سلام

این قطعه را تقدیم می کنم به همه ی دوستان غایب کافه

به خصوص رفیق گرمابه و گلستان من : آناکین اسکای واکر

دلم برای یک نفر تنگ است…

نه می دانم نامش چیست…

و نه می دانم چه می کند…

حتی خبری از رنگ چشمانش هم ندارم…

رنگ موهایش را نمی دانم…

لبخندش را هم…

فقط می دانم که باید باشد،

 ولی نیست…

(۱۳۹۶/۴/۲۷ عصر ۱۱:۵۸)شارینگهام نوشته شده:  

به خصوص رفیق گرمابه و گلستان من : آناکین اسکای واکر 

واقعا جایشان خالی است با آن پست های پرمغز و زیبا.

امیدواریم در جنگ ستارگان از بین نرفته باشند.

آخرین خبری که از ایشان داریم این است که یک روز صبح سوار سفینه شخصی خود شده و عازم محل کار خود در کهکشان قنطورس گشتند. بعد از آن دیگر خبری از ایشان نشده است.

شاید در کمین موجودات فضایی گرفتار شده باشند  یا به اسارت گرفته شده باشند.

یادی میکنم از جناب «پیرمرد» و تشکر دوباره از ایشان بابت معرفی آهنگ Mariage d'amour.

(۱۳۹۳/۳/۸ صبح ۰۱:۰۶)سروان رنو نوشته شده:  بالاخره این رزا با بی احتیاطی هایش کار دست خودش داد ...

(۱۳۹۳/۱۱/۱۰ عصر ۰۳:۰۴)زاپاتا نوشته شده:  ... دقیقا 18 روز دیگر، یکسالی می شود که یکی از بانوان گرامی و فرهیخته در کافه حضور نیافته است. بانویی که غالب ارسالهایش خاطره انگیز و ماندگار بود ...

این سنّت قدردانی و یاد نمودن از دوستان در کافه برایم گرامی است. من هم به نوبه‌ی خود میخواستم از بانویی تشکر و یاد کنم که با خواندن پُست‌هایشان در کافه، پیوسته از هوش و ذهن قوی و در عین حال بی‌ادعایی و بی‌پیرایگی‌شان شگفت‌زده می‌شوم: خانم رزا

برای اینکه دست خالی نیامده باشم ــ با توجه به اینکه بیشتر پُست‌هایی که از ایشان خوانده‌ام مربوط به دنیای خیال‌انگیز کودکی بوده است ــ به سراغ آلبوم کارت پُستال‌های قدیمی‌ام رفتم و به نیّت ایشان از چندتایشان عکس گرفتم. این‌ها را به آن عهدِ بی‌پیرایگیِ کودکی و نوجوانی، در برگ پشتی یا داخلی‌شان نشانیِ دوست می‌نوشتیم و با پیام شادباش و آرزوی بهروزی‌یی پُست میکردیم و منتظر می‌ماندیم تا دوست هم در جواب، کارتی دیگر فرستد؛ با نقشی دگر از همان جنسِ خیال و آرزو.

منتظر بازگشت سبزتان هستیم رزای گرامی.

------------------------------------------------