرات نکنند به آن منطقه پا بگذارند.

ریف تصمیم می گیرد در این نبرد از بهترین دوستش , تونی( ریچارد بیمر ) که عضو سابق و یکی از پایه گذاران گروه جت بوده, کمک بگیرد. به همین خاطر به سراغ تونی می رود و او را به مراسم رقص دعوت می کند.تونی به شرکت در مراسم رقص و پیوستن مجدد به گروه بی علاقه است اما بالاخره با اصرار ریف,  قبول میکند به مراسم برود.

از طرف دیگر ماریا( ناتالی وود )خواهر کوچکتر برناردو(سر دسته گروه کوسه ها ) دختری احساساتی ست که برای شرکت در مراسم رقص بسیار هیجان زده است.اتفاقا در مراسم رقص ماریا و تونی دلباخته یکدیگر می شوند و این موضوع برادر ماریا یعنی برناردو را بسیار خشمگین می کند.

روز بعد در فروشگاه لباس آنیتا( معشوقه برناردو ) به طور تصادفی ماجرای نبرد را به ماریا می گوید و ماریا از تونی خواهش می کند که جلوی این دعوا را بگیرد.تونی خودش قصد ندارد در آن نبرد شرکت کند با این حال به ماریا قول میدهد که از ایجاد درگیری بین دو گروه جلوگیری کند و ... .

یکی از بهترین و تاثیرگذارترین سکانس های فیلم سکانسی ست که ماریا و تونی در فروشگاه لباس به کمک مانکن های بی جان مراسم ازدواج خیالی شان را جشن می گیرند و در خیال خود در کلیسا به عقد یکدیگر درمی آیند.

فیلم بعد از اکران با استقبال چشم گیر منتقدان و مردم رو به رو شد.همچنین در یازده رشته نامزد اسکار شد و درنهایت توانست 10 جایزه اسکار را از آن خود کند.اگر اشتباه نکنم تنها فیلم موزیکالی که تا کنون برنده 10 جایزه اسکار شده فیلم داستان وست ساید است که رکوردی برای رابرت وایز هم محسوب می شود.

وقتی ســه غول سینما، استنلی دانن کارگردان، فرد آستر و آدری هپبورن سـوپراستار در یک فیلم باشند معلوم است که موزیکالی ســــتودنی خواهد شد ...

وقتی صحنه آکنده از سمبل های مد ادیت هد طراح،و لباس های محشر هپبورن از ژیوانشی نابغه باشد معلوم است که موزیکالی تماشـایی خواهد شد...

وقتی موسیقی باشکوه فیلم از جرج و ایرا گرشوین و ترانه ها با صدای گرم آستر و هپبورن باشد معلوم است که موزیکالی شــــنیدنی خواهد شد...

وقتی لوکیشـن فیلم برداری زیباترین ترین مناظر طبیعی و آثار تاریخی پاریس رویایی باشـد معلوم است که موزیکالی دیدنی خواهد شد ...

.

funny face 1957

شرح فیلم: مردم از یکنواختی دنیای مد دلزده شده اند. مگی پرسکات (کی تامپسن) مدیر مجله مد کوالیتی طرحهایی را به اجرا می گذارد تا زنان را دوباره با مد آشتی دهد ولی این ترفندها هم گذرا و سطحی نگر هستند. او با مدل مشهور و عکاس خبره و تیمش راهی کتابفروشی کوچکی در گرینویچ ویلیج می شوند  و علیرغم مخالفت سرسختانه دختر کتابفروش جو استکتون (آدری هپبورن) مغازه را تبدیل به استودیوی عکسبرداری می کنند. اما باز هم مگی راضی نیست. او برای شوی مد خود در پاریس طالب دختری است که نهایت ظرافت و توان را دارا بوده و مدل منحصر بفرد مجله کوالیتی شود. دیک اوری (فرد آستر) عکاس خلاق مجله به او می گوید دختر موردنظر باید شخصیت و زیرکی و جسارت هم داشته باشد و متعاقب آن جو، دختر کتابفروش را پیشنهاد می کند.

