(۱۳۹۲/۳/۳ عصر ۰۱:۳۶)محمد نوشته شده:  

پل های مدیسن کانتی / کلینت ایستوود / 1995

کلینت ایستوود - رابرت / چنگیز جلیلوند

مریل استریپ - فرانچسکا / زهره شکوفنده

ویکتور سلزاک - مایکل / سعید مظفری

آنی کورلی - کارولین / مریم شیرزاد

جیم هینی - ریچارد / ناصر نظامی

خب این فیلم هم دوبله شد، قطعا در دوران قبل کرونا... و حدس یا خواسته اول شما هم اجابت شده بود. اما در اینجا به همین بهانه خواستم نقدی به دوبله این فیلم داشته باشم. نکته بسیار مثبت دوبله این فیلم (که در قدیم امتیاز خاصی نداشت بلکه یک امر طبیعی بود!!) دوبله بصورت حس آزاد و بدون سانسور بود. که باید از همه عوامل سپاسگزاری شود خصوصا از جناب جلیلوند فقید. احتمال زیاد مدیر دوبلاژ جناب زنده یاد جلیلوند بودند. اما به نظر من ای کاش جناب جلیلوند فقید اینقدر راحت بجای کلینت ایستوود صحبت نمیکردند. میدونی چیه؟ هم صدا میخوره هم نمیخوره!!! شاید اگر جناب مظفری دوبله میکردند بهتر میشد، چرا؟ اول: به نظر میرسه جناب مظفری تسلط بهتری روی کاراکتر ایستوود دارند. دوم: صدای جناب مظفری طی این سالها کمی خش داره که به چهره مسن ایستوود هم سازگاری داره. سوم: سابقه دوبله بجای ایستوود و سابقه دوبله رومانتیک هم دارن.

البته منظورم این نیست که جناب جلیلوند این خصوصیات را ندارند! دوبله های زیبای ایشون را بجای ایستوود در فیلمهایی چون قدرت مگنوم و آرامش آیگر بسیار عالی بود. اما برای این فیلم انگار هیچ حسی نگرفتند، گویی خارج از اتاق دوبله و گفتار عادی خود ایشان است.

همه تیم دوبله روان صحبت کردند، اما بهترین شخص به نظر من جناب عباس نباتی بودند که بجای ویکتور سلزاک (مایکل) اون حس غیرت روی روابط خصوصی مادرش را خوب ادا کرد.

متاسفانه در برخی از صحنه ها، خصوصا در قاب های نزدیک، مثل مدیوم کلوز آپ که گوینده باید دقت بیشتری داشته باشد، متوجه میشویم که گفتار سینک مناسبی ندارد. شاید با عجله دوبله شده باشد.

اما در کل، تماشای این فیلم را نباید از دست داد.

(۱۴۰۲/۵/۱۳ صبح ۱۱:۲۱)جیمز باند نوشته شده:  

(۱۳۹۲/۳/۳ عصر ۰۱:۳۶)محمد نوشته شده:  

پل های مدیسن کانتی / کلینت ایستوود / 1995

کلینت ایستوود - رابرت / چنگیز جلیلوند

خب این فیلم هم دوبله شد،

اما در کل، تماشای این فیلم را نباید از دست داد.

منم این فیلم را  دوست دارم .

جیمز باند به نکته مهمی اشاره کرد.

بعضی وقت ها یک بازیگر نقشی را در یک فیلم خاص بازی می کنه که 180 درجه با کاراکترهای قبلی اش تفاوت داره. البته این کار فقط از بازیگران فوق ستاره برمیاد. مثلا کلینت ایستوودِ خشن را به ناگاه در پل های مدیسن کانتی در نقش یک مرد آرام و بسیار رومانتیک می بینیم. حالا اگر دوبلور این توانایی و دقت رو داشته باشه که بتونه صداش رو کاملا متفاوت از نقش گویی های قبلی اش تغییر بده این عالی خواهد بود. ولی اگر همان حس سابق را بخواهد به کار ببرد آن نقش کاملا خراب می شود . اینجاست که بهتر است یک دوبلور مناسب آن کاراکتر استفاده شود.

منوچهر اسماعیلی و حسین عرفانی این قابلیت را داشتند که نوع صدا و حس خود را برای هر نقش تغییر دهند. مثلا دوبله های  همفری بوگارتِ خشنِ گانگستر با همفری بوگارتِ رومانتیک , حس اش تفاوت دارد و برای ما کاملا باور پذیر است.