دبیرستان

کارگردان: اکبر صادقی

سال تولید: 1365

فیلم دبیرستان یکی از نوستالوژیهای هم سن و سالان من است. دیدن این فیلم آنهم درست در زمانیکه هم نسلان من در حال گذراندان دوره متوسطه در دبیرستان بودند، لطف و حال دیگری داشت. در دوره ما خیلی از معلمها مانند آقای ناصری بودند. معلمهایی که دغدغه آنها فقط تدریس و یاد دادن نبود.

فیلم دبیرستان در پرداختن به معضل اعتیاد دست به یک نوآوری می زند. کارگردان در این فیلم دوربین خود را از وسط کوچه و خیابانها و قهوه خانه ها بر می دارد و به یک دبیرستان می برد. جائیکه زنگ خطر اعتیاد را برای محصلین و جوانان کم سن و سال بصدا در آورده بودند.

علی ناصری دبیر زیست شناسی بود که خود پس از تجربه تلخ اعتیاد حالا دوباره به زندگی باز گشته بود و برای تدریس به زادگاه خود آمده بود. دیدن بیژن امکانیان بعد از گلهای داوودی در قامت یک دبیر خود یکی از انگیزه های من برای دیدن این فیلم بود.

علی ناصری در کلاس درس خود علاوه بر تدریس مراقب دانش آموزان خود نیز بود.او خیلی زود در می یابد که دیو اعتیاد به سراغ کلاسش آمده است. او که خوب با عواقب اعتیاد آشنا بود تصمیم به مبارزه می گیرد. او وقتی در جیب یکی از دانش آموزانش به نام مسعود یک بسته هروئین را کشف می کند اولین قدم  در یافتن عامل توریع مواد در دبیرستان را بر می دارد.

مانند هر فیلم اعتیاد محور حالا او باید به سراغ عامل اصلی برود. کسیکه مسعود را تشویق به توزیع مواد مخدر در مدرسه نموده است. اما او برای کشف واقعیت به کمک سایر دانش آموزان نیاز دارد. آقای ناصری  با برقراری ارتباط عاطفی با سایر دانش اموزان و آگاه نمودن آنها از عواقب اعتیاد و همچنین برقراری ارتباط با خانواده مسعود ، که دارای یک خواهربنام نازنین (افسانه بایگان) و پدری بیمار می باشد سرانجام به سر منشا توزیع مواد (صادق هاتفی) می رسد.

نازنین که خود و خانواده اش را قربانی مواد مخدر می داند سرانجام دست به خودسوزی نافرجام می زند. موضوعی که باعث میگردد مسعود را بیدار کند. سرانجام آقای ناصری به کمک سایر دانش آموزان موفق می گردد تا عامل اصلی توزیع مواد را به دام بیاندازد.

در سکانس پایانی مسعود با شکل و قیافه متفاوت که بیانگر تغییر می باشد در کلاس حضور پیدا می کند و نهایتا رضایتمندی آقای ناصری و ادامه تدریس.

فیلم دبیرستان شاید فیلم مطرحی نباشد اما تنها ویژگی آنرا میتوان در نوع پرداختن و پیام آن به آسیب های ناشی از اعتیاد دانست. اکبر صادقی یکسال بعد از ساختن این فیلم مجددا با دعوت از بیژن امکانیان و صادق هاتفی فیلم سیمرغ را می سازد. فیلمی که به مراتب از دبیرستان خوش ساخت تر بود.

دانش آموزان دبیرستانی امروزی قطعا کمی مشکل بتوانند با این فیلم ارتباط برقرار کنند. انصافا وقتی به هیکل و ظواهر دانش آموزان دبیرستانی امروزی نگاه می کنیم باور اینکه این دانش آموزان دبیرستانی هستند کمی مشکل است. در فیلم دبیرستان ظاهر دانش آموزان درست مثل دانش آموزان دبیرستانی دهه شصت درشت می باشند. دانش آموزان دبیرستانی در دهه شصت وقتی پا به دبیرستان می گذاشتند احساس می کردند دیگر مرد شده اند. اصلا یادم نمی آید وقتی مدرسه تعطیل می شد پدر یا مادر دانش آموزی به دنبال فرزند خود آمده باشد. اما امروز وقتی یک دبیرستان تعطیل می شود ، ترافیک اطراف مدرسه خود گویای اولیایی هستند که هنوز باور ندارند فرزندشان می تواند خودش به تنهایی مدرسه برود .....

فیلم دبیرستان دارای دوبله روانی می باشد که می توانید برای دیدن اسامی گویندگان آن به پستی که ایرج عزیز ارسال نموده اند مراجعه کنید:

http://cafeclassic4.ir/thread-156-post-5...ml#pid5539