جعبه پيام

بهزاد ستوده

(۱۳۸۹/۸/۱۹ صبح ۰۸:۳۳)اسکورپان شیردل نوشته شده:

3-گربه کلوندایک هم از کارتونهای مورد علاقه من بود با جمله معروف موشه: "ناجی افسانه ای همه جا هست!"

4-پروفسور بالتازار رو هم که معرف حضور است ؛ دانشمندی با تیپی شبیه یهودیها که به راحتی به رویاهایش جامۀ عمل میپوشاند.

7-و اینهم لینک مشخصات مامفی با نام اصلی Here Comes Mumfie

8- کارتون گوریل انگوری ( با نام اصلی The Great Grape Ape Show) هم از کارتونهاییست که در دهۀ شصت پخش میشد. من آن قسمت را که مربوط به بازی فوتبال آریکایی هست خیلی دوست دارم. جدیدا این کارتون به صورت سی دی به کلوپ ها آمده که من نمیدانم آیا با همان دوبله بیادماندنی قدیم پخش شده یا اینکه دوباره دوبله شده:

9- ملوان زبل با نام اصلی پاپای هم کارتونی بود که هم قدیم پخش میشد و هم جدیدا پخش میشود ؛ البته با جرح و تعدیل فراوان!

10- کارتون تنسی تاکسیدو هم از کارتونهایی بود که به خاطر دوبلۀ زیبایش معروف شد. یک "پنگوئن احمق" و یک "شیرماهی کودن" در هر قسمت دست به خرابکاریهایی میزنند که موجب عصبانیت رئیس باغ وحش میشود. آقای ووپی و کمد معروفش هم که بعدها ضرب المثل شد بازهم با صدای زیبای شهروز ملک آرایی مادگار شد. متاسفانه جدیدا این کارتون با دوبلۀ جدید در کلوپ ها پخش شده که که با این دوبله ، کارتون تنسی تاکسیدو تبدیل به یک کارتون معمولی شده.

(راستی حالا که صحبت از دوبله های جدید شد بد نیست به افتضاح ترین دوبلۀ جدید کارتونی اشاره کنم و آن هم دوبلۀ کارتون ماجراهای گالیور است آنقدر صداهای بدی برای گالیور و سایر شخصیتها انتخاب شده که اصلا نمیتوانم حتی یک دقیقه از این دوبله را هم تحمل کنم! متاسفانه سرپرست گویندگان جدید این کارتون ،خود آقای اکبر منانی است که به جای نقش قدیمش – گلام- صحبت کرده ، اما جای تعجب است که چرا برای سایر شخصیتها بویژه بانکو و ایگل ، چنین صداهایی را انتخاب کرده است؟

3- گربه کلون داگ ایرج رضایی / تورج نصر موش : مهدی آژیر

راوی پروفسور بالتازار : امیر هوشنگ زند

7 - مامفی : ناهید امیریان

8 - گوریل انگوری : صادق ماهرو بیگلی بیگلی : اضغر افضلی (دوبله جدید هم با همین گویندگان است)

9 - ملوان زبل : حسین باغی

10 - تنسی تاکسیدو : مهدی آژیر / تورج نصر چاملی : ظفر گرایی / همت مومی وند

آقای وپی : شهروز ملک آرا / شهروز ملک آرا رییس : کنعان کیانی / همت مومی وند

گالیور : شهاب عسگری / ... کاپیتان : شهروز ملک آرا / شهروز ملک آرا

بانکو : مهدی آؤیر / ... ایگل : ظفر گرایی / ظفر گرایی گلام : اکبرمنانی / اکبر مانی

فلرتیشیا : مینو غزنوی / شهرزاد ثابتی

معاون کلانتر : ایرج رضایی / ایرج رضایی ماکسی : مینوغزنوی / مینوغزنوی

موش کور : مهدی آژیر / ظفر گرایی کلانتر : عباس سعیدی / ...

یوگی : ناصر تهماسب / تورج نصر /ناصر تهماسب

بوبو : مهدی آژیر / عباس نباتی / تورج نصر

**اسکورپان شیردل**

(۱۳۸۹/۸/۱۹ صبح ۰۹:۱۰)بهزاد ستوده نوشته شده:

ایگل : ظفر گرایی / ظفر گرایی

آقا بهزاد! مطمئنید که در هر دو دوبله ظفر گرایی صحبت کرده؟ به هیچ عنوان صداهای ایگل در دو دوبله شبیه هم نیستند، مگر اینکه آقای گرایی تغییر صدا داده باشد (که در آنصورت هم توجیهی نداشته). ضمناً منظور من از دوبلۀ جدید، دوبلۀ نسخۀ پخش شده توسط موسسۀ رودکی است.

بهزاد ستوده

(۱۳۸۹/۸/۱۹ صبح ۰۹:۲۵)اسکورپان شیردل نوشته شده:

(۱۳۸۹/۸/۱۹ صبح ۰۹:۱۰)بهزاد ستوده نوشته شده:

ایگل : ظفر گرایی / ظفر گرایی

آقا بهزاد! مطمئنید که در هر دو دوبله ظفر گرایی صحبت کرده؟ به هیچ عنوان صداهای ایگل در دو دوبله شبیه هم نیستند، مگر اینکه آقای گرایی تغییر صدا داده باشد (که در آنصورت هم توجیهی نداشته). ضمناً منظور من از دوبلۀ جدید، دوبلۀ نسخۀ پخش شده توسط موسسۀ رودکی است.