اما جو یک دختر روشنفکر است که اعتقادی به مد ندارد و آن را احمقانه و تصنعی می داند. تنها آرزویش رفتن به سخنرانی پروفسور امیل فلوستر (میشل اوکلر) فیلسوف مقیم پاریس است و همین انگیزه سبب می شود علی رغم اعتقاداتش مدل مجله کوالیتی شده و با تیم راهی پاریس شوند.

جو ضمن تصویر برداری شیفته عکاس شوخ طبع مجله می گردد و حتی آرزوی ازدواج با او را در سر می پروراند و با صداقت به دیک می گوید دوستش دارد. دیک هم دلبسته جو می شود. تصاویر برداشته شده همه اوج هنر عکاسی و مدلیسم می شوند و جو در شب شوی لباس ستاره نمایش مد کوالیته می گردد.

برای معرفی او و تبلیغ مجله و لباسها قرار است مراسم ویژه ای با حضور بزرگان و اعیان پاریسی و خبرنگاران انجام شود ولی جو خبردار می شود پروفسور امیل قصد دارد در کافه ای که خاص روشنفکران پاریسی است سخنرانی داشته باشد پس برنامه را رها کرده و به کافه می رود و دیک به دنبال او راهی می شود. پروفسور مرد جوان نظربازی است که دیک به محض مشاهده نحوه نگاه و برخورد او به جو جمله جالبی می گوید: "او بیشتر یک مَرده تا یک فیلسوف!"

پایبندی جو به افکار مدرنش و ارادتش به پروفسور باعث می شود حرف دیک را باور نکند و قید همه چیز را می زند تا پای صحبت پروفسور بنشیند. دیک، جو را بزور از کافه به صحن نمایش می برد ولی شوی معارفه آنشب با بگومگوی پشت صحنه آنها تبدیل به یک فاجعه می شود. مراسم مجددا به شب بعد موکول می شود اما باز هم جوی سرکش به محفل روشنفکری در خانه امیل رفته است. دیک نا امید تصمیم به ترک فرانسه می گیرد. مراسم تجلیل کوالیتی درحال برهم پاشی است اما سر بزنگاه جو متوجه سوءنظر پروفسور شده و با امید دلجویی دیک شتابان به مراسم می رود. وقتی دیک را نمی یابد مگی او را تشویق می کند شو را اجرا کند و قول برگرداندن دیک را می دهد جو در آخرین نمایش لباس شب در نقش عروسی اندوهگین شاهکار می کند...اما اندوه او تمام شدنی است چون در نهایت این موزیکال زیبا با پایانی خوش لبخند را بر لبان و دلهای مخاطبان و او می نشاند.

سکانس موزیکال مورد علاقه من در این فیلم که علاوه بر اجرای زیبای ترانه اصلی فیلم و رقص آستر و هپبورن، نهایت ظرافت در نورپردازی و فیلمبرداری در آن بکار رفته است، در تاریکخانه مجله کوالیتی اتفاق می افتد! وقتی مگی که جو را به بهانه خرید چند جلد کتاب به کوالیتی کشانده قصد دارد او را بزور یک مدل کند و جو هراسان فرار کرده و وارد تاریکخانه می شود و البته در پایان سکانس متقاعد می شود که مدل کوالیتی شده تا بتواند به پاریس و زیارت پروفسور امیل نایل شود.

هرچند فیلم در زمان خودش با نقدهای مثبت  زیادی مواجه نشد، اما نامزد چهار اسکار بهترین سینماتوگرافی، طراحی صحنه و طراحی لباس و بهترین فیلمنامه گردید و به هر حال تماشاگران آن را دوست داشتند. البته شوخی دانن با مجامع روشنفکری فرانسه زیاد به مذاق فرانسوی های سوار بر "موج نو "خوش نیامد.

