در راستای یاد آوری ایران کلاسیک گرامی، به حق می توان گفت که مجموعه روزی روزگاری یکی از درخشان ترین آثار زمان خود و بلکه تمام دوران فعالیتهای تلویزیونی ایران است. نبوغ و توانایی بالای امرالله احمدجو کارگردان این مجموعه در به تصویر کشیدن فضا و زندگی افراد و قماش مختلف اعم از راهزن و کوچ نشین و روستایی با کمترین میزان تعصب سیاسی ، منحصر بفرد است. از سوی دیگر نقش آفرینی بازیگران این اثر نیز بسیار چشمگیر بوده است. از غرور و لجاجت مرادبیک ( مرحوم خسرو شکیبایی) و خشونت و در عین حال رافت کمرنگ حسام بیک ( محمود پاک نیت) و صلابت و منش مردانه خاله لیلا ( ژاله علو) و ... تا تا بهالت گل آقا چه در نوجوانی و چه در جوانی ( مرحوم حسین پناهی) همگی نشان از نوعی ظرافت در مصور ساختن زندگی افراد مختلف جامعه در زمانی نا معلوم را دارند. از سوی دیگر شاهکاری که ژرژ پطرسی مدیر دوبلاژ این اثر پا به پای دیگر عوامل آفرید نیز قابل تقدیر است. توانایی مرحوم خسرو شکیبایی و محمود پاک نیت و محمد فیلی و دیگر بازیگران که گوینده نقش خویش بودند فابل تحسین است ( گاهی بازیگران نمی توانند به خوبی از عهده گویندگی مجدد نقش خویش بر آیند). استفاده از لهجه شیرازی برای حسام بیک و نسیم بیک خود به جذابیت این اثر می افزاید. تکیه کلامهایی چون: "گوشت ببرم خین بیاد" یا "ها والله" خود مدتها بر سر زبانها جاری بود. به یاد می آورم که در این مجموعه مرحوم ایرج دوستدار نیز به جای برزو خان آن پیرمرد خالد آبادی صداپیشگی می کرد با آن تکیه کلام معروف:... ساعتمو بهش می دم... در ادامه نام تعدادی از بازیگران و صدا پیشگان این اثر را می آورم.

جمعی از بازیگران و صدا پیشگان آنها:

 خسرو شكیبایی / مراد بیک/ خودش

 محمود پاك‌نیت / حسام بیک/ خودش

 ژالو علو / خاله لیلا/ خودش

 محمد فیلی / نسیم بیک / خودش

محمد فیلی/ بسیم بیک/ ( احتمالا) خسرو شکیبایی

 شهره سلطانی / معصومه/ مینو غزنوی

 زنده‌یاد حسین پناهی/ گل آقا/ خودش

 محمود جعفری/ شعبان/ اصغر افضلی

 گوهر خیراندیش/ خودش

 پرویز پورحسینی/ خودش

  زنده ‌یاد جمشید اسماعیل‌خانی/ خودش

جمشید لایق/ قلی خان/ ایرج رضایی

انوشیروان ارجمند/ خان خله/ مازیار بازیاران

و ...