ظفر گرایی در دوبله قبل چیز دیگری بود با صدای اصلی خودش حرف زد و دوبله جدید با تیپ حرف زده و بنظر شما متفاوت است . چون صدای اصلی امروز ظفر گرایی مناسب نبود

هری لایم

کارتون TOP CAT بصورت دوبله وجود داره ؟

شواهد و قرائن حاکی از اینن که نقش پلیس رو در مجموعه کارتونی تاپ کت , صادق ماهرو می گفته . البته با تیپ سازی .

**بانو**

(۱۳۸۹/۸/۱۸ صبح ۰۸:۲۵)1991 نوشته شده:

کسی لینک دانلودش رو داره؟

انیمیشنی که مدنظر شما دوست خوب است، با نام "La linea" توسط یک انیماتور 52 ساله ایتالیایی به نام اسوالدو کاواندولی (Osvaldo Cavandoli) در قالب یک مجموعه 90 قسمتی و با طول بیشینه 2 تا 3 دقیقه برای هر اپیزود، ساخته و در فاصله سالهای 1972- 1991 از کانال Rai ایتالیا پخش می شد که بعدها تبدیل به اثری جهانی گشت. در مجموع یکی از ساده ترین، هوشمندانه ترین و موجزترین کارهای انیمیشن که باب میل اکثر کشورهای جهان شد...

این مرد خطی با بینی بزرگ که شاید بتوان اورا شبیه اثر یک گچ نازک و یا مداد سفید تصور کرد که بر زمینه ای گاه سبز و گاه آبی آسمانی می دوید، می خندید، زمین می خورد، فحش میداد، مسخره می کرد و اگر در جایی از مسیر، آن خط زمینه که مدام پایش روی آن بود منقطع می شد با داد و هوار، نقاش را وادار می کرد خط را به هم متصل کند، واقعا گستاخ و دوست داشتنی بود! خنده های از ته دل که معمولا با بیرون آوردن زبان و پاشیدن آب دهانش به اطراف بار طنز تصویر را دوچندان می کرد واقعا از خاطر نمی رود!

تمامی صداهای صحنه مال یک شخص بود، Carlo Bonomi و این پس زمینه رنگی هم توسط Franco Godi طراحی شده بود. جایی دیدم نوشته بود به مجموعه La Linea تا کنون جوایز متعددی نیز تعلق گرفته که به عنوان مثال میتوان به جایزه سال ۱۹۷۲ در Annecy فرانسه و ۱۹۷۳ Zagreb یوگوسلاوی سابق اشاره نمودکه این امر دور از ذهن هم نیست...

دانلود مجموعه :

Password :

http://forum1.free-offline.com/members/e...ystem.html

این مجموعه در کشورهای مختلف با این اسامی نیز پخش شده است:

(Linus på linjen" (Linus on the Line" در سوئد/ "Badum badum" در اسلونی/ "Badum badum" و یا "Złośniczek" در لهستان / "Menő Manó" در مجارستان / "Mar Kav" و "מר קו" (Mr. Line) در اسرائیل / "Bajram" در آلبانی / "Streken"در نروژ / "Stregen" در دانمارک / "Línan" در ایسلند / "Baljum Baljum" در مقدونیه / (Bay Meraklı" (Mr. Curious" در ترکیه / "Барум Барум"و "Barum Barum" یا "Абаракандиши Ди Фјури"و "Abarakandiši Di Fjuri" در صربستان / "Lineman" در آمریکا / "La Linéa" در فرانسه / "A Linha" در برزیل و "Lijntje" در هلند

ولی راستی اسم این مجموعه در ایران چه بود ؟!! آقای خط؟! من که چنین نامی را به خاطر ندارم!

**سروان رنو**

یه برنامه عروسکی بود به نام کار و اندیشه که خیلی نوآر بود .. یعنی سیاه بود ... دو تا آدمک بودن به نام کار و اندیشه. اون که اسمش اندیشه بود کارش فقط فکر کردن بود و اون یکی که اسمش کار بود فقط کار می کرد ! خلاصه محیط برنامه خیلی سیاه و ترسناک بود ! تیتراژش هم این بود: ( اونجاهایی که کشیده نوشتم رو به صورت کشیده بخونید )

اسم من اندیــــشـه ...... به کار می گم همیـــشه ..... بی کار و بی اندیشه ... چیزی درست نمیشه .... چیزی درست نمیشه ... !

بعد کار می اومد وسط و شروع می کرد به خوندن :

مـــن کـــارم .... بازو و نیــرو دارم .... هر چیزی رو می سازم ... از تنبلی بیزارم ...

بعد جفتشون با هم می گفتند:

ما کار و اندیــشه ... با هم هستیم همیــشه .... می دونیم تنهایــی .... چیزی درست نمیــشه ... چیزی درست نمیـشه ... چیزی درست نمیــشه ...

اصلا شعرهای اون زمان خیلی بامعنی و ریتمیک و آهنگین بود... شعرهای حالا چی ؟ ... شعرهای عمو پورنگ ... [تصویر: www_MyEmoticons_com__burp.gif] شعر که نیست... حتی نثر مسجع هم نیست !