تقابل آدری جوان و آستر 57 ساله باورپذیر بود. فرد آستر در نقش دیک اوری عملا به شخصیت واقعی عکاس مشهور دنیای مد ریچارد آوِدُن نزدیک شده بود(آودن تیتراژ آغازین فیلم را طراحی نمود و از ابتدای ساخت فیلم مشاور پروژه نیز بود). آدری هپبورن که دربازی مقابل مردان مسن بخوبی تطابق پذیر است در پذیرش این نقش که شاید هر بازیگر جوانی چندان رغبت نکند یا در نظر تماشاچی ساده دل عشق پیر و جوان معقول نبوده و دیوانگی باشد،درنگ نکرد. صحبت دیوانگی شد دیالوگ جالب و مشهور فیلم را در این رابطه بعنوان حسن ختام مطلب تقدیم عزیزان می نمایم:

دیک : -  تو دیوونه ای ! نیستی؟

جو : - نه من دیوونه نیستم. من آزاردیده، نا امید و دیوونه هستم ! ...

------------------------------------------------------------------------------ 

عزیزان همونطور که ملاحظه می کنید این تاپیک زیبا توسط خانم دزیره بوجود آمده و با مطالب زیبای ایشان (و سایرین) ادامه یافته است. ضمن تشکر از دزیره ی کافه کلاسیک به دوستان تازه وارد پیشنهاد می کنم آن را از ابتدا مطالعه بفرمایند. سپاس

سلام به همه دوستان

اتفاقا من میخوام درباره فیلمهایی که ساخته نشده یا نخواهند شد بنویسم!!!!!!

شخصا زیاد از فیلم موزیکال خوشم نمیاد البته استثناهایی هم وجود داره مثل فیلم آوای موسیقی (اشکها و لبخندها) یا بانوی زیبای من، ویکتور ویکتوریا، Footloose و ...

یکی از تعاریفی که از فیلم موزیکال شده این است که: "... در فیلم دیالوگها در قالب ترانه و آواز ارائه میشوند..."

شاخه ای از فیلمهای موزیکال برمیگرده به بیوگرافی، یا موزیکال بیوگرافی مثل: RAY یا Walk the line

زیاد از مقدمه چینی خوشم نمیاد، بذار برم سر اصل مطلب...

امروز داشتم دنبال دارویی میگشتم... از این داروخانه به اون داروخانه... قسمتی از مسیر را پیاده میرفتم و قسمت دیگری را با ماشین...در مسیر مهستی گوش میدادم... پاپ قدیمی، دهه پنجاه...

(اشتباه نشه کلاسیک و پاپ غربی هم گوش میدم خیلی... خصوصا پاپ دهه 80 میلادی، ولی امروز نوبت مهستی بود. محض اطلاع)

به این فکر افتادم که حیف و میلیونها حیف که نمیشه از زندگی هنرمندانی که در بین ما نیستند مثل دلکش، ویگن، هایده، مهستی، مازیار و ... و حتی زنده ها مثل گوگوش، ستار، داریوش و حتی در حوضه سنتی مانند شجریان و ... فیلمی ساخته بشه.

حتی از ستارگان سابق مثل فردین...

البته فیلمی داریم (که من ندیدم) بنام نعمت نفتی (درباره زندگی آغاسی) به کارگردانی منوچهر نوذری (باز برمیگرده به سابق)

دلشدگان علی حاتمی شاید از دستشان در رفته. با یک گل بهار نیامد!

چون سالهایی از زندگی ما انکار میشه!!!!!!!!

خوب میدونیم اگر سناریوی محکمی نوشته بشه (که پتانسیلش خیلی وجود داره) با یک کارگردانی خوب، این گونه فیلمها پرفروشترین خواهند بود. شک نکنید. بجای فیلمهای سخیفی مانند مکس، چهار چنگولی یا آتیش بازی!!!

