دم غروب بود و باران کماکان باشدت و بی وقفه میبارید .
داخل کافه شلوقتر شده بود . ‌
کاپیتان اسکای ٬ اکتورز و خانم لمپرت دورمیزی نشسته بودند واسکای درمورد اینکه از قبل با ‌آکتورز هماهنگ کرده بودند چطور به کافه بیایند صحبت میکرد .
اسکای : ما برای هر کار و پروژه ای استراتژی خاص خودمان را داریم .
‌آکتورز همیشه عادت دارد قبل از همه سر قرار ها حاضرشود و کاملآ مکان را زیر نظر بگیرد تا اگرمتوجه توطئه ای از سوی سروان رنو وعواملش شد هماهنگی های لازم را انجام بدهد.
آکتورز : من از پنجرهء عقبی کاپیتان را دیدم و وقتی آن جوان وارد کافه شد لازم ندانستم وارد عمل شوم ، زیرا ساعتهاست که ورود و خروجهای کافه را زیرنظر دارم و حضور جناب مدیر دال بر امن بودن ساختمان دارد ، اگرچه خود ایشان مضطرب به نظر میرسید.
لمپرت : گویا ایشان قرار مهمی داشتند اما گفته اند تا شب و همزمان با ورود سایر مهمان ها بازخواهند گشت.
در همان لحظه دو مرد ، یکی بلندقد وجوانتر ودیگری مسن و جاافتاده تر وارد کافه شدند که به نظر چهره های آشنایی می آمدند.
اسکای از صندلیش بلند شد و به استقبال آن دو رفت .
اسکای : جنابان منصور و بروبیکر گرامی ، خوش آمدید.
بروبیکر( با صدای بلند ) : کاپیــــــــــــــــــــــــتان !
همه به احترام ورود آن دو بلند شدند ، آکتورز خود را معرفی کرد و با منصور و بروبیکر دست داد .
خانم لمپرت که گویا از قبل آن دو را میشناخت رو به بروبیکر گفت : چه خبر از چین و ماچین ؟ اخیرآ سفر به آن دیار نداشته اید ، تا اجناس بازرگانی وارد بازار کشور کنید ؟
بروبیکر درحال خندیدن پاسخ داد : اگر منصورخان واممان راصادر کنند به امید خدا تا قبل از سال نو میلادی سفری خواهم داشت .
منصور به آرامی و با متانت گفت : شما بدهی وام قبل را بپردازید تا بانک با وام جدید موافقت کند . راستی آکتورز، انتظار نداشتم این همه راه را برای یک مهمانی به پیمایید !
آکتورز : زیارت دوستانی نادیده وحضور در مجلس بزرگان هر راهی را حتی اگر به " رم " باشد کوتاه میکنند ، استاد . حالمان به این حضور و وصال شما جای آمد ، حال فقط شوق نوشیدن دارم .
در ایستگاه راه آهن ریک مدت زیادی را منتظر آمدن لیزا بود و زیرباران حسابی خیس شده بود که ناگاه از دور و در ژرف مه و دود قطارخانم جوان و زیبایی پدیدار شد که به سمت او می آمد .
ریک در تشخیص چهرهء او در پس آن همه دود و مه ناکام مانده بود تا اینکه آن زن نزدیکتر آمد و این تنها مدل لباس و کت او و شباهت آنها به لباسهایی که صبح لیزا در کافه به تن داشت بود که ریک را فریب داده بود . 
زن جوان به طرف ریک آمد .
زن : شما آقای ریچارد هستید ؟
ریک : بله مادمازل ، شما !
زن : از طرف خانم لازلو پیغامی برایتان آوردم . 
یادداشتی را که از طرف الزا آورده بود به او داد.
ریک باخواندن یادداشت تبسم نرمی برلبانش نشست.
ریک : ببخشید آتیش دارید ؟
زن جوان از جیبش چخماخی به رنگ نقره در آورد و ریک دست به جیب برد تا جعبهء سیگارش را در آورد اما متوجه شد که سیگار به همراه ندارد و اندکی در فکر فرو رفت تا یادش آمد که به خاطر عجله و اضظراب آن را در ماشین جا گذاشته است .
ریک : ببخشید ، ظاهرآ سیگارم را جا گذاشته ام .
زن جوان : اشکالی نداره جونی ، بیا بریم من رو به یک فنجان قهوه دعوت کن و از سیگار من بکش .
ریک : اوه چه میگویید ! من وقتی برای این کار ندارم ، از لطفتان ممنونم اما ترجیح میدهم سیگار کشیدن را ترک کنم تا اینکه بازنی غیر از الزای زیبایم قهوه بخورم .
جلو کافه ماشینی ترمز کرد و سه مرد از آن پیاده شدند .
یکی کوتاه قد با سبیلی باریک شده و یونیفرمی به رنگ آبی تیره و دوتای دیگر در سمت چپ و راست او که هرسه به طرف کافه می آمدند .
داخل کافه اعضای انجمن به گپ و گفت مشغول بودند که اتفاقی اسکای از پشت شیشه های مه گرفته متوجه آنها شد و با شادی بسیار گفت : این هم از باند شکست خوردهء سروان رنو .
سروان رنو ، ژان والژان و پاپیلون وارد کافه شدند .
سروصدای زیادی با به هم رسیدن مهمانان ایجاد شد و همه از آشنایی هم خوشحال بودند و احوال هم را جویا میشدند .
سروان رنو رو به کاپیتان اسکای : میبینم که شال و کلاه نکرده ای اسکای ! 
از پر و پو افتـــــاده ای ای مــــرد آسمـــــــان ها 
بالت شکسته چون خروس چه خواهی از جان ما 
اسکای پاسخ داد :
ردیف شعرت شکنم در آسمان و در زمین
باور نداری دوست من ندیده ای بیا ببیــــن
جملگی خندیدند و در پس آن ژان والژان گفت : میبینم که آکتورز از موانعی که برایش گذاشته بودم گذشته و خود را به اینجا رسانیده !
پاپیلون : شاید باید موانع سخت تری مانند مرداب کروکودیلها یا کمپ جزامیان سد راهش میکردی .
آکتورز : مانعی که از جانب شما باشد گذشتن از آن حتی اگر به مرگم نیز ختم شود باز هم برایم ارزشمند است . مبارزه با شمایی که هزاران نفر را در آشویتس سوزانده اید دل شیر میخواهد که آن هم فقط در سینهء ارتش نیرومند کاپیتان اسکای جا دارد .
خانم لمپرت : دوستان ، میشود بجای سخن از کشت و کشتار به سخان شیرین و کلام دوستانه روی آورید .
سروان رنو : آقا ما تسلیم ، پرچم صلح رو بیارید بالا .
آکتورز : درود بر ما که این جنگ را همیشه برده ایم .
ژان والژان : درود بر ما که همیشه پیروزی ازانمان است .
بروبیکر : دوستان لطفآ جوگیر نشید .
صدای خندهء جمعی سالن را پر کرد .

ادامه دارد ...