بهزاد ستوده

(۱۳۸۹/۸/۱۹ صبح ۱۰:۵۶)هری لایم نوشته شده:

مثلا چطور میشه آدم با یادآوری فوتبالیستا یا کلا قرمزی احساس لذت کنه ؟

حتی اگه رودرواسی ( یا رودر بایستی ! ) رو بذاریم کنار کارتون هایی مث حنا - پارادایز - هاچ - خانواده دکتر ارنست ... هم بیخود به نظر میرسن ( در قیاس با اونهایی که شما نام بردید )

حنا ، دختری در مزرعه ( سری کامل زبان اصلی ) 3DVD Divx

کارتون حنا ،دختری بنام نل ،خانواده دکتر ارنست ، هاچ زنبورعسل همه سرشار از زندگی بودند و به ما درس زندگی می دادند

کارتون حنا دختری در مزرعه (کاتری دختر گاوچران) با این که سیاه بود و برای سن ما کودک و نوجوان آن روز ها سنگین بود بسیار دلپذیر تر از کارتون های فضایی و خشونت بار امروزی همچون دیجیمون بود .

حنا در اصل 49 قسمت بود که 30 قسمت پخش شد تعدادی از قسمت ها در هم ترکیب شد و در نهایت به 30 قسمت رسید تعدادی هم اصلا دوبله نشد میدانید چرا؟

چون روابط حنا و دوست پسر هایش که رابطه خواهر برادری بود مشخص نشود . آن زمان اینچنین به تربیت و خانواده اهمیت می داند و از پخش هرآنچه باعث انحراف شود جلوگیری می شد اما امروز به مدد علمک شیطان وا وی لا شده اینها نتیجه همین آزاد ی بیش از حد است

مسئلهٌ.. حنا دختری در مزرعه چه درسهایی به ما می داد

درس مسئولیت پذیری (به چرا بردن 60 راس گاو )

درس پشت کار و تلاش (روزها کار و تلاش شبها درس و کتاب)

درس اعتماد بنفس (اگر خدا آرزوی در دل تو نهاده قدرت به آرزو رسیدن را هم به تو عطا فرموده است)

درس صبر و استقامت در برابر مشکلات و (دوری از مادر/ روبرو شدن با خرس وحشی وگله گرگ ها )...

حنا اگر امروز دوباره دوبله شود دیگرنیازی به 400 دقیقه سانسورندارد 40 دقیقه سانسور هم نیاز ندارد

هری لایم

حق با شماست اما منظورم آن تاثیر غریبی است که این کارتون ها فاقد آن هستند .

من آن را به نوعی جادو تشبیه کردم . که در کارتونی مثل پلنگ صورتی وجود دارد اما در حنا یا هاچ وجود ندارد .

دو دسته برنامه را با هم مقایسه کردم .

نیمه اول دهه 60: زورو - قصه باغ گل ها - تنسی تاکسیدو - گربه ی کلونداک - توشه لاک پشت - پلنگ صورتی - گوریل انگوری - معاون کلانتر - یوگی و دوستان - مامفی - در این دنیای شگفت انگیز سندباد - پینوکیو - کوچولو های جهانگرد - دهکده ی سبزی جات و ...

نیمه دوم دهه 60 : ...

به نظر من برنامه های نیمه ی اول بسیار جذاب تر هستند . در قیاس با نل و هاچ و بقیه .

اتفاقا به همین دلیل که شما عنوان کردید , کارتونی مثل حنا فاقد اون آن لازمه . چون مبنا رو میذاره بر اینکه به مخاطب درس بده . در حالی که کودک کارتون رو نمیبینه که درس بگیره ( اون هم بصورت گلدرشت و تصنعی ) .

کارتون رو میبینه که لذت ببره با تمام وجود غرق شه در دنیای خودش . این همون نکته ی ظریفیه که در کارتونی مث مهاجران - بچه های آلپ - خانواده ی دکتر ارنست - بچه های مدرسه ی والت - حنا - هاچ و ... لحاظ نشده . یعنی ابتدا به ساکن , در این کارتون ها مبنا آموزش و تعلیم و تربیت کودک قرار داده شده . اساسا سناریوی این کارتون ها بر این مبنا نوشته شده .

من تمام این کارتون ها رو با دقت تمام میدیدم ولی همون موقع هم هیچ وقت به حد کافی راضی نمی شدم . کودک شاید قدرت بیان نداشته باشه و نظام ذهنیش شکل نگرفته باشه اما بصورت شهودی میفهمه چی به چیه . می فهمه که این کارتون میخواد به زور مفهومی مثل مسئولیت پذیری رو بهش آموزش بده . بنا بر این ناخود آگاه گارد می گیره و لذت نمی بره . ( چون در تمام طول روز در حال آموزش بوده از والدین یا معلم یا ناظم یا سایر برنامه های رادیو تلوزیون )

در کارتون های دهه 50 و اوایل دهه 60 مفاهیم عمیق آموزشی و تربیتی وجود داره ( البته نه در همشون ) اما مبنا ابتدا تفریح و لذت کودک قرار داده شده . حالا اگر مفاهیم اخلاقی ( مثل ادب - امانتداری و ... ) در اون کارتون وجود داشت , چه بهتر . اگر نداشت , نداشت .

من بعید میدونم مثلا از پلنگ صورتی ( بعنوان گل سرسبد کارتون های کلاسیک ) بشه مفاهیم عمیق انسانی و تعالی روح رو استخراج کرد . اما پلنگ صورتی پلنگ صورتیه . نوک قله س .