حتی هنوز هیچ فیلمی راجع به هنر دوبله هم نداریم!!! من یه سناریو نیمه کاره درباره دوبله دارم اما با چه امیدی ادامه بدم؟؟!!

چگونه فیلم زندگی چارلز ری مورد استقبال قرار گرفت؟

یا فیلم Walk the Line

ترجمه شده: سر به راه باش

که مربوط به زندگی جانی کش هست.

چی بگم والا

اما از هرچه بگذریم سخن تخیل خوش تر است!

اگر همین حالا قرار باشه فیلمی درباره زندگی هایده ساخته بشه... کدوم بازیگر نقش هایده را میتونه بازی کنه؟!

کی نقش ویگن؟

یه بار دیگه آنچه تایپ کردم را خواندم... میدونم خیلی بی حوصله نوشتم... اما اصل مطلب را گفتم...

ما خود گنجینه ای از فیلمهای موزیکال بیوگرافی داریم که نمیشه ساختش!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

تا متنی دیگر... بدرود

مردان و عروسک ها (1955)

مردان و عروسک ها ( یا خوش تیپ ها و دلبران ) تنها فیلم موزیکال مارلون براندو و یکی از چند فیلم موزیکال فرانک سیناترا از محصولات  ساموئل گلدوین و توزیع شده توسط MGM  . توسط جوزف ال منکه ویچ نوشته و ساخته شد .

ابتدا به این ترانه ی جالب که مضمون اصلی این فیلم هست توجه کنید :

When you see a guy reach for stars in the sky

وقتی یه مرد رو میبینی که دستش رو برای ستاره های آسمون دراز می کنه

You can bet that he's doing it for some doll

می تونی شرط ببندی که داره اینکارو واسه یه زن انجام میده

     When you spot a John waiting out in the rain

وقتی یه مرد رو می بینی که بیرون زیر بارون منتظره

Chances are he's insane as only a John can be for a Jane

نمی دونی دیوونه است یا اینکارو واسه یه زن انجام میده

When you meet a gent paying all kinds of rent

وقتی یه آقا رو میبینی که همه نوع اجاره ای رو پرداخت می کنه

For a flat that could flatten the Taj Mahal

برای یه آپارتمان که به بزرگی تاج محل می رسه

Call it sad, call it funny but it's better than even money

میگی ناراحت کننده است ، میگی خنده داره! ولی بهتر از اون پولیه که

That the guy's only doing it for some doll

مردها اونو واسه زن ها خرج می کنند

When you see a Joe saving half of his dough

هنگامی که شما می بینید که جو نصف خمیر خودش رو ذخیره می کنه

You can bet there'll be mink in it for some doll

می تونید شرط ببندید که در اون کار تمایل به زن ها وجود داره

بازیگران این فیلم زیبا:

مارلون براندو در نقش اسکای مترسون

فرانک سیناترا در نقش نیتان دیترویت

جین سیمونز در نقش سارا براون

ویوین بلین در نقش خانم آدلاید

در این فیلم ، قماربازی بنام نیتان دیترویت (فرانک سیناترا ) به دنبال سازماندهی یک بازی قماره اما بدون مجوز  پلیس. تمام مکان هایی که ناتان معمولا بازی های خود را ترتیب میده  ، اجازه ورود نداره  به علت فشار تهدید آمیز برانیگان ( افسر ارشد پلیس( .  اضافه کنید به مشکلات نیتان، نامزد او، خانم آدلاید (ویویان بلین ) ، یک خواننده کلوپ شبانه، که می خواد به انتظار 14 ساله خود برای ازدواج با نیتان پایان بده

و به همین خاطر می خواد نیتان رو به راه راست هدایت کنه ولی  سازماندهی قمارغیر قانونی تنها کاریه که نیتان در اون  خوبه.  و حالا نیتان درجدیدترین شرط بندی خودش احتیاج به 1000 دلار پول نقد داره و هرکار می کنه نمیتونه اون پول نقد رو تهیه کنه .

