پایان تلخ کشتی که تغییر مسیر داد...

متاسفانه این روزها اخبار ناخوشایندی از مجله فیلم، معتبر ترین رسانه سینمایی کشور به گوش می رسد. نشریه ای قدیمی و ریشه دار که به عنوان یکی از مهمترین عناصر فرهنگی ایران در حوزه سینما به مدت 38 سال منتشر شده است. این مجله که با مشارکت زنده یاد مسعود مهرابی، هوشنگ گلمکانی و عباس یاری در سال 1361 تاسیس شد، با تحمل رنج و مشقت های فراروان و تلاش های ستودنی بنیانگذارانش به سرعت به عنوان بزرگترین مرجع سینمایی ایران در حوزه مطبوعات مطرح شد و خیلی زود جایش را در میان علاقمندان به سینما باز کرد. به گونه ای که کمتر کسی را می شناسید که عاشق و اهل فیلم و سینما باشد اما مجله فیلم را مطالعه نکرده باشد. در ابتدای کار و با تقسیم مسئولیت ها بین بنیانگذاران مجله، مسعود مهرابی به عنوان صاحب امتیاز معرفی می شود. این سه تن در سال 1386 مشارکت نامه حقوقی را امضا می کنند که بر اساس آن با مرگ یکی از سه نفر، مشارکت منحل می‌شود و در ماده دیگری تصریح شده که چنانچه مسعود مهرابی به هر دلیلی قصد ادامه کار مطبوعاتی نداشته باشد و بخواهد امتیاز مجله را به شخص دیگری واگذار کند، اولویت با دو شریک دیگر - یاری و گلمکانی – است. اما با درگذشت نامبرده، پویا مهرابی به عنوان وارث، امتیاز نشریه را دریافت کرده و از همین جاست که متاسفانه اختلافات بالا گرفته و در نهایت صاحب امتیاز جدید نشریه حکم اخراج گلمکانی و یاری را صادر می کند و بقیه ماجرا ...

واقعا جای تاسف دارد که این اختلافات در مورد نشریه ای اتفاق بیفتد که سال های سال به عنوان پرچمدار فیلم و سینما در حوزه مطبوعات کشور فعالیت داشته و تا امروز ماوای بسیاری از عاشقان فیلم و سینما بوده است. مخاطبانی که هرماه با اشتیاق فراوان بی صبرانه منتظر انتشار شماره جدید آن بوده اند، تا آخرین مطالب و رویدادهای سینمای ایران و جهان را مطالعه کنند.  فیلم در واقع فقط یک نشریه نیست، یک جریان پر خاطره و نوستالژیک از تاریخ مطبوعات سینمایی است که با گذشت نزدیک به 40 سال تداعی گر بسیاری از اتفاقات سینمای ایران و جهان در سال های سخت و طاقت فرسا بوده و نقش و تاثیر مهمی در سینمای بعد از انقلاب داشته است: از محدودیت های دهه 60 و دوران جنگ تا موج جدید سینمای ایران در دهه 70 و اتفاقاتی که در دهه 80 و 90 رخ داده است.  چه بسیار نویسندگان و منتقدانی مانند مرحوم ایرج کریمی  و امثال آن  که در این نشریه با قلمشان، زیباترین  و ماندگارترین نقدها را از خود به یادگار گذاشتند ...

در حالی که پس از درگذشت زنده یاد مسعود مهرابی در شماره ویژه نامه ذکر شده بود که این کشتی با دو بنیانگذار دیگرش به راهش ادامه می دهد، اما گویا این کشتی با این شرایط باید سکانش را در اختیار ناخدای جوان و بی تجربه اش قرار دهد تا با تیم جدید و جوانش مسیر تازه ای را امتحان کند: ناخدایی که یا کشتی را  به ساحل آرامش و پیشرفت می رساند و یا در میان موجهای سهمگین غرق می کند ...