کارتونی هم داریم مثل سندباد که مفاهیم اخلاقی ( یا در مورد تنسی تاکسیدو مفاهیم علمی ) با ظرافت و جذابیت در خلال یک ماجرا بصورت ضمنی به مخاطب منتقل میشه .

... و در نهایت من تاکید کردم که اگر رودربایستی رو کنار بگذاریم و اندکی از تعارف فاصله بگیریم ...

بهزاد ستوده

کارتون های قدیمی دو دسته بودند دسته اول مثل پلنگ صورتی ، گوریل انگوری،دهکده سبزیجات و کلا ً انمیشن های با محوریت حیوانات مخصوص سن کودکان بود گوریل انگوری را من سن دبستان بودم و لذت میبردم بارها و بارها لذت بردم بقول شما برای لذت که گاهی در خلال ان مفهوم تربیتی هم داشت

اما ... اما کارتون های انسانی مثل حنا ، نل ، خانواده دکتر ارنست ، مهاجران ،بل و سباستین،تام سایر سندباد و حتی پینوکیو در واقع مثل یک رمان مصور بودند و ما از تماشای ان لذت میبردیم و همذات پنداری می کردیم درس می گرفتیم

ما عادت داشتیم در کودکی برنامه مخصوص نوجوانان را هم ببینیم و در نوجوانی برنامه مخصوص کودکان را می دیم که با هم تفاوت داشت هرچند در کنار هم پخش می شد

به همین علت این ذهنیت مقایسه پیش می آید که منطقی نیست

هری لایم

باز نکته ی دیگه ای که درمورد کارتون ها و برنامه های دهه 50 و اوایل دهه 60 وجوداره ( و شما حتما بیشتر از من واقفید ) دوبله ی بی نظیر اونهاس . برخی از همان گویندگان در سالهای بعد تر هم در کارتون ها گویندگی کردند اما تقلبی از کار در آمد .

شور و نشاط گویندگانی مثل پرویز نارنجی ها بعنوان راوی مجموعه پلنگ صورتی و حسن عباسی ( بازرس و مورچه ) کنعان کیانی و مهدی آزیر و ظفر گرایی در تنسی تاکسیدو و چاملی ...

این ها تالی ندارن . رویایی رو برای نسلی شکل دادن که تکرار ناپذیره . اگر قوه ی هرکول هم به کار بیفته , فایده ای نداره ... ( نقل به مضمون از هملت )

**اسکورپان شیردل**

شاید هم علت دیگری که ما (موافقان کارتون های سری اول) از کارتونهای ژاپنی دلزده شده ایم ، بحث شعار زدگی سطحی -و به قول هری لایم- گل درشتِ این کارتون ها باشد. کارتونهای ژاپنی همیشه در صدد بودند به "رو" ترین شیوۀ ممکن به ما درس اخلاق بدهند! اینکه "هر کس بدی کند نتیجه اش را می بیند و هر کس خوب باشد پاداش میگیرد" یا "به دیگران تا جایی که میتوانید کمک کنید" مواردی از این نصایح پدرانه (و یا شاید مادرانه) و دلسوزانه این کارتون ها است. در صورتیکه پیام های اخلاقی کارتونهای نسل اول ، طوری در دل داستان مستتر بود که کودک را هم سرگرم میکرد و هم اینکه به کودک اجازه میداد نتایج اخلاقی موردنظر کارتون را از لایه های درونی آن استخراج کند. در اکثر کارتونهای ژاپنی خطوط روایی کارتون ، مشابه یکدیگر بودند. اینکه فرزندی (خواه انسان ، خواه حیوان و خواه حشره!) مادر خود را گم کرده یا از دست داده و به دنبال یافتن او سختیهای زیادی را متحمل میشود و در نهایت او را می یابد (یا نمی یابد). بعدها نیز با افزایش کارتون های ژاپنی آنقدر کاراکترها و داستان ها شبیه هم شدند که نمیتوانستی تشخیص دهی که چی به چی است!

در این مطلب نخواستم کل کارتونهای ژاپنی را زیر سوال ببرم بلکه فقط میخواهم بگویم که برای ماها کارتونهایی مثل یوگی و گوریل انگوری و رابین هود و گالیور (و حتی سندباد و پینوکیو) ، خاطره انگیزتر و ماندنی تر از هاچ زنبورعسل و مهاجران و حنا و ... هستند.

هری لایم

پلاژ های حصیری و ساحل بندر انزلی در اواخر دهه 50

**اسکورپان شیردل**

فیلمهای سینمایی دهۀ شصت

در دهه شصت با توجه به اینکه فقط دو شبکه داشتیم و همچنین محدود بودن مدت زمان روزانۀ پخش ، تعداد فیلمهای سینمایی پخش شده از دوشبکه محدود بود. در واقع عملاً این دو شبکه، هفته ای یک فیلم بیشتر پخش نمی کردند. البته گاهی اوقات هم این برنامه دستخوش تغییر میشد. به عنوان مثال به یاد دارم دوره ای را که چهارشنبه ها هم شبکه یک در آخر شب ، فیلم سینمایی پخش میکرد. تاریخ پخش فیلمهای شبکۀ دو را دقیق به خاطر ندارم ، اما فکر میکنم پنجشنبه شب بود (یا جمعه شب ؛ به هرحال دقیق به یاد ندارم)

و اما فیلمهایی که پخش میشد (در این قسمت کاری به فیلم های داخلی نداریم):

