راستش رو بخواید اول از این ایده یادش بخیر چندان خوشم نیومد. پیش خودم گفتم چه دلیلی داره همش یاد گذشته ها کنیم و افسوس بخوریم و حسرت بکشیم؟ به قول دوستی ، زمان برای ما ایرانی ها چهاربخشه: آینده ، حال ، گذشته و زمان شاه! همین الانشم نگاه کنید تو اینترنت –چه تو سایت های فارسی و چه تو شبکه های اجتماعی و همینطور قسمتی از کافه خودمون –  هم نسل های ما می پردازند به اینکه قبلاها دنیای ما چه شکلی بود و چه چیزایی بود و چه چیزایی نبود. عکس چیزهای قدیمی رو میذارند مثل توپ دولایه و کارت های ماشین و موتور و آدامس توپی و ... و از این دست موارد. بعد با خودم گفتم چه ایرادی داره؟ دست کم بذار جوونای امروز بدونند دل ما به چه چیزایی خوش بود و قدر چیزایی رو که دارند بدونند و اینقدر از وضعیت بد! امروزشون ننالند. یکدفعه یادم اومد که درسته ما خیلی چیزها که امروز هستند رو نداشتیم مثل ماهواره ، اینترنت ، موبایل و ... ولی در عوض چیزهایی داشتیم که بچه های امروز از نداشتن اونها باید بشینن و خون گریه کنند. ما تو کتابامون شعرهایی داشتیم که شاعران اون جزو مشاهیر و نوابغ زمان خود بودند. برای بچه های اون زمان احمد شاملو شعر می گفت . دکتر مجدالدین میرفخرایی (ملقب به گلچین گیلانی شاعر شعر لطیف باز باران) شعر می گفت.برای ما پرویز ناتل خانلری شعر می گفت. برین کتابای درسی الان رو با کتابای زمان ما مقایسه کنید! شعرهای چرت و مزخرف الان رو با اشعار زمان ما مقایسه کنید! ما کتابهایی میخوندیم که نوجوونای الان فقط میتونند تعداد انگشت شماری  از اونا رو تو نت پیدا کنند و بخونند اون هم از طریق مانیتور...

یادش بخیر!

 نمیدونم از شانس خوب من بود یا واقعا پدرم که برای من کتاب می خرید می دونست چه گنج های نابی رو داره برای فرزندش تهیه می کنه. گنج هایی که در عالم بچگی قدرش رو ندونستم و در طول زمان از بین رفت. کتاب هایی مثل ماهی سیاه کوچولو صمد بهرنگی ، پسرک چشم آبی جواد مجابی ، آهو و پرنده ها نیما یوشیج ، گل طلا و کلاش قرمز علی اشرف درویشیان ، حسنک کجایی محمد پرنیان ، آهوی گردن دراز جمشید سپاهی ،  کتاب های حمید عاملی ، سری کتاب های طلایی که اکثر رمان های معروف جهان رو به صورت خلاصه درآورده بود و همونها باعث شد که علاقه به کتاب و کتابخوانی در من شکل بگیره. در این بین کتاب های دیگه ای هم به دستم می رسید و اونها رو میخوندم مثل سری کتاب های مارتین نوشته گیلبرت دلاهای بلژیکی و با نقاشی های قشنگ مارسل مارسیه یا کتاب های مصور تن تن و تارزان و سوپرمن و بتمن. بعد از این کتابها پدرم شروع کرد به خریدن کتاب های ژول ورن برای من. از سه کتاب پنج هفته پرواز با بالون ، جنگلهای تاریک آمازون و سفر به ماه شروع شد تا بقیه کتابهاش که تقریبا 20 جلدی میشد. بعد نوبت به دو کتاب معروف جک لندن –سپیددندان و آوای وحش- رسید. دیگه بزرگترین تفریح من شده بود کتاب رمان خوندن. سووشون سیمین دانشور را در همون نوجوانی خوندم و فهمیدم نویسنده های ایرانی هم دست کمی از نویسنده های معروف دنیا ندارند و با خوندن کتاب های جمال زاده بیشتر بهم ثابت شد. بعد با کتاب های عزیز نسین آشنا شدم و 8-7 جلدی از مجموعه داستانهای این نویسنده طنزپرداز ترک رو هم خوندم.

