...

وقتی خود عشق حاکم بود ، بحث عشق نبود ، فلسفه عشق نبود ، این همه از ماهیت و محتوای عشق گفتن نبود ...

شب ها را به یاد می آوری ؟ شب ها ... شب ها ... پیش از آنکه به خواب برویم ، چقدر حرف داشتیم که بزنیم . انگار که حرف های مان تمامی نداشت . چند بار پیش آمد که طلوع را دیدیم و رنگ خواب را ندیدیم ؟

آخر چه شد که حال ، دیگر ، می آییم و خسته و بی صدا می خوابیم ؟ شب ها دیگرگون شده ؟ حرف ها تمام شده ؟ یا ما تمام شده ایم ؟ جای عشق ، در این شب های خالی و خلوت کجاست ؟

ــ این سوال من است ؛ جواب تو چیست ؟

از : نادر ابراهیمی ( یک عاشقانه آرام)