و اما نقش مارلون براندو در این فیلم ، یکی از آشناهای قدیمی نیتان هست به اسم اسکای مسترسون که به عقیده خودش همه ی دخترها به راحتی قابل دسترس هستند . حاضر میشه شرط نیتان برای دعوت سارا به یک شام اون هم در هاوانا در کوبا رو بپذیره چون به خودش اعتماد کامل داشته . و نیتان هم تصور میکنه که اسکای محاله بتونه سارا که یک مبلغ مذهبی علیه قمار و هر گناه دیگه ای هست رو به هاوانا ببره.

در واقع فقط افرادی به سارا مراجعت می کنند که قصد دارن توبه کنند و از گناهان خود برگردند پس اسکای (براندو) می بایست برای نزدیک شدن به سارا از همین دریچه وارد بشه یعنی فرد گناهکاری که قصد داره از گناهان خویش برگرده و به یک کمک نیاز داره.  طبعا برای راضی کردن چنین دختر دور از دسترسی اسکای می بایست یک معامله بزرگ رو صورت بده و چه معامله ای بهتر از پیشنهاد تحویل 12 عدد از گناهکاران شهر به سارا برای توبه در ازای قبول صرف شام از سوی سارا؟!

خب حالا اسکای ( مارلون ) می مونه و آوردن افراد قمارخونه نزد سارا ، این هم کار مشکلیه و باز هم کلید این کار با قمار و یا بهتره بگم کلید شانس حل میشه یعنی اسکای تو محل قمارخونه بره و شرط بنده که اگه تاس هایی که میندازه براش موفقیت آمیز باشه می بایست اونها اسکای رو تا پیش سارا همراهی کنند ولی چنانچه موفقیت آمیز نبود باید به هر کدوم نفری 1000 دلار پرداخت کنه ، عجب ریسکی!!!

به هر حال تماشای این فیلم دلچسب رو به دوستان طرفدار مارلون براندو توصیه می کنم ، به این دلیل که همونطور که تنها در یک فیلم وسترن ایفای نقش کرده ، تنها در یک موزیکال حضور داشته و دیدن مارلون در لحظات موزیکال این فیلم خالی از لطف نیست.

این تنها همکاری مارلون براندو و فرانک سیناترا در یک فیلم بود .

جمله ی مارلون براندو در وصف فرانک سیناترا: وقتی فرانک سیناترا بمیرد مطمئنم روحش خدا را بخاطر این که اینقدر او را بی نمک و بی مزه خلق کرده ، حسابی سرزنش می کند!!!

در فیلم مستند زندگی نامه براندو در پاسخ به این سوال که چرا باا وجود این همه توانایی در این فیلم سبک بازی کردید ، مارلون پاسخ داد: این بخشی از هنر یک بازیگره که بتونه نقش سبکی اجرا کنه و هم بتونه سرگرم کننده باشه و هم راوی داستان .

در اینجا می تونید بهترین فیلم های موزیکال تاریخ سینما به انتخاب موسسه AFI  رو ببینید.

بانوی زیبای من

محصول 1964

ایالات متحده آمریکا

با بازی هنر پیشه معروف آدری هپبورن

مدت زمان فیلم 168 دقیقه بوده

قبل ساخت این فیل از نمایشی 1956 برگزار شد و نقش الیزا دختر گل فروش را جولی اندروز ایفا کره بود

و بلا خره در سال 1964 بانوی زیبای من به کارگردانی جرج کیوکر و تهیه کنندگی کمپانی برادران وارنر در  بیست و نهم اکتبر سال 1964 بر روی پرده سینما ها رفت

اولین آهنگ فیلم lovely نام دارد که در نسخه ی دوبله شده ی فیلم اونو با صدای نازیلا زند کریمی می شنویم.

