اما درمورد کتاب پدرم چارلی :

چارلز جونیور چاپلین 1924 به دنیا میاد یعنی هنگام ساخت فیلم جویندگان طلا . و درواقع این کتاب بررسی خاطرات و برداشت های شخصیشه از دورترین زمانهایی که یادش میاد ( مثلا 29-30) تا اواخر دهه 40یا اوایل 50 .

البته قبل از این تاریخ رو هم گریز هایی میزنه مثلا اونجایی که درمورد همسر نخست پدرش میلدرد هریس صحبت میکنه که در زمان ازدواج با چاپلین بزرگ تنها 16 سال داشته و در یک مهمانی در 1917 با پدرش آشنا شده و فرزندی به دنیا آورده که پس از چند روز میمیره و رابطه اونها مخدوش میشه و پدرش تمام روز رو بیرون از خونه میگذرونده و وقتی برمیگشته بدون اینکه با همسر جوانش صحبت کنه ساعتها پیانو میزده و به پنجره خیره می شده ...

همه ی این ها رو درواقع نقل قول میکنه از خانم هریس .

نکته ی جالب در این کتاب اینه که در همه ی صفحات ما با خاطرات پسر از پدر مواجه نیستیم . این اتفاق میفته اما نه در سراسر کتاب . ما با فضای ذهنی و تخیل و حس کودکانه ی چارلز جونیور چاپلین مواجهیم  . حتی موقعی که رشید شده و به سربازی رفته .

اصلا در بسیاری مقاطع اصلا پدر حضور نداره . او ( و برادرش سیدنی ) رو به مادربزرگشون و خدمه و حشمه سپرده و همراه با همسر سومش ( پولت گدارد ) رفته به سفر دور دنیا . گاهی اوقات این سفرها 1چندین ماه طول میکشیده .

اما مقطعی از زندگی چاپلین که بازهم در این کتاب بهش پرداخته نمی شه دوران اوایل کارشه . زمانی که با میوچوال یا فرست نشنال قرارداد داشته و در سال چند فیلم کوتاه می ساخته . ( 1916 تا 1922) به استثنای یکی دو کار بلند مثل پسربچه 1921.

خود چاپلین در کتاب زندگی من یه جا اشاره می کنه که دوران میوچوال ( 1916 و 1917 مقارن با  27- 28 سالگی او ) جذاب ترین قسمت زندگیش بوده . اما هیچ توضیحی نمیده چرا .

در این کتاب ( پدرم چارلی ) هم ما جوابی برای این سوال پیدا نمی کنیم .

یکی از جذاب ترین قسمتهای کتاب از نظر من اونجاییه که تعریف میکنه با دختران هارولد لوید میشستن فیلم های کوتاه چاپلین رو با یه آپارات خونگی تماشا میکردن . بعد خود چاپلین سرش رو از لای در میاورده تو  و نقش نریتور رو براشون بازی میکرده . و اونها ذوق میکردن ...