(۱۳۹۰/۱۰/۲۱ عصر ۰۸:۳۲)ناخدا خورشيد نوشته شده:  چندي پيش يكي از فيلم نامه نويسان كه دستي در نوشتن سريال هاي ماورايي سيما داشته است در مصاحبه اي گفت ((شيطان ما مثل گربه نره است كه مردم را گول مي زند)) او اين حرف را با توجه به اين مطلب گفته كه بنا بر اعتقادات ما شيطان نمي تواند در اين جهان دخل وتصرف كند و تنها مجاز به وسوسه ي آدميان است واز اين مي ناليد كه چرا شيطان تلوزيوني ما مثلا مثل فيلم جن گير در بدن فردي حلول نمي كند و... گذشته از اين كه هنرمندان ما ناتواني خود را در پرداخت شخصيت ها بر دوش ابر وباد ومه و خورشيد وفلك مي اندازند بايد تاسف خورد از بي اطلاعي اين به مثل نويسندگان كه از ميراث ادبي گذشته ي ما غافل اند .يكي از اين ميراث كشف الاسرار وعده الابرار است كه تصوير شيطان در ان به مراتب جالب تر است تا آنچه در فيلم جن گير مي بينيم يا جالب تر از جان ميلتون((وكيل مدافع شيطان)) ويا ولند((مرشد ومارگريتا))...

ناخدای گرامی، روی موردی انگشت گذاشتند که جای حرف و حکایت بسیار دارد.... آن شخص که درمورد شیطان چنین گفته، هم راست می گوید و هم اشتباه....

مقولۀ شیطان در آیین ما، بسیار زیبا و قابل تامل است. برخلاف آئینهایی چون مسیحیت و یهودیت که شیطانشان قدرتمند است، نیروییست ایستاده در برابر پروردگار، به نوعی یادآور ثنویت است که خدای خوبی و خدای بدی را القا می کند...شیطانی که فقط در دقیقۀ نود انگار رام پروردگار می شود، شیطانی که با خدا لج و لجبازی دارد (که نمودهایش را در ادبیات بالاخص معاصر غرب کم ندیده ایم، یکی از دم دستی ترین این اشارات ترانۀ Spanish Train سروده و اجرای کریس د-برگ است، شیطانی که باید با خدا بر سر تصاحب یک روح پوکر بازی کند و گویا سالیان دراز، از ازل تا ابد این پوکر ادامه داشته و دارد و گاه شیطان پیروز است و گاه خدا!) در انجیل یوحنا آمده است که شیطان پس از تمرد از پروردگار، برای هزار سال به جهنم تبعید شد! لذا پس از پایان هزار سال آزاد شده و می تواند به زمین یا هرکجا که دوست داشت بیاید! این شیطان قدرتمند، زخمی از پروردگار، تشنۀ انتقام، تجسم مادی می یابد، علامت و نشانه پیدا می کند، کتاب راهنما و به نوعی کاتالوگ دارد! در کتاب فلان آمده اگر فلان علامت را دیدید نماد شیطان است، درمانش نیز این است!! مبارزه با یک جسم مادی، ابزار مادی نیز می طلبد، 7 خنجر مقدس، صلیب، آب مقدس، نفس اژدها و و و (کم ندیدیم در امثال فیلمهای جن گیر، طالع نحس و این اواخر کنستانتین و...) و شیطان سابقه اش را گم نموده، انگار هرگز فرشته نبوده، انگار هرگز خدا را عبادت نکرده، موجودی وصف می شود سراسر شر و بدی و ناپاکی.... بد مطلق! در برابر خوب مطلق!

و اما اسلام...، اشاره می کنم به کتاب مقدسمان (که با فرض پذیرش اسلام، فرض کمترین تحریفات را نیز پذیرفته ایم، تحریفات را در علامت گذاری می دانند و نقطه گذاری... چه خط کوفی در اوایل پیدایش نه اعراب داشته و نه نقطه. از طرفی یادآوری می کنیم قرآن هایی به جا مانده از قرون آغازین اسلام را که هستند و قابل قیاس با قرآن معاصر...) درمجموع پذیرفته ایم کمترین تحریف در کتاب آسمانی ما رخ داده است.

طبق نص صریح قرآن، شیطان پس از تمرد از فرمان پروردگار و ماجرای وسوسۀ آدم، به همراه آدم به زمین فرستاده شد. قرآن تفاوتی میان ذات شیطان و جن با فرشتگان آورده است. اجنه و شیطان از آتشند، جسم دارند، اما این جسم به معنای تقید و پایبندی به مکان نیست. طی الارض را برای اجنه و شیاطین ممکن دانسته است. اما جسم و روح با همند، لذا شیطانی دارای جسم، بالطبع روح نیز دارد. برای حلول این روح شیطانی در جسم انسان، دو مقدمه لازم است، تخلیۀ جسم آدم از روح خودش، تخلیۀ جسم شیطان از روح خودش، حلول این روح در بدن آدم به جای روح اولیه که معلوم نیست کجا سرگردان شده (چه هنوز وقت قبض روح طرف نرسیده است ولی جسمش باید خالی شود تا شیطان وارد گردد!!) و حال جسم خود شیطان که یک جایی سرگردان شده، در قرآن آمده از آتش است، نظیر اجنه، تفسیر می گوید از روحی لطیف... می گویم فرض کنیم ماده ای نظیر پلاسما! هرچه که هست روح و جسمش به هم وابسته اند. با جسم توان حلول ندارد. عقاید بی ریشۀ امروز  نظریه ای مضحک را بیان می کنند: دو یا چند روح همزمان می توانند در یک جسم جای گیرند، صحنه ای از فیلم جن گیر را یادآوری می کنم که روح دخترک از درون جسم روی پوست شکمش نوشته بود: Help me ! این عقیده از کجا نشات گرفته و به دنیای سینما وارد شده نمی دانم. تناسخ را اسلام، مردود می داند، حلول روحی غریبه در کالبد یک مرده را هم غیر ممکن می داند، خروج ارواح از منطقه ای به نام برزخ غیرممکن است.

