سلام بر همه دوستان عزیز ...
در طی سالیان سال قبل که من برای مدتی در جنوب و بوشهر حضور داشتم این حالت از اجرای شعرهای مرحوم ها (( فایز )) و (( مفتون )) رو اصطلاحا (( شروه خوانی )) می نامیدند .
در این حالت خبری از موسیقی نیست و خواننده اشعار با حالتی سوزناک و پر از احساس اشعار آن دو بزرگوار رو اجرا میکنه و اگر در کنار خواننده همخوانانی وجود داشته باشند اغلب به مویه کردن در انتهای دوبیتی ها بسنده می کنند ... ( خاطره ای دارم از دوستان در اون دوران که بکی از بر و بچه های بوشهر به شوخی و یا به جد می گفت : در یکی از دوره های جشنواره موسیقی فجر یک مینی بوس پر از بوشهر به تهران مراجعه کرده بودند و در جواب مسئولی که پرسیده بود آیا همه این مسافرین مینی بوس خواننده شروه هستند ، جواب شنیده بوده که : نه عامووو ! فقط فلانی شروه میخونه و این بیست نفر دیگه فقط اون (( میم )) آخر رو میکشند !
ظاهرا مشهور ترین شروه خوان جنوب که ساکنین اونجا به ایشون مباهات می کنند مرحوم (( بخشو بوشهری )) بوده که صدایی به راستی گرم داشته و بسیار با احساس شروه خوانی می کرده ... این حقیر هنگام مراجعت از بوشهر کاست دلنشینی با صدای ایشون همراه آوردم که متاسفانه در طی این سالهای گذشته یه جورایی مفقود شد ... اگر دوستان عزیز کسی به شروه خوانی های مرحوم (( بخشو بوشهری )) دسترسی داشت من و دیگر جماعت علاقمند رو هم دریابه لطفا ...
و در پایان جسارت می کنم و چند بند از متن مشهورترین قطعاتی که اغلب در اجراهای شروه خوانی به آنها پرداخته میشود رو با تکیه بر حافظه دستخوش پریشانی تقدیم می کنم تا بلکه انگیزه ای باشه برای پیگیری دوستان علاقمند که راهشون به سرزمین دشتستان و تنگستان میفته و میتونن با تهیه این اجراها به هرچه غنی تر شدن ذخایر این تاپیک ارزشمند کمک کنند و در عین حال باعث آشنایی هر چه بیشتر همه دوستان با فرهنگ و باورها و ادبیات و موسیقی بخشی خوشنام از مملکنمون گردند ...

(( خبر اومد که دشتستان بهاره
زمین از خون احمد لاله زاره
برید سی مادر پیرش بگویید
که احمد یک تن و دشمن هزاره ...))
ظاهرا منظور از احمد اشاره به مرحوم (( شیخ احمد تنگستانی )) بوده که همه ما دلاوری های ایشون رو در سریال دلیرات تنگستان به یاد داریم ...
البته در بعضی اجراها (( ... زمین از خون فایز لاله زاره ... )) هم گفته شده ...

...........................................

(( پسین گینی ز بندر بار کردم
غلط کردم که پشت بر یار کردم ...
رسیدم بر سر بست چغادک
نشستم گریه بسیار کردم ))
و چغادک محلی است نرسیده به بوشهر ...

...............................................

(( هر آن کس یار خواهد یار بسیار
ولیکن فرق دارد یار با یار ...
دل من سایه قد تو میخواست ...
وگرنه سایه دیوار بسیار ... ))

............................................

(( شب تار است و گرگون می برن میش
دو زلفونت پریشان کن بیو پیش !
اگر همسایه ها بیدار گشتن
بگو خیر خدا دادم به درویش ! ))

.....................................

(( به مجنون گفت روزی ساربانی
چرا بیهوده در صحرا روانی ...
اگر با لیلیت باشد سر و کار
شده آن بی وفا با دیگری یار ...
به هر جا که رسیدی حستجو کن ...
کمی از خاک آن بردار و بو کن ...
هرآن منزل که بوی عشق برخاست
یقین کن مدفن لیلی همانجاست ...))

.....................

یا حق ...