کارآگاه معروف دنیای ادبیات به موزه لندن می‌رود







فرهنگ > ادبیات - موزه لندن میزبان معروف‌ترین لندنی تاریخ می‌شود که هیچگاه وجود نداشته است: شرلوک هلمز.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، موزه لندن سه‌شنبه اعلام کرد نمایشگاهی را به کارآگاه ویکتوریایی داستان‌های سر آرتور کانن دویل (22 مه 1859 - 7 ژوئیه 1930) اختصاص داده که همه چیز را دربرمی‌گیرد، از دست‌نوشته‌ها گرفته تا اورکتی که بندیکت کامبربچ در مجموعه تلویزیونی «شرلوک» تولید بی‌بی‌سی، به تن کرد.

برای اولین بار است که این موزه تاریخی نمایشگاهی را به یک شخصیت داستانی اختصاص می‌دهد. هلمز یکی از معدود مخلوقاتی است که بیش از خالقش دوام آورده و بیش از یک قرن است در تخیلات عامه مردم نقش بسته است.

الکس ورنر برگزارکننده اصلی نمایشگاه گفت: «بعضی‌ها فکر می‌کنند او یک شخصیت واقعی است.»

ورنر گفت با توجه به اینکه نسل جدید هلمز را با اقتباس «بشاش و تحسین‌آمیز» شبکه بی‌بی‌سی می‌شناسند، اکنون بهترین زمان برای برگزاری یک نمایشگاه مرور آثار اوست.

او ادامه داد: «در این لحظه می‌توان گفت هلمز یکی از نمادهای لندن است. او کمک کرد لندن شهری باشد که الان هست.»

نمایشگاه شرلوک هلمز 17 اکتبر افتتاح می‌شود و تا 12 آوریل 2015 ادامه دارد.

این نمایشگاه ریشه‌های هلمز را در مجموعه داستان‌های کانن دویل، پزشک و بعدها نویسنده اسکاتلندی و تحول او در هزاران اقتباس نمایشی، تلویزیونی و سینمایی، مورد توجه قرار می‌دهد.

ورنر گفت هدف از نمایشگاه نشان دادن لایه‌های شخصیتی فردی است که همزمان یک کارآگاه، یک دانشمند قضایی، یک کولی‌ که گاهی اوقات مواد مخدر استفاده می‌کند و در کل نمونه واقعی یک مرد انگلیسی است.

کتابخانه فیلادلفیا صفحه‌هایی از نسخه دست‌نویس کتاب «قتل‌های خیابان مورگ» (1841) نوشته ادگار آلن پو را به موزه لندن قرض داده است. از این کتاب به عنوان اولین داستان کارآگاهی یاد می‌شود که کتاب محبوب کانن دویل در دوران کودکی هم بوده است.

یک نقاشی رنگ روغن از کانن دویل هم هست که سیدنی پجت سال 1897 آن را کشید. او طراح اولین داستان‌های هلمز در مجله «استرند» بود که هلمز را به همان صورت که بیشتر مردم در ذهن دارند تصویر کرد: لاغر با صورت کشیده.

پت هاردی مسئول نقاشی‌ها و طراحی‌های موزه لندن گفت کانن دویل با بدن توپر و سبیل، به وضوح دکتر واتسن را تداعی می‌کند.

در کنار اشیاء نمایشگاه شرلوک هلمز، نقاشی‌ها، طراحی‌ها و عکس‌هایی از لندن اواخر قرن نوزدهم هم به نمایش گذاشته می‌شود.

ورنر گفت این نمایشگاه با نوعی تجربه مرگ به پایان می‌رسد که از مرگ هلمز بر اثر سقوط از آبشار در داستان «مشکل آخر» (1893) الهام گرفته شده است. البته هلمز برای مدت طولانی نمرد. فریادهای یک طرفدار باعث شد کانن دویل در 1903 بار دیگر او را زنده کند.

ورنر گفت: «کمی پس از آنکه کانن دویل، شرلوک هلمز را خلق کرد قصد داشت او را بکشد. او فکر می‌کرد داستان‌های هلمز به لحاظ ادبی ارزش ندارند.»

تاریخ ثابت کرد او در اشتباه بود.

اسوشیتدپرس / 20 مه / ترجمه: علی افتخاری