1- فیلمهای جنگی و پارتیزانی : به دلیل همزمانی دهه شصت با جنگ ، پخش اینجور فیلم ها معمول بود. ما بچه ها هم که عاشق این جور فیلمها بودیم. از این فیلمها نام و مشخصاتی به یاد ندارم. هرچه که به یاد دارم کلاه ذوزنقه ای شکل پارتیزانی است که در وسط کلاه ، ستاره ای به چشم میخورد(علامت پارتیزان های یوگسلاوی) و مسلسل های مخصوص آن دوران که بعدها فهمیدم از نوع MP40 Schmeisser و Sten Gun Mark 2 هستند. یادمه با تیر و تخته برای خودمان سلاح میساختیم ، با پارچه مخمل کلاه پارتیزانی درست میکردیم و در کوچه با بچه های دیگر و یا در خانه با سایر اعضای خانه، نبردهای جنگ جهانی دوم را بازسازی می کردیم!

2- فیلمهای هندی : تعدادی فیلم هندی از نوع گریه آور و سوزناک هم (البته با حذف حرکات موزون و آوازهای فیلم!) در آن دوران شاهد بودیم که از معروفترین آنها میتوان به فیلم بگذار گریه کنم و قانون اشاره کرد. اولی که از اسمش معلوم است چه جور فیلمی بود! و اما در مورد دومی. این دومی با ما کاری کرد کارستان! تمام فکر و ذکرمون شده بود این فیلم. با ویجِی زندگی کردیم و با مرگ او گریه کردیم. تمام دیالوگهای حساس فیلم را از بر بودیم . کتابش را خریدیم! کتابی بود با چاپ بد که سودجویان بعد از استقبال مردم آن را وارد بازار کردند. در واقع مثل این بود که یک نفر داستان فیلم را برای کسی دیگر تعریف کند و آن کس آن را بنویسد،چاپ کند و روانه بازار کند!

چی داشتم میگفتم. آها! خلاصه این فیلم ما را درگیر خودش کرد. آنجا بود که فهمیدیم خسروشاهی کیست. سعی کردیم با لحن او سخن بگوییم:

اون کثافت مادر منو کشت... پدر... من همیشه دوسِت داشتم...

منظور ویجی از اون کثافت ، مرحوم آمریش پوری معروف بود که در نقش منفی فیلم بازی میکرد. سایر بازیگران هم که آمیتاب بچن ، نقش ویجی و دیلیپ کومار ، نقش پدرش را داشت. آنیل کاپور هم در ابتدای دوران بازیگریش بود که در فیلم قانون (تا یادم نرفته بگویم که نام اصلی فیلم شاکتی Shakti است به معنای قدرت)به نقش پسر ویجی ایفای نقش کرد.

3- فیلمهای چینی: این فیلمها هم مثل فیلم های پارتیزانی ، پخششان واجب بود! فیلمهایی که در آن انقلابیون چینی با دشمنان ضد انقلاب! (که عمدتا ژاپنی ها بودند) به نبرد می پرداختند. نمونه ای از این فیلم ها که یادم می آید فیلمی بود که در آن رزمندگان چینی با کندن تونلی طولانی در شهر، در آن پنهان شده و از آنجا میتوانستند با دشمن نبرد کنند.(اسمش هم البته فکر کنم رزمندگان شهر یا تو همین مایه ها بود)

4- فیلمهای دیگر: فیلم هایی هم بود که میشود گفت ارزشمند بودند؛ مثلا اکثر فیلم های کارگردانان معروف ژاپنی را ما در آن دوران دیدیم مثل هفت سامورایی و ریش قرمز و سامورایی و سکه طلا و سانشوی مباشر و ... . بعضی فیلمها هم بود که برای ما با آن سن کممان عجیب و غریب به نظر می آمد. مثل فیلم آدلا هنوز شام نخورده:

یا فیلم بانی لیک گم شده که فضای وهمناکی داشت:

به هر حال فعلاً همین ها یادم بود. در صورتیکه فیلمهای جدیدتری از آن دوران به یادم آمد در این بخش مینویسم.

هری لایم

فیلم های سینمایی شبکه 2 عمدتا جمعه ها ساعت 7 بعد از برنامه کودک ( با اجرای مریم افشار)

و قبل از مسابقه علمی ( با اجرای کرامت ا... مهربان ) پخش می شد .

اما همه چیز در اون دوران انگار منتظر کوچکترین بهانه ای بود که همون 1 فیلم در هفته هم پخش نشه .

گاهی اوقات یه سریال چند قسمتی رو جایگزین می کردن . و اگر اون سریال جالب نبود ( که اغلب هم همینطور بود ) باید فیلم سینمایی شبکه 2 رو چند هفته فراموش می کردیم .

ایام عزاداری یا مناسبت های ویژه هم هیچ فیلم سینمایی از کانال 2 پخش نمی شد . حتی اگر 2-3 روز قبل یا بعد از اون مناسبت ویژه بود , باز درجهت ضریب اطمینان فیلمی در کار نبود .در این مواقع قسمتی از اون زمان رو تصاویر ثابت اماکن مذهبی پخش می کردن با موسیقی غم انگیز که عمدتا از سنج و یه ساز بادی خاص در اون استفاده می شد .

