دوستان گفتند به بت دیویس بی مهری شده، ولی من می گویم در هالیوود مهری وجود ندارد که به او بی مهری شده باشد. هالیوود و از آن مهمتر اسکار آمیزه ای از قدرت و سیاست بوده و هست و هر کس را که بخواهد می بلعد. کاساندرا عزیز گفتند اصرار دیویس بر بازی در نقشهای منفی بی تاثیر نبوده که کاملا درست هست. تا حالا چند تا اسکار به نقشهای منفی داده اند؟ اصلا تا بحال داده اند؟ از فیلمهای انتقادی هم خوشش نمی آید تازه اگر فلان فیلم و انتقادش را قبول داشته باشند. اصلا هالیوود و  مخصوصا اسکار را برای این درست کرده اند که تبلیغ غرب کنن نه اینکه از آن بد بگویند. اسکار یک شوی مسخره بوده و هست. حتی اینقدر بی ارزش هست که بسیاری از کارگردانها و بازیگران بزرگ هالیوود در آن شرکت نکرده و حتی نمی کنند چون می دانند تنها وسیله ای برای سوء استفاده از آنهاست نه تقدیر از آنها. اهالی هنر و سینما خود تشخیص می دهند که کدام بازیگر یا کارگردان با ارزشتر هست. و نیازی به راه انداختن نمایش تلویزیونی نیست. سروان عزیز گفتند این داستان محبوب شدن بازیگران چندان هم به هنر و فن بازیگری آنها ربطی ندارد، صد در صد حق با اوست، اصلا ربطی ندارد. تهیه کننده ها و آنهایی که در پشت پرده هستند براحتی می توانند از بازیگری غول بسازند یا او را نابود کنند. و در طی سالیان دراز بارها اینکار را کرده اند.

در کشور خودمان هم از این دست کارگردانها و بازیگران که یک شبه به اوج رسیده اند فراوان است. قطعا بت دیویس یک تمام بازیگران زن هالیوود بوده و هست، با شاهکارهایی که به هیچ عنوان در کارنامه تنها رقیب او یعنی کاترین هپبرن دیده نمی شود. یک استعداد جاویدان سینما. کسی که در عرض 9 سال 7 بار نامزد اسکار شده است و تنها دو جایزه را برنده شده از قدرت بی نظیر بازیگری او حکایت دارد، که حتی گردانندگان هالیوود هم نتوانسته اند او را نادیده بگیرند. در حالیکه هپبرن 3 اسکار از 4 اسکارش را بعد از 60 سالگی گرفته که نمی تواند اوج بازیگری او باشد.بیشترین محبوبیت هپبرن بخاطر 9 فیلمی است که با اسپنسر تریسی بازی کرده است. گردانندگان هالیوود و از آن مهمتر اسکار آنقدر احمق هستند که به بزرگترین وسترن ساز هالیوود یعنی جان فورد 4 اسکار داده اند که هیچ کدامش وسترن نیست!!! قاب بندی ها و میزانسن های فورد هنوز هم در سینما بی نظیر است.

یعنی در سال 1939 اسکار بهترین فیلم با رقبایی نظیر دلیجان، جادوگر شهر از، بلندیهای بادخیز و نینوچکا از آن برباد رفته بود؟!! یا دیوید ا سلزنیک؟!!

واقعا ربکای هیچکاک از خبرنگار خارجی، دیکتاتور بزرگ، خوشه های خشم، بهتر است یا بخاطر همکاریش با دیوید ا سلزنیک تهیه کننده هالیوودی و نفوذ او در هالیوود بوده است؟!

چگونه است که از همشهری کین بعنوان برترین فیلم تاریخ سینما یاد می کنند، ولز را تا آسمان بالا می برند شاهین مالت، روباه های کوچک و گروهبان یورک را نادیده می گیرند و اسکار را به چقدر دره من سرسبز بود فورد می دهند؟!! و البته داریل اف زانوک تهیه کننده عزیز؟!!

در سال 44 باز هم دو فیلم بزرگ غرامت مضاعف و چراغ گاز قربانی به راه خود می روم لئو مک کری می شوند!

معاهده شرافتمندانه کازان واقعا لیاقت اسکار بهترین فیلم را دارد؟! یا بازهم رد پای داریل اف زانوک عزیز دیده می شود؟!!

در سال 1950 دلیلی بزرگتر از دیوید ا سلزنیک برای ترجیح دادن همه چیز درباره ایو بعنوان بهترین فیلم بر سانست بلوار وجود دارد؟! البته منکر این شاهکار منکیه ویچ نیستم حرفم چیز دیگریست.

هالیوود همیشه عاشق موزیکال بوده،این بار یک آمریکایی در پاریس و نادیده گرفتن اتوبوسی به نام هوس و مکانی در آفتاب دو درام درجه یک.

