به این فکر کنیم که قرار است نسخه جدید از فیلم ترمیناتور در سال آینده ارائه شود. مسلما دیدن آن هیجان انگیز است ولی بدون دیدن آن هم میتوانیم حدس بزنیم چه خواهیم دید! انبوهی صحنه های اکشن و پرهیجان و نفس گیر که ما را روی صندلی میخکوب میکند و البته بعد از تمام شدن فیلم از روی صندلی بلند میشویم و سینما را ترک میکنیم و تمام! بدون شک لذت برده ایم اما لذتی از جنس سوار شدن بر ترن هوایی که بالاخره تمام میشود و  از قبل هم میدانستیم که قرار است هیجان ببینیم. یک هیجان قابل پیش بینی و ملموس.

زیبایی فیلمی مثل pulp fiction این است که نیازی به تولید هیجان از قبل ندارد. اصلا مشخص نیست در آن چه خواهد شد و  در چند دقیقه آینده چه اتفاقی می افتد. رخدادها و حوادث به شدت اتفاقی و دور از ذهن هستند و با تمام قوا ذهن را درگیر میکنند. نزدیکی فراوان به زندگی روزمره و چالش هایی که هر کدام از ما "شهروندان عادی"  داریم تاثیر دوچندانی بر بهت و درگیری ذهن بیننده دارد. زمانی که صرفا در اثر یک دست انداز در خیابان معمولی، مغز یک سرنشین اتوموبیل متلاشی میشود! اینجا قرار نیست به سبک فیلم های تخیلی یا پلیسی بیننده به این فکر کند الان اتفاق بسیار خاصی خواهد افتاد و عوامل داستان بالاخره به شکلی محیر العقول از این مخمصه خلاص خواهند شد! ناگهان قهرمانی به سبک ماتریکس یا دیگر فیلم ها (ولو به سبک جمشید هاشیم پور!) سر میرسد و غائله را ختم میکند و ...

این حادثه هم مثل سایر حادثه های فیلم به این شکل پیش می آید که بیننده به ناگهان زیر لب بگوید: "دهه! چی شد؟؟؟!" و قدم بعدی فکر کردن به این که حالا چه میشود و این بازیگر باید چه خاکی توی سرش کند که از این گرفتاری خلاص شود. هیچ نیازی هم به هیچ صحنه ویژه و اتفاق خاصی نیست! این اتفاق ممکن است بارها در دنیای تبه کارها و شاید حتی "شهروندان عادی" هم رخ داده باشد! صفحه حوادث و روزنامه های زرد را در نظر بگیریم که کم نیستند قتل ها و فجایعی که به سادگی رخ داده اند. به سادگی پرتاب کردن یک چکش! به سادگی هل دادن یک نفر در زمان شوخی.

این صحنه را چگونه میبینید:

قبل از فرارسیدن این صحنه میدانیم که بوچ قرار است در دردسر بزرگی بیفتد. قطعا پایش را داخل خانه بگذارد بلای بزرگی سرش می آید و البته خون خونمان را میخورد که چرا این مردک دیوانه فقط به خاطر یک ساعت فکسنی دارد خودش را به کشتن میدهد! بوچ وارد خانه میشود و وینسنت به دستشویی رفته و اسلحه اش را روی میز آشپزخانه گذاشته و بسیار خوش خیال از دستشویی بیرون می آید!! اینقدر این صحنه ساده و معمولی است که هر دونفر بهت زده میشوند و نمیدانند چه کنند و اولین جرقه هیجان (بیرون پریدن نان از توستر) کافی است که ماشه چکانده شود و وینسنت آبکش شود!  همینقدر الکی! همینقدر ساده! به همین راحتی! در پیتی!