اما شبکه 1 در سال های 64 تا 66 چه در برنامه کودک چه در فیلم بعدش چند فیلم استرالیایی پخش کرد که شخصیت اولش یه دختری بود با چهره کک مکی و بعضی وقتا یه برادری هم در فیلم وجود داشت . یکی از اون فیلم ها در یک کشتی شخصی کوچیک می گذشت ...

مستند های راز بقا هم بعنوان آچار فرانسه گزینه خیلی خوبی بود برای فرار از پخش فیلم سینمایی شبکه 2 . بیشتر این مستند ها به معیار زمان پخش بسیار قدیمی بودند . یعنی مثلا سال 64 مستندی درمورد فیل های کنیا پخش می شد که در سال 1972 ساخته شده بود و اولین بار (احتمالا) 1355 از تلوزیون پخش شده بود . درنتیجه اطلاعات غلط در اون مستند ها به مخاطب ارائه می شد .

مثلا جمعیت فیل های پارک سرنگتی رو 3000 راس عنوان می کرد در حالی که این عدد مربوط به چندین سال قبلش بود و احتمالا اون لحظه حدود 2000 راس فیل وجود داشته .

صدای زیبای هوشنگ لطیف پور و احمد رسول زاده توی گوش هممون داره زنگ میزنه

**اسکورپان شیردل**

نوار کاست ، رسانۀ فراموش نشدنی کودکان دهۀ شصت

بچه هایی که در این زمانه زندگی می کنند و به انواع "گجت" ها دسترسی دارند (اعم از موبایل ، لپ تاب ، تَبلت ، اینترنت ، دی وی دی پلیر و ام پی تری پلیر و آی پد و هزار اسم عجیب و غریب دیگر) شاید باورشان نشود که روزی بزرگترین سرگرمی الکترونیکی پدرانشان ، نوار کاستی بود که با گذاشتن آن در ضبط صوتی کوچک و گوش کردن به آن ، در بیداری رویا می دیدند.

در زمانه ای که عفریت جنگ ، غباری از غم بر دل بزرگترها کشیده بود ، بچه ها ، بچه های بی توقع آن زمانه بزرگترین تفریحشان گوش سپردن به صدای بی کیفیت اما دلنشین "قصه گو"ی "بیتا" و یگانۀ آن دوران بود. همۀ هم سن وسالهای من میدانند که از چه صحبت میکنم چون فارغ از مکان و زبان و گویش و لهجه ، دردهای ما مشترک بود و شادیهایمان نیز. بگذریم...

انتشارات بیتا و شرکت چهل و هشت داستان ، در دهۀ شصت اقدام به نوآوری جالبی کرده بودند و آنهم انتشار کتاب قصه همراه با نوار کاست آن بود.مبتکر این کار در شرکت چهل و هشت داستان شخصی به نام علیرضا اکبریان بود که با گردهم آوردن دوبلورهایی چون مرتضی احمدی ، نادره سالارپور ، نوشابه امیری ، احمد مندوب هاشمی ، مهوش افشاری ، ناهید امیریان ، پری هاشمی ، مازیار بازیاران ، فریبا شاهین مقدم ، محمد یاراحمدی و مرحوم کنعان کیانی قصد داشت 48 داستان را روی نوار پیاده کند که البته کارش به دلایلی نامعلوم ، ناتمام ماند. این کتاب-نوارها به سرعت مورد توجه کودکان قرار گرفت و جای خود را در هر خانه ای پیدا کرد ، طوریکه در هر خانه ای چندتایی از این مجموعه ها یافت میشد. من هم مانند همه تعدادی از این نوارها را داشتم که البته امروز از آنها ، نشانه ای جز خاطره و حسرت ایام نمانده است. در این قسمت از چند کتاب-نوار که داشتم یادی میکنم تا خاطره اش برای همسالانم زنده شود و کوچکترها هم قدر ایام حال را بدانند.

1- حسن و خانم حنا: این کتاب-نوار که متعلق به شرکت قصه گو از انتشارات بیتا بود ، یکی از زیباترین و خاطره انگیزترینِ این کتاب-نوارهاست. داستان آن ، بومی شدۀ داستان جک و ساقۀ لوبیا (یک قصۀ قدیمی انگلیسی) است که در آن حسن ، پسرک فقیری که با مادر و ماده گاو لاغرش -خانم حنا- فقیرانه زندگی را میگذرانند ، برحسب اتفاق صاحب لوبیاهای جادویی میگردد که او را به قصر غول در ماورای ابرها میرساند . غولی که زمانی پدرش را کشته و میراث خانوادگیشان یعنی چنگ سحرآمیز و مرغ تخم طلا را دزدیده و حال حسن ، قصد دارد انتقام پدرش و فقری را که گریبانگیرشان شده از غول بگیرد ...