در سنین نوجوانی و نزدیک به بلوغ  مثل همه نوجوونهای اون دوران علاقه به کتاب های جنایی باعث شد بریم به دنبال کتاب های میکی اسپیلین و پرویز قاضی سعید . وای که چه کیفی داشت دنبال کردن ماجراهای مایک هامر و لاوسون و سامسون و ریچارد! کتابهاشون –مخصوصا مایک هامر- ملغمه ای بود از س.ک.س و خشونت که مطلوب نوجوونای ندید بدید اون زمان بود.  یادمه خونه هرکی که می رفتیم اولین سوالمون از بچه های اون خونه این بود: مایک هامر و لاوسون داری؟حتی یه مدت عزمم رو جزم کردم که خودم هم یه کتاب پلیسی بنویسم! و البته واضح و مبرهن است که پروژه اون کتاب مثل اکثر پروژه های عمرانی کشور تو همون مرحله کلنگ زنی متوقف موند! یه کتابی اون موقعها پیدا کرده بودم تو همین مایه ها به نام اشعه مرگ و اولین بار نام اشعه لیزر تو اون کتاب به چشمم خورد. این کتاب ها امتداد پیدا کرد به کتاب های فردریک فورسایت که کتاب هایی جاسوسی سیاسی محسوب میشد. هنوز هم تموم کتاب هاشو تو کتابخونه منزل پدریم دارم. یه مدت هم افتادم تو سبک کتاب های تاریخی از نوع مرحوم ذبیح الله منصوری. از سینوهه بگیر تا سلیمان خان و خواجه تاجدار و سقوط قسطنتنیه و جراح دیوانه. کتاب های جیبی متعلق به دوران جوانی ابوی هم کتاب های جالبی بود مثل پر اثر ماتیسن و لولیتای ناباکوف (ایضا با ترجمه ذبیح الله منصوری) و جاده تنباکوی ارسکین کالدول و کلبه عموتم مادام هریت بیچر استو. ضمن اینکه ابوی علاقه خاصی به کتاب های مرحوم جواد فاضل داشت که البته از دید من کتاب های چرتی بودند.

با رفتن به دانشگاه و بعد از اون هم همچنان کتاب خوندن رو دنبال کردم و تا امروز هم ادامه داره. هرچند خیلی کمرنگ شده. کتاب بعدی که خوندم و در من تحولی عظیم ایجاد کرد صد سال تنهایی مارکز با ترجمه بی نظیر بهمن فرزانه بود که منو با سبک رئالیسم جادویی آشنا کرد. از این به بعد بود که سبک کتاب خوندن من تا حدی تغییر کرد و به دنبال کتاب های سنگین تر رفتم. هر چند که دیگه خبری از اون شور وشوق اولیه نبود و نیست. امروز هم هرچند گاهی اوقات دست به کتاب میشم یا بعضی کتاب ها رو از مانیتور کامپیوتر میخونم اون لذت و اون شور و شوق اولیه در من ایجاد نمیشه شاید به خاطر شرایط زندگی باشه و شاید به خاطر سن وسال ، نمیدونم.

الان که به گذشته نگاه می کنم می بینم که کتاب خوندن چه تغییرات بزرگی در زندگی من بوجود آورده. تغییراتی که اکثرا خوب و معدودی هم بد بودند. کتاب خوندن نگاهم رو به دنیا عوض کرد. اطلاعاتم را بالا برد. دایره لغاتم رو وسعت بخشید. افکارم رو نظم داد و دری رو به سمت دنیایی خیالی و زیبا برایم گشود، هرچند که گاهی هم باعث میشد خروج از این دنیای خیالی و بازگشت به دنیای واقعی برایم خیلی سخت و دشوار بشه.

با همه ی اینهایی که گفتم واقعا یادش بخیر! دلم میخواست دوباره برگردم به همون دوران و ایندفعه با دقت بیشتری از کتاب هایم نگهداری کنم و نذارم که گم و گور بشن . هنوز که هنوزه حسرت بعضی کتاب هایم را دارم و میدونم که هیچ وقت دوباره منتشر نمی شن. دو تا از اون کتاب ها رو تو نت پیدا کردم که هرچند جای کتاب کاغذی رو نمیگیره ولی خوندنش ارزش داره.

دانلود کتاب گل طلا و کلاش قرمز

دانلود کتاب آهوی گردن دراز