سال 1952 یک گند به تمام معنا و اسکار تعلق می گیرد به بزرگترین نمایش روی زمین، مرد آرام چی؟! ماجرای نیمروز ؟! اصلا هالیوود وسترن دوست ندارد آنهم از نوع انتقادیش.

سال 1956 برنده اسکار دور دنیا در 80 روز، یک شوی به تمام معنا. ترغیب دوستانه و غول هم لابد فیلمهای خوبی نیستند؟!

سال 1967 اسکار از آن در گرمای شب شد، چراشو منم نمیدونم، حدس بزن چه کسی برای شام می آید؟! و از آن مهمتر بانی و کلاید و فارغ التحصیل. لابد اسکار رو که نمیشه به 4 تا فیلم داد. به شخصه فکر می کنم قرعه کشی کردن.

کم کم داریم به شاهکارهای هالیوود نزدیک میشیم،سال 1970 برنده اسکار پاتن!!!!!!!!!! البته کسی پرچم آمریکا رو به اون بزرگی در ابتدای فیلم پشت سر جورج سی اسکات ندید. شمام اگه دیدین چیزی نگین. پنج قطعه آسان و مش هم که انتقادی هستن و هالیوود انتقاد دوست ندارد.

1972 اسکار نصیب پدرخوانده می شود،که البته فیلم مورد علاقه من و بسیاری از دوستان هست ولی آیا نسبت به کاباره (باب فاسی) فیلم بهتری است. البته دوستان ما در اسکار خودشون جواب این سوال را داده اند، کاباره برنده: بهترین بازیگر زن، نقش مکمل مرد، کارگردانی، کارگردانی هنری، فیلمبرداری، تدوین، موسیقی و صدا می شود و پدرخوانده برنده: بهترین بازیگر مرد (بواسطه مارلون براندو) و فیلنامه اقتباسی می شود. قضاوت با شما. بگذریم که هالیوود از انتقاد آن هم از نوع باب فاسی اصلا خوشش نمی آید.

سال 1974 باز هم پدرخوانده و این بار پدرخوانده 2، لنی که مال باب فاسی هستش و هیچی، مکالمه که مال کوپولای خودمونه خب پدرخوانده اش هست، محله چینی ها مال یه بنده خداییه به اسم پولانسکی، وقت کردین فیلماشو ببینین. فرصت نشد ببینیم. آسمانخراش جهنمی رو هم نفهمیدیم چجوری نامزد بهترین فیلم شد، شما اگر فهمیدید به ما ای میل بزنید (روابط عمومی اسکار).

و اما بزرگترین شاهکار هالیوود در سال 1976 اتفاق افتاد، راکی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! البته بگذریم که یه جاهایی پرچم آمریکا رو نشون دادن، یکمم نقاط دیدنیش، تازه انتقادم که نکرده. یه راننده تاکسی هست مال یه بنده خدایی به اسم اسکورسیزی طرف یه تاکسی داره هی میره این طرف هی میره اون طرف اینم شد فیلم، لابد بیکاره. یه فیلم هم هست مال سیدنی لومت، شبکه؟! در مورد تلویزیون و رسانه که نیست؟ هست!!!،چشممون روشن، انتقاد؟!!

شاهکاری دیگر در سال 1979، کریمر علیه کریمر رو به اینک آخر الزمان ترجیح دادن!! ببین کوپولا جان نمیشه همش اسکار رو بدیم به شما که؛ فیلمساز خوبی هستی باش،به ما چه. تابلو میشه، اون وقت میگن اینا خدایی ناکرده پارتی بازی میکنن. استغفراله ما و این حرفا!!!

اینو که دیگه روم به دیوار ولی مجبورم بگم، سال 1980 اسکار تعلق می گیرد به مردم معمولی!!!!! اوا گاو خشمگین یادمون رفت، عیبی نداره اسکورسیزی جان امسال نشد سال دیگه، شما که در پناه حق حالا حالاها زنده ای، انشااله یه فیلم بهتر میسازی، ما گنده تر از شما رو فراموش کردیم.

از سال 1927 تا 1990 ظاهرا فراموش کرده بودند که ژانری به نام وسترن هم داریم، فقط یک اسکار در سال 1931 برای سیمارون اون هم معلوم نیست از دستشون در رفته بوده یا احتمالا چون رقبای قدری نداشته اسکار بهترین فیلم نصیبش شده؟ و این ژانر همیشه مورد بی مهری قرار گرفته، حال آنکه همیشه سعی داشته اند با وسترن برای خود فرهنگ سازی کنند.

البته از حق نگذریم که همیشه وضع بدین منوال نبوده و خیلی از اوقات جوایز به آنهایی که حقشون بوده رسیده.

تمام مطالب بیان شده نظر شخصیه خودم هست و هر کدام از دوستان حق دارند تایید یا تکذیب کنند.