نویسنده داستان ، فاطمه ابطحی و کارگردان این کار ، اردشیر کشاورزی بود که اتفاقا اوایل همین امسال زندگی را بدرود گفت. نقش آفرینان این کار عبارند از:

گیتا خاکپور : حسن سودابه گوهری : مادر حسن عزیز حاتمی : خانم حنا و مرد اول

محمود کریم پور : معلم و مرد دوم اصغر ضرابی : عطار حسین محب اهری : قصاب

بهروز شرفی : پیرمرد و مرغ منوچهر جهانگیری : غول نیاز سلیمی : زن غول

نسرین ارمگان : رعنا خانم و چنگ

در این نوار ، ترانه های زیبایی هم خوانده میشود که توسط خانمها گیتا خاکپور و نسرین ارمگان خوانده میشوند. (نکتۀ جالب در مورد خانم ارمگان اینست که او مادر خوانندۀ معروف ، دریا دادور است که چندی پیش ترانۀ وطنم -اولین سرود ملی ایران- را به زیبایی بازخوانی کرد) حتما تعجب میکنید اگر بدانید که آهنگساز این ترانه ها کسی نبود جز استاد جلال ذوالفنون ! به نام نوازندگان دقت کنید: تار و سه تار : جلال ذوالفنون چنگ : فرزانه نوایی تنبک : بیژن زنگنه فلوت : خسرو سلطانی (این کار در نوارهای دیگر هم دیده شد مثلا آهنگسازی داستان خروس زری پیرهن پری را حسین علیزاده برعهده داشت.)

صحنه ای از این نوار که به یادم مانده صحنه ایست که حسن پس از اینکه گاوش را از دست داده و مورد شماتت مادرش هم قرار گرفته با دلتنگی ترانه میخواند:

خانم حنا ... خانم حنا ... دلم برات تنگ شده کجایی ؟ زندگی قشنگمون ...بی تو چه بیرنگ شده ...نیایی

نکته : اگر اشتباه نکنم در همان ایام ، نمایش حسن و خانم حنا به همین شیوه و سیاق در تلویزیون هم پخش شد که به شیوه عروسک گردانی با لباس سیاه بود.(اسم دقیق این شیوه را نمیدانم اما در این شیوه عروسک گردانان در پس زمینۀ سیاه و در حالیکه یکسره سیاه پوشیده اند طوریکه دیده نمیشوند عروسک ها را حرکت میدهند.)

2- جن پینه دوز:محصول شرکت چهل وهشت داستان. این داستان موزیکال را هم خیلی دوست داشتم: سه جن کوچک که شبها به کمک خانواده کفشدوز فقیری آمده و به آنها برای دوختن کفش کمک کرده و موجب پولدار شدن آنها شدند. از آن داستانهای شیرین و رویایی که در عالم واقعیت هیچگاه اتفاق نمی افتد! ترانه های این قصه هم جالب بود: من جن پینه دوزم (که با آهنگ یکی از فیلمهای چارلی چاپلین-احتمالا عصر جدید- خوانده شده بود)

3- گرگ بد گنده :محصول شرکت چهل وهشت داستان. داستان سه بچه خوک که هر کدام برای خود خانه ای مسازند: آنکه از همه تنبل تر بود با علف ، انکه کمی زرنگتر بود با چوب و آنکه از بقیه دوراندیشتر بود با آجر وسیمان. گرگ بد گنده توانست خانه اولی و دومی را ویران کند ولی از پس خانه آجری برنیامد و سرانجام با سوختن در دودکش خانه مجبور به فرار شد. ترانه های جالبی هم داشت:

کی از گرگ بد گنده میترسه... من مشت میزنم توی دهانش ... من آتیش میذارم رو زبانش ... اون گردنشو خورد میکنم من ... زندگیشو نابود میکنم...!

4- آوازه خوانهای شهر قصه :محصول شرکت چهل وهشت داستان. دقیقا داستانش را به یاد ندارم ولی فکر میکنم در مورد خری بود که میخواست خواننده شود!

5- زورو: که دقیقا با همان دوبلورهای سریال زورو اجرا شده بود. ترانه های جالبی هم داشت:

مونت مونت مونتساریو ... فرمانده ماست...

سر سر سردسته مون... گروهبان گارسیاست...مردی بی همتاست

زورو نقاب سیاهه ... تو جنگیدن استاده

اگه به خواب ببینیم...به چنگمون افتاده

6- علیمردان خان : با شعرخوانی مرتضی احمدی و گویندگی کنعان کیانی در آن زمان بسیار معروف شده بود. هرجا میخواستند پسربچه ای تخس و شیطان را معرفی کنند او را به علیمردان خان تشبیه میکردند.

داشت عباسقلی خان پسری...پسر بی ادب و بی هنری

اسم او بود علیمردان خان......اهل منزل ز دستش به امان

... وداستانهای دیگری که داشتم مثل تام بند انگشتی ، پری دریایی(هنوز یادمه روی جلدش سبزرنگ بود)، حسن کچل (که در قصه اش عاشق الویه بود و سرانجام مادرش با گذاشتن نعلبکی های الویه سر راه او توانست او را از خانه بیرون بکشد!)، سفیدبرفی و آئینه جادویی ، سندباد ، گالیور ،غنچه گل سرخ، محمد رسول الله (با موسیقی اصلی فیلم عقاد)و ...

با تشکر از فوروم کودکی

**منصور**

(۱۳۸۹/۸/۶ عصر ۱۲:۱۲)هری لایم نوشته شده:

حد فاصل سالای 58 تا 61 - 62 مث یه حفره سیاه می مونه که هیچ کس راجع به برنامه های تلوزیونی اون دوره چیزی یادش نمیاد . یا اگرم میاد در حد حدس و گمانه و کلی گویی .

