دوستان ارجمند و بزرگوار

گرد هم نشستن و سخن گفتن از روزگار به بهانه‌ی صندلی داغ فرصتی بود تا به واکاوی خویشتنبپردازم . با وجود گرفتاری های بسیار، همه چیز را رها کردم تا در برابر آماج پرسش های دوستان قرار بگیرم. خودستایی نکردم و نیز خودنمایی. اهل گرفت و گیر هم نیستم. حالتی دست داد از چرخش پرسش‌های دوستان که نه کم از وجد و سماع داشت. دل به دریا زدم و با دریادلانِ دوست راز دل بگفتم چرا که محرمشان یافتم. 

هنوز از رویدادهای پیش آمده روزگار پیش دلگیرم که کافه که جای ذوق و خیال و وجد و حال است جایی شده بود برای گردن فرازی و منم منم کنان برخی و دلخوری برخی دیگر. 

به گمانم این همان فرصت است که صمیمی تر باشیم و احوال پرس یکدیگر و تا در غم و شادی‌های یکدیگر انباز شویم و محرم راز و کافه شادتر شود و دوستان شادمان تر.

تمام وب سایت های دنیا را هم بگردید جایی بدین درجه از صفا و مهربانی پیدا نمی کنید. آمده ایم تا شاد باشیم و همدل و سینما را آن جوری که می خواهیم ببینیم و لذت ببریم.

و صندلی داغ بهانه ای برای داغ شدن دوستی‌ها و مهربانی‌هاست. از همه‌ی دوستان سپاسگزارم و روز و روزگاری سرزنده و شاد برایشان آرزومندم.

خیام اگر زباده مستی خوش باش

با ماه رُخی اگر نشستی خوش باش

چون عاقبت کار جهان نیستی است، 

انگار که نیستی، چو هستی خوش باش