درود

به نظر من حضور دوبلور ها در کسوت بازیگری یا مجری گری  باعث میشه از میزان افسونگری و خیال انگیز بودن صدای اونها کاسته بشه

شای شما بگید این حق یک دوبلره که در عرصه های مختلف طبع آزمایی بکنه و خودشو محک بزنه

 به عقیده من یک دوبلور باید "کف نفس" داشته باشه حرص و هوس دیده شدن در قاب تصویر رو در خودش بکشه و از بین ببره و این یک ریاضت و بینش والا ست

به عبارتی در این مورد خاص، داشتن یک فضیلت(دوبله) بهتر از داشتن چند فضیلته(دوبله+هنرپیشگی+مجریگری و...)

با این دیدگاه موافقید یا مخالف؟!

نه، درباره‌ی اونایی که چهل سال اخیر وارد کار گویندگی شدن این مسأله بی‌اهمیت و علی‌السویه‌س ولی درباره‌ی قدیمی‌ها کسانی که صدای اصلی‌شون خاص‌ه و بدون تیپ‌سازی گوینده‌ی ثابت هنرپیشه‌ی مشهوری‌ن بهتره با همون صدا بازیگری و مجری‌گری تلویزیونی نکنن کما این که تا وقتی مملکت بهترین هنر هشتم دنیا را داشت معمولا نمی‌کردن.

من هم با شما موافقم .

البته منظور من دوبلورهای شاخصی هست که همه ی ما با اونها خاطره داریم .

وقتی به دوران کودکی خودم برمیگردم و خاطره حضور افرادی همچون ژاله علو و حسین عرفانی ، ناصر طهماسب ، شهلا ناظریان و .... در تصویر تلویزیون و یا سینما رو بیاد میارم . ابتدا از دیدن صاحبان اون صداها خوشحال میشدم ولی بعد از اون هربار که صدای این عزیزان رو در آثار شاخص سینما میدیدم ، تصویرشون رو بیاد می آوردم و تا مدتی با صدای این نفرات روی تصویر بازیگر اصلی فیلم ها ارتباط برقرار نمیکردم

با سلام

من هم موافق این هستم که دوبلورها تنها به کار دوبله اکتفا کنند ولی این کارهای مجری گری وبازیگری شاید ده درصدش بخاطر حس کنجکاوی میتونه باشه وبقیه شاید بحثهای مالی باشه . درزمانهای قبل بدلیل کار زیاد وحقوق کافی کمتر به این پیشنهادات پاسخ میدادندوکمتر شاهد حضور دوبلورها به غیر از کار دوبله بودیم ولی در کل به نظرم باید این حق رو به اونها بدیم که خودشون انتخاب کنند