یه کی از نکته های جالب این فیلم اینه که تمام آهنگ ها به فارسی در نسخه دوبله ی  فیلم خوانده شده و خواننده معروف فرهاد در آهنگ اگه یه جو شانس داشتیم هنر نمایی کرده .

مدیر دوبلاژ این اثر بسیار عالی مرحوم استاد علی کسمایی ست                                    

داستان این فیلم درباره دختر گلفروشیست بنام الیزا دولیتل که در یک شب بارانی در حالی که گل هایش را می فروخت با پروفسر هنری هیگینز با بازی هریسون آشنا می شود و هیگینز  با دوستش پیکرینگ شرط می بندد که می تواند الیزا را پس از مدتی به یک بانو ی متشخص تبدیل کند .

به نام خدا

یکی از بهترین فیلم های موزیکالی که تو عمرم دیدم فیلم مشهدی عباده که بسیار زیبا ساخته شده بود

• نام اصلی             : O olmasin bu olsun  
• نام انگلیسی        :If not one,then this one
• نام فارسی           :اگه اون نشد این یکی میشه            
• نام شناخته شده   :مشهدی عباد

محصول سال 1956 آذربایجان

داستان فیلم :

داستان فیلم در مورد دختر و پسری جوان به نام های گلنار و سرور است که عاشق یکدیگرند ولی پدر گلنار به دلیل مشکلات مالی که دارد او را مجبور به ازدواج با یک پیر بازاری به نام مشهدی عباد میکند ولی گلنار و سرور زیر بار این ازدواج نمیرود و ...

(متن کپی شده از سایت ویکی پدیا با اندکی تغییر)

عکس هایی از فیلم

یکی از بهترین فیلم های عمرم هروقت که میدیدیم پخش میشه همه اهل خانواده دور هم جمع میشدیم تا باهم بخندیم و کیف کنیم یه فیلم نوستالژیک واقعی 

اگه در فیلم دقت کنید می بینید که عبارت های زیادی به فارسی نوشته شده است علت آن این است که اتفاقات این فیلم در سال 1910میلادی یعنی سال 1289 شمسی که آذربایجان هنوز کشوری مستقل نبود و از ایران جدانشده بودرخ داده است(در سال 1324 شمس آذزبایجان از ایران جدا و کشوری مستقل شد)

تکه از فیلم مشهدی عباد

(اگر دقت کنید میبینید که عبارت لیلی و مجنون بروی یکی از دیوار ها نوشته شده است)

http://s8.picofile.com/file/8273441018/O...N.mkv.html

سلام

از دوستان کسی فیلم آمادئوس رو دیده؟

Amadeus 1984

میتونه در موردش توضیح بده و آیا مثل فیلم دیوانه از قفس پرید قوی هست و ارزش دیدن رو دارد؟

آثاری که نام بردی جزو بهترینهای کارگردانش هست و اغلب طرفداران میلوش فورمن رو با این دو فیلم میشناسن

البته دیوانه از قفس پرید به دلایلی از جمله داستان تکان دهنده و بازی جک نیکلسون بیشتر مورد توجه قرار گرفت

درباره محتوا و نقدهای آمادئوس سایتهای سینمایی در این رابطه مطالب جامعی نوشتن، ضمنا گفته شده یکی از بهترین فیلمهای موزیکاله

مثلا اینجا بررسی فیلم آمادئوس

حالا کدومش قوی تر هست بستگی به نوع دیدگاه و سلیقه مخاطب داره و اینکه چه سبکی رو بیشتر میپسنده

دیوانه از قفس پرید/درام               آمادئوس/درام، زندگینامه، موزیکال، شبهه تاریخی

در هر صورت شما که به فیلمهای موزیکال علاقمندی پیشنهاد میکنم آمادئوس رو هم تماشا کنی و از دیدنش لذت ببری

بهتره نسخه Director's cut رو ببینی چون مدت زمانش بیشتر و در نتیجه کاملتره

دانلود آمادئوس 1984