یکی از این پر کننده حفره ها که مد نظر شماست، برنامه آموزش الفبای مرحوم سید حسن نیرزاده نوری (مشهور به عمو زنجیرباف) بود که من قبلا به تفصیل در همین فاروم درمورد او نوشته ام که نیاز به تکرار نیست... مطالعه خط به خط صفحه ذیل را در اینخصوص به دوستان توصیه می کنم ضمن آنکه بدنبال سی دی یا نوار آموزشی ایشان هستم...البته در برنامه ای که سال گذشته از سیما پخش میشد و به پخش گوشه هائی از برنامه های قدیمی اختصاص داشت(قطره) با یک پیامک درخواست پخش بخشی از کلا س آموزشی مرحوم نیرزاده را کردم که بخش کوتاهی را هفته بعد پخش کردند که با جستجوی در نت میتوان به آن رسید اما داشتن سری کامل یا اقلا چند ساعت از آموزشهای وی که به جد می گویم در تاریخ نظام آموزش و پرورش ایران تاکنون بدیلی برای این مرحوم پیدا نشده است آرزوی منست. البته از فروشگاه گنجینه معرفت (http://www.sosoz.com/prolist.asp?Cat=31) استعلام کردم گویا سی دی آموزشها را تمام کرده اند ( ویا اینکه فرزند آن مرحوم اقدام به جمع آوری محصولات کرده باشد)

http://www.jomhourieslami.com/1386/13860...aresh.HTML

هری لایم

اولش اینطوری شروع می شد : انتشارات بیتا تقدیم می کند ...

راستی راوی حسن و خانم حنا کی بود ؟ یه خانمی با یه صدای ناشفاف اما جذاب , شبیه صدای نسرین مقانلو

پرواز شماره 714 تن تن رو هم داشتم. به این ها گفته می شد نوار قصه ( "ر" ساکن تلفظ می شد ) تاریخ 1358 روش بود .

پایک بیشاپ

(۱۳۸۹/۸/۲۴ صبح ۰۷:۳۵)اسکورپان شیردل نوشته شده:

نوار کاست ، رسانۀ فراموش نشدنی کودکان دهۀ شصت

... وداستانهای دیگری که داشتم مثل تام بند انگشتی ، پری دریایی(هنوز یادمه روی جلدش سبزرنگ بود)، حسن کچل (که در قصه اش عاشق الویه بود و سرانجام مادرش با گذاشتن نعلبکی های الویه سر راه او توانست او را از خانه بیرون بکشد!)، سفیدبرفی و آئینه جادویی ، سندباد ، گالیور ،غنچه گل سرخ، محمد رسول الله (با موسیقی اصلی فیلم عقاد)و ...

من یادمه یه نوار داشتم از همین مجموعه به نام "تیز چنگال ماهیچه دوست"، که اگه اشتباه نکنم، فقط صدای "مرتضی احمدی" رو یادم میاد.

فایل صوتی یه سری از این داستانها رو میتونید اینجا دانلود کنید:

http://audiobook.blogfa.com/87124.aspx

**سم اسپید**

فایل تورنت سریال بوژست (1982):

http://www.4shared.com/file/B9qL6Zr4/7FF...63451.html

siyavash1357

(۱۳۸۹/۸/۲۴ عصر ۰۲:۱۱)سم اسپید نوشته شده:

فایل تورنت سریال بوژست (1982):

http://www.4shared.com/file/B9qL6Zr4/7FF...63451.html

متاسفانه سید نداره ، تورنت دیگه ای هم هست ؟

حالت موضوع بندی \| حالت خطی برنامه های دهه 60
نویسنده	پیام

جعبه پيام
» <سروان رنو> آره , انگار ژاپنی ها یک غم لطیف در کارهاشون هست که در کارتون هاشون هم بهتر دیده میشه. » <لوک مک گرگور> جناب «امیلیانوی» گرامی دوست ارجمند از شما کمال تشکر را دارم و بسیار خوشحالم که هم فکر هستیم. » <Emiliano> ... و اونی که «کوزت» چشای مشکی و رو به پایین داشت. اگه آره، علاوه بر مواردی که گفتید، موسیقی والس‌ش هم خیلی خیلی غمناک و موندگار بود. » <Emiliano> «بتمن» و «سروان رنو»ی عزیز، اگه اشتباه نکنم سه نسخه انیمیشن «بینوایان» برای ما پخش شد. فکر می‌کنم منظورتون نسخهٔ سیزده قسمتی ژاپنی‌شه ... » <Emiliano> «لوک مک‌گرگور» عزیز، یار دیرین و باوفا، نوشتهٔ اخیرت درمورد کارتون خاطره‌انگیز «دوقلوها» بیییی‌نظیر بود. خیلی از دل بود. موافقشم، دربست. » <BATMAN> دیزنی زده به بیراهه https://s8.uupload.ir/files/stop-pretend...sy_udr.jpg » <BATMAN> سروان جان موافقم البته بینوایان به نظرم رتبه اولو داره ، سوای مصائبی که سر کوزت و مادرش میاد حتی راوی داستانو با لحن سوزناکی روایت میکنه » <مورچه سیاه> که این فیلم مادر بما نشون داد وجود مادر چه نعمتیه. خدا حفظ کنه مادرامونو. » <مورچه سیاه> بر و بچ دهه شصت خیلی مادراشونو دوست دارن. علتشم همین بی مادری شخصیت های کارتوناشون بوده. در راس همه اینام فیلم مادر علی حاتمی بود. » <سروان رنو> تم غمناک زیاد داشتیم . اکثرا مادر نداشتن . شاید "دختری به نام نِل" غمگین ترین شون بود . بعدش هم "کوزت " !

پيام :