صحبت به درازا کشید و اصل مطلب فراموشم شد، فرق شیطان دراسلام با شیطان در مسیحیت، در آیۀ 17 سوره حشر چنین آمده است: کمثل الشیطان اذقال للانسان اکفر، فلما کفر؛ قال انی بری منک! انی اخاف الله رب العالمین!

((و مانند شیطان، آنگاه که به انسان گفت: کافر شو! پس چون آدم کفر ورزید؛ به او گفت: همانا از تو بیزارم، بدرستیکه من می ترسم از پروردگار عالمیان! ))

برای تجسم مادی یافتن شیطان نیز در قرآن آیاتی داریم، مثلا آیۀ 51 از سورۀ انفال، داستان پیش افتادن شیطان در جنگ بدر است که خود را یکی از افراد شهر مدینه نشان داد و مشرکان را به قتال تشویق کرد. ترجمۀ آیه چنین است: ((و هنگامی که شیطان، اعمالشان را درنظرشان زیبا جلوه داد، و گفت امروز هیچ غلبه کننده ای بر شما نخواهد بود و من حامی و پشتیبان شمایم، پس چون آن دو فوج نمایان شدند، بر دو پاشنه اش چرخید و گفت بدرستیکه من بیزارم از شما! همانا می بینم آنچه را که شما نمی بینید. بدرستیکه می ترسم از خدا. پروردگاری که سخت عقوبت کننده است.))

نظیر این آیه که وسوسه گری و درعین حال خداترسی شیطان را بیان می کنند در قرآن کم نیست... شیطان دین ما، فرشته ایست... بهتر می دانید که چرا سجده نکرد و چرا رانده شد و چه سوگندی یاد کرد! آیا این موجود ضعیف که صرفا قصد دارد به خدا اثبات کند موجودی که خلق کرده ای (آدم) لغزنده تر از آن است که اشرف مخلوقاتت باشد، می تواند بارگاه و قدرتی عظیم یابد؟! تجسم مادی می یابد، اما برای که و در چه زمانی؟ در جسمی حلول نمی کند، تسخیر نمی کند، اما گاه یا ظاهر می شود یا در گوش آدم نجوایی می کند... بر این باورم که رویت این فیزیک عجیب و غریب شیطان (که مثلا در داستان قوم لوط در قرآن آمده است که آن گناه را شیطان وقتی تجسم مادی یافت به این قوم آموخت) نیز به این سادگی ها نیست.

درخصوص نمود شیطان بر انسان، به حکایاتی از کتبی اشاره شد که از پایه های اعتقادات اهل تصوف است... صوفیان که خود جای تردید و شک بسیار دارند، آنقدر برای اکابر خود شان و مرتبه قائلند، که نظیر پیامبران به این اکابر قدرت رویت شیطان و فرشتگان را می دهند، بسی بیشتر از قابلیتهای بشر مادی، وحی می گیرند، ندای غیبی را با گوش مادیشان می شنوند و ..... در قرآن به پیامبر اکرم گفته شده خودت را اینگونه معرفی کن: ((بگو من بشری هستم مانند شما که (تنها تفاوتم با شما این است،) به من وحی می گردد. ))

وحی به اغیار هم ذکر شده، مادر موسی، آسیه همسر فرعون؛ مریم مادر عیسی.... اما در همۀ این موارد پای پیامبری در میان بوده است....

سالها قبل فرصتی دست داد تا چند جلد کتاب تهیه کنم، برای مطالعه بسیار مفیدند و در شرایط اجتماع امروز، شرایط راه رفتن بر روی مرزها، شرایط میل به پذیرش هرچه غیر از اصل ها و ریشه ها، شاید ضروری باشند، کتاب نخست: جمع آوری دو جلد کتاب از مرحوم علی دشتی در یک کتاب با عنوان ((پردۀ پندار و در دیار صوفیان)) به کوشش دکتر مهدی ماحوزی- انتشارات زوار ، کتاب دوم: ((سرچشمۀ تصوف در ایران)) نوشتۀ استاد سعید نفیسی-نشر پارسه، کتاب سوم و چهارم: ((جستجو در تصوف ایران)) و ((دنبالۀ جستجو در تصوف ایران)) نوشتۀ مرحوم دکتر عبدالحسین زرینکوب انتشارات امیرکبیر.

باید پذیرفت، عرفا، اکابر صوفیه به حتم خاص بوده اند، اما مجال نیست که بگویم چه همه خرافه که در کتابهایی نظیر تذکره الاولیاء عطار، به آنان نسبت داده شده که عقل سلیم نمی پذیرد و آن عارف را نیز از وجهه ای که به حتم شایسته اش است دور ساخته است... دنیای امروز، دنیایی نیست که بتوان به سادگی از کنار همۀ مسایل گذشت و گفت: لابد اینچنین بوده است دیگر!

